Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας σύμβουλος. Προσωπικός
φίλος του υπουργού Οικονομικών ήταν, και αυτός τον πήρε κοντά του για να
τον βοηθήσει να χαράξει τη φορολογική πολιτική...
Έκατσε λοιπόν ο
σύμβουλος και σκέφτηκε τρόπους πολλούς για να αποκαταστήσει τη
φορολογική δικαιοσύνη στη χώρα. Έμπλεξε τους αγρότες με τα βιβλία και
τον ΦΠΑ, τσεκούρεψε μέχρι και...
τις εκπτώσεις φόρου των αρρώστων και των
χειρουργημένων, καθιέρωσε τον φόρο υπεραξίας στα ακίνητα. Όλα στο όνομα
της φορολογικής δικαιοσύνης.
Βγήκαν οι φορολογούμενοι στους δρόμους, διαμαρτυρήθηκαν,
πάγωσαν οι συναλλαγές, χαμός. Όμως ο σύμβουλος εκεί, απτόητος. Δεν
πρόλαβε να καταλαγιάσει η σκόνη από τα προηγούμενα επιτεύγματά του
(μέχρι και οι ξένες δυνάμεις ασχολήθηκαν με τα καμώματά του για να δουν
πώς θα αποκαταστήσουν τη ζημιά) και …τσουπ νατο και το καινούργιο. Αν
έχετε υπομονή, διαβάστε την ιστορία που ακολουθεί. Κάθε ομοιότητα με
υπαρκτά πρόσωπα είναι απολύτως σκόπιμη και καθόλου τυχαία. Όπως και η
ιστορία που ακολουθεί, απολύτως αληθινή.
Ο νόμος του συμβούλου (ή των συμβούλων διότι αυτοί
συνήθως πάνε πολλοί μαζί) προέβλεπε ότι «στα τεχνικά επαγγέλματα πρέπει
να διενεργείται παρακράτηση φόρου 20%». Χαμπάρι δεν πήραν αυτοί που
ψήφισαν τον νόμο (κατά πάσα πιθανότητα δεν τον διάβασαν καν) με
αποτέλεσμα να δημοσιευτεί η διάταξη στο ΦΕΚ. Άρχισαν λοιπόν οι λογιστές
να ψάχνουν να βρουν τι …εννοεί ο ποιητής. Εννοούσε ότι όταν ένας
υδραυλικός ή ένας ηλεκτρολόγος προσφέρει τις υπηρεσίες του (τεχνικό
επάγγελμα δεν είπαμε; Υπάρχει ποιο τεχνικό επάγγελμα από τον υδραυλικό
και τον ηλεκτρολόγο;) όχι μόνο θα πρέπει να εκδίδει τιμολόγιο παροχής
υπηρεσιών και να επιβάλλει ΦΠΑ 23% (σ.σ τον οποίο όλοι γνωρίζουμε ποιος
πρέπει να τον επιβαρυνθεί και ποιος τον επιβαρύνεται τελικώς έτσι δεν
είναι;) αλλά θα πρέπει να του διενεργείται και παρακράτηση 20% από τον
πελάτη προκειμένου αυτός (ναι, ναι ο πελάτης) να αποδίδει στη συνέχεια
τον φόρο στην εφορία «μέχρι το τέλος του μεθεπόμενου μήνα» όπως αναφέρει
και η σχετική εγκύκλιος. Φανταστείτε λοιπόν τη σκηνή:
- «Πόσα θες μάστορα για τη βρύση;»
- «100 ευρώ κύριε».
- «Κόψε ρε μάστορα ένα τιμολόγιο να το περάσουμε στα βιβλία»
- «123 ευρώ τότε, είναι και ο ΦΠΑ ξέρετε»
- «Καλά καλά, αλλά θα σου κρατήσω 20 ευρώ για την παρακράτηση»
- «Αφεντικό, εγώ 100 ευρώ ζήτησα, 100 ευρώ θα πάρω. Συν τον ΦΠΑ μου. Αυτά με την παρακράτηση που τσαμπουνάς, εγώ δεν τα κατέχω».
Δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Διότι το …αφεντικό μπορεί να
ξέχασε να αποδώσει τον παρακρατούμενο φόρο. Σιγά μην τρέχει να
ενημερώσει το Taxis για 20 ευρώ. Κακό του κεφαλιού του όμως. Διότι σε
αυτό το σημείο ενεργοποιείται το πρόστιμο: 1000 ευρώ παρακαλώ. Συν το
ισόποσο του φόρου επειδή ομιλούμε για παρακρατούμενο φόρο.
Μήπως πήγε το μυαλό σας στο ότι ο υδραυλικός δεν πρόκειται να
κόψει ποτέ απόδειξη; Μήπως στο ότι το «αφεντικό» δεν θα τολμήσει να την
ζητήσει; Δεν σας αδικούμε. Αν πάντως σας παρηγορεί, το καταλάβανε το
μέγεθος της «μεταρρύθμισης» (από μ ξεκινάει και αυτή) στο υπουργείο
Οικονομικών και ετοιμάζονται δια νόμου να τη διορθώσουν.
Και έζησε ο σύμβουλος καλά και εμείς …χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου