ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΕΓΧΩΡΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

Στις 24 Ιανουαρίου 1992, στο Αρκάνσας των ΗΠΑ έγινε μια από τις πλέον «διάσημες» εκτελέσεις θανατοποινιτών. Ο κατάδικος Ρίκι Ρέι Ρέκτορ έπασχε από σοβαρότατη νοητική υστέρηση - τον είχαν, μάλιστα, υποβάλει σε λοβοτομή... 

του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ

Όταν αντίκρισε τους φύλακες που θα τον οδηγούσαν στο θάλαμο για τη δηλητηριώδη ένεση, ο Ρέκτορ είχε μόλις ολοκληρώσει το γεύμα του. Απέμενε μόνον το επιδόρπιο, μια καρυδόπιτα. Ανέμελος και ήρεμος, ζήτησε από...

τους φύλακες να του κρατήσουν κάπου την καρυδόπιτα, για να την φάει αργότερα. Δεν έκανε μαύρο χιούμορ. Αδυνατούσε να συνειδητοποιήσει τι τον περίμενε.

Την εποχή εκείνη, στην Ελλάδα, ο Α. Σαμαράς ήταν υπουργός Εξωτερικών. Ουδείς γνωρίζει εάν φανταζόταν πως 22 χρόνια αργότερα θα καθόταν στον πρωθυπουργικό θώκο. Το βέβαιο είναι ότι αποκλείεται να «μάντευε», τότε, ο Σαμαράς κάτι άλλο: πως έπειτα από 22 έτη θα «καθησύχαζε» τους υπηκόους της ρημαγμένης - από οικονομικής και κοινωνικής πλευράς- χώρας με ισχυρισμούς που θα έπειθαν μόνο άτομα  πάσχοντα από βαρύτατη νοητική υστέρηση, όπως ο Ρέκτορ...

Υπό μορφή πολυνομοσχεδίου σου διοχέτευσαν στις φλέβες το  «προχωρημένο» δηλητηριώδες διάλυμα, κατ' αναλογία των «συμβατικών» εκτελέσεων που διεκπεραιώνονται με θανατοφόρα ένεση: και σε αυτές τα διαλύματα «σου' ρχονται» διαδοχικά και είναι διαφορετικά (κατά κανόνα τρία), ώστε το εκάστοτε νέο να σε φέρνει πιο κοντά στο τέλος, «ήρεμα» κι «απλά». Τι περιμένουν (;) ότι σκέφτεσαι; Την καρυδόπιτα...

«Έρχονται κι άλλα καλά νέα», λεει ο εκτελεστής Σαμαράς. Μα ποια είναι τα ήδη αφιχθέντα; Είναι, προφανώς, η «επισημοποίηση» του μισθού των 500 ευρώ που θα παραμένουν τόσα ακόμη κι αν τα μαλλιά σου ασπρίζουν στην ίδια δουλειά. Η προαναγγελία του οριστικού τέλους των ασφαλιστικών ταμείων. Η ουσιαστική κατάργηση επαγγελμάτων, η οποία κατά έναν κωμικοτραγικό τρόπο ονομάζεται «άνοιγμα», μολονότι προοιωνίζεται νέα λουκέτα και «απορροφήσεις» από τα άνω διαζώματα της οικονομικής πυραμίδας. Είδατε; Απαντάμε στον Μαρκούζε που πραγματευόταν τον «μονοδιάστατο άνθρωπο»  καταργώντας τον μονοδιάστατο φαρμακοποιό και τον μονοδιάστατο αρτοποιό. Κουράγιο, όμως. Έρχεται η καρυδόπιτα του Ρέκτορ...

Τώρα τα «καλά νέα» περισσότερο «έρχονται» και λιγότερο πηγάζουν από τα καθ' ημάς. Έρχονται από την αλλοδαπή, υπό τη μορφή επαίνων που εκστομίζουν παράγοντες όπως ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Όλι Ρεν κι ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισεμπλουμ. Ευρωεκλογές καταφθάνουν, οι άνθρωποι συμμετέχουν - κι αυτοί- στην επιχείρηση διάσωσης της συγκυβέρνησης. Υπό μία έννοια, το είχε προαναγγείλει η Frankfurter Allgemeine, στις 9 Δεκεμβρίου 2013. Με αφορμή το «πρωτογενές πλεόνασμα», έγραφε τότε πως λόγω Ευρωεκλογών οι δανειστές θα παρίσταναν ολίγον τα... κορόιδα, για να βοηθήσουν την ελληνική κυβέρνηση. Το ερώτημα είναι πόσο μεγάλο κορόιδο ευελπιστούν ότι είναι η ελληνική κοινωνία.

Πώς μπορεί να υπάρξει πραγματικό πλεόνασμα σε μία χώρα που βιώνει ύφεση επί έξι συναπτά έτη; Είναι σαν να καίνε οι Ρωμαίοι τους σταυρωμένους στη Αππία οδό και, προτού αυτοί ξεψυχήσουν, οι εκατόνταρχοι να τους καλούν να απολαύσουν τη φωταψία. Πώς μπορεί κανείς να ξεχνά ότι οι δανειστές επαινούσαν την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και στο παρελθόν, σαν ιδιοκτήτες ερευνητικού κέντρου που διαπίστωναν πως τα πειράματα στα ποντίκια προχωρούσαν όπως «έπρεπε»;

Α, συγγνώμη, ξεχάσαμε. Τώρα υπάρχει ποιοτική διαφορά. Τώρα έχουμε και διαβεβαιώσεις περί επικείμενης «χαλάρωσης της λιτότητας». Τις έχουμε, όντως; Τις έχουμε και το μόνο που εκκρεμεί είναι να «τσεκάρουμε» - στο μέλλον, φυσικά- την ειλικρίνεια όσων τώρα τις εκστομίζουν; Ναι, απαντούν τα «παπαγαλάκια», έντυπα και ηλεκτρονικά, συχνά απαλείφοντας την «εκκρεμότητα». Όχι, απαντά οποιοσδήποτε νουνεχής κάνει τον κόπο να διαβάσει όλα όσα είπε και διευκρίνισε ο  Ντάισεμπλουμ.

Εν αρχή, αυτό το «μπορούμε να δίνουμε μικρότερη βαρύτητα στη λιτότητα», για το οποίο ... στήθηκαν γιορτές. Τι σημαίνει «μικρότερη βαρύτητα»; Άρση της λιτότητας; Προφανώς όχι. «Πανηγύρι», εάν στα επόμενα έτη το εναπομείναν πραγματικό εισόδημά μας μειωθεί λιγότερο από όσο στα τελευταία τέσσερα; Ίσως.

Ας θυμηθούμε ορισμένες επισημάνσεις - απαντήσεις του Ντάισεμπλουμ. Πρώτον, η κυβέρνηση οφείλει να «παραμείνει στο δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας» - ελήφθη, όβερ. Δεύτερον, το κατά πόσο θα μειωθούν  φόροι και θα δαπανηθούν περισσότερα χρήματα για άσκηση κοινωνικής πολιτικής θα το «κρίνουν η τρόικα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή» - εν ολίγοις, η μπάλα στην εξέδρα. Τρίτον, δεν νοείται «παρέκκλιση από το δρόμο του στέρεου προϋπολογισμού»- χρειάζεται να τον υπενθυμίσουμε;

Μήπως τουλάχιστον τελειώσαμε με τις περικοπές μισθών και συντάξεων - λες πχ και η κατεδάφιση των ασφαλιστικών ταμείων δεν προδιαγράφει περαιτέρω μείωση συντάξεων; «Δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτε», είπε ο ... κομιστής των «καλών ειδήσεων». Θα αποφευχθεί νέο «πρόγραμμα», είτε χαρακτηριστεί Μνημόνιο είτε όχι; Άγνωστο. Τι χρειάζεται; Συνέπεια στο «δρόμο των μεταρρυθμίσεων», όπως μέχρι τώρα βαφτίζονται οι συγκερασμοί των εννοιών «απολύσεις» και «κλείσιμο».

Δεν μπορούν να πουν τίποτε «καλύτερο» οι επίδοξοι διεθνείς ναυαγοσώστες της θαλασσοδαρμένης συγκυβέρνησης . Διστάζουν να τάξουν σε εκατομμύρια ανθρώπους καρυδόπιτα, έπειτα από την εκτέλεση. Αυτή την  «εκκρεμότητα» την αναλαμβάνει η εγχώρια αθλιότητα...

ΠΡΙΝ