Ελάτε τώρα να δούμε και το τι ακολούθησε αυτή την "αγνή αγανάκτηση" των υποκριτών - Ο βιομήχανος Μάνεσης, αφού ξεμπέρδεψε με την εννιάμηνη απεργία των
εργατών στον Ασπρόπυργο και κατάφερε να βάλει τους «δικούς του» στη
διοίκηση του σωματείου...
Επέβαλε εκ περιτροπής εργασία, έκανε
«εθελούσιες» απολύσεις και αξιοποίησε τους εργαζόμενους για να αποσπάσει
φτηνότερο ρεύμα για τις επιχειρήσεις του, όπως και οι άλλοι βιομήχανοι
του κλάδου. (Να θυμήσουμε εδώ τι ακριβώς εννοούν οι Χρυσαυγίτες μπράβοι όταν δηλώνουν περιφερόμενοι ότι θέλουν να εκδιώξουν το ΠΑΜΕ από τη ζώνη???)
Τα μέτρα αυτά, όμως, δεν ήταν αρκετά. Γι' αυτό έφτασε
σήμερα ένα βήμα από...
το να βάλει λουκέτο στη μονάδα του Ασπροπύργου,
επιβεβαιώνοντας ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των
εργαζομένων, αλλά οι ιδιοκτήτες τους και ο μεταξύ τους
ανταγωνισμός.
Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς και την απόφαση της
κυβέρνησης να επιτρέψει τις ομαδικές απολύσεις στη «Χαλυβουργία». Είναι
μέτρο που προστίθεται σε άλλα και έχει στόχο τη θωράκιση της
ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Ακόμα και όταν αυτή
επιτυγχάνεται με κλείσιμο μονάδων, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης ενός
ομίλου.
Αλλωστε, την ίδια αναδιάρθρωση επικαλείται ο Μάνεσης για
να εκβιάσει τους εργαζόμενους και στο εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» στο
Βόλο. Για να επιβάλει νέα μείωση στους μισθούς, τους ανακοίνωσε χτες ότι
αν δεν συναινέσουν, από τα τέλη Ιούλη θα «αναδιαρθρώσει» την παραγωγή
και θα «σχολάσει» τη μια από τις τρεις βάρδιες, απολύοντας 100
τουλάχιστον εργάτες.
Την ίδια ώρα που στο Βόλο «πέφτουν κορμιά» και στον Ασπρόπυργο
απολύονται δεκάδες, η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ και των επιχειρησιακών
σωματείων περιφέρονται στα υπουργικά γραφεία και ζητάνε να μειωθεί το
κόστος της Ενέργειας για τους βιομήχανους!
Στην πραγματικότητα,
ζητάνε μέτρα που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου και
κοροϊδεύουν τους εργάτες ότι έτσι θα σωθούν οι μισθοί και οι θέσεις
εργασίας. Τα επιχειρήματα αυτά, που χρησιμοποιούν και οι εργοδότες,
έχουν κριθεί στην πράξη: Πουθενά και σε κανέναν κλάδο η βελτίωση της
ανταγωνιστικότητας δεν έγινε προς όφελος των εργαζομένων και των
δικαιωμάτων τους.
Ο «ανταγωνιστικός» κλάδος της ναυτιλίας μετράει
πάνω από 15.000 άνεργους ναυτεργάτες. Ο «ανταγωνιστικός» κλάδος του
Τουρισμού «τρέφεται» από εργαζόμενους με συμβάσεις ακόμα και της μιας
μέρας, από σπουδαστές που προσφέρουν τζάμπα εργασία. Η ανταγωνιστικότητα
στον κλάδο της Χαλυβουργίας σημαίνει λιγότερες μονάδες πανελλαδικά,
γενίκευση της «εκ περιτροπής» εργασίας, ακόμα χαμηλότερους μισθούς και
περισσότερα προνόμια στους βιομήχανους.
Τι δεν κατάλαβες???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου