Μια νεαρή κοπέλα μαχητής των Κουρδικών δυνάμεων στην Συρία ζώστηκε εκρηκτικά και ανατινάχθηκε ανάμεσα στους Τούρκους εισβολείς, γινόμενη ολοκαύτωμα για την πατρίδα της, το λαό της, όσα πίστευε και αγαπούσε...
του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΡΥΚΑ
Η τουρκική επίθεση στην Συρία συνεχίζεται. Με εμπροσθοφυλακή τους αντάρτες του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού, οι Τούρκοι συνεχίζουν να προχωρούν αν και αρκετά φοβικά, είναι αλήθεια, όπως μέχρι επίσημο ρωσικό προπαγανδιστικό δίκτυο αναγκάστηκε να παραδεχτεί. Οι αντάρτες είναι για τους Τούρκους «κρέας για τα κανόνια», αυτοί που θα...
περιορίσουν τις τουρκικές απώλειες. Η συμπεριφορά τους στη μάχη είναι τραγική με την ηγεσία τους να στερείται βασικών γνώσεων τακτικής – όπως η ασφάλεια των πλευρών για παράδειγμα. Παρόλα αυτά με τη φωτιά και το σίδερο οι Τούρκοι προχωρούν και βάσει των ισχυρισμών τους έχουν σκοτώσει πολλούς Κούρδους.
Οι τελευταίοι γνωρίζουν πια πως είναι μόνοι. ΗΠΑ και Ρωσία τους εγκατέλειψαν μεγαλοπρεπώς. Και η Ρωσία ως σύμμαχος, για την ώρα έστω, της Τουρκίας και κυρίως του Άσαντ δεν ανέμενε ουδείς εχέφρων να αντιδράσει. Η εναλλακτική που προσέφερε στους Κούρδους να παραδώσουν τα εδάφη τους στο συριακό καθεστώς για να μην εισβάλουν οι Τούρκοι δεν αποτελούσε ουσιαστικά εναλλακτική. Άφηνε απλώς στους Κούρδους ανοικτή την επιλογή σε ποιον να παραδώσουν τις περιοχές τους. Για τις ΗΠΑ η αδυναμία ή η έλλειψη βούλησης ενίσχυσης των Κούρδων πάντως είναι καταστροφική. Οι Κούρδοι πολέμησαν σκληρά στο πλευρό των Αμερικανών τους τζιχαντιστές αναμένοντας απτά ανταλλάγματα. Τώρα βλέπουν αδιαφορία την ώρα που τους σφαγιάζουν οι Τούρκοι. Πρακτικά οι Αμερικανοί ελάχιστα μπορούν να πράξουν, στο στρατιωτικό πεδίο. Ωστόσο θα μπορούσε να υπάρξει μια δήλωση συμπάθειας. Στην Ουάσινγκτον όμως ορισμένοι τρέμουν μην χάσουν την Τουρκία. Ήδη η λυκοσυμμαχία Πούτιν-Ερντογάν έχει προκαλέσει πανικό στις ΗΠΑ. Τι κι αν αναλυτές προειδοποιούσαν καιρό πριν πως η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος και έπρεπε να αναζητηθούν εναλλακτικές; Η κυβέρνηση Τραμπ αντελήφθη το σφάλμα της αντίστοιχης του Ομπάμα η οποία άφησε τη Μέση Ανατολή στην τύχη της και έριξε και πάλι το βάρος της υποστήριξης των ΗΠΑ στο Ισραήλ.
Ωστόσο αυτό δε βελτιώνει τη θέση των Κούρδων για τους οποίους είναι μάλλον αργά για να αντιμετωπίσουν την τουρκική πίεση, στρατιωτικά, διότι το Ισραήλ μπορεί να θέλει, αλλά δεν μπορεί, χωρίς να διακινδυνεύσει πάρα πολλά. Αυτό που μπορούν να κάνουν όμως είναι να καθυστερήσουν την πρόοδο του αντιπάλου, να τον ματώσουν όσο γίνεται, να γίνουν ολοκαύτωμα, αν χρειαστεί για να κερδίσουν και πάλι τη διεθνή συμπάθεια και προσοχή όπως συνέβη με τη μάχη στο Κομπάνι. Η θυσία της νεαρής κοπέλας που έμεινε στα πατρογονικά της χώματα πολέμησα για αυτά και έπεσε ηρωικά πρέπει απλώς να αποτελέσει παράδειγμα. Χρειάζονται κουρδικές Θερμοπύλες, χρειάζεται κουρδικό Αρκάδι, χρειάζεται το Αφρίν να γίνει το δικό τους Μεσολόγγι για να γυρίσει ο ήλιος, για να εκτεθεί η καιροσκοπική ρωσική στάση, να εκτεθούν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ολλανδία και οι λοιποί συγγενείς που στηρίζουν την τουρκική εισβολή.
Στην ανοιχτή του επιστολή προς τον Χίτλερ ο αείμνηστος Γεώργιος Βλάχος είχε γράψει: “Ὁ ὀλίγος ἢ πολὺς στρατὸς τῶν Ἑλλήνων ποὺ εἶναι ἐλεύθερος, ὅπως ἐστάθη εἰς τὴν Ἤπειρον, θὰ σταθῆ, ἂν κληθῆ, εἰς τὴν Θράκην. Καὶ τί νὰ κάμη;… Θὰ πολεμήση. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θὰ ἀγωνισθῆ. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θ᾿ ἀποθάνη. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θ᾿ ἀναμείνη τὴν ἐκ Βερολίνου ἐπιστροφὴν τοῦ δρομέως, ὁ ὁποῖος ἦλθε πρὸ πέντε ἐτῶν καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὴν Ὀλυμπίαν τὸ φῶς, διὰ νὰ μεταβάλη εἰς δαυλὸν τὴν λαμπάδα καὶ φέρη τὴν πυρκαϊὰν εἰς τὸν μικρόν, τὴν ἔκτασιν, αλλὰ μέγιστον αὐτὸν τόπον, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔμαθε τὸν κόσμον ὅλον νὰ ζῆ, πρέπει τώρα νὰ τὸν μάθη καὶ ν᾿ ἀποθνήσκη“.
Εγκαταλειμμένοι από όλους οι Κούρδοι μπορούν να ελπίζουν μόνο στο θάρρος και τη δική τους αυταπάρνηση.
Πληρώνουν τις αμαρτίες των τσετών παππούδων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή