Δεν γνωρίζω πόσο χρέος είναι επαχθές και τοκογλυφικό. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών έφαγε τον αγλέορα από την Ευρώπη. Αυτά που χρωστά οφείλει να τα πληρώσει αφού δέχεται τους κανόνες...
του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
Υπάρχει και η έξοδος του Μεσολογγίου. Ο φαύλος λαός τολμά να την κάνει; Ένα, δεν δικαιούνται να κάνουν ταγοί και λαός. Τον επαίτη της Ευρώπης ή τον τρακαδόρο.
Μέσα στους ασφυκτικούς δεσμευτικούς κανόνες των συλλογικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους οποίους αποδέχθηκε και συνυπέγραψε το 90% του πολιτικού κόσμου και του λαού, με την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράται να τους παρακάμψει στο όνομα της «νωπής εκλογής τους από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων».
Είναι αυτή η κολασμένη πλειοψηφία η οποία για σαράντα χρόνια ψηφίζει, εγκρίνει και στηρίζει τον σάπιο πολιτικό κόσμο ο οποίος υμνούσε και υμνεί τα...
καλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ροκανίζοντας και τα «πακέτα Ντελόρ» και όχι μόνο. Εξαίρεση σ’ αυτή την ερωτική περίπτυξη με την ΕΟΚ, η προδικτατορική ΕΔΑ, δια στόματος και γραφής του αειμνήστου Ηλία Ηλίου, ο οποίος χαρακτήρισε την είσοδο ως «Μικρασιατική καταστροφή» (βλ. Τ. Τρικκά: «ΕΔΑ (1951-1967), τομ. Α’ έκδοση «Θεμέλιο», Αθήνα 2009, σελ. 486-490, όπου το κεφάλαιο: «Κοινή Αγορά και ΕΖΕΣ»).
Εξαίρεση
και το ΚΚΕ, το οποίο έκτοτε ασκεί πολεμική εναντίον της ΕΟΚ και
μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να σημειώσω και τη δική μου εξαίρεση, ήδη
από το 1964, όπως αυτή η διαφωνία μου διατυπώθηκε σε διπλωματική μου εργασία στο τμήμα οικονομικών και πολιτικών επιστημών του παν/μίου Αθηνών. Τότε ακολουθώντας τη γραμμή του Ηλιού έκανα λόγο και για το λάκκο των λεόντων.
Στη μεταπολίτευση – πλην
ΚΚΕ – σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία
του φαύλου λαού έψαλλαν το ωσαννά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια κούρσα για το ποιος θ’ αρπάζει τα περισσότερα (βλ. π.χ. το άρθρο μου: «Αυτό το πακέτο ποιος θα το φάει;», στα «Πολιτικά Θέματα» της 19-2-1993). Περιττό να σημειωθεί ότι ο γράφων δεν έφαγε ούτε
ένα ευρώ αφού όλα αυτά τα χρόνια της αρπαχτής και της παρακμής
πορεύεται μόνος τα κακοτράχαλα μονοπάτια της πολιτικής μοναξιάς.
Ήταν αυτή η φαύλη πλειοψηφία του «Κυρίαρχου» λαού, που μαζί με τους «εθνικούς» αντιπροσώπους της ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (το Δεκέμβριο του 1991) χωρίς κανένας να γνωρίζει τι ψηφίζει και γιατί ψηφίζει.
Φωτεινή εξαίρεση το ΚΚΕ, το οποίο όχι μόνο δεν την ψήφισε αλλά ήταν και το μόνο κόμμα, το οποίο μετέφρασε και εξέδωσε αυτό το οικονομικό τερατούργημα (βλ. την Ειδική Έκδοση του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», με τίτλο: «Η Λευκή Βίβλος» και τον εύστοχο υπότιτλο: «Ποιος μας ρώτησε;».
Ασφαλώς κανένας, αφού και αυτοί που την ψήφισαν ΔΕΝ την γνώριζαν αφού δεν ρωτήθηκαν.
Επρόκειτο περί εντολής. Με την ίδια προδοτική άγνοια, οι «εθνικοί αντιπρόσωποι του «Κυρίαρχου» λαού – ναι αυτού του σάπιου λαού – ψήφισαν στη λεγόμενη βουλή των Ελλήνων, τη «Συμφωνία του Σέγκεν», το «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» και την εθελόδουλη μείωση της Εθνικής, κυριαρχίας και πάλι πλην ΚΚΕ. Να σημειώσω ότι το άρθρο 1-6 του Ευρωπαϊκού Συντάγματος υπερτερεί του Ελληνικού. Ήταν τότε, το Φεβρουάριο του 2001, οπότε η βουλή των Ελλήνων – πλην ΚΚΕ – ψήφισε την παράγραφο 3 του άρθρου 28 του Συντάγματος, εναντίον της οποίας αρθρογράφησε ο γράφων (βλ. «Η συνταγματική απεμπόληση της εθνικής μας ανεξαρτησίας», στα «Πολιτικά Θέματα», της 16-2-2001 και «Η ανάγκη απομυθοποίησης του λαού και η αισιοδοξία του ΚΚΕ», στα ίδια, της 21-2-2001).
Ήταν τότε που η συντριπτική πλειοψηφία του φαύλου λαού, της φαύλης δημοσιογραφίας και των φαύλων πολιτικών ΣΙΩΠΟΥΣΑΝ. Αφού, λοιπόν, πολιτικοί ταγοί και κόμματα χωρίς δημοσιογραφική κριτική – χρεωκόπησαν το ιδιωτικό κράτος (βλ. το άρθρο μου: «Ιδιωτικοποιημένη εξουσία», στα «Πολιτικά Θέματα», της 17-4-1992) και αφού με 44% των ψηφοφόρων έδωσαν την πρωθυπουργία στον ΓΑΠ, που μας οδήγησε στην Τρόϊκα, ΤΩΡΑ, παριστάνοντες τους ανεύθυνους, επαιτούν στην Ευρώπη και ενώ επαιτούν δηλώνουν και… αξιοπρεπείς και … υπερήφανοι!
Αξιώνουν
να μην πληρώσουν όσα δις ευρώ δανείστηκε η ψωροκώσταινα και φαγώθηκαν,
σε μίζες, βίλες, πισίνες, πολυτελή αυτοκίνητα, γαρύφαλλα στα
«Πολιτιστικά Κέντρα» και ενθυλακώθηκαν σε παχυλούς λογαριασμούς της
αμαρτίας (βλ. το άρθρο μου: «Οι λογαριασμοί της αμαρτίας και τα καθήκοντα των πιστών», στα «Πολιτικά Θέματα» της 8-5-2001.
Επιμύθιον:
Δεν γνωρίζω πόσο χρέος είναι επαχθές και τοκογλυφικό. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών έφαγε τον αγλέορα από την Ευρώπη. Αυτά που χρωστά οφείλει να τα πληρώσει αφού δέχεται τους κανόνες.
Υπάρχει και η έξοδος του Μεσολογγίου. Ο φαύλος λαός τολμά να την κάνει; Ένα, δεν δικαιούνται να κάνουν ταγοί και λαός. Τον επαίτη της Ευρώπης ή τον τρακαδόρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου