Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει κανείς τα 7,5 χρόνια βαθιάς οικονομικής ύφεσης, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών που επιβλήθηκαν στο… “πειραματόζωο” Ελλάς…
Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ
Και κυρίως επιχειρώντας να απαντήσει στο πώς και το γιατί, αυτή η εξέλιξη δεν επέδρασε ως καταλύτης για τη συσπείρωση και συνένωση όλων των αυτοαποκαλούμενων «αντιμνημονιακών δυνάμεων», προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα τα οποία θεωρώ, πως θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαβούλευσης σε έναν ανοιχτό πολιτικό διάλογο, προσανατολισμένο να καταλήγει στο δια ταύτα.
Ξεκινώντας από τον όρο “αντιμνημονιακός”, παρατηρούμε πως το σύνολο (ή σχεδόν το σύνολο) των κομμάτων, κοινοβουλευτικά ή μη, αυτοπροσδιορίζονται ως «αντιμνημονιακά».
Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών, εξαιρουμένων των όσων κυβέρνησαν, συγκυβέρνησαν ή συμπλέουν με αυτά, εννοεί πως υπάρχει ανάγκη για άμεση διακοπή εφαρμογής και υλοποίησης των “μνημονίων… κατανόησης”, μιας και τα θεωρεί αδιανόητα για μια πολιτισμένη χώρα του Δυτικού κόσμου.
Ιδιαίτερα δε, όταν πρόκειται για το έθνος αυτό που μεταλαμπάδευσε τον δικό του πολιτισμό, στον σύγχρονο Δυτικό κόσμο, ο οποίος τον... αποδέχτηκε και ισχυρίζεται πως τον εφαρμόζει μέχρι τις μέρες μας. Με παραλλαγές βεβαώς σε σημείο μάλιστα που να αλλοιώνει ριζικά το πρωταρχικό του περιεχόμενο στις πλείστες όσες των περιπτώσεων.
Υπάρχει βέβαια και μια μειοψηφία που απομένει και εμμένει να αυτοχαρακτηρίζεται ως “αντιμνημονιακή”, προβάλλοντας μάλιστα το “ακατάρριπτο” και...
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>> στο blog του "Μετώπου για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου