Ίσως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πει τούτος ο τόπος.... σύμφωνα πάντα με την προτροπή του ποιητή...
της ΕΥΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΟΥ
Μέλους της προσωρινής Π.Γ του "Μετώπου για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
Ίσως έπρεπε το μεγάλο "ΟΧΙ" να έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια, το διακύβευμα όμως επιτάσσει τώρα, σήμερα, χθες, την ανάγκη συγκρότησης ενός Μετώπου ανεξάρτητου από πάσης φύσεως κομματικές σφραγίδες παλαιάς κοπής που ως μοναδικό αποτέλεσμα είχαν την βύθιση της χώρας σε μια πολυεπίπεδη βαθύτατη κρίση που πλήττει όλα τα κοινωνικά στρώματα των Ελλήνων πολιτών.
Από το "λεφτά υπάρχουν" φτάσαμε στην πολιτική των "κοινωνικών μερισμάτων".
Από τις ανά τους αιώνες, κατακτήσεις (και όχι εύκολα) εργασιακών δικαιωμάτων που δεν ήταν ούτε δωράκι ούτε πρόνοια του νομοθέτη, φτάσαμε στο σημείο να τίθενται σε αμφισβήτηση τα πάσης φύσεως εργασιακά θεμελιώδη δικαιώματα συνδικαλιστικές δράσεις, απεργίες...
Από την ελεύθερη & δωρεάν υγεία φτάσαμε σε προτάσεις αυτοχρηματοδοτούμενων νοσοκομείων όπου θα παύσει να ισχύει η κρατική χρηματοδότηση προκειμένου να γίνει στροφή σε ένα μοντέλο λειτουργίας που...
ήδη εφαρμόζεται σε Ευρωπαϊκές χώρες και όχι με τα καλύτερα αποτελέσματα μέχρι στιγμής.
- Ήδη έχουν παρουσιαστεί στοιχεία για τις ελλείψεις βασικών φαρμάκων και αναλώσιμων υλικών στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
- Ήδη υπάρχει αύξηση της παιδικής θνησιμότητας.
- Ήδη έχουμε ιλιγγιώδη αύξηση καρδιακών νοσημάτων, εγκεφαλικών επεισοδίων, για τους δε καρκίνους δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα, και όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από την συστηματική απαξίωση που επέδειξαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι κατά καιρούς τροχιστές που λυμαίνονται την δημόσια υγεία προς χάριν των ιδιωτικών ασφαλιστικών ιδρυμάτων.
Από το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία, φτάσαμε στις μειώσεις μισθών & συντάξεων, στην εδραίωση της κάθε είδους επισφαλούς εργασίας με τις ευλογίες της πολυπαιγμένης απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, όπου η καθιέρωση των ελαστικών μορφών της έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την φτωχοποίηση και την κάθε είδους κοινωνικο-ψυχολογική σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων, με την υποστήριξη πάντα μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής εντός & εκτός των τειχών.
Από το ιερό κεραμίδι του Έλληνα φτάσαμε στο ιδιαιτέρως επίκαιρο θέμα των πλειστηριασμών, όπου τράπεζες, ξένα και εγχώρια funds, κοράκια, τρόικες, κουαρτέτα και λοιποί συνήθεις ύποπτοι ετοιμάζονται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας που θα βιώσει ο τόπος σε αγαστή συνεργασία με τα Μ.Μ.Παραπληροφόρησης που έχουν αναλάβει το συστημικό παραμύθιασμα των πολιτών με κάθε είδους συκοφαντίες και ψεύδη που ουδόλως συνάδουν με την αποστολή που πραγματικά θα πρέπει να εκτελούν, τον λεγόμενο δηλαδή πλουραλισμό στην ενημέρωση.
Από το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης & δωρεάν παιδείας, στην χώρα που οι κάτοικοί της πρώτοι ασχολήθηκαν με την εκπαίδευση και την καλλιέργεια των νέων, στην χώρα που οι φιλόσοφοί της είχαν ήδη αντιληφθεί από τα αρχαία χρόνια την αξία του θεσμού της παιδείας θεωρώντας ότι αποτελεί εφόδιο τόσο των κυβερνώντων όσο και των κυβερνομένων για την επίτευξη μιας ομαλής & ισορροπημένης σχέσης κράτους -κοινωνίας.
Από το Σύνταγμα του 1952 όπου "η παιδεία τελεί υπό την ανώτατην εποπτεία του κράτους", όπου η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για όλους και η διδασκαλία αποσκοπεί στην ηθική και πνευματική αγωγή έως το Σύνταγμα του 1975 όπου η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες , η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους, όπου η παιδεία διαπλάθει ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες, φτάσαμε στα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας όπου κατά μέσο όρο περίπου 5.000 έως 7.000 μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω της φτωχοποίησης των οικογενειών τους , προκειμένου να στραφούν σε αναζήτηση τρομοκάματου.
Από την δωρεάν παιδεία για όλους φτάσαμε στο σοκαριστικό νούμερο των 3.500.000 Ελλήνων που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο χωρίς να πάρουν απολυτήριο γυμνασίου ή δημοτικού.
Από την μόρφωση και την διαπαιδαγώγηση των νέων κατά τα αρχαία πρότυπα φτάσαμε σε ένα σύστημα παιδείας ιδιαιτέρως νοσηρό, που ψαλιδίζει το ελεύθερο δημιουργικό πνεύμα, που παράγει κατά συρροήν άβουλους πολίτες προκειμένου να εξαπατούνται εύκολα, που παράγει μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες, που είναι τροχοπέδη σε κάθε μορφή καλλιέργειας τόσο πνευματικής όσο και ανθρωπιστικής, που δεν μεταδίδει την αγάπη για το βιβλίο, που δεν μεταδίδει και δεν ευαισθητοποιεί την αγάπη προς εαυτόν και προς την κοινωνία.
Από την ψωροκώσταινα των παιδικών μας χρόνων με το κλειδί έξω από την πόρτα, με το κλειδί πάνω στην γλάστρα με το γεράνι, την ψωροκώσταινα της αλληλεγγύης και της ανθρώπινης επαφής, την ψωροκώσταινα του καφενέ στο χωριό με δύο ελιές , ένα ποτήρι κρασί και πολύ αγάπη και ανθρωπιά για τον φίλο και αδελφό, φτάσαμε σε ένα σταθερά αυξανόμενο αριθμό αυτόχειρων, απόρροια της οικονομικής κρίσης στα χρόνια της νεοεισερχόμενης ιδιότυπης κατοχής που βιάζει με ιδιαιτέρως εκλεπτυσμένο τρόπο τα θύματά του.
Αν όλα αυτά και άλλα πολλά , δεν συνιστούν μια εκ βάθρων αναγκαία κατάλυση του κατοχικού καθεστώτος με την ενεργοποίηση και συγκρότηση ενός δημοκρατικού Μετώπου προκειμένου να οικοδομηθεί εκ νέου και σε σωστές βάσεις ο τόπος , που θα αντιπαρατεθεί στις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ αποικιοκρατικού μοντέλου, που θα εναντιωθεί στην καταρράκωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, της χαμένης δικής μας αξιοπρέπειας , της συρρίκνωσης όλων των δημοκρατικών κατακτήσεων που αποκτήθηκαν με αγώνες και αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου