ΟΙ ΜΟΥΜΙΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Πώς ένας νόμος 13 ετών παραμένει ανενεργός για λόγους παράδοσης και συμφέροντος...

της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΟΣΟ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ σχετίζεται με τον θάνατο. Δεν μιλάμε για τη μακροημέρευση ή το είδος του θανάτου. Δεν αναφερόμαστε στα λιπαρά που σχετίζονται με τα καρδιακά. Η διατροφή καθορίζει τον ρυθμό διατήρησης του σώματος μετά τον ενταφιασμό του. Ο ι νεκροί πλέον αργούν να λιώσουν. Τούτο θα αποτελέσει διπλό πολιτικό πρόβλημα. Πρώτον, θα επανακαθορίσει τι επιτρέπεται να μας ταΐζουν οι βιομηχανίες από συντηρητικά τύπου «Ε». Δεύτερον, θα επισπεύσει στη χώρα μας... 

Την κατασκευή κέντρου αποτέφρωσης νεκρών. Θα πρέπει να την επισπεύσει αφού σύντομα τα νεκροταφεία δεν θα χωρούν νέους ενοίκους.

Τα μαντάτα της αργής αποσύνθεσης έρχονται από τη Γερμανία. Εκεί έχουν καταγράψει τους νέους ρυθμούς ταφής-εκταφής και έκαναν σχετικό συνέδριο για να δουν τι κρύβεται πίσω από τις μούμιες του 200ύ αιώνα. Το φαινόμενο αφορά άτομα που πριν από 40 χρόνια μπήκαν στο χώμα, υιοθετώντας την άποψη της Γένεσης ότι οι ίδιοι είναι πλασμένοι από χώμα. Σε δεκάδες νεκροταφεία λοιπόν ανακαλύπτουν ότι αυτά τα πτώματα παραμένουν αναλλοίωτα. Κάποτε αρκούσε μια δεκαετία για την εξαφάνιση του νεκρού και η τρύπα επαναχρησιμοποιείτο. Ο χρόνος αποσύνθεσης τετραπλασιάστηκε.

Σε συνέδριο που έγινε στο Αμβούργο ειπώθηκε ότι εκτός από τα συντηρητικά που κατανάλωναν οι άνθρωποι πριν από μισό αιώνα, για τη μουμιοποίηση φταίνε και τα φυτοφάρμακα. Εχουν καταστρέψει τα βακτήρια που επιτρέπουν την απορρόφηση του νεκρού από τη γη. Αυτά είναι βεβαίως εικασίες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την τύχη των νεκρών του δυτικού κόσμου. Για την Ελλάδα μπορούμε να υποψιαστούμε ότι θα γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο. Θα επινοήσουν ένα ειδικό τέλος μοιρολογιού, θα κάνουν ρουσφέτια με τους τάφους, θα επιβάλουν χαράτσι μνήματος, τα γνωστά.

Στην πραγματικότητα η κατασκευή χώρου καύσης νεκρών θα ήταν μια πολύ επικερδής επιχείρηση για όποιον κάνει την επένδυση. Δηλαδή για όποιον δήμο το δοκιμάσει. Στην Ανατολική Αττική είχε εξεταστεί το ζήτημα, με κίνητρο έσοδα της τάξης του μισού εκατομμυρίου ευρώ ετησίως. Είσπραξη χωρίς κόπο. Αυτό είχαν προτάξει. Και για βιτρίνα την ελευθερία του ανθρώπου να κάνει ό, τι θέλει με το σώμα του μετά θάνατον. Αυτή τη στιγμή ισχύει το εξής παράλογο: ενώ επιτρέπεται νομικά η καύση για όσους το έχουν δηλώσει γραπτώς ή για όσους η καύση αποτελεί θρησκευτική επιλογή, δεν υπάρχουν αποτεφρωτήρια. Πουθενά. Χρειάζεται ταξίδι εκτός συνόρων.

Στο Μαρκόπουλο, όπου συζητήθηκε η κατασκευή κέντρου καύσης, υπήρξαν πολύ σοβαρά επιχειρήματα από την πλευρά των διαφωνούντων. Κυρίως η μόλυνση του περιβάλλοντος από το κάψιμο των σφραγισμάτων στα δόντια των νεκρών. Φυσικά υπήρξαν εμπόδια της Ορθοδοξίας, με τον τοπικό μητροπολίτη να κάνει λόγο για περιφρόνηση της παράδοσης. Δηλαδή ο μουσουλμάνος, ο άθεος και ο καθολικός πρέπει να ακολουθούν τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Καλύτερα λοιπόν να γίνεται συζήτηση για το πρακτικό σκέλος, για το πού θα θάβονται εφεξής οι νεκροί, παρά να κατρακυλάμε στη λαογραφία και στις λατρευτικές συνήθειες.

Αυτά ακούγονται υπερβολικά μακρινά από άποψη χρόνου και αρκετά γραφικά από άποψη περιεχομένου. Ποιος θα δώσει βάση στην επέκταση των νεκροταφείων ή στην υλοποίηση όσων προβλέπονται για την καύση των νεκρών; Κανείς, βέβαια. Το πολύ πολύ, όταν θα έχουν φτάσει τα πράγματα στο απροχώρητο και θα στοιβάζονται τα φέρετρα, να ψηφιστεί ένας νέος νόμος, που θα έχει προβλήματα εφαρμογής. Σαν τον νόμο για τα αποτεφρωτήρια, που υπάρχει στα χαρτιά εδώ και 13 χρόνια. Δεν χρειάζεται να πούμε τι λύσεις εξετάζουν άλλοι Ευρωπαίοι…

Υπάρχουν ιδέες για βιολογικά νεκροταφεία στα δάση, εκεί όπου το χώμα είναι φρέσκο και αφράτο. Υπάρχει πρόταση επαναφοράς του σάβανου.

Υπάρχει ιδέα χτιστού τσιμεντένιου τάφου αντί χωμάτινου. Δεν συμμετέχουν μόνο οι επιστήμονες. Το θέμα απασχολεί τους εργαζομένους σε γραφεία τελετών. Τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη του. Ούτε το λιώσιμο των πτωμάτων.

TO BHMA