ΘΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ???

Παραθέτοντας το άρθρο του Μιχάλη Αγραφιώτη που ακολουθεί, θεωρούμε πως το ερώτημα του τίτλου είναι κάλπικο και αποπροσανατολιστικό...

Κι αυτό γιατί το Καστελόριζο καί ότι αυτό σηματοδοτεί με τον έντονα ταπεινωτικό συμβολισμό του, δεν είναι μονάχα ένας λεκές της ιστορίας με πρωταγωνιστές τους ελεεινούς λακέδες της κατοχής. Κυρίως και πάνω απ όλα είναι ένα πολυσύνθετο πλέγμα πολιτικών αποφάσεων, θεσμοθετημένων δεσμεύσεων και κατοχικών πολιτικών, που αλυσοδένουν τη χώρα, καταργούν την αξιοπρέπειά της και...
ταπεινώνουν έναν ολοκληρο λαό καταδικάζοντας τον ταυτόχρονα σε μια πρωτοφανή δυστυχία, που ανατροπή τους προϋποθέτει ρήξεις και εξεγερμένο λαό και δε θα έρθει με τα χαριεντίσματα των Φιλιππινέζων της νεοταξίτικης "Αριστεράς".

Επομένως, οι συνέπειες του Καστελόριζου είναι παρούσες και θα παραμείνουν κυρίαρχες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς προετοιμάζει επικοινωνιακά το έδαφος, για να βαδίσει στο δρόμο του Καστελόριζου, που έστρωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τις πολιτικές και τον προκλητικό δωσιλογισμό τους.

Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Ακολουθεί το άρθρο του Μ. Αγραφιώτη

Όπως φαίνεται από τις αποφάσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζει σταδιακά μια κατά μέτωπο επίθεση στην τρόικα, αλλά και γενικότερα στην πολιτική που εφαρμόζουν οι δανειστές ενάντια στη χώρα μας. Προφανώς, η ηγεσία της Κουμουνδούρου θεωρεί ότι οι συμβαδίζουσες προς το Μνημόνιο και την Τρόικα πολιτικές δυνάμεις έχουν χάσει την απήχησή τους στον κόσμο και πρέπει να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για μια έντονη διαμάχη μεταξύ της δύναμης που θα ηγηθεί τον τόπο και των δανειστών.

Ουσιαστικά, την επόμενη μέρα των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει να αντιμετωπίσει τις ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠαΣοΚ, αλλά την σκληρή στάση των δανειστών που αν δεν καμφθεί θα αποτυπωθεί ως πολιτικό κόστος στο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, πρέπει να εξασφαλιστεί εκ των προτέρων ότι οι δανειστές όχι μόνο πρέπει να δεχθούν τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά και να αποδεχθούν τροποποιήσεις στην καταβολή των δόσεων και την αποπληρωμή των χρεών.

Ίσως ο κ. Τσίπρας ζητά μέσα από αυτή την πολιτική να περάσει και το μήνυμα προς τους δανειστές ότι «δεν μασάμε» ως προς την επιβολή των απαιτήσεων του Μνημονίου. Ευχής έργου για το ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η πρόωρη έξοδος της χώρας μας στις αγορές, όπου εκεί θα απαλλασσόταν από περαιτέρω επιβάρυνση με νέα μέτρα. Όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι τα spreads δεν θα εκτοξευθούν. Αν παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα τότε θα αποδειχθεί περίτρανα ότι οι ευθύνες των κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ήταν μεγάλες στην κρίση της Άνοιξης του 2010 και ίσως να μπορούσε να αποφευχθεί η «τραγωδία του Καστελόριζου».

Το μόνο βέβαιο είναι πως τόσο σκληρά μέτρα που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών δεν πρόκειται να υπάρξουν εκ των πραγμάτων σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα αποδειχθεί ότι θα βρούνε στρωμένο δρόμο από τον κ. Στουρνάρα. Το στοίχημα για μια ενδεχόμενη νέα κυβέρνηση από τον Ιούνιο του 2014 και μετά είναι να αυξήσει την παραγωγή με αποτέλεσμα ρευστότητα και μείωση της ανεργίας. Αν δεν τα καταφέρει και αρκεστεί σε επικοινωνιακές φιέστες, η οργή του κόσμου θα είναι ακόμη μεγαλύτερη σε σχέση με τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την κρίση. Και να βγούμε στις αγορές, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χειριστεί σωστά στην οικονομία θα ξαναμπούμε σε κλοιό τρόικας και μάλιστα, με χειρότερο κόστος.

Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρκεστεί σε επικοινωνιακά τεχνάσματα που θα μπορούσε κάποιος να τα θεωρήσει «άγαρμπα». Η πρόταση για την ανατροπή της ύφεσης δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, και πολύ περισσότερο με τα σημερινά δεδομένα δεν θα εμφανιστεί στο άμεσο μέλλον και ούτε στις πρώτες 100 μέρες ΣΥΡΙΖΑ. Άρα στην Κουμουνδούρου δεν χρειάζονται παραστάσεις πυροτεχνημάτων αλλά συστάσεις προτάσεων και λύσεων για την επόμενη μέρα των εκλογών.

ΤΟ ΒΗΜΑ