Η κεντρική κατεύθυνση
είναι να διαμορφώνονται οι ασφαλιστικές παροχές και οι συντάξεις ανάλογα
με τις εισφορές του εργαζόμενου σε όλον τον εργάσιμο βίο, με
ελαχιστοποίηση έως και απαλλαγή της εργοδοσίας από τις εισφορές της στα
ασφαλιστικά ταμεία...
Με έκθεσή της, η Κομισιόν συγχαίρει τις ελληνικές κυβερνήσεις για την προσαρμογή της νομοθεσίας στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για το Ασφαλιστικό.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η νομοθεσία που έχει ήδη διαμορφωθεί θα οδηγήσει έως το 2030 σε αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 χρόνια, από τα 67 που είναι σήμερα. Στο φόντο τέτοιων και άλλων «εκθέσεων», που...
στην πλειοψηφία τους αφορούν στα δημοσιονομικά του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, η κυβέρνηση ετοιμάζει τα επόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Αυτό έδειξε και ο νέος Κανονισμός για το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης, που αποκάλυψε την Τρίτη 24/12/2013 ο «Ριζοσπάστης». Σύμφωνα με αυτόν, από το νέο χρόνο, οι επικουρικές συντάξεις δε θα ξεπερνούν κατά μέσο όρο τα 100 ευρώ, ενώ συντριπτικό πλήγμα θα δεχτούν οι επικουρικές συντάξεις χηρείας και αναπηρίας. Η εφιαλτική πραγματικότητα, που διαμορφώνεται για συνταξιούχους και ασφαλισμένους και στο θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι συνέπεια της στρατηγικής των μονοπωλίων, η εφαρμογή της οποίας δεν περιορίζεται στα μνημόνια, ούτε θα εξαλειφθεί με άλλο μείγμα διαχείρισης, όπως προπαγανδίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κάθε λογής «αντιμνημονιακοί».
Με ιδιαίτερη ένταση από τις αρχές της δεκαετίας του '90, πάρθηκαν στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ μια σειρά από αντιασφαλιστικά μέτρα, πυρήνας των οποίων ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους για την ασφάλιση και τις συντάξεις. Οι ανατροπές αυτές έγιναν παράλληλα με το βάθεμα της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των τομέων της Υγείας και της Πρόνοιας.
Η κεντρική κατεύθυνση είναι να διαμορφώνονται οι ασφαλιστικές παροχές και οι συντάξεις ανάλογα με τις εισφορές του εργαζόμενου σε όλον τον εργάσιμο βίο, με ελαχιστοποίηση έως και απαλλαγή της εργοδοσίας από τις εισφορές της στα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος θα εγγυάται ένα ελάχιστο «πακέτο» υγειονομικών παροχών και μια σύνταξη σε επίπεδο επιδόματος πτωχοκομείου. Το υπόλοιπο μέρος της σύνταξης θα διαμορφώνεται με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που σημαίνει ότι «όσα βάζεις τόσα παίρνεις», αν βέβαια οι εισφορές στα επαγγελματικά και ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία έχουν την προσδοκώμενη απόδοση στο χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Με τον ίδιο τρόπο διαμορφώνονται και οι παροχές στην Υγεία και την Πρόνοια.
Αυτήν τη στρατηγική κατεύθυνση υπηρετούν όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και οι νέες που σχεδιάζονται. Αν δεν γίνουν γρήγορα βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αν δεν ισχυροποιηθεί η γραμμή σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, με την πολιτική της ΕΕ, τότε οι σημερινοί και αυριανοί εργαζόμενοι θα πεθαίνουν κυριολεκτικά στην ψάθα ή θα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα για να έχουν τα στοιχειώδη.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Με έκθεσή της, η Κομισιόν συγχαίρει τις ελληνικές κυβερνήσεις για την προσαρμογή της νομοθεσίας στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για το Ασφαλιστικό.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η νομοθεσία που έχει ήδη διαμορφωθεί θα οδηγήσει έως το 2030 σε αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 χρόνια, από τα 67 που είναι σήμερα. Στο φόντο τέτοιων και άλλων «εκθέσεων», που...
στην πλειοψηφία τους αφορούν στα δημοσιονομικά του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, η κυβέρνηση ετοιμάζει τα επόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Αυτό έδειξε και ο νέος Κανονισμός για το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης, που αποκάλυψε την Τρίτη 24/12/2013 ο «Ριζοσπάστης». Σύμφωνα με αυτόν, από το νέο χρόνο, οι επικουρικές συντάξεις δε θα ξεπερνούν κατά μέσο όρο τα 100 ευρώ, ενώ συντριπτικό πλήγμα θα δεχτούν οι επικουρικές συντάξεις χηρείας και αναπηρίας. Η εφιαλτική πραγματικότητα, που διαμορφώνεται για συνταξιούχους και ασφαλισμένους και στο θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι συνέπεια της στρατηγικής των μονοπωλίων, η εφαρμογή της οποίας δεν περιορίζεται στα μνημόνια, ούτε θα εξαλειφθεί με άλλο μείγμα διαχείρισης, όπως προπαγανδίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κάθε λογής «αντιμνημονιακοί».
Με ιδιαίτερη ένταση από τις αρχές της δεκαετίας του '90, πάρθηκαν στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ μια σειρά από αντιασφαλιστικά μέτρα, πυρήνας των οποίων ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους για την ασφάλιση και τις συντάξεις. Οι ανατροπές αυτές έγιναν παράλληλα με το βάθεμα της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των τομέων της Υγείας και της Πρόνοιας.
Η κεντρική κατεύθυνση είναι να διαμορφώνονται οι ασφαλιστικές παροχές και οι συντάξεις ανάλογα με τις εισφορές του εργαζόμενου σε όλον τον εργάσιμο βίο, με ελαχιστοποίηση έως και απαλλαγή της εργοδοσίας από τις εισφορές της στα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος θα εγγυάται ένα ελάχιστο «πακέτο» υγειονομικών παροχών και μια σύνταξη σε επίπεδο επιδόματος πτωχοκομείου. Το υπόλοιπο μέρος της σύνταξης θα διαμορφώνεται με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που σημαίνει ότι «όσα βάζεις τόσα παίρνεις», αν βέβαια οι εισφορές στα επαγγελματικά και ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία έχουν την προσδοκώμενη απόδοση στο χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Με τον ίδιο τρόπο διαμορφώνονται και οι παροχές στην Υγεία και την Πρόνοια.
Αυτήν τη στρατηγική κατεύθυνση υπηρετούν όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και οι νέες που σχεδιάζονται. Αν δεν γίνουν γρήγορα βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αν δεν ισχυροποιηθεί η γραμμή σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, με την πολιτική της ΕΕ, τότε οι σημερινοί και αυριανοί εργαζόμενοι θα πεθαίνουν κυριολεκτικά στην ψάθα ή θα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα για να έχουν τα στοιχειώδη.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου