Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Οι μέρες της «αθωότητας» στο «συμπόσιο του Κόμο» όταν το paidi της «Αριστεράς»...

Τριακόσια κομμάτια ακριβοπληρωμένου κρέατος, θα πάρουν και σήμερα για τρίτη φορά αποφάσεις για το μέλλον της χώρας... 


Ο πλέον ετερόκλητος «συνασπισμός» των προσκυνημένων, θα αποδεχτεί να ελληνοποιήσει το κατοχικό δίκαιο που έχει υπαγορευτεί από τις συμμορίες των εκβιαστών. Και οι λιγότεροι, απλώς θα αρνηθούν με την καταψήφισή του να κατρακυλίσουν στο βόρβορο αυτής της κατάντιας. Αρκεί άραγε???

Για τους προσκυνημένους, το προσφιλές πρόσχημα, είναι γι ακόμη μια φορά η «σωτηρία» της πατρίδας. Μιας πατρίδας που κάθε φορά που ολοκληρώνεται μια επιχείρηση «σωτηρίας», σπρώχνεται όλο και βαθύτερα στον Καιάδα μιας ανεπίστρεπτης καταστροφής.

Για κείνους που θα αντισταθούν και θα καταψηφίσουν το σημερινό έκτρωμα, η επαρκής αιτιολόγηση είναι η αντιλαϊκότητα των μέτρων.

Και βεβαίως το σύνολο των μέτρων είναι μέτρα αντιλαϊκά. Συναποτελούν ένα πακέτο γενικευμένης δυστυχίας που ήρθε για να παραμείνει. Είναι περίεργο όμως όσο και απογοητευτικό που κανείς δεν αντιλαμβάνεται το γιατί. Είναι ταυτόχρονα και αφελές να εκλαμβάνεται ως μαχητική αντίσταση σ αυτά, ένα συλλαλητήριο, έξω από τη Βουλή, την ώρα που μια χούφτα προσκυνημένοι θα προσυπογράφουν για τρίτη φορά την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Είναι τραγικό να μην αντιλαμβανόμαστε πως αυτό που συμβαίνει σήμερα για τρίτη φορά, δεν είναι η αποκαθήλωση του ΕΚΑΣ της κυρά- Κατίνας.

Σήμερα παραδίδεται με τυμπανοκρουσίες στις δυνάμεις της Κατοχής, ότι απέμεινε να συναποτελεί το εθνικά προστατευμένο οπλοστάσιο της χώρας και...
το ζητούμενο είναι να ανακοπεί αυτή η εξέλιξη.

Το τραγικό δεν είναι που καταφέρνει μια χούφτα εκβιαστών να βάζει στο χέρι τη χώρα, προσφέροντας στους ιθαγενείς 500 κιλά χαρτί τυπωμένα σε αμφιλεγόμενο νόμισμα χωρίς κανένα εμπράγματο αντίκρυσμα να το υποστηρίζει.

Το τραγικό είναι ότι μετά τα γαλαζοπράσινα πολιτικά ρεμάλια, βρίσκονται σήμερα και μια χούφτα "αριστεροί" δωσίλογοι, πρόθυμοι να προσυπογράψουν αυτή τη συναλλαγή της ντροπής.

Και το ακόμη τραγικότερο είναι πως για κάποιον παράξενο λόγο η πραγματική Αριστερά επιμένει να μη το αντιλαμβάνεται.

Τα μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, δε συνιστούν την εκδικητική μανία των Ευρωπαίων συμμοριτών στο ΦΠΑ της τυρόπιτας. Συναποτελούν ένα ολοκληρωμένο θεσμικό οπλοστάσιο που αφελληνίζει την όποια εθνική υποδομή, και προσφέρει τα μελλοντικά χρηστικά εργαλεία διαχείρισης των αυριανών αφεντικών, πάνω σε μια χώρα που τους παραδίδεται σούμπητη μαζί με το λαό της.

Αυτός είναι ο βρώμικος ρόλος που κλήθηκε να επιτελέσει η «αριστερή» Τσούπρα. Αυτό είναι το σκοτεινό καθήκον που του ανατέθηκε από κείνες της μέρες της «αθωότητας» στο «συμπόσιο του Κόμο» όταν το paidi της «Αριστεράς» παρακάθησε δίπλα στον Τρισέ και τον Ρουμπινί, στην καθοριστική ζαριά που ρίχτηκε για το μέλλον της Ευρώπης. 

o-tsipras-me-trise-kai-roumpini-sto-komo

Αυτή είναι η βρώμικη αποστολή που ανατέθηκε στην «Αριστερά» της Ευρωλαγνείας, και σήμερα θερίζουμε αυτούς ακριβώς τους καρπούς.
  • Και όσο αυτή η κοινωνία δε συνειδητοποιεί ότι η χώρα της συνθλίβεται κάτω από τη μπότα του 4ου Ράιχ…
  • Όσο δεν επιχειρείται να εμπνευστεί και να οργανώσει έναν νέο εθνικοαπελευθερωπικό αγώνα τιμής και πραγματικής εθνικής αξιοπρέπειας…
  • Όσο παραμένει συμπιεσμένη και με παραλυμένη συνείδηση μέσα στις συμπληγάδες της πολυεπίπεδης επίθεσης που δέχεται…
Τότε η επίκληση της αντιλαϊκότητας των μέτρων, όπως και αν διατυπώνεται, δεν επαρκεί για να μετατρέψει την οργή, το θυμό ή ακόμη και την απελπισία της, σε γενικευμένη δράση πολιτικής και εθνικής αντίστασης, ικανής να οδηγήσει τον τόπο μας στη λευτεριά και τις συμμορίες των ελληνόφωνων δωσίλογων στην κρεμάλα.

Το πλέγμα των «αντιλαϊκών» μέτρων είναι πολυσύνθετο και άριστα οργανωμένο, θεσμικά ισχυροποιημένο, και ως τέτοιο δεν αντιπαλεύεται με καταγγελτική αντιπολίτευση παρά την όπια αυταπόδεικτη επιχειρηματολογία και  αν χρησιμοποιηθεί.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι απαραίτητη μια φωνή εθνεγερσίας ικανή να συνεγείρει και να εμπνεύσει στοχευμένους αγώνες πολιτικής ανατροπής, αποφασισμένους να αντρέψουν το κατοχικό κετημένο. Και μόνο μέσα από αυτή την ανατροπή είναι δυνατόν να επέλθει και η συνολική αποκαθήλωση του πακέτου της δυστυχίας.


Είναι αυτό που επιμένει να μην αντιλαμβάνεται η πραγματική Αριστερα, εκείνη η Αριστερά που επιμένει να αντιστέκεται, γι αυτό και παρά τη δικαιωμένη πολιτικής της προβλεψιμότητα, αδυνατεί να εμπνεύσει αγώνες πολιτικής ανατροπής ικανούς να οδηγήσουν εν δυνάμει και στο ριζοσπαστισμό μέσα από την εθνική αφύπνιση μια σχεδόν παραλυμένη κοινωνία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου