Η κυβέρνηση καθυστερώντας (ή πιο σωστά εγκαταλείποντας οριστικά) την σύγκρουση φλερτάρει με την ίδια της την
επιβίωση, με ορατό το ενδεχόμενο να θέσει εαυτόν στο χρονοντούλαπο της
ιστορίας, με τους πρωταγωνιστές να γραφικοποιηθούν, μιλώντας για τα
συμφέροντα που δεν τους άφησαν να κυβερνήσουν...
του ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
Την Κυριακή οι Financial Times αποκάλυψαν πιέσεις στον Τσίπρα
να βγει εκτός κυβέρνησης η Αριστερή Πλατφόρμα και οι Ανεξάρτητοι
Έλληνες του Πάνου Καμμένου και να συνδράμουν το κυβερνητικό έργο οι Σταύρος Θεοδωράκης και Ευάγγελος Βενιζέλος.
Το σενάριο, το οποίο εξύφαιναν ευρωπαϊκά και ελληνικά κέντρα εξουσίας συνεχίζει να στοιχειώνει την κυβέρνηση, δύο μήνες μετά το σχηματισμό της. Η ανεπανάληπτη επιμονή και οι δημόσιες τοποθετήσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, οι οποίοι...
«δυσαρεστήθηκαν» από τον παραγκωνισμό του Ποταμιού από την κυβέρνηση έχουν από μόνες τους καταστήσει σαφείς τις μεθοδεύσεις για έναν πισθάγκωνα δεμένο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, που όποτε πάει να εκτραπεί από την πορεία που του έχουν χαράξει θα αντιμετωπίζει το μπαμπούλα Σταύρο Θεοδωράκη που θα απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση.
Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες για να φιλοτεχνίσουν εκδοτικά συγκροτήματα τις άριστες σχέσεις Θεοδωράκη – Τσίπρα και να θυμίσουν με πόση προσοχή άκουγε ο πρωθυπουργός τον αρχηγό του Ποταμιού κατά τη διάρκεια της ενημερωσης για την παράταση της δανειακής σύμβασης στη Βουλή. Τα ίδια εκδοτικά συγκροτήματα που επί τόσα χρόνια καταπίνουν το ένα σκάνδαλο πίσω από το άλλο άλλαξαν τροπάριο και ένεκα των άγιων τούτων ημερών ενδιαφέρονται να προασπίσουν τα εθνικά και πατριωτικά συμφέροντα.
Την ίδια ώρα τόσο στη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά που ετοιμάζεται να επαναλάβει το ποσοστιαίο θρίαμβο της Πολιτικής Άνοιξης στην πλάτη της Συγγρού, όσο και στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που το έχει ξεπεράσει κατά πολύ, εμφανίζονται αίφνης ενωτικοί. Ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι θα έλεγε «ναι» σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μπορεί να μην ρωτήθηκε από κανέναν, αλλά το είπε γιατί εκεί βλέπει την πολιτική του επιβίωση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατακεραυνώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο που μόνο ο ίδιος μπορεί να αντιληφθεί επίσης τάσσεται υπέρ μίας σωτήριας – για τον ίδιο σίγουρα – κυβέρνησης με την είσοδο και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Ο Βενιζέλος βέβαια έχει να ανησυχεί για πιο σοβαρά προβλήματα από τον μέχρι πρότινος κυβερνητικό του εταίρο, όπως τη φυλακή του 4% και το που θα τον βρει η επόμενη ημέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με λίγα λόγια βρίσκεται την ώρα που είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για την οικονομική επιβίωση της χώρας να απειλείται να να συγκυβερνήσει με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που εξελέγη για να αποσυναρμολογήσει. Είναι δεδομένο ότι σε αυτές τις 71 ημέρες διακυβέρνησης, δεν έχει υπάρξει μία ώρα χαλάρωσης από τις εξωτερικές πιέσεις υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ρήξης και την απειλή της εξόδου από το ευρώ. Ωστόσο η ρήξη πρέπει να έρθει άμεσα. Στο εσωτερικό. Το είπε πριν από μία εβδομάδα ο Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «συμφωνία με τους δανειστές, ρήξη με τη διαπλοκή». Οι δηλώσεις αυτές ωστόσο δεν αρκούν για να ξεριζώσουν τον καρκίνο.
Ένα πρώτο βήμα έγινε με την εξαγγελία από το Γιάνη Βαρουφάκη για έλεγχο των δανείων των ΜΜΕ, την κατάθεση του νομοσχεδίο για την ΕΡΤ, την ανακοίνωση του Νίκου Παππά ότι είναι απαιτητά 40 εκατ. άμεσα για τη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων καθώς και την πρόθεση της κυβέρνσης να προκηρύξει διαγωνισμό για την αδειοδότηση των σταθμών. Αυτά δεν μπορεί να μείνουν σε εξαγγελίες. Η επίθεση οφείλει να είναι γενικευμένη, όπως ακριβώς είναι και η λαϊκή στήριξη της παρούσας κυβέρνησης τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Όσο η κυβέρνηση την ώρα που έχει πρωτοφανή λαϊκή αποδοχή αφήνει ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να μπανιαρίζονται με ροδοπέταλα και να εκτελούν τα συμβόλαιά τους, ενώ για τον καθέναν από αυτούς υπάρχουν ολόκληρα δωμάτια με δικογραφίες που σκονίζονται επί χρόνια στα εισαγγελικά γραφεία λόγω πολιτικών παρεμβάσεων, παίζει με την επιβίωσή της. Όσο θα συνεχίζεται η ραθυμία για σύγκρουση οι φυλλάδες θα εφευρίσκουν Κατρούγκαλους και Καμμένους για να κάνουν ανταρτοπόλεμο.
Ο πόλεμος φθοράς στην κυβέρνηση θα είναι συντονισμένος με τις ασφυκτικές πιέσεις από το εξωτερικό αλλά και με τους καλοθελητές του εσωτερικού. Η κυβέρνηση σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κύμα καταλήψεων από «αντιεξουσιαστές» που θυμήθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας σε ολόκληρη την επικράτεια.
Το 1958 η ανάδειξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση σήμανε συναγερμό με τους παρακρατικούς μηχανισμούς και τη στρατιωτική ηγεσία να αναλαμβάνουν δράση. Έτσι το 1961 στις εκλογές που έμειναν γνωστές ως οι εκλογές της βίας και της νοθείας, θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο Περικλής. Τι περιελάμβανε αυτό; Στρατιωτικές επιχειρήσεις σε συνεργασία με παραθεσμικούς – παρακρατικούς με στόχο την ποδηγέτηση των βουλευτικών εκλογών του 1961, υπέρ της τότε δεξιάς παράταξης.
Αριστερά της Αριστεράς είναι η Δεξιά. Οι θύλακες των παρακρατικών μηχανισμών των προηγούμενων κυβερνήσεων αναβιώνουν και αλωνίζουν επιχειρώντας να φθείρουν και αυτοί με τη σειρά τους στο μέτρο που τους αναλογεί.
Η κυβέρνηση καθυστερώντας την σύγκρουση φλερτάρει με την ίδια της την επιβίωση, με ορατό το ενδεχόμενο να θέσει εαυτόν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, με τους πρωταγωνιστές να γραφικοποιηθούν, μιλώντας για τα συμφέροντα που δεν τους άφησαν να κυβερνήσουν.
Οφείλει λοιπόν να διδαχθεί από το ιστορικό γενετικό υλικό της Αριστεράς και της ΕΔΑ και να προφυλαχθεί. Ειδάλλως η ίδια καταδικάζει τον εαυτό της να ξαναζήσει την ιστορία ως κακόγουστη φάρσα και να μείνει με αναμνήσεις μία ακόμη χαμένη ευκαιρία.
TRIBUNE.GR
Το σενάριο, το οποίο εξύφαιναν ευρωπαϊκά και ελληνικά κέντρα εξουσίας συνεχίζει να στοιχειώνει την κυβέρνηση, δύο μήνες μετά το σχηματισμό της. Η ανεπανάληπτη επιμονή και οι δημόσιες τοποθετήσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, οι οποίοι...
«δυσαρεστήθηκαν» από τον παραγκωνισμό του Ποταμιού από την κυβέρνηση έχουν από μόνες τους καταστήσει σαφείς τις μεθοδεύσεις για έναν πισθάγκωνα δεμένο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, που όποτε πάει να εκτραπεί από την πορεία που του έχουν χαράξει θα αντιμετωπίζει το μπαμπούλα Σταύρο Θεοδωράκη που θα απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση.
Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες για να φιλοτεχνίσουν εκδοτικά συγκροτήματα τις άριστες σχέσεις Θεοδωράκη – Τσίπρα και να θυμίσουν με πόση προσοχή άκουγε ο πρωθυπουργός τον αρχηγό του Ποταμιού κατά τη διάρκεια της ενημερωσης για την παράταση της δανειακής σύμβασης στη Βουλή. Τα ίδια εκδοτικά συγκροτήματα που επί τόσα χρόνια καταπίνουν το ένα σκάνδαλο πίσω από το άλλο άλλαξαν τροπάριο και ένεκα των άγιων τούτων ημερών ενδιαφέρονται να προασπίσουν τα εθνικά και πατριωτικά συμφέροντα.
Την ίδια ώρα τόσο στη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά που ετοιμάζεται να επαναλάβει το ποσοστιαίο θρίαμβο της Πολιτικής Άνοιξης στην πλάτη της Συγγρού, όσο και στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που το έχει ξεπεράσει κατά πολύ, εμφανίζονται αίφνης ενωτικοί. Ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι θα έλεγε «ναι» σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μπορεί να μην ρωτήθηκε από κανέναν, αλλά το είπε γιατί εκεί βλέπει την πολιτική του επιβίωση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατακεραυνώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο που μόνο ο ίδιος μπορεί να αντιληφθεί επίσης τάσσεται υπέρ μίας σωτήριας – για τον ίδιο σίγουρα – κυβέρνησης με την είσοδο και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Ο Βενιζέλος βέβαια έχει να ανησυχεί για πιο σοβαρά προβλήματα από τον μέχρι πρότινος κυβερνητικό του εταίρο, όπως τη φυλακή του 4% και το που θα τον βρει η επόμενη ημέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με λίγα λόγια βρίσκεται την ώρα που είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για την οικονομική επιβίωση της χώρας να απειλείται να να συγκυβερνήσει με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που εξελέγη για να αποσυναρμολογήσει. Είναι δεδομένο ότι σε αυτές τις 71 ημέρες διακυβέρνησης, δεν έχει υπάρξει μία ώρα χαλάρωσης από τις εξωτερικές πιέσεις υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ρήξης και την απειλή της εξόδου από το ευρώ. Ωστόσο η ρήξη πρέπει να έρθει άμεσα. Στο εσωτερικό. Το είπε πριν από μία εβδομάδα ο Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «συμφωνία με τους δανειστές, ρήξη με τη διαπλοκή». Οι δηλώσεις αυτές ωστόσο δεν αρκούν για να ξεριζώσουν τον καρκίνο.
Ένα πρώτο βήμα έγινε με την εξαγγελία από το Γιάνη Βαρουφάκη για έλεγχο των δανείων των ΜΜΕ, την κατάθεση του νομοσχεδίο για την ΕΡΤ, την ανακοίνωση του Νίκου Παππά ότι είναι απαιτητά 40 εκατ. άμεσα για τη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων καθώς και την πρόθεση της κυβέρνσης να προκηρύξει διαγωνισμό για την αδειοδότηση των σταθμών. Αυτά δεν μπορεί να μείνουν σε εξαγγελίες. Η επίθεση οφείλει να είναι γενικευμένη, όπως ακριβώς είναι και η λαϊκή στήριξη της παρούσας κυβέρνησης τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Όσο η κυβέρνηση την ώρα που έχει πρωτοφανή λαϊκή αποδοχή αφήνει ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να μπανιαρίζονται με ροδοπέταλα και να εκτελούν τα συμβόλαιά τους, ενώ για τον καθέναν από αυτούς υπάρχουν ολόκληρα δωμάτια με δικογραφίες που σκονίζονται επί χρόνια στα εισαγγελικά γραφεία λόγω πολιτικών παρεμβάσεων, παίζει με την επιβίωσή της. Όσο θα συνεχίζεται η ραθυμία για σύγκρουση οι φυλλάδες θα εφευρίσκουν Κατρούγκαλους και Καμμένους για να κάνουν ανταρτοπόλεμο.
Ο πόλεμος φθοράς στην κυβέρνηση θα είναι συντονισμένος με τις ασφυκτικές πιέσεις από το εξωτερικό αλλά και με τους καλοθελητές του εσωτερικού. Η κυβέρνηση σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κύμα καταλήψεων από «αντιεξουσιαστές» που θυμήθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας σε ολόκληρη την επικράτεια.
Το 1958 η ανάδειξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση σήμανε συναγερμό με τους παρακρατικούς μηχανισμούς και τη στρατιωτική ηγεσία να αναλαμβάνουν δράση. Έτσι το 1961 στις εκλογές που έμειναν γνωστές ως οι εκλογές της βίας και της νοθείας, θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο Περικλής. Τι περιελάμβανε αυτό; Στρατιωτικές επιχειρήσεις σε συνεργασία με παραθεσμικούς – παρακρατικούς με στόχο την ποδηγέτηση των βουλευτικών εκλογών του 1961, υπέρ της τότε δεξιάς παράταξης.
Αριστερά της Αριστεράς είναι η Δεξιά. Οι θύλακες των παρακρατικών μηχανισμών των προηγούμενων κυβερνήσεων αναβιώνουν και αλωνίζουν επιχειρώντας να φθείρουν και αυτοί με τη σειρά τους στο μέτρο που τους αναλογεί.
Η κυβέρνηση καθυστερώντας την σύγκρουση φλερτάρει με την ίδια της την επιβίωση, με ορατό το ενδεχόμενο να θέσει εαυτόν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, με τους πρωταγωνιστές να γραφικοποιηθούν, μιλώντας για τα συμφέροντα που δεν τους άφησαν να κυβερνήσουν.
Οφείλει λοιπόν να διδαχθεί από το ιστορικό γενετικό υλικό της Αριστεράς και της ΕΔΑ και να προφυλαχθεί. Ειδάλλως η ίδια καταδικάζει τον εαυτό της να ξαναζήσει την ιστορία ως κακόγουστη φάρσα και να μείνει με αναμνήσεις μία ακόμη χαμένη ευκαιρία.
TRIBUNE.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου