ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΣΟΚ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ??? ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ

Και πως θα μπορούσε να γίνει δηλαδή, όταν η εν λόγω συνομοταξία πολιτικών καραγκιόζηδων που εδώ και τέσσερις δεκαετίες ρημάζει, καταστρέφει και αναπαράγεται μέσα στο βούρκο της πολιτικής σαπίλας, επιχειρεί μέσω εκπροσώπων της περιστασιακά να αναγορεύεται σε τιμητής αξιών που προσβάλει συστηματικά καθ όλη τη διάρκεια της ολέθριας διαδρομής της???

Πότε επτά... πότε έντεκα... (ελάχιστη σημασία έχει πλέον ο αριθμός) πολιτικά ξεβουρτσάλια αυτού του κομματικού οχετού που γέννησε Σημίτηδες, Μαντέληδες, Τσοχατζόπουλους... Αυτού του πολιτικού βόθρου που αποτέλεσε βιότοπο συνύπαρξης με Παπαδήμιους, Στουρναραίους... Αυτού του άθλιου εκτροφείου Τσουκάτων και λοιπών Αρσακειάδων της πολιτικής αφρόκρεμμας... Εμφανίζονται ξαφνικά και με τη μέθοδο των επιστολών επιχειρούν να επαναφέρουν το ΠΑΣΟΚ, στον ίσιο δρόμο.

Ποιόν ίσιο δρόμο βρε ελεεινοί??? Για ποιά απεμπλοκή από τη "λεοντια συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ" μιλάτε??? Μήπως για τη...

"διαφορετικότητα" που εξέπεμψαν και χθές τα σηκωμένα χέρια του "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ" των κοινοβουλευτικών πράσινων αγυρτών της κατοχικής συγκυβέρνησης???

Δείτε πως παρουσιάζεται το πράσινο τσαλίμι στο ρεπορτάζ του tvxs που ακολουθεί και φασκελώστε ελεύθερα...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Με επιστολή τους προς τον πρόεδρο του κόμματος, 7 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής  ασκούν σκληρή κριτική στην πολιτική που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, "την απεμπλοκή της από την λεόντεια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ"  και"την αλλαγή της πολιτικής πλεύσης του Κινήματος προς τα Αριστερά". Εν τω μεταξύ ένταση επικράτησε στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την επιστολή των "11" που ζητούσαν σύγκλιση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.  

Η ένταση, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το Βήμα, σημειώθηκε μεταξύ των Θ. Μωραϊτη και Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο Θ. Μωραϊτης φέρεται να είπε πως οι 11 επιθυμούσαν να δηλώσουν μέσω της κίνησης αυτής τον προβληματισμό τους για τα μεγάλα προβλήματα της παράταξης και για το γεγονός ότι δεν συνεδριάζουν τακτικά τα όργανα του κόμματος ώστε να διατυπώνονται σε αυτά όλες οι απόψεις. Και έθεσε θέμα γιατί υπήρξε άτυπη ενημέρωση που τους απέδιδε άλλες προθέσεις. 

 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έμμεσα προκάλεσε τον Θ. Μωραϊτη να μιλήσει ευθέως για τις προθέσεις των 11, ενώ το ζήτημα συνδέθηκε και με τις διεργασίες στο χώρος της Κεντροαριστεράς. Ο Κυρ.Πιερρακάκης, όπως αναφέρεται στο Βήμα, παρενέβη στη συζήτηση και ρώτησε τον Μωραϊτη τι στόχευση είχε η επιστολή των «11» την ημέρα που ξεκινούσε το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ και ενώ είχε ήδη οριστεί η ημέρα για τη συνεδρίαση της ΚΕ και το γνώριζαν ολοι. Στη συνεδρίαση ετέθη και το θέμα της συνεργασίας με τους «58», το οποίο επίσης διχάζει το ΠΑΣΟΚ. 

 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος από την πελυρά του ανέφερεπως πρόθεσή του δεν είναι η διάλυση του κόμματος, ούτε να εγκαταλείψει το όνομα και τα σύμβολα, αλλά η συμπόρευση όσων ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Ωστόσο ορισμένοι από το Πολιτικό Συμβούλιο έθεσαν ζήτημα για το ερωτηματολόγιο των «58» και ειδικά για την ερώτηση αν είναι προτιμότερη η ονομασία Ελιά, Δημοκρατική Παράταξη ή Κεντροαριστερά. «Γιατί βάζουν αυτό το ερώτημα; Για Ελιά δεν κουβεντιάζουμε τόσο καιρό;» ρώτησαν αρκετά μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Ο Κ. Σκανδαλίδης παρατήρησε ότι αν πράγματι υπάρχει πιθανότητα να κατέβει το ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα στις Ευρωεκλογές θα πρέπει να έχει λόγο σε αυτό και η βάση του κόμματος. 

Σχετικά με την επιστολή, που υπογράφουν 7 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και ειδικότερα οι Αξαρλής Γιάννης, Γιακαλής Παναγιώτης, Λάζαρη Ντίνα, Μαμέλης Κώστας, Πούλιος Κώστας, Παπαγεωργίου Θανάσης και Τσιόκας Χάρης, σε αυτήν ασκείται κριτική στην πορεία που ακολουθεί το κόμμα, αλλά και στον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις από μια μια "κλειστή ομάδα στην ηγεσία". Ολόκληρο το κείμενο έχει ως έξης:
Οι υπογράφοντες/φουσες το κείμενο συναντηθήκαμε στο κοινό αυτό προβληματισμό με μοναδική πρόθεσή μας την ουσιαστική  συμβολή μας στην πολύ κρίσιμη-ίσως ιστορική- συνεδρίαση της ΚΠΕ και δεν επιθυμούμε να αποτελέσουμε μια ακόμη «ομάδα» στο ήδη  κατακερματισμένο κομματικό σκηνικό αλλά να συντελέσουμε δημιουργικά στην προσπάθεια για την ανασύσταση της δημοκρατικής παράταξης με αυτονομία και αυτοτέλεια.
 

Το ΠΑΣΟΚ, πολλά χρόνια τώρα, σταδιακά διολίσθησε ιδεολογικά ακολουθώντας, χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις, την στροφή σε συντηρητικές πολιτικές που επικράτησε στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ε.Ε.
 

«Χαλαρές» πολιτικές διαδικασίες, προβλήματα εσωκομματικής δημοκρατίας και οργανωτική απραξία, μετάλλαξαν τον κινηματικό του χαρακτήρα σε μηχανισμό με βασικό συνδετικό κρίκο τον κυβερνητισμό.
 

Μετά την αλλαγή της ηγεσίας του Κινήματος, το Μάρτη 2012, η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών, των φίλων και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αν και προβληματισμένη, σεβόμενη την ιστορική διαδρομή του Κινήματος και για συναισθηματικούς λόγους, επέδειξε τη μέγιστη ανοχή ελπίζοντας στην προοπτική μιας  τίμιας αυτοκριτικής για τα λάθη και τις παραλείψεις του, μιας νέας ριζοσπαστικής αφετηρίας, μιας νέας ενότητας, μιας γενναίας αλλαγής.
 

Το συγκλονιστικό μήνυμα των δίδυμων εκλογών του 2012 δεν αφύπνισε.

Μοιραίο και άβουλο το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε - εκόν, άκον - στην επιλογή της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ, εγκλωβισμένο σε μια νεοφιλελεύθερη στρατηγική, αντίπαλη των αξιών του και χωρίς να έχει διατυπώσει ως τώρα το αναγκαίο προοδευτικό εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
 

Πολλά στελέχη και μέλη του Κινήματος είχαμε τονίσει δημόσια, έγκαιρα, αυτοκριτικά και με τόλμη ήδη από το καλοκαίρι του 2010 και ιδιαίτερα στο 9ο Συνέδριο την ανάγκη της επανεξέτασης της σχέσης με την Κυβέρνηση αλλά και της αλλαγής πολιτικής  «ως μία ρεαλιστική πρόταση για  την πραγματική ύπαρξη εναλλακτικής λύσης στο ελληνικό πρόβλημα, μπροστά στο αναγνωρισμένο και επιβεβαιωμένο αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της τρόικας και της κυβέρνησης, μπροστά στην προκαλούμενη καταστροφική ύφεση και την διαλυτική αποσύνθεση της κοινωνίας»
 

Οι απόψεις αυτές ήχησαν ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» , μειοψήφησαν χωρίς να συζητηθούν στην ουσία τους. Μάλιστα, λίγους μήνες αργότερα, το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε συμμετοχή σε δικομματική Κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, σηματοδοτώντας την άνευ όρων πλήρη συμπόρευσή  του  μαζί της. Χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο δεσμευτικό πολιτικό πλαίσιο και χωρίς να γίνει διάλογος στην Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος, σε αντίθεση με τη μαζική διαδικασία που ακολουθήθηκε για την επικύρωση και το πολιτικό πλαίσιο της συμμετοχής του SPD στον μεγάλο συνασπισμό της Γερμανίας.
 

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, κρίνονται καθημερινά και εισπράττουν την ήδη επικίνδυνα παγιωμένη αρνητική και διαρκώς φθίνουσα δημοσκοπική θέση του Κινήματος.
 

Ιδίως τώρα που η τρόικα δείχνει απροσχημάτιστα ότι δεν την ενδιαφέρει τόσο η δημοσιονομική κρίση, όσο ο πυρήνας του πολιτεύματος. Δηλ. η μακροχρόνια απόλυτη επιβολή ενός «καθαρού» νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου και ενός συμβατού προς αυτό νέου πολιτικού συστήματος, απόλυτα ελεγχόμενου και «αγοραίου».
 

Αν λοιπόν αποτελεί πρώτιστη επιδίωξη ο ουσιαστικός διάλογος και οι απαντήσεις  στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας  και του Κινήματος, αυτός δεν μπορεί να γίνει ευκαιριακά, αποσπασματικά, με επιστολές  αγωνίας.
 

Ούτε, βέβαια, σε θέατρα και σε δελτία των 8.00. Δεν είναι υπόθεση του πολύ στενού πυρήνα της σημερινής ηγετικής ομάδας,  δεν μπορεί να περιορίζεται σε μιαν ημερήσια συνεδρίαση  της ΚΠΕ. Και ασφαλώς δεν μπορεί να εκφράζεται με τη συνήθη πρακτική υπέρβασης των διαφωνιών με δήθεν ενσωμάτωση των όποιων απόψεων εκφράζονται στις τοποθετήσεις του Προέδρου.
 

Ο ουσιαστικός διάλογος πρέπει να γίνει θεσμικά, ανοιχτά, με όλα τα όργανα του Κινήματος να λειτουργούν κανονικά, τακτικά και παραγωγικά, χωρίς αποκλεισμούς, δίχως επικίνδυνες ποινικοποιήσεις της διαφορετικότητας, με σεβασμό στην ιστορική διαδρομή μας, με την ενεργό  συμμετοχή των μελών και των φίλων μας, πάνω στα πραγματικά κοινωνικά διακυβεύματα.
 

Για να διατυπωθούν ξεκάθαρες θέσεις:

• Με ποια πολιτική.
• Με ποιους και για ποιους.
• Με ποιο συλλογικό-πολιτικό υποκείμενο.
• Με ποια οριοθέτηση έναντι της κυβέρνησης. 
• Με ποιες πολιτικές συμμαχίες.

 Κυρίως όμως με τόλμη γιατί πρόκειται για μιαν «απαγορευμένη συζήτηση»: 

1.για την αυτονόητη πολιτική αυτονομία της παράταξης, την απεμπλοκή της από την λεόντεια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ  και για την οριστική εκρίζωση του  στείρου παρακολουθηματικού κυβερνητισμού.

2.για την επιβαλλόμενη αλλαγή της πολιτικής πλεύσης του Κινήματος προς τα Αριστερά, τη δόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας με τις δυνάμεις της εργασίας και της ανεργίας, της νεολαίας και της επιστήμης, της υγιούς αγροτικής και μικρομεσαίας παραγωγής, του εξωστρεφούς και καινοτόμου επιχειρείν.

3.για την ευκαιριακή συμμετοχή της παράταξης σε συλλογικό μόρφωμα που δεν αποτελεί προϊόν κοινωνικών διεργασιών και αιτημάτων, αλλά μάλλον πρόκειται για προϊόν προσπάθειας για τη διάσωση του σημερινού κυβερνητικούstatus quo που στηρίζεται από συγκεκριμένα κέντρα.

4.για  ηγετικές ομάδες-εξοπλισμένες ιδεολογικά-που θα αναλάβουν την ιστορική ευθύνη της σύγκρουσης με το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο και με την αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

5.για να μην χαριστεί τίποτε και σε κανέναν από το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Απελευθέρωσης και της Δημοκρατικής Διαδικασίας.

6.για την απομάκρυνση του Κινήματος από τη μετάλλαξη, τη παραβίαση και τη νόθευση της ιδεολογίας του και για την υπεράσπιση της ιστορίας και των μεγάλων προταγμάτων της παράταξης.

7.για το σύγχρονο και θεσμικό  Κίνημα, με ισχυρούς συμβολισμούς, καθαρή στρατηγική, τίμια και ελκυστική αφήγηση, ορατό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Ιδιαίτερα σήμερα που οι καιροί απαιτούν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές με δίκαιη συμμετοχή όλων των συντελεστών στο θετικό αποτέλεσμά τους , σε ότι συγκροτεί την προοδευτική Ελλάδα και την κοινωνική Ευρώπη.
 

Μόνον σε μια τέτοια συζήτηση θέλουμε και μπορούμε να λάβουμε μέρος. Κάθε άλλη εκδοχή της δεν αγγίζει τις αιτίες συρρίκνωσης της παράταξης. Άλλωστε ποτέ η κουραστική εσωκομματική εσωστρέφεια δεν είχε σχέση με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα και τις ανάγκες των καιρών.
 

Παραμένουμε σταθερά προσανατολισμένοι στα ιδανικά και τις αξίες της παράταξης όπως εκφράστηκαν με τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη από τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την αναγέννηση και ανασύστασή της.