ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Ο Ενεργειακός Χάρτης Πορείας για το 2050 της ΕΕ αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ είναι η κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαών... 

Στον ενεργειακό τομέα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο επίπεδο των σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας, αλλά και μεταξύ ανταγωνιστικών ευρωατλαντικών σχεδίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ. Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση της ΕΕ στην έρευνα υδρογονανθράκων σε Μεσόγειο και Εύξεινο Πόντο, καθώς και σε ζητήματα οριοθέτησης των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή, περιπλέκει το επικίνδυνο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η συγκυβέρνηση, με τη θέση της περί ευρωπαϊκής ΑΟΖ...

Και ο ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει στο απυρόβλητο τις πιέσεις των ΗΠΑ, δεσμεύονται μέσα σ' αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς φιλομονοπωλιακό πλαίσιο χάραξης της ενεργειακής πολιτικής. Οι διαφορές τους αφορούν τους όρους διαπραγμάτευσης λαϊκών και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε σχετικά με τον Ενεργειακό Χάρτη Πορείας για το 2050 της ΕΕ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Ο Ενεργειακός Χάρτης Πορείας για το 2050 της ΕΕ αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ είναι η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων της σε βάρος των λαών. Με το συγκεκριμένο σχέδιο η ΕΕ επιχειρεί να αντιμετωπίσει συνδυασμένα:

• Τη διασφάλιση μιας κερδοφόρας επενδυτικής διεξόδου για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά της, για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων.
• Τον περιορισμό της εξάρτησης της ΕΕ από εισαγόμενα καύσιμα, όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, όπου σημειώνεται η γεωπολιτική υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
• Τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων της βιομηχανίας της ΕΕ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής προωθούνται οι άξονες της ευρωενωσιακής ενεργειακής πολιτικής.

Η συγκεκριμένη αναδιάρθρωση του ενεργειακού συστήματος της ΕΕ και η επιτάχυνση της πλήρους "απελευθέρωσης" της αγοράς θα οδηγήσει σε νέα επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης για τη διασφάλιση της κερδοφορίας των ομίλων της "πράσινης ενέργειας", αύξηση της ενεργειακής φτώχειας των λαϊκών νοικοκυριών. Γενίκευση των αντεργατικών ελαστικών εργασιακών σχέσεων και συμπίεση των μισθών των εργαζομένων στον κλάδο της Ενέργειας. Παράλληλα, θα έχει αρνητικές συνέπειες στην ορθολογική αξιοποίηση του συνόλου των πηγών ενέργειας κάθε χώρας προς όφελος του λαού (π.χ., για την Ελλάδα που είναι η δεύτερη λιγνιτοπαραγωγός χώρα της ΕΕ).

Σ' αυτό το πεδίο οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο στο επίπεδο των σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας, αλλά και μεταξύ ανταγωνιστικών ευρωατλαντικών σχεδίων.

Η όξυνση του ανταγωνισμού ΗΠΑ - Ρωσίας σχετικά με την κατάληξη του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως και η έρευνα της ΕΕ για την παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού απ' τη ρωσική "Γκάζπρομ".

Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση της ΕΕ στο πεδίο της έρευνας κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο, καθώς και σε ζητήματα οριοθέτησης των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή, περιπλέκει ακόμα περισσότερο το επικίνδυνο κουβάρι των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Τόσο η τρικομματική κυβέρνηση, με τη θέση της περί ευρωπαϊκής ΑΟΖ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αφήνει στο απυρόβλητο τις πιέσεις των ΗΠΑ, δεσμεύονται μέσα σ' αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς φιλομονοπωλιακό πλαίσιο χάραξης της ενεργειακής πολιτικής. Οι διαφορές τους αφορούν τους όρους διαπραγμάτευσης λαϊκών και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Προβάλλει η αναγκαιότητα του μοναδικού δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός με γνώμονα το συμφέρον του, στον αντίποδα της αστικής πολιτικής. Το δρόμο της κοινωνικοποίησης των μονοπωλιακών ομίλων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. Αυτή είναι η μόνη πραγματική λύση για την προάσπιση της ειρήνης, τη διαφύλαξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων, την αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία».