Η ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ

Μπορεί ποτέ ένας οργανισμός παγκόσμιας εμβέλειας, όπως το ΔΝΤ, ο οποίος υποχρεώνεται να λογοδοτεί στους ισχυρότερους οικονομικούς παίκτες του πλανήτη και να εφαρμόζει τη θέλησή τους, να παραδέχεται δημοσίως ότι «έκανε λάθος»;... 

Όχι, αν δεν έχει έτοιμη τη... συνταγή για την «επανόρθωση» του «λάθους» – πάντα φυσικά στο πλαίσιο της φιλοσοφίας του.

Η «ομολογία» του ΔΝΤ για την αστοχία στον υπολογισμό των επιπτώσεων της λιτότητας στην ελληνική ύφεση δεν ήταν «αθώα». Ο σχεδιασμός του Ταμείου είναι η αναθεώρηση των... δικών του προβλέψεων για την ανάπτυξη, ώστε να δημιουργηθεί ένα «νέο κλίμα» στην ελληνική οικονομία. Κάπως έτσι θα επιχειρηθεί να ανασκευαστεί μια εικόνα που σήμερα συνοψίζεται στα εξής:...
 

• Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, σε δώδεκα μέτωπα, χωρίς προοπτική ανάκαμψης, παρά το μπαράζ τεχνητής αισιοδοξίας που εκπορεύεται από το Μαξίμου, το ΥΠΟΙΚ και τα «συνεργαζόμενα» ΜΜΕ. • Η κοινωνία, αποδιοργανωμένη και απελπισμένη, αδυνατεί πλέον να ικανοποιεί τις παράλογες απαιτήσεις δανειστών και κυβέρνησης, με άμεση συνέπεια στα δημόσια έσοδα. • Ο φόβος για κοινωνική αναταραχή είναι κοινό στοιχείο στις εκτιμήσεις διεθνών χρηματοοικονομικών οίκων και πολιτικών αναλυτών στην Ευρώπη και εκτός αυτής. 

• Η παράμετρος «τρομοκρατία», η αύξηση της νεοναζιστικής βίας και η καταφανής ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία εμπράκτως υποδαυλίζει αντί να ελέγξει τα φαινόμενα βίας, επιδεινώνουν τη διεθνή εικόνα της χώρας.
 

Το «μαγείρεμα» του ΔΝΤ είναι άγνωστο αν θα επιτύχει. Είναι όμως προφανές ότι οι κινήσεις του δεν πρέπει να εκτιμηθούν μόνο στο εύθραυστο ελληνικό πλαίσιο, αλλά και στη «μεγάλη σκακιέρα». Εκεί όπου διεξάγεται η μεγάλη μάχη μεταξύ των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη από τη μια και της Γερμανίας από την άλλη, ώστε η χώρα της Μέρκελ να... πληρώσει την ευρωπαϊκή κρίση αν θέλει να κρατήσει την ηγεσία της.
 

Η Ελλάδα, αν και η πιο εύθραυστη χώρα στην ευρωζώνη, δεν είναι η μόνη επικίνδυνη. Η πολιτική αβεβαιότητα και η κοινωνική οργή στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά και η επιστροφή των οίκων αξιολόγησης και των «αγορών» στο παιχνίδι, ύστερα από μικρή ανάπαυλα, είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρότατα ρήγματα στο «σκάφος» του ευρώ. Συνεπώς, κάθε παρέμβαση του ΔΝΤ – ως εκπροσώπου των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη και της στρατηγικής υπεροπλίας των ΗΠΑ – αποτελεί μια ακόμη πίεση προς τη Γερμανία ώστε να αλλάξει «συνταγή» για να αποσοβηθεί ο διαγραφόμενος κίνδυνος διάχυσης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους πέρα από τα σύνορά της.
 

Ας έχουμε λοιπόν τον νου μας την επόμενη περίοδο. Το σχεδιαζόμενο... «φώτοσοπ» στην τραυματισμένη εικόνα της Ελλάδας δεν θα έχει επιπτώσεις μόνο στο εσωτερικό της.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ