"ΣΩΤΗΡΕΣ" ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ

Μετά την πολιτική αναταραχή προ των εκλογών και σαν συνέχεια διαμορφώθηκε ένα τρισυπόστατο σχήμα τύπου «εθνικής σωτηρίας»...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΤΟΥ

Εξ αρχής και παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις διαφαίνονταν ότι η προσπάθεια ήταν να γίνουν συρραφές –άτεχνες και κακόγουστες- των άκρων του Αχιλλέα στο κορμί της ωραίας Ελένης.

Ιστορικά έχει αποδειχτεί, όμως, ότι κάθε συμμαχία –ή επί σκοπώ σύμπραξη- έχει διάρκεια περιορισμένου χρόνου για πολλούς και διαφόρους λόγους.  Είναι μια κατάσταση δυναμική και όχι στατική.  Συμφέροντα και αλλαγές περιβάλλοντος μετατοπίζουν αρχικές συναινέσεις και συμφωνίες.  Κυρίως πρόκειται  για τη μοιρασιά των κερδών ή την αποφυγή ζημιών.

Το κάθε ένα από τα τρία μέρη (πολιτικά κόμματα) τα οποία έκαναν συμμαχίες είχε τους λόγους του με προεξάρχουσα την παθογένεια ενός «εγώ» χωρίς υπόβαθρο ουσίας. Η Νέα Δημοκρατία ήθελε... 

Να κυβερνήσει ένα καράβι το οποίο ούτε μηχανές που λειτουργούσαν είχα αλλά και το οποίο «έμπαζε» από παντού. Το ΠΑΣΟΚ –ως θλιβερή σκιά ενός ισχυρού κόμματος του παρελθόντος- ήθελε να συμμετέχει στα δρώμενα, εν δυνάμει, για λόγους προστασίας των στελεχών του από διώξεις οι οποίες ήταν φανερά επικείμενες αλλά και να πείσει τον κόσμο ότι υπάρχει και επηρεάζει καταστάσεις. Η ΔΗΜΑΡ –κόμμα αόριστης αριστερίζουσας ιδεοληψίας- εύρισκε μια μοναδική ευκαιρία να παίξει ρόλο ρυθμιστού, Κύριος οίδε –φυσικά- με ποια ανταλλάγματα.

Και οι τρείς άνισοι, σε μετοχές συνέταιροι, παρουσιάστηκαν –και προσπάθησαν- να πείσουν ότι θα σώσουν τη χώρα και ότι θα βελτιώσουν την ήδη άθλια ζωή των Ελλήνων.  Απέναντί τους είχαν –και έχουν- μια νέα αναδυόμενη δύναμη (τον ΣΥΡΙΖΑ) η οποία αν ήθελε, να μπορούσε να παίξει το ρόλο πραγματικού ρυθμιστή της κατάστασης. 

Ταυτόχρονα προέκυψε μια νέα –συνεχώς ανερχόμενη δύναμη- η Χρυσή Αυγή η οποία επένδυσε στην αγανάκτηση και την οργή των απελπισμένων καλλιεργώντας πνεύμα και διάθεση «εκδίκησης με τη εφαρμογή δικαιοσύνης».

Το «τριών κεφαλών κυβερνητικό σχήμα», το οποίο σωστά αποδίδεται με αυτόν τον τρόπο ως εικόνα, θα έπρεπε να αποτελείται από τρείς συνιστώσες οι οποίες να κατέληγαν σε μια και μόνη συνισταμένη προκειμένου να είναι αποτελεσματικό ή, τουλάχιστον, να αντιμετωπίζει και να χειρίζεται τα πιεστικά προβλήματα με τον κοινό τρόπο έχοντας ταυτότητα αντιλήψεων και κατάλληλες συμπεριφορές.  Εξαιτίας όμως των διαφορετικών πολιτικο-κοινωνικών θέσεων κάθε μέρους της συμμαχίας αυτό δεν κατέστη εφικτό.  Βεβαία για το «θεαθήναι τοις ανθρώποις» λειτούργησαν ως εφαψίες, αλλά όχι και ουσιαστικοί συνοδοιπόροι, της ΝΔ με εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα –επιβεβαίωση της αναξιοπιστίας του συστήματος από του εταίρους στην ΕΕ-, δημιουργία διελκυστίνδων στη λήψη αποφάσεων, μη τήρηση υπεσχημένων (βλέπε απεμπόληση επιόρκων) και φορολογική δικαιοσύνη,  κλπ.  κλπ.

Εκείνο το σημείο στο οποίο υπήρξε πλήρης ταυτότητα αντιλήψεων, παρά τις πομφόλυγες των … «αρχηγών», ήταν η λήψη συνεχώς καταπιεστικών μέτρων ή ακόμη και η μη τακτοποίηση άμεσης ή έμμεσης φορολογικής αφαίμαξης με τρόπο αισχρό και άδικο, και η ανοχή στη διατήρηση αδικιών, και αυτά προκειμένου να καταδείξουν στους δανειστές ότι προσπαθούν να είναι φερέγγυοι και … αποτελεσματικοί.

Η ευθύνη της αντιπολίτευσης –σε όλο το εύρος της- είναι εξαιρετικά μεγάλη διότι περιορίζεται απλά σε ρητορείες -πυροτεχνήματα και προσχήματα πολιτικάντηδων παλαιάς εποχής και κοπής.  Θα μπορούσε, πολύ απλά, να προκαλέσει κατάσταση η οποία θα ανάγκαζε σε εκλογές.  Προφανώς όμως κανείς δεν θέλει εκλογές και προφανώς, πάλι, ένας Θεός ξέρει τι λογής συμφωνίες έχουν γίνει και τι σόι δοσοληψίες βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μετά την καταστροφή που επέφερε στη χώρα η τελευταία διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στιγμή είναι πλέον φανερό ότι και το υπάρχον σχήμα δεν είναι σε θέση να δώσει λύση στα προβλήματα της χώρας.  Όμως, με το τρικέφαλο της σημερινής διοίκησης –η ΝΔ είναι συνεχώς υπό εκβιασμό- τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.  Αυτή τη στιγμή δεν κινδυνεύουν πλέον οι περιουσίες των Ελλήνων.  Αυτά τα αγαθά μαζί με τα όσα διαθέσιμα υπήρχαν είτε αναλώθηκαν για άμεση επιβίωση είτε εκμηδενίσθηκαν σε αξία.  Θα ξαναγίνουν αξία στα χέρια κάποιων άλλων που θα επωφεληθούν επιδέξια. 

Εκείνο το οποίο κινδυνεύει είναι το Ελληνικό Έθνος!

Με μια παιδεία η οποία είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένη –τα πανεπιστήμια έχουν καταστεί φυτώρια πολιτικών στελεχών-, με τις ένοπλες δυνάμεις, και τα σώματα ασφαλείας, ταπεινωμένες, απογοητευμένες και εξαθλιωμένες οικονομικά, με το σύστημα της υγείας σε άθλια κατάσταση, με την εγκληματικότητα να κυριαρχεί σε κάθε μορφή της και σε κάθε σημείο, με κακοποιούς λαθρομετανάστες –εν δυνάμει απειλή… , με πολιτικούς οι οποίοι κατά την άποψη του λαού είναι κατάπτυστοι, ανίκανοι και με κύρια επιδίωξη τα προσωπικά τους συμφέροντα, με τα αριστερά κόμματα να θέλουν να ξαναγράψουν –και το επιχειρούν συστηματικά εδώ και χρόνια- την ιστορία της Ελλάδας… με τους υπό επιστασία μεγάλων συμφερόντων δημοσιογράφους να παραπλανούν αδιάντροπα τον κόσμο και να προπαγανδίζουν απροκάλυπτα… με μια εκκλησία βουβή και άλαλη… και με αδίστακτες συντεχνίες και συνδικαλιστικά κινήματα που δεν βοηθούν την κατάσταση.

Αυτή τη στιγμή, η ανεργία που καλπάζει, οι νέοι που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, αυτοί που αυτοκτόνησαν, τα παιδάκια που λιποθυμούν από την πείνα, οι γεννήσεις που σταμάτησαν στην Ελλάδα που μαστίζεται από υπογεννητικότητα, και τόσα άλλα πολλά, αν τα εξετάσουμε προσεκτικά δεν είναι τόσο καταστρεπτικά μπροστά στην απειλή για τη εξάλειψη του Έθνους την οποία δεν φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη εκείνοι οι πολιτικοί που θα έπρεπε να το έχουν σαν πρώτη τους προτεραιότητα.

Δεν είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί κάποιος πολιτικός ο οποίος θα μιλήσει με τόλμη και θα πει για την πραγματική απειλή.  Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάποιος ο οποίος θα στηρίξει θέσεις για εθνική παλιγγενεσία, τουλάχιστον με την θέρμη και την ένταση που έχουν οι  ια βουλευτές στις διάφορες εξεταστικές επιτροπές. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων φλυαρούν με νοοτροπία και ύφος πολιτικών του 1955 – απευθύνονται σε πολιτές με βερμπαλισμούς χωρίς περιεχόμενο και είναι και περήφανοι για τα καμώματά τους.

Σε λίγο καιρό οι Έλληνες, τελείως εξαθλιωμένοι και απόλυτα εξαχρειωμένοι, δεν θα νοιάζονται για την έννοια και τη σημασία της εθνικής υπόστασης, την ιστορία, την παράδοση και τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ αξίες –αυτές θα αποτελούν αντικείμενο μελέτης ξένων ακαδημαϊκών!  Δεν θα μιλούμε πλέον για «νεκρές γλώσσες», αλλά και για ένα «νεκρό έθνος».  Θα αγωνίζονται για ένα κομμάτι ψωμί σε ίδια μοίρα, αν όχι χειρότερα, μαζί με τους  παράνομους εισβολείς κατακτητές του χώρου λαθρομετανάστες.

Η Ελλάδα, ως ιδέα και ιστορία, θα πεθάνει.  Θα μείνουν μόνο οι γαίες και τα άψυχα για να τα χαίρονται αυτοί που θα μπορούν. 

Σε τι κατάσταση όμως θα είναι αυτοί που δεν νοιάστηκαν για το Έθνος αλλά μόνο για «τα εμά, εμά και τα σα εμά»;

RIEAS