Η αγωνία
της κυβέρνησης να σταθεί ακόμη μια φορά «κλαρίνο» στις απαιτήσεις των
δανειστών και της τρόικάς τους αποτυπώνεται στη σπουδή της να προλάβει
πάλι τις επιθυμίες τους. Άλλωστε ο εκβιασμός για τη δόση των 2,8 δισ.
ποτέ δεν σταμάτησε...
του ΣΤΑΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ποτέ επίσης δεν υπήρξε ούτε νύξη για «χαλάρωση» του προγράμματος –
αντιθέτως οι εξελίξεις στην Ιταλία δημιουργούν στους ευρωκράτες ανάγκη
για επανάληψη και αύξηση των πιέσεων, ώστε να μην μείνει η παραμικρή
υπόνοια ότι η Ιταλία ασκεί πίεση στο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης.
Συνεπώς η πίεση για τις απολύσεις συνεχίζεται αυξανόμενη, με την
κυβέρνηση να απεργάζεται όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια ώστε να
επενδύσει «επικοινωνιακά» τις απολύσεις – ακόμη και βαπτίζοντας
«παράνομους» τους υπό απόλυση υπαλλήλους, όπως έγραψαν το Σάββατο οι «6
Μέρες».
Κάπως έτσι οι «κλόουν» της τρόικας – και κυρίως της ευρωζώνης και της
Γερμανίας – αποδεικνύουν ότι δεν σκοπεύουν να αλλάξουν ρότα. Η κυβέρνηση λοιπόν είναι, στην πραγματικότητα, μόνη απέναντι:...
● Στις αναπόφευκτες χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο, παρά τα όσα λέει το κόμμα του Κουβέλη.
● Στην υστέρηση εσόδων και τα νέα μέτρα, τα οποία είναι απλώς θέμα λίγου χρόνου.
● Στις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
● Στις πολυεθνικές, οι οποίες απαιτούν μείωση του κατώτατου μισθού στα
300 ευρώ αναδεικνύοντας το πραγματικό πρόσωπο αυτού που ο Σαμαράς
αποκαλεί «ανάπτυξη».
● Στην εξευτελιστική «ντιρεκτίβα» (ταξιδιωτική οδηγία) της Κομισιόν προς
τα στελέχη της με οδηγίες ασφαλείας για την παραμονή τους στην Αθήνα.
● Στην ανύπαρκτη ρευστότητα σε όλο το εύρος της οικονομίας.
● Στην παγιωμένη πλέον πανευρωπαϊκή πρωτιά στην ανεργία.
● Στην αύξηση της αγανάκτησης καθώς έρχονται κατασχέσεις και για χρέη
έως 3.000 ευρώ, παρά το υποτιθέμενο «κυνήγι» των μεγαλόσχημων για να
βρεθούν έσοδα.
● Στην επιβολή της θέλησης των Τούρκων και των Αμερικανών για τον μη
καθορισμό ΑΟΖ χωρίς έγκριση της Άγκυρας και πλήρη επίβλεψη της
Ουάσιγκτον.
● Στην προ πολλού εξαντλημένη κοινωνική αντοχή, καθώς, όπως επεσήμανε ο
Σάββας Ρομπόλης, οι απώλειες εισοδήματος στην τριετία των μνημονίων
έχουν φτάσει το 40%.
Κατόπιν τούτων ένα είναι βέβαιο: η κυβέρνηση αυτή θα πετύχει τον στόχο της.
Συνεπώς έχει απόλυτο δίκιο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει
ότι «δεν θα χαρίσουμε σε κανέναν την επιτυχία που πρόκειται να έχει αυτή
η κυβέρνηση».
Ναι, πράγματι. Μπορεί να ρωτήσει περί αυτού και τον προκάτοχό του στην
προεδρία του ΠΑΣΟΚ – και προκάτοχο του Σαμαρά στην πρωθυπουργία – ο
οποίος, κατά την είσοδό του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, άκουσε κάμποσους να
του φωνάζουν «Νάτος νάτος ο πρωθυπουργός».
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα τον έχει πάντα στην καρδιά του. Κατόπιν τούτου είναι βέβαιο ότι τελικά κανείς δεν πάει – εντελώς – χαμένος. Ούτε καν ο... ΓΑΠ.
Γιατί, λοιπόν, να στερήσουμε την ελπίδα από τους κυρίους Σαμαρά,
Βενιζέλο και Κουβέλη; Κάποτε θα αναγνωριστεί το τιτάνιο έργο τους – περί
αυτού ας είμαστε όλοι βέβαιοι...
Ουτε για κλοουν δεν κανουν......
ΑπάντησηΔιαγραφή