Αυτή η εξέλιξη ήταν μοιραία. Όταν επιμένεις να
αντιμετωπίζεις ως εταίρους μια συμμορία αδίστακτων εκβιαστών, και όταν
προσποιείσαι πως διαπραγματεύεσαι με όρους αξιοπρέπειας, αλλά δηλώνεις
προκαταβολικά πως δεν αμφισβητείς τη φυλακή που επέλεξαν για να σε αλυσοδέσουν…
Τότε η επιλογή που έχουν όλοι αυτοί που αποδέχεσαι για
λογαριασμό τους το ρόλο του επικυρίαρχου, είναι μια και μοναδική. Να σε
τσακίσουν. Το δυστύχημα με αυτή την κυβέρνηση, είναι πως πίστεψε ότι
παραμυθιάζοντας μια κοινωνία ευκολόπιστη, θα εξασφαλίσει την εύνοια της χρηματοπιστωτικής
μαφίας.
Πρόκειται για ένα ατόπημα εγκληματικό, αφού δε συνυπολόγισε πως ο δικός
της πολιτικός διασυρμός είναι το εργαλείο για την ταπείνωση ολόκληρου του
έθνους. Και αυτό ακριβώς το σενάριο είναι που βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη
και οι προεκτάσεις του θα είναι δραματικές.
Η πολυδιαφημισμένη «δημιουργική ασάφεια» που επιχειρήθηκε να
εμφανιστεί ως στρατηγική επιτυχία τις ημέρες των αλαλαγμών, ήταν το πρώτο βήμα
για τον ανελέητο κατήφορο που θα ακολουθούσε. Με αυτή την επιλογή, η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβίστηκε – και εγκλωβίστηκε ηθελημένα - σε δυο αυτοκτονικές
επιλογές στρατηγικής σημασίας.
- Παραιτήθηκε μονομερώς από το ρόλο του πρωταγωνιστή, και διατήρησε για τον εαυτό της (και για τη χώρα) το ρόλο του κομπάρσου. Αρνήθηκε έτσι να δραπετεύσει από το εδώλιο του... κατηγορούμενου και αμυνόμενου και να μεταπηδήσει στο βάθρο του κατηγόρου, που θα οριοθετούσε μια διαφορετική ατζέντα, σ αυτό το ξέφρενο παιχνίδι των πολιτικών εκβιασμών.
- Αποποιήθηκε συνολικά το οπλοστάσιο της πολιτικής διαπραγμάτευσης, και εγκλωβίστηκε (εγκλωβίζοντας και τη χώρα) στις λογιστικές καρτέλες των αριθμών. Αρνήθηκε να βάλει στην ατζέντα ως ύψιστη προτεραιότητα τα ζητήματα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, και αρκέστηκε να περιοριστεί στη διαχείριση των εργαλείων του εγκλήματος.
Είχαμε προειδοποιήσει πως: «Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και πως οισυμμορίες των εκβιαστών οργανώνονται για επικίνδυνη και ταπεινωτική ρεβάνς». Αλλά αυτοί... αγρόν ηγόραζαν.
Τους είχαμε εγκαλέσει για την ολέθρια διαχειριστική ολιγωρία
τους, προτρέποντάς τους να πάνε σε πολιτική διαπραγμάτευση με τον αέρα του γεωπολιτικού πρωταγωνιστήδιαμορφώνοντας τετελεσμένα ανατροπής πριν
τους διασύρουν και εν τέλει τους ανατρέψουν. Αλλά και πάλι το μοναδικό που
θριάμβευσε ήταν η μπαρούφα των άβουλων, των μοιραίων, των άτολμων που δεν
τόλμησαν να δραπετεύσουν από το ρόλο του κατοχικού λογιστή.
Δικαιωθήκαμε σε όλα...
Και τώρα, στον επίλογο του δράματος μιας κυβέρνησης που
χρεοκόπησε πριν καν καταλάβει τι πάει να πει εξουσία, και ελάχιστο χρόνο πριν
τραβήξουν τον αναπνευστήρα από τη χώρα, η τελευταία εμπλοκή στη «διαπραγμάτευση»
δε τους ζητά απλά να αποσύρουν οριστικά ακόμη και τα ελάχιστα που απέμειναν ως
υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές, αλλά τους επιβάλουν να καταστούν χειρότεροι και
από τους προηγούμενους.
Και δυστυχώς οι
επιλογές πλέον είναι μονάχα δυο:
Ή να παραδοθούν ολοκληρωτικά στις απαιτήσεις των συμμοριών,
κατεβάζοντας τα παντελόνια, να καταρρεύσουν και μαζί τους να καταρρεύσει και
ότι αφέθηκε αυτός ο λαός να επενδύσει στη μεγαλοστομία τους…
Ή να κατεβάσουν αυτό το λαό στο δρόμο. Να τον προτρέψουν να
διεκδικήσει την αξιοπρέπεια που του αφαίρεσαν. Να του καταδείξουν με απόλυτη
σαφήνεια την ακτινογραφία μιας διαφορετικής διαδρομής. Μιας διαδρομής που θα
ανατρέπει τεχνητά θέσφατα και θα χαράσσει μια διαφορετική πορεία για τη ζωή
του.
Το κεφάλαιο «ΕΛΛΑΣ», έχει μια διαφορετική αξία από αυτήν που
αποτιμούν στις λογιστικές καρτέλες τους, και αυτή η αξία επ ουδενί δεν πρέπει
να παραχωρηθεί με χάρτινο αντίκρισμα και με αέρα κοπανιστό που επιμένουν να
αποκαλούν ως δήθεν «αρχές και αξίες της ενωμένης Ευρώπης».
Σχετικά μας άρθρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου