Από τα δάνεια της Ανεξαρτησίας μέχρι την συμμαχική προστυχιά...

Έχουμε καταγγείλει κατ’ επανάληψη την λογική του «παρασιτικού προστατευτισμού», και φυσικά έχουμε αναδείξει τα επικίνδυνα όσο και επιζήμια χαρακτηριστικά της, στο βαθμό που καθίσταται κυρίαρχη και σηματοδοτεί τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική εξουσία διαχειρίζεται κρίσιμες εθνικές υποθέσεις...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Ο "παρασιτικός προστατευτισμός", είναι ένα σύστημα αντιλήψεων που αναγορεύεται σε δόγμα. Αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται η θέση της χώρας στο διεθνές στερέωμα, από τη σκοπιά του τρόπου διαχείρισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, και στην πράξη ισοδυναμεί με μια σύγχρονη απόπειρα απενοχοποίησης της δουλοπρέπειας με όλα της τα συμπαρομαρτούντα. Επιδιώκει να  αποχαρακτηρίσει την δουλοπρέπεια, και από στάση ντροπής, να την αναβαθμίσει σε συνετή, θεμιτή και αναγκαία στρατηγική επιλογή… Να την επιβάλει ως έναν μονόδρομο ουσιαστικά, τον οποίο οφείλει και πρέπει να ακολουθήσει απαρέγκλιτα, η "αδύναμη Ελλάδα"...

Η πεμπτουσία αυτού του συστήματος αντιλήψεων, ΕΙΝΑΙ από μόνη της δουλοπρέπεια... ΕΙΝΑΙ μειοδοσία... ΕΙΝΑΙ φοβική διαχείριση κρίσιμων εθνικών υποθέσεων... ΕΙΝΑΙ ο υποκριτικός μπερντές ενός παραδομένου προτεκτοράτου, μέσα από τον οποίο...

• Οι αντίπαλοί του συνειδητοποιούν και επιβεβαιώνουν την ολοκληρωτική του αυτοκατάργηση...
• Οι δυνάστες του επιβεβαιώνουν την προθυμία του πολιτικού του προσωπικού να το κρατά καθηλωμένο και υποχείριο στις βουλήσεις τους. Και...
• Οι πολίτες του συνθλίβονται σε ένα περιβάλλον, όπου... καλούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα πως  δεν υπάρχουν δικαιώματα με πρόσημο εθνικό. Υπάρχουν παροχές… ή στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν αντισταθμίσματα, μέσα από τα οποία η χώρα αγοράζει χρόνο και τον πληρώνει υποθηκεύοντας Γη και αξιοπρέπεια στους υποτιθέμενους συμμάχους της.

Η κεντρική ιδέα αυτού του συστήματος αντιλήψεων, είναι ο εκφυλισμός στην πράξη της αναγκαιότητας για χάραξη μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής. Οτιδήποτε μπορεί να απομείνει ως τέτοιο, και να την αφορά δυνητικά, ευνουχίζεται και ουσιαστικά περιορίζεται…

• Στην υιοθέτηση πολιτικών υπαγορευμένης διαχείρισης στον τομέα της οικονομίας…
• Στην οικοδόμηση ενός παρασιτικού θεσμικού πλαισίου εχθρικού προς την κοινωνία με μοναδική αποστολή να υπηρετεί τις προτεραιότητες αυτών που το υπαγορεύουν…
• Στην ολική αντικατάσταση της ατζέντας των κρίσιμων εθνικών προτεραιοτήτων και των εθνικών κόκκινων γραμμών, με μια κατ’ εξοχήν τυχοδιωκτική αντίληψη –την αντίληψη του ξενιστή- που ταυτίζει το μέλλον του, με μια προσδοκώμενη προστασία που θα μπορούσε να του εξασφαλίζει στην λογική της αντιπαροχής, ο κτήτοράς του.

Στην λογική αυτού ακριβώς του «παρασιτικού προστατευτισμού» κινείται η χώρα. Πρόκειται για ένα διαρκές έγκλημα που χάνεται βαθιά μέσα στο χρόνο και το οποίο σηματοδότησε την πολιτική συμπεριφορά της πολιτικής ελίτ διαχρονικά.

Το τίμημα υπήρξε πανάκριβο. Ομοίως και η διαχρονικότητα των συνεπειών του πολλές από τις οποίες παραμένουν ανεξόφλητες και άλλες με συνέπειες εμφανείς. Από τα δάνεια της Ανεξαρτησίας μέχρι την συμμαχική προστυχιά που έσπρωξε τη χώρα στην Μικρασιατική εκστρατεία και την παρέδωσε στην καταστροφή, κι από την λογική του «ΑΝΗΚΟΜΕΝ» εις την Δύσην, μέχρι την αποφράδα ημέρα του Καστελόριζου, την πατσαβούρα των Πρεσπών, την πέτσινη αναβάθμιση της χώρας με τις καθ’ υπαγόρευση τριμερείς και πολυμερείς συμμαχίες οι οποίες ΟΥΤΕ στρατηγικές είναι, ΟΥΤΕ και συμμαχίες με την πραγματική έννοια του όρου συνιστούν.

Στην τελευταία τους έκδοση, αποτελούν ένα κατάφορα εκφυλιστικό, πλήρως ελεγχόμενο περιβάλλον μιας νέου τύπου αποδομητικής διεργασίας, κατά την οποία «πουλιέται» το «ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ»… Ενώ ακυρώνεται -και όπου  δεν ακυρώνεται υποθηκεύεται- το «ΕΙΝΑΙ», δηλαδή η πραγματική υπόσταση και ο σκληρός πυρήνας της Εθνικής κυριαρχίας της χώρας.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον υβριδικής μετάλλαξης του καθεστώτος της σύγχρονης εξάρτησης, αποκαθηλώνονται κόκκινες γραμμές, υποβαθμίζεται δραματικά η ανάγκη προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας, η εθνική ασφάλεια ουσιαστικά επαφίεται σε συμμαχικές υπεργολαβίες, αλλά μονάχα στο επίπεδο των εντυπώσεων, και το μοναδικό που μεγαλουργεί ανεπηρέαστο είναι η αυταπάτες μας, μέχρι να μας χτυπήσει και πάλι την πόρτα το μοιραίο…

Η επικινδυνότητα ωστόσο αυτής της επιλογής, έγκειται πρωτίστως στην δολιότητά της. 

• Η χώρα στην ουσία αποδυναμώνεται… 
• Η φοβική διαχείριση των προκλήσεων του περιβάλλοντός της, προδίδει ανεπάρκειες πριν απ’ όλα στη βούληση του πολιτικού της προσωπικού, για την στοχευμένη αξιοποίηση, ακόμη και του υπάρχοντος επιτελικού σχεδιασμού, προκειμένου να ανταποκριθεί επιτυχημένα στην διαχείριση αυτών των προκλήσεων… 
• Παράλληλη γραμμή στρατηγικής άμυνας η οποία δομείται από πραγματικά στρατηγικές διεθνείς συμμαχίες, ουσιαστικά δεν υφίσταται… 

Και ένας επικίνδυνος μιμητισμός στην λογική των «μηδενικών προβλημάτων», είναι το προσχηματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο…

• Απαράδεκτες συμφωνίες όπως αυτή της Μαδρίτης δεν ανακαλούνται μονομερώς…
• Προβληματικές και εθνικά επιζήμιες συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών, αναγορεύονται σε πρότυπο διαχείρισης εκκρεμοτήτων στις διμερείς σχέσεις. Και…
• Ο σκληρός πυρήνας προάσπισης των εθνικών δικαίων όπως και το προστατευτικό κέλυφος του Διεθνούς Δικαίου, ροκανίζονται μονομερώς, δημιουργώντας νέα επικίνδυνα τετελεσμένα σε βάρος της χώρας, πράγμα το οποίο σηματοδοτούν και οι απαράδεκτες δηλώσεις Κοτζιά, Κατρούγκαλου, Τσιρώνη και λοιπών για το αποτύπωμα της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, στο Καστελόριζο και για την θέση της στην Ν. Α. Μεσόγειο… αλλά και όλα όσα διέρρευσαν (σκοπίμως) για το περιβάλλον διαχείρισης των Ελληνοαλβανικών σχέσεων στο σύνολό τους.

Κι ενώ όλα τα παραπάνω συνιστούν ένα περιβάλλον σαφούς κυριαρχικής συρρίκνωσης…

Ενώ στην πράξη ισοδυναμούν με πλήρη ανυπαρξία πραγματικού εθνικού οράματος με κεντρικούς άξονες την πραγματική εθνική κυριαρχία και την αποτελεσματική προάσπιση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού…

Ένα νεφελώδες και ψευδεπίγραφο υποκατάστατο, επιδιώκεται να πλασαριστεί ως «στρατηγικό σχέδιο και γεωπολιτικό όραμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την ενίσχυση της περιφερειακής σταθερότητας και συνεργασίας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο»…

Στην ουσία πρόκειται για ένα φανταχτερό περιτύλιγμα με το οποίο επιχειρείται να πουληθούν  ως κόσμημα, συμπεριφορές μειοδοσίας… Πρακτικές ανεπίτρεπτης δουλοπρέπειας… Επιλογές που εργαλειοποιούν και μετατρέπουν την χώρα σε αναλώσιμο, που διευκολύνει την απρόσκοπτη υλοποίηση της Αμερικανικής γεωστρατηγικής και της Γερμανικής γεωοικονομίας στην ευρύτερη περιοχή.

Προφανώς είμαστε πλέον αντιμέτωποι, με ένα καταστροφικό σύστημα αντιλήψεων, που αντικαθιστά ανεξέλεγκτα, ακόμη και τα ελάχιστα αναχώματα που θα μπορούσαν να προσδιορίσουν ένα πλαίσιο εθνικής στρατηγικής, με κανόνες προσαρμογής και ολοκληρωτικής παράδοσης της χώρας, στις απαιτήσεις ενός περιβάλλοντος εξάρτησης μέσα στο σκηνικό του γενικευμένου πλιάτσικου που έχει στηθεί στο τόξο Βαλκάνια – Ν.Α Μεσόγειος.

Κι αυτή η διεργασία, αν δεν ανακοπεί τώρα, πάρα πολύ σύντομα θα είναι μια πραγματικότητα μη αναστρέψιμη.  

Η πατρίδα μας θα έχει συρθεί στον ουσιαστικό γεωπολιτικό της ακρωτηριασμό με υπογραφές που θα έχουν Ελληνική Ιθαγένεια… Και το δίκαιο του περιβάλλοντος θα έχει ουσιαστικά ανατεθεί στους κανόνες των ισχυρών, και στο ιδιαίτερο καθεστώς της ενεργειακής ασφάλειας και της ασφάλειας των αγωγών.

• Το Διεθνές Δίκαιο θα έχει αποχωρήσει αμετάκλητα από την περιοχή μας… 
• Το Εθνικό συμφέρον θα έχει εξοβελιστεί πλήρως ως εργαλείο διαχείρισης των κρίσιμων εθνικών υποθέσεων... 
• Τα συστατικά διαμόρφωσης και άσκησης εξωτερικής πολιτικής θα έχουν τροποποιηθεί δραματικά.

Είναι λοιπόν φανερό πως καμία ανακοπή αυτής της επικίνδυνης εξέλιξης δεν μπορεί να συντελεστεί, αν δεν συνδυαστεί άρρηκτα, με την ανάγκη γενικευμένης πολιτικής ανατροπής και θεμελιακού επανακαθορισμού της φυσιογνωμίας της Εξουσίας.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"