Η αλήθεια δε βρίσκεται σ αυτά που περιγράφονται
μόνο με πίνακες και αριθμούς, γιατί αυτοί καταγράφουν αποτελέσματα...
Βρίσκεται στους παράγοντες που χαράσσουν διαδρομές
στην πολιτική συμπεριφορά των μαζών, και για να την προσεγγίσει κανείς,
χρειάζεται να εμβαθύνει στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων. Θα το
τολμήσουμε???
Τόνοι μελανιού χύνονται μετά τις εκλογές, σε μια απέλπιδα
προσπάθεια για την ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος, και τη χαρτογράφηση της
εκλογικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων…
Κομβικό σημείο – όπως άλλωστε είναι και φυσικό – παραμένει η
άνοδος της Χρυσής Αυγής και η εκλογική συμπεριφορά του πληθυσμού στις παραδοσιακά
εργατικές γειτονιές της Αθήνας.
Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των «αναλύσεων», είναι η «δημιουργική
λογιστική» με τους συγκριτικούς πίνακες και ένα ανελέητο πάρε - δώσε με τους αριθμούς.
Πρόκειται στην ουσία για την πατροπαράδοτη αυθαιρεσία – επιπολαιότητα όλων
εκείνων που επιμένουν να περιγράφουν το πρόβλημα, αλλά...
αποφεύγουν όπως ο
διάβολος το λιβάνι ν ασχοληθούν με την ουσία του και την πολιτική του δυναμική.
Κι αυτό το λέμε για τον εξής απλούστατο λόγο. Οι αριθμοί
αυτό που καταγράφουν είναι δεδομένα. Είναι το αποτέλεσμα. Είναι γιομάτα και
άδεια σακούλια με κουκιά. Αλλά δεν ερμηνεύουν την αιτία που το διαμόρφωσε το
αποτέλεσμα.
Οι αριθμοί μπορεί χοντρικά να καταδεικνύουν το από πού ξεκίνησε
σε σχέση με πριν και που κατέληξε ο χρυσαυγίτης ψηφοφόρος, αλλά δεν απαντούν
στο γιατί η επιλογή του ήταν τέτοια και γιατί η διαδρομή του δεν ήταν διαφορετική.
Είναι προφανές ότι αποδεχόμαστε την εκτίμηση πως η Χρυσή
Αυγή είναι το μακρύ και ύπουλο χέρι του συστήματος, που δηλητηριάζει τις ψυχές
των ανθρώπων και εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία στα πλαίσια ενός ρόλου που της έχει
ανατεθεί, και δεν είναι αυτό το ζητούμενο του παρόντος άρθρου.
Ούτε βεβαίως χρειάζεται
να το επαναλαμβάνουμε για να καταθέσουμε διαπιστευτήρια αντιχρυσαυγιτισμού σε
κανέναν. Τα έχουμε καταθέσει πρωτίστως
στην ψυχή μας και στη ζωή μας, και τα υπηρετούμε με συνέπεια μέσα από την
καθημερινή μας πρακτική.
Αυτό που τολμάμε, είναι να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα από τη
γλαφυρότητα των περιγραφών, γιατί η πολιτική ανάλυση δε μπορεί να εξαντλείται
σε πρακτικές φυσιοδίφη που να περιγράφουν απλά αυτό που φαίνεται γύρω, αλλά να
ερμηνεύουν τις αιτίες που το προκαλούν.
Γι αυτό το λόγο και
απευθύνουμε συγκεκριμένα ερωτήματα στους λάτρεις αυτού του είδους των αναλύσεων…
- Ποιο πρόβλημα λύνει να κονταροκτυπιόμαστε, για το αν ο χρυσαυγίτης νυν ψηφοφόρος προέρχεται από το τάδε ή το δείνα κόμμα, στη λογική του «μακριά από τον κώλο μας κι όπου να ‘ναι»??? Την προέλευσή του θέλουμε να καταγράψουμε ή τις αιτίες για τον προορισμό που επέλεξε??? Και άντε... εντοπίσαμε "από που κρατά η σκούφια του" σ αυτή την επικίνδυνη πολιτική διαδρομή... Απαντήσαμε ταυτόχρονα στο γιατί πήγε στους νεοναζί και δεν επέλεξε την αγωνιστική πορεία???
- Ποιόν πείθουμε αν αρκούμαστε στην περιγραφή της φυσιογνωμίας και του ρόλου του νεοναζιστικού κόμματος, αν δεν εμβαθύνουμε στα εργαλεία που χρησιμοποιεί για να έλκει τις ψυχές των ανθρώπων??? Διατεταγμένη υπηρεσία εκτελεί και ο στρατός, αλλά εκεί ο φαντάρος δεν επιλέγει τη συμμετοχή του σ αυτήν κατά βούληση. Στην πολιτική όμως ο πολίτης επιλέγει και ακολουθεί. Παρασυρμένος??? Ίσως… Φοβισμένος??? Ίσως… Κυριευμένος από φρούδες ελπίδες??? Ενδεχομένως… Γοητευμένος??? Δεν αποκλείεται… Τι απ όλα αυτά συμβαίνει άραγε με τον ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής???
- Πόσο αρκεί (όχι πως δε χρειάζεται αλλά πόσο αρκεί) άραγε να επαναλαμβάνουμε πως το κεφάλαιο, οι εφοπλιστές και οι λοιποί χρησιμοποιούν την Χρυσή Αυγή για τη βρώμικη δουλειά και τα ανομολόγητα ή ομολογημένα συμφέροντά τους??? Αυτό που χρησιμοποιούν όλοι αυτοί, είναι την ηγεσία της, και αυτή με τη σειρά της τον κόσμο που την ακολουθεί. Αλλά δεν πήγαν οι Βαρδινογιανναίοι στις γειτονιές να στρατολογήσουν κόσμο. Ένα τμήμα του κόσμου γοητεύεται από την πολιτική πρακτική και το λόγο της Χρυσής Αυγής και επιδιώκει να συνάψει οργανωτικούς δεσμούς μαζί της. Θ ασχοληθούμε ποτέ σοβαρά με το γιατί συμβαίνει αυτό???
- Πόσο αρκεί να ταμπουρωνόμαστε πίσω από το επιχείρημα, ότι στις νεότερες γενιές υπάρχει άγνοια για το τι είναι φασισμός και ναζισμός στις νεότερες γενιές??? Και για τον κομμουνισμό υπάρχει άγνοια στις νεότερες γενιές αλλά η άγνοια από μόνη της δεν τροφοδοτεί την πολιτική γοητεία. Άρα μήπως δεν είναι αυτή η αιτία???
- Πόσο πειστικό είναι να οχυρωνόμαστε πίσω από το επιχείρημα ότι η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει επειδή πέφτουν τα παραδοσιακά κόμματα του κεφαλαίου, και ότι για την άνοδό της φταίνε αυτά που της έστρωσαν ιδεολογικοπολιτικά το έδαφος, αναφέροντας μάλιστα και ως επιχειρήματα τα: «Φταίνε οι ξένοι για την ανεργία, να ανακαταλάβουμε τις πόλεις, πολιτική FRONTEX» η το ««Φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί», «οι 300 στο Γουδή» κ.λπ.»??? Αυτό είναι μια λάθος εκτίμηση και αναληθής προσέγγιση της αλήθειας. Αυτά τα επιχειρήματα δεν τα ενέσπειραν τα κυρίαρχα αστικά κόμματα για να προετοιμάσουν το έδαφος της Χρυσής Αυγής. Αντίθετα τα υιοθέτησαν αφού πρώτα τα πλασάρισε η Χρυσή Αυγή – και πάνω σ αυτά στήριξε την πολιτική της διαδρομή - για να κάνουν εισοδισμό στην πολιτική της πελατεία.
- Πόσο επαρκές είναι να ισχυριζόμαστε, ότι δεκαετίες ολόκληρες οι κυρίαρχοι του πολιτικού συστήματος καλλιεργούσαν εκφυλιστικές τάσεις στο κίνημα και ότι αυτό λειτούργησε σε τελευταία ανάλυση ως Κερκόπορτα με γενικότερες προεκτάσεις??? Προφανώς και συνέβη αυτό. Και προφανώς πολλά επενδύθηκαν για να προχωρήσουν απρόσκοπτα εκφυλιστικές λογικές στο κίνημα εδώ και κάμποσες δεκαετίες. Δεν αρκεί ωστόσο να το περιγράφουμε αν δε δούμε παράλληλα και δυο ακόμη πλευρές:
Πρώτον: Αυτή
η προσπάθεια απέδωσε, γιατί αποτέλεσε μια μακράς πνοής στρατηγική των κυρίαρχων,
απόλυτα σχεδιασμένη, και η μεροδούλι – μεροφάι λογική αυτών που αντιπαρατέθηκαν
σ αυτήν, δεν είχε τη δυναμική να την ανακόψει.
Δεύτερον:
Ο κυρίαρχος παράγοντας εκφυλισμού του κινήματος, ήταν το βόλεμα στη συνήθεια, η
ανυπαρξία έμπνευσης και πρωτοτυπίας. Πρωτίστως όμως ήταν η παντελής υποτίμηση
στοιχείων εθνισμού και πατριωτικού προσανατολισμού που θα μπορούσαν και
πολυεπίπεδα να αναπτύξουν τη δράση του, και ουσιαστικά να το οχυρώσουν απέναντι
στη λαίλαπα του νεοναζισμού, αλλά και της εθνικής μειοδοσίας.
Με δυο λόγια η αλήθεια δε βρίσκεται σ αυτά που περιγράφονται
μόνο με πίνακες και αριθμούς, γιατί αυτοί καταγράφουν αποτελέσματα.
Η αλήθεια βρίσκεται στους παράγοντες που χαράσσουν διαδρομές
στην πολιτική συμπεριφορά των μαζών, και για να την προσεγγίσει κανείς,
χρειάζεται να εμβαθύνει στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων. Θα το
τολμήσουμε???
Το βέβαιο είναι πως είναι ντροπή να συμβιβαζόμαστε με την
ιδέα πως η ιδεολογία του μίσους και η κουλτούρα της καταστροφής, μπορεί να
κερδίζει μυαλά και ψυχές, επειδή όλοι εμείς αρνηθήκαμε να ξεβολέψουμε τη σκέψη μας
από τις αγαπημένες της συνήθειες.
Δείτε περισσότερα στην ανάρτηση που ακολουθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου