Η απονομή του δικαίου στην αρχαία Βαβυλωνία και στη σημερινή… προοδευτική Ελλάδα!
Συχνά, πυκνά και καθημερινά ακούμε από τους πολιτικάντηδες, παντός χρώματος, τις λέξεις "προοδευτικός", "Προοδευτική πολιτική", "Προοδευτικές δυνάμεις" και άλλες τέτοιες… κοτσάνες.
Το σημείωσα πολλές φορές:: Η πρόοδος είναι μία εντελώς ηθική έννοια και αυτό σημαίνει, για το θέμα μας, ότι μπορεί να δηλώνεις "προοδευτικός" και να είσαι μαύρος οπισθοδρομικός" και να είσαι βασιλιάς της Βαβυλώνας και να ασκείς αληθινή προοδευτική πολιτική.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει, αν συγκρίνουμε τις διατάξεις του περίφημου "Κώδικα του Χαμμουραμπί", του ομώνυμου βασιλέως της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, με το άρθρο 86 του… προοδευτικού συντάγματος των Ελλήνων σοσιαλΗστών. Για δείτε...
Χρονολογικά αξίζει να σημειωθεί ότι ο… αντιδραστικός Χαμμουραμπί ανήλθε στο θρόνο το 2123 π.Χ. ενώ οι συντάκτες του"προοδευτικού" συντάγματος ζουν και βασιλεύουν σήμερα!
Αυτό σημαίνει ότι ο βασιλικός κώδικας συντάχθηκε πριν από 4100 χρόνια, από το χυδαίο άρθρο 86 του Συντάγματος με το οποίο κατοχυρώνεται το ακατάδιωκτο των πολιτικών για κάθε ανομία.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο, σε πρωτοτυπία, γεγονός το οποίο συνετέλεσε καθοριστικά στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Για να δούμε όμως, εντελώς συνοπτικά, τι προέβλεπε αυτός ο Κώδικας, που "αποτελεί πολυτιμότατο απόκτημα για την ιστορία του δικαίου", ο οποίος δεν εξαιρούσε κανένα αξιωματούχο από τις ευθύνες του. Αντιγράφω:...
"Κατ' αρχήν διατυπώνονται τα καθήκοντα και τα δικαιώματα των δικαστών και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων και ορίζουν αυστηρές ποινές (πρόστιμα, επίσημη καθαίρεση, θάνατος) κατά της δωροληψίας και κάθε παρανομίας, στις οποίες μπορεί να υποπέσουν οι δικαστές…".
"Στον Κώδικα διαφαίνεται το πνεύμα της προστασίας των μικρών κτηματιών από τις αυθαιρεσίες των ισχυρών γαιοκτημόνων… Η πρόθεση του νομοθέτη είναι σαφής: Εργοδότες και έμμισθοι πρέπει να εκτελούν ακριβώς τις υποχρεώσεις τους". Συνεχίζοντας διαβάζουμε:
"Αυστηροί νόμοι αναφέρονται στην ευθύνη των ιατρών και των αρχιτεκτόνων απέναντι στους πελάτες τους… σε περίπτωση δυστυχήματος, από υπαιτιότητά τους υπόκειται σε αντίποινα, αν δε προκαλέσουν θάνατο, η ποινή είναι θανάτωση…" (Συνοπτική παρουσίαση του "Κώδικα" βλ. "Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος", του Παν/μίου του Καίμπριτζ, Λονδίνο, 1988 και επανέκδοση από "Τα Νέα" - Ιστορική Βιβλιοθήκη, τόμ. Α΄, σελ. 58, το 2005).
Αν συγκριθούν τα δύο κείμενα (ο κώδικας του 2123 π.Χ. και το άρθρο 86 του Συντάγματος του σήμερα) συνάγεται αβίαστα ότι ο Κώδικας προπορεύεται στη συγκρότηση του κράτους Δικαίου πολλά έτη φωτός από τους σκοταδιστές - "προοδευτικούς" της σήμερον.
Καταλήγω: Ένας Χαμμουραμπί είναι περισσότερο χρήσιμος στην Ελλάδα από ένα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος παίρνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να… υπογράφει τις κομματικές αποφάσεις.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Συχνά, πυκνά και καθημερινά ακούμε από τους πολιτικάντηδες, παντός χρώματος, τις λέξεις "προοδευτικός", "Προοδευτική πολιτική", "Προοδευτικές δυνάμεις" και άλλες τέτοιες… κοτσάνες.
Το σημείωσα πολλές φορές:: Η πρόοδος είναι μία εντελώς ηθική έννοια και αυτό σημαίνει, για το θέμα μας, ότι μπορεί να δηλώνεις "προοδευτικός" και να είσαι μαύρος οπισθοδρομικός" και να είσαι βασιλιάς της Βαβυλώνας και να ασκείς αληθινή προοδευτική πολιτική.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει, αν συγκρίνουμε τις διατάξεις του περίφημου "Κώδικα του Χαμμουραμπί", του ομώνυμου βασιλέως της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, με το άρθρο 86 του… προοδευτικού συντάγματος των Ελλήνων σοσιαλΗστών. Για δείτε...
Χρονολογικά αξίζει να σημειωθεί ότι ο… αντιδραστικός Χαμμουραμπί ανήλθε στο θρόνο το 2123 π.Χ. ενώ οι συντάκτες του"προοδευτικού" συντάγματος ζουν και βασιλεύουν σήμερα!
Αυτό σημαίνει ότι ο βασιλικός κώδικας συντάχθηκε πριν από 4100 χρόνια, από το χυδαίο άρθρο 86 του Συντάγματος με το οποίο κατοχυρώνεται το ακατάδιωκτο των πολιτικών για κάθε ανομία.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο, σε πρωτοτυπία, γεγονός το οποίο συνετέλεσε καθοριστικά στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Για να δούμε όμως, εντελώς συνοπτικά, τι προέβλεπε αυτός ο Κώδικας, που "αποτελεί πολυτιμότατο απόκτημα για την ιστορία του δικαίου", ο οποίος δεν εξαιρούσε κανένα αξιωματούχο από τις ευθύνες του. Αντιγράφω:...
"Κατ' αρχήν διατυπώνονται τα καθήκοντα και τα δικαιώματα των δικαστών και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων και ορίζουν αυστηρές ποινές (πρόστιμα, επίσημη καθαίρεση, θάνατος) κατά της δωροληψίας και κάθε παρανομίας, στις οποίες μπορεί να υποπέσουν οι δικαστές…".
"Στον Κώδικα διαφαίνεται το πνεύμα της προστασίας των μικρών κτηματιών από τις αυθαιρεσίες των ισχυρών γαιοκτημόνων… Η πρόθεση του νομοθέτη είναι σαφής: Εργοδότες και έμμισθοι πρέπει να εκτελούν ακριβώς τις υποχρεώσεις τους". Συνεχίζοντας διαβάζουμε:
"Αυστηροί νόμοι αναφέρονται στην ευθύνη των ιατρών και των αρχιτεκτόνων απέναντι στους πελάτες τους… σε περίπτωση δυστυχήματος, από υπαιτιότητά τους υπόκειται σε αντίποινα, αν δε προκαλέσουν θάνατο, η ποινή είναι θανάτωση…" (Συνοπτική παρουσίαση του "Κώδικα" βλ. "Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος", του Παν/μίου του Καίμπριτζ, Λονδίνο, 1988 και επανέκδοση από "Τα Νέα" - Ιστορική Βιβλιοθήκη, τόμ. Α΄, σελ. 58, το 2005).
Αν συγκριθούν τα δύο κείμενα (ο κώδικας του 2123 π.Χ. και το άρθρο 86 του Συντάγματος του σήμερα) συνάγεται αβίαστα ότι ο Κώδικας προπορεύεται στη συγκρότηση του κράτους Δικαίου πολλά έτη φωτός από τους σκοταδιστές - "προοδευτικούς" της σήμερον.
Καταλήγω: Ένας Χαμμουραμπί είναι περισσότερο χρήσιμος στην Ελλάδα από ένα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος παίρνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να… υπογράφει τις κομματικές αποφάσεις.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Δεν χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω στον Χαμουραμπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Περικλής, διακηρύσσει στον Επιτάφιο :
Κάθε πολίτης προτιμάται στα δημόσια αξιώματα, όχι διότι ανήκει σε ανώτερη τάξη αλλά, σύμφωνα με την προσωπική του αξία. Και κανείς δεν κωλύεται λόγω πενίας να καταλάβη δημόσιο αξίωμα, αν έχει κάτι καλό να προσφέρει στην Πόλη.
".. Κατά δέ τήν αξίωσιν ώς έκαστος έν τώ ευδοκιμεί, ούκ' από μέρους τό πλέον είς τά κοινά ή απ' αρετής προτιμάται, ουδ' αύ κατά πενίαν, έχων γέ τί αγαθόν δράσαι τήν πόλιν, αξιώματος αφανεία κεκώλυται..".
Οι δε Νόμοι της Πόλεως των Αθηνών (και όχι μόνο), προέβλεπαν :
1. Την υποθήκευση της περιουσίας των εκλεγομένων αρχόντων, μέχρι να αποδώσουν λογαριασμό γιά τα πεπραγμένα τους.
"Τας των Αρχόντων ουσίας ενεχυράζεσθαι, έως αν λόγον αποδώσι την πόλιν".
2. Την απαγόρευση αποδημίας, οποιουδήποτε άσκησε δημόσιο αξίωμα, πρίν ελεγχθεί.
"Αρχήν υπεύθυνον, μη αποδημείν".
3. Όποιος ενώ οφείλει στο δημόσιο, ασκεί αρχή, αν αποδειχθεί ενώπιον του δικαστηρίου, τιμωρείται με θάνατο.
"Εάν τις οφείλων τώ δημοσίω άρχη και εάν αλώ, θάνατον λέγει νόμος, ός κείται".
4. Οι ψευδείς υποσχέσεις, διδόμενες ενώπιον του λαού, τιμωρούνται με θάνατο.
"Εάν τις υποσχόμενος τι τον δήμον εξαπατήση, εισαγγελίαν είναι περί' αυτού, κάν αλώ, θανάτω ζημιούν".
5. Οι δωροδοκούμενοι, ή καταβάλουν το ποσό εις το δεκαπλάσιον στο δημόσιο ταμείο ή, τιμωρούνται με θάνατο.
"Τους δωροδοκούντας ή θανάτω ζημιούσθαι ή δεκαπλούν τού έξ αρχής λήμματος εκτίνειν".