Τα νέα δεδομένα (κυπριακή οικονομική κρίση, διαφαινόμενη αναθέρμανση
σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ) απαιτούν άλλη στρατηγική και με άλλες
τακτικές κινήσεις, από αυτήν που ακολουθεί επί χρόνια η Αθήνα...
Τα λέμε
αυτά με αφορμή το χθεσινό άρθρο των ''New York Times'', που προεξοφλούν
πως ενεργειακά η Κύπρος θα αναγκαστεί να συνεργαστεί (βλέπε: εξαρτηθεί)
με την Τουρκία. Και αυτό εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους οριστικής και
ολικής προτεκτορατοποίησης.
Οι ''New York Times'' εκτιμούν (αθώα;) ότι η οικονομικά λαβωμένη
Κυπριακή Δημοκρατία, έχοντας περιπέσει σε τέτοια κρίση, θα αναγκαστεί
''να τα βρεί'' με τους Τούρκους, όσον αφορά τη μεταφορά φυσικού αερίου. Η
ανάλυση μιλά για ''δύσκολες αποφάσεις που θα αναγκαστεί να πάρει η
Κύπρος, τώρα, που η οικονομία της είναι διαλυμένη''. Οι αποφάσεις αυτές, σύμφωνα με το άρθρο των ''New York Times''...
Υπό
το φως μιας ''νέας'' σχέσης ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία, θα
αφορούν σε έναν οδυνηρό συμβιβασμό: Διότι ίσως αναγκαστεί η Κύπρος να
συνεργαστεί με την Τουρκία για τη μεταφορά του φυσικού της αερίου. Ο
Αμερικανός αρθρογράφος είναι σαφής: ''Υπό τις παρούσες περιστάσεις, ένας
τερματικός σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου στην Κύπρο θα ήταν
οικονομικά ασύμφορος. Εξ' άλλου, η Λευκωσία, μετά τις τελευταίες
εξελίξεις, δεν έχει χρήματα. Κατά συνέπεια, οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν
πολλές επιλογές. Μια μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας, θα
απέφερε πιο γρήγορα και πιό μεγάλα έσοδα''.
Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, με τον εθνικό πλούτο να εισέρχεται στη
φάση του ελέγχου και υφαρπαγής του, Ελλάδα και Κύπρος, οικονομικά
κατεστραμμένες, αποδυναμωμένες και περιθωριοποιημένες, είναι τραγικά
μόνες. Και με δική τους συνευθύνη. Το έλλειμμα αξιόπιστων πολιτικών,
είναι εμφανές όσο ποτέ. Γιατί τώρα οι καιροί και η Ιστορία απαιτούν
εθνικές ηγεσίες και όχι εξαρτημένους ηγετίσκους. Μόνο που τους διαφεύγει
κάτι: Η Ιστορία δεν συνηθίζει να αφήνει κενά. Και ο νοών νοείτω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου