Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Η αντιφασιστική νίκη, ήταν ο θρίαμβος του πατριωτισμού απέναντι στον κατάπτυστο δωσιλογισμό Εφιαλτών και ανδρεικέλων

Η αντιφασιστική νίκη, ήταν πρωτίστως μια νίκη των Εθνών, ενάντια στο τσάκισμα των πατρίδων. Ήταν ο θρίαμβος του πατριωτισμού απέναντι στον κατάπτυστο δωσιλογισμό Εφιαλτών και ανδρεικέλων…


Πέρασαν 70 χρόνια απ την Ανατολή της ελπίδας για τους λαούς που μάτωσαν συμπιεσμένοι από τη βρωμερή μπότα του ναζισμού. Ο αγκυλωτός του μίσους αποκαθηλώθηκε στο Ράιχσταγκ, και το σφυροδρέπανο υψώθηκε στη θέση του, ανεξίτηλο σύμβολο της νίκης των λαών…

Το σύνθημα για το «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο» ενέπνευσε τις καρδιές των ανθρώπων, τις αναβάθμισε σε καρδιές ηρώων, δυνάμωσε τον αγώνα των λαών,  και στις 9 του Μάη του 1945 οι τιποτένιοι ηγέτες της Γερμανίας υπέγραψαν ταπεινωμένοι μια συνθηκολόγηση άνευ όρων μπροστά στο στρατάρχη Ζούκωφ. 

Το «ποτέ πια φασισμός», ήταν το σύνθημα που σηματοδότησε τα όνειρα των ανθρώπων για μια μεταπολεμική Ευρώπη, για ένα μεταπολεμικό κόσμο, που δεν ήθελε να ξαναζήσει τη φρίκη αυτού του καταραμένου εφιάλτη.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά, το «ποτέ πια φασισμός» καθίσταται και πάλι επίκαιρο, γιατί το δηλητήριο του ναζισμού, δημιουργεί σταδιακά επικίνδυνα αντισώματα στις ψυχές των ανθρώπων.

Η 9η του Μάη, δεν είναι μια παγωμένη επέτειος που αρκεί να την ανασύρουμε στη μνήμη μας για να τιμήσουμε σελίδες που γράφτηκαν στη νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι πρωτίστως μια πρόκληση για όλους εμάς που...
δε θα θέλαμε να επαναδιατυπωθούν σελίδες ανάλογες από παράφρονες μιμητές αυτής της αιματοβαμμένης ιστορίας.

Είναι ταυτόχρονα για όλους εμάς μια πρόκληση, να ανακόψουμε την ιδιότυπη «γοητεία» που ασκεί και πάλι το δηλητήριο του νεοναζισμού στις καρδιές των ανθρώπων.

Οι υπομνήσεις δυστυχώς δεν αρκούν… Ούτε η στείρα και άγονη καταγραφή των αιτιών  που οδήγησαν στην άνοδο του ναζισμού απαντά πειστικά στις ευάλωτες κοινωνίες. Και το σημαντικότερο…

Η μελέτη της ιστορίας, δεν καθιστά αυτοσκοπό το θρίαμβο του ιδεολογήματος. Γι αυτό και δε δικαιούται να αρκεστεί στην απαρίθμηση των παρελθόντων.

Η ιστορία για να επικαιροποιείται μαχητικά, οφείλει να αντιστοιχίζει τα ιστορικά διδάγματα με τις προκλήσεις τις νέας εποχής. Οφείλει να μην αρκείται στην καταγραφή των αιτιών που οδήγησαν στην άνοδο του ναζισμού, ούτε να αποδίδει απλά τιμές στους πρωταγωνιστές της ανατροπής του.

Έχει υποχρέωση να επεκτείνεται  σε όλα εκείνα που καταδεικνύουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού, όπως επίσης και στα εργαλεία που ενέπνευσαν τη δυναμική του αγώνα για την ανατροπή του.

Ο ναζισμός λοιπόν, αυτό που κυρίως έκανε, ήταν να ταπεινώσει πατρίδες και εθνικές ταυτότητες. Και το πλέον ατιμωτικό εργαλείο του, με το οποίο προσπάθησε να εδραιώσει το καθεστώς κατοχής, ήταν ο δωσιλογισμός.

Ο «κόκκινος στρατός» και η Σοβιετική ηγεσία, στη μάχη για την ανατροπή του, δεν επιστράτευσε το σοσιαλιστικό μεγαλείο, αλλά την ανάγκη υπεράσπισης της Πατρίδας. Της σοσιαλιστικής πατρίδας – αφού σοσιαλιστική ήταν – αλλά πάντως πατρίδας.

Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, ακόμη και το δικό μας το ΕΑΜ όπως και ο ΕΛΑΣ, με εθνικά συνθήματα γαλούχησαν και ενέπνευσαν τον μεγάλο πατριωτικό αγώνα.

Η αντιφασιστική νίκη επομένως, ήταν πρωτίστως μια νίκη των Εθνών, ενάντια στο τσάκισμα των πατρίδων. Ήταν ο θρίαμβος του πατριωτισμού απέναντι στον κατάπτυστο δωσιλογισμό Εφιαλτών και ανδρεικέλων, και αυτό κανείς δε δικαιούται να το παραγνωρίζει.

Και αν εκείνη τη μαύρη εποχή, ο παροξυσμός της οικονομικής κρίσης, τροφοδότησε την άνοδο του ναζισμού, η εθνική ταπείνωση υπήρξε το εργαλείο του με τη χρήση του οποίου προσπάθησε να εδραιώσει την κατοχή του.

Γι αυτό και σήμερα, 70 χρόνια μετά, είναι εγκληματικό να αποδίδεται η αναβίωση της νεοναζιστικής γοητείας, αποκλειστικά και μόνο στην οικονομική εξαθλίωση των κοινωνιών.

Η εθνική ταπείνωση και ο δωσιλογισμός, που τότε αποτέλεσε το εργαλείο για την επικυριαρχία του, στις μέρες μας αποτελεί τη μήτρα που τον καθιστά ελκυστικό στις ψυχές των νέων ανθρώπων που δε γνώρισαν και δεν έμαθαν, και που εύκολα πλανώνται από την απατηλή συνθηματολογία.
  • Στη νεοταξίτικη εποχή μας λοιπόν, αποφασιστική μάχη ενάντια στο νεοναζισμό, δε μπορεί να νοηθεί χωρίς καθαρό, ασυμβίβαστο στοχευμένο και διαρκή πατριωτικό αγώνα, που θα ξεδοντιάζει τους πρωταγωνιστές του από τα απατηλά συνθήματα που παραπλανούν τους λαούς.
  • Στη νεοταξίτικη εποχή μας, που ο εθνομηδενισμός αποτελεί το Δούρειο ίππο των χορογράφων της, η αποφασιστική μάχη ενάντια στο νεοναζισμό, δε μπορεί να συνυπάρχει με ψευτοδιεθνιστικά ιδεολογήματα, τα οποία -  ειρήσθω εν παρόδω – αυτοακυρώνονται, αφού η εμμονική απαξίωση της έννοιας του «έθνους», καθιστά εκ των πραγμάτων χωρίς υπόσταση την πεμπτουσία του «διεθνισμού».

Η Αριστερά επομένως, ως ιστορικός πρωταγωνιστής των μεγάλων εθνικών αγώνων του λαού μας την περίοδο της αντιφαστικής νίκης, έχει ιστορική υποχρέωση να απαλλαγεί από τη μονομέρεια του «οικονομισμού», από την ακατάσχετη λαθρολαγνεία, και από τα ψευτοδιεθνιστικά ιδεολογήματα, που παραλύουν τη δράση της, και της αφαιρούν την ιδιότητα του εμπνευστή και του ηγέτη.

Σε διαφορετική περίπτωση και παρά τη θέλησή της, θα καθίσταται πολύτιμο δεκανίκι στην προώθηση των νεοταξίτικων αντιλήψεων, και θα εξαντλεί την παρουσία της σε φραστικά αναθέματα για την άλωση των ψυχών από το δηλητήριο του νεοναζισμού που αναβιώνει επικίνδυνα.


Σχετικό μας άρθρο…

Ο ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ - Ο ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ - Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΞΥΝΕΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου