ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΟΣΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ

Ο Π. Κονδύλης, η Εθνική Ανεξαρτησία και ο σαχλαμπούχλας "κυρίαρχος" λαός... 

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

Έγραφε εδώ και δυο δεκαετίες ο διανοητής Π Κονδύλης, διαπραγματευόμενος στο θέμα της αληθινής εξωτερικής πολιτικής και κατ' επέκταση της ανύπαρκτης πλέον Εθνικής Ανεξαρτησίας, και τα εξής: "Οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι' αυτούς". Καμμία συμμαχία και καμμία προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της, σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα "δίκαια" της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται...

Ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια επιδοτήσεις και προγράμματα στήριξης". Διεισδύοντας ακόμη περισσότερο και βαθύτερα στο εθνικό αυτό πρόβλημα, ο διανοητής, προσθέτει: "Η λύση του προβλήματος της εθνικής βιωσιμότητας, όχι σε λογιστική αλλά σε παραγωγική βάση, αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση σοβαρής εξωτερικής πολιτικής. Οι εθνικοί πόροι πρέπει να αντιμετωπισθούν με γεωπολιτικά και στρατηγικά κριτήρια και όχι ως αριθμητικοί δείκτες" (βλ. το κλασικό έργο του Π. Κονδύλη: "Θεωρία Πολέμου", β' έκδ. 1999, "Θεμέλιο", σελ. 409). Όσοι, λοιπόν, δηλώνουν αθεράπευτα αισιόδοξοι ας μην προσπερνούν με τόση ελαφρότητα την αμείλικτη αυτή πραγματικότητα. 

Όταν κάθε ημέρα μισό εκατομμύριο "υπερήφανοι" Έλληνες τρέχουν με τις καραβάνες για συσσίτιο, δεν μπορεί να αισθάνονται υπερήφανοι. Όταν ένα εκατομμύριο κοπρίτες ψηφίζουν για 40 χρόνια τους πολιτικούς νταβατζήδες δεν μπορούν να αισθάνονται αξιοπρεπείς! Όταν εκατομμύρια άνεργοι αναζητούν μοίρα στον ήλιο δεν μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι και… αισιόδοξοι. Όταν σου κόβουν το νερό και το ρεύμα δεν μπορείς να αισθάνεσαι… υπερήφανος! Όταν το κλεπτοκρατικό κράτος έχει διαρκώς απλωμένο το χέρι ως τελευταίος των επαιτών - για να πάρει τη "δόση" του, ούτε υπερήφανο μπορεί να αισθάνεται ούτε το στοιχειώδη σεβασμό μπορεί να τύχει από τους δανειστές του, πολύ περισσότερο αυτό το κράτος-επαίτης και αυτός ο ζήτουλας λαός δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι μπορούν να ασκήσουν στοιχειώδη έστω ανεξάρτητη εθνική πολιτική (βλ. το άρθρο μου: "Ο Ζήτουλας λαός", στο μηνιαίο περιοδικό "Ηλιαία", τεύχ. Δεκεμβρίου 2007 και αναδημοσίευσή του στο πρόσφατο έργο μου "Κριτικά κείμενα", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - 2013, σελ. 193-196). 

Συνεπώς, των πραγμάτων ούτως εχόντων θα έλεγα ότι όσοι χρησιμοποιούν τον όρο Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία είναι τουλάχιστον "τζάμπα μάγκες" και θλιβεροί πατριδοκάπηλοι. Εξάλλου είναι γνωστό - σε όσους θέλουν να ξέρουν - ότι από τη διαβόητη "Πράξη Εθνικής Υποτέλειας" του 1825, η Ελλάδα με τον διαβόητο Μαυροκορδάτο και τον υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας Τζ. Κάννιγκ, έθεσαν την Ελλάδα υπό την υψηλήν προστασίαν της! 

Από τότε έως το 1947 η Αγγλία αποφάσιζε για τα ελληνικά πράγματα. Από το 1947, με το περίφημο "Δόγμα Τρούμαν", η Ελλάδα αποτελεί προτεκτοράτο των ΗΠΑ και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο όσοι έκτοτε κυβέρνησαν τούτο το προτεκτοράτο, όσοι το κυβερνούν και όσοι θα το κυβερνήσουν έως το 2100 θα πρέπει να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στην Ουάσινγκτον. Αυτό το ξέρει καλά ο "κυρίαρχος" λαός όπως και οι…. μπροστάρηδες του ΠΑΣΟΚ που σπεύδουν στον… Μπάρμπα Σαμ. Όλα τα άλλα είναι πομφόλυγες πολύχρωμες. 

Όσο για την ανύπαρκτη αξιοπρέπεια του "κυρίαρχου" λαού θα πρότεινα να διδάσκονται στα σχολεία μας, αυτά τα λόγια του Γερμανού διανοητού Γκαίτε: "Ήρθε ο καιρός να αποδείξουμε με πράξεις ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των θεών" Δύσκολη, πολύ δύσκολη η πράξη.