ΣΥΡΙΑ - ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ...

Όπως διαφαίνεται, ο πρόεδρος Ομπάμα θα επιτεθεί στη Συρίας με ή και χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου για δύο βασικούς λόγους... 

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΥΤΣΗ

Ομότιμου Καθηγητή Μεσανατολικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πρώτον, για να διασώσει την αξιοπιστία του ως ηγέτης που πραγματοποιεί τις απειλές του, στέλνοντας ένα μήνυμα στο Ιράν σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα, και δεύτερον για να αποδυναμώσει στρατιωτικά τον Άσαντ διευκολύνοντας έτσι την αντιπολίτευση να ανατρέψει το καθεστώς του. Υπάρχουν φόβοι ότι η επικείμενη επίθεση θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Σχετικά με το Ιράν, η αμερικανική ενέργεια θα...

Ενισχύσει τη θέση των σκληροπυρηνικών ότι η κατοχή πυρηνικής ισχύος λειτουργεί αποτρεπτικά και είναι η μόνη εγγύηση για την ασφάλεια της χώρας. Έτσι θα απομακρυνθεί η προοπτική για διάλογο που παρουσιάστηκε τελευταίως με την εκλογή του μετριοπαθη Χάσαν Ρουχάνι στην προεδρία της χώρας. Σχετικά με τη Συρία, ο Άσαντ έχει ήδη λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να διασώσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του. Τη όποια απώλεια υποστεί, πέρα από τεθωρακισμένα και αεροπλάνα, θα έρθουν να αντικαταστήσουν ένοπλοι σηίτες μαχητές από το Λίβανο, το Ιράκ και το Ιράν. Ταυτόχρονα, θα εισρεύσουν στη χώρα και ένοπλες ομάδες σουνιτών τζιχαντιστών για να πολεμήσουν τους σηίτες και να διασφαλίσουν ότι τον κυρίαρχο ρόλο στην μετά-Άσαντ εποχή θα τον έχουν αυτοί και όχι οι μετριοπαθείς παρατάξεις που στηρίζονται από τις ΗΠΑ. Έτσι ο εμφύλιος πόλεμος και η αιματοχυσία θα συνεχιστούν. 

Και τι θα κάνει τότε ο Ομπάμα; Θα στείλει χερσαίες δυνάμεις για να ελέγξει την κατάσταση; Μα αυτό ακριβώς επιδιώκει και η αλ-Κάιντα. Αφού μαχητές της δεν μπορούν να πάνε στις ΗΠΑ για να διεξάγουν τρομοκρατικές επιχειρήσεις, τους βολεύει να έλθουν τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία για να τους πολεμήσουν από κοντά. Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο παρατείνεται ο εμφύλιος ο κίνδυνος διάσπασης της Συρίας σε μικρά κρατίδια αυξάνεται. Στην περίπτωση που θεωρήσει ότι χάνει τον πόλεμο, ο Άσαντ θα προχωρήσει στην ίδρυση Αλεβίτικου κράτους στα παράλια της Συρίας, ενσωματώνοντας και της παρακείμενες περιοχές που κατοικούνται από Χριστιανούς Ορθοδόξους οι οποίοι δεν εμπιστεύονται τους ισλαμιστές. Στο υπόλοιπο τμήμα της χώρας θα συνεχίσει η αναμέτρηση μεταξύ των Κούρδων που επιζητούν αυτονομία, τις κοσμικές και φιλελεύθερες παρατάξεις και των τζιχαντιστών που έχουν ήδη ανακυρήξει την ίδρυση ενός Ισλαμικού Εμιράτου του Ιράκ και της Μεγάλης Συρίας. 

Στα πλαίσια αυτά, η ροή προσφύγων που θα ακολουθήσει θα επιδεινώσει την ήδη δύσκολη ανθρωπιστική κατάσταση που υπάρχει. Σίγουρα η Τουρκία, το Ιράκ και η Ιορδανία θα κλείσουν τα σύνορα τους, αφήνοντας ανοικτή μόνο τη διέξοδο προς το Λίβανο. Σαν αποτέλεσμα, η αντιπαλότητα μεταξύ των σουνιτών και σηιτών της Συρίας θα διαχυθεί στο Λίβανο και θα το αποσταθεροποιήσει, αυξάνοντα; τα ρεύματα προσφύγων προς την Ευρώπη. Επιπλέον, η καταστροφή των στρατηγικών υποδομών της Συρίας θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το έργο της ανοικοδόμησης της χώρας, αποτρέποντας την επιστροφή των προσφύγων για αρκετά χρόνια. Υπολογίζεται ότι το ύψος της οικοδομικής καταστροφής μέχρι σήμερα ανέρχεται σε 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια. 

Στο περιφερειακό επίπεδο, η Αμερικανική επίθεση θα πυροδοτήσει ευρύτερη αντιπαλότητα μεταξύ σουνιτών και σηιτών, ιδίως στον Περσικό Κόλπο, με τις ΗΠΑ να υποστηρίζουν τους πρώτους και το Ιράν τους δεύτερους. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής, καθώς και το ενδεχόμενο το Ιράν να κλείσει με κάποιο τρόπο τα στενά του Ορμούζ, θα αυξήσουν την τιμή του πετρελαίου, επηρεάζοντας έτσι αρνητικά την προσπάθεια ανάκαμψης της διεθνούς οικονομίας. Σημειώνεται ότι εφόσον το Ιράν δεν μπορεί να διεξάγει πετρέλαιο λόγω των κυρώσεων που του έχουν επιβληθεί δεν έχει να ζημιωθεί σε τίποτα εάν κλείσουν τα στενά του Ορμούζ. 

Τέλος, οι επιπτώσεις στο διεθνές επίπεδο θα είναι σοβαρές. Υπάρχει κίνδυνος να αρχίσει ένας νέος ψυχρός πόλεμος μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον. Όπως ο Ομπάνα θέλει να διατηρήσει την αξιοπιστία των ΗΠΑ έτσι και ο Πούτιν θέλει να διασώσει την αξιοπιστία της Ρωσίας, Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα. Ούτε η Μόσχα αλλά ούτε και το Πεκίνο βλέπουν με καλό μάτι την προσπάθεια της Ουάσινγκτον να εδραιώσει την επιρροή της σε μια ζώνη που εκτείνεται από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι την Κεντρική Ασία. Σαν αποτέλεσμα, η συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών θα γίνει δυσκολότερη τόσο εντός όσο και εκτός του ΟΗΕ. 

ΑΡΔΗΝ