Το πρόβλημα κύριοι, δεν είναι η Μουφτεία, αλλά το ποιος ασκεί κυριαρχία στη Θράκη

Το πραγματικό πρόβλημα είναι το ποιος ασκεί κυριαρχία στη Θράκη… Ποιος διεκδικεί κυριαρχία στη Θράκη… Ποιος αμφισβητεί την κυριαρχία στη Θράκη… Και εν τέλει ποιος χρησιμοποιεί με τρόπο ανεπίτρεπτο τα ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού στη Θράκη, για να οργανώσει βρώμικα παιχνίδια με την ίδια της την υπόσταση...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η επίσκεψη Ερντογάν, σηματοδότησε αλλά και συνέπεσε, με την δραματική τροποποίηση μιας σειράς παραγόντων που επιδρούν στην έτσι κι αλλιώς ασταθή αρχιτεκτονική της Μέσης Ανατολής, και της Ν.Α Μεσογείου.

Σε αυτό το περιβάλλον των πιεστικών επιδράσεων, μοιραία ενσωματώνεται και η χώρα μας, ΚΑΙ εξ αιτίας των επιλογών που σηματοδοτεί το πλέγμα της γεωπολιτικής της εξάρτησης, ΑΛΛΑ ΚΑΙ εκ του τρόπου με τον οποίο επιχειρείται να δομηθεί η συνολική διαχείριση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Μια πρώτη τραγική διαπίστωση, είναι ότι υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά φάσης, στη σχέση την οποία διατηρεί με τα γεγονότα το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, και στον τρόπο με τον οποίο τα ενσωματώνουν στη στρατηγική τους διαχείριση, οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές που τα επιβάλουν.

Έτσι, την ίδια στιγμή που η πολιτική ηγεσία του τόπου, καταγίνεται με το να ερμηνεύσει τον απόηχο ενός Βατερλώ, στρογγυλεύοντας γωνίες και υποβαθμίζοντας το ειδικό βάρος ενός πολυπεπίπεδου και επιθετικού αναθεωρητισμού στην περιδίνηση του οποίου εγκλωβίζεται η χώρα, η Τουρκική πολιτική ηγεσία κλιμακώνει έτι περαιτέρω τον...

επιθετικό της προσανατολισμό, όχι μονάχα στο επίπεδο της ρητορικής, αλλά και σε πρόδρομες επιχειρησιακές παρεμβάσεις.

Ήδη, με την NAVTEX 1750/17 είχε στοχοποιηθεί μεγάλη περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ, ενώ με την αντίστοιχη NAVTEX 1352/17 αναγγέλλεται η δέσμευσή μιας μεγάλης περιοχής που καλύπτει όλη σχεδόν την Κυπριακή ΑΟΖ και επίσης μέρος του Οικοπέδου 6. 

• Το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει είναι σαφές. 
• Αποδέκτης του είναι και η Λευκωσία αλλά και οι πετρελαϊκές εταιρείες που εμπλέκονται στην έρευνα. 
• Και στρατηγική επιδίωξη είναι η ντε φάκτο άσκηση κυριαρχίας, εντός ξένης επικράτειας.

Αντίστοιχη στρατηγική κλιμάκωση βεβαίως υπάρχει, με την Τουρκία να διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό, και στο κεφάλαιο “Ιερουσαλήμ”, το οποίο φέρνει με νέους όρους στην επικαιρότητα η απόφαση Τραμπ, αλλά και στους σχεδιασμούς που αφορούν στα τεκταινόμενα στη μεταπολεμική Συρία.

Μια δεύτερη τραγική εξέλιξη, είναι η επικίνδυνη διολίσθηση σε πρακτικές που αποκαλύπτουν πλευρές από την επικίνδυνη ατζέντα τη μυστικής διπλωματίας, η οποία σωρευτικά αποδυναμώνει ισχύοντα και αποκαθηλώνει θεσμοθετημένα.

Έτσι, μετά τις εκτεταμένες παρεμβάσεις  αποσυμβολισμού που πραγματοποιούνται διαρκώς στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, το «αμαρτωλό» υπουργείο Παιδείας επανέρχεται αυτή τη φορά, ενασχολούμενο με το θέμα της Μουφτείας, με ένα σύστημα αντιλήψεων που δείχνει την πλήρη αποσύνδεση της προσέγγισής του από την αναγκαία εθνική στρατηγική, με παράλληλη ενσωμάτωση της κυοφορούμενης μεθοδολογίας, στην ευρύτατα αναθεωρητική στρατηγική του τουρκικού ΥΠΕΞ.

Το πρόβλημα όμως κύριοι, δεν είναι η Μουφτεία και η όποια λογικοφάνεια στην ανάδειξή της, προκειμένου να μπορεί να διαχειριστεί ο κ. Γαβρόγλου τις ιδεοληψίες του και το εκλογικό παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι το ποιος ασκεί κυριαρχία στη Θράκη… Ποιος διεκδικεί κυριαρχία στη Θράκη… Ποιος αμφισβητεί την κυριαρχία στη Θράκη… Και εν τέλει ποιος χρησιμοποιεί με τρόπο ανεπίτρεπτο τα ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού στη Θράκη, για να οργανώσει βρώμικα παιχνίδια με την ίδια της την υπόσταση.

Μια τρίτη επικίνδυνη διεργασία, είναι η σταδιακή ενσωμάτωση της αναθεωρητικής  ρητορικής Ερντογάν, στην ειδησεογραφική και διπλωματική καθημερινότητα, με τρόπο που να εκλαμβάνεται ως στοιχείο «κανονικότητας» αυτή η εξέλιξη, και με πρώτιστη επιδίωξη την εξοικείωση της κοινωνίας με αυτή τη ρητορική.

Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα παραγόντων που λειτουργούν αντικειμενικά ως σύστημα κλιμακούμενης υπονόμευσης, αποδυνάμωσης και εντέλει αποκαθήλωσης του σκληρού πυρήνα τη εξωτερικής πολιτικής, μέσα από τη συστηματική αφυδάτωσή του από τα ουσιαστικά στοιχεία που του προσδίδουν συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα, και αυτό συνιστά μια εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική.

Πρόκειται στην ουσία για ένα σύστημα αντιλήψεων, που οδηγεί την επικράτεια σε επιλογές αυτοκατάργησης, και μεταμόρφωσής της σε τμήμα ενός ευρύτερου χώρου, που…

• Για τους μεν ισχυρούς μας «συμμάχους», αποτελεί μέρος από το φυσικό περιβάλλον πάνω στο οποίο ξεδιπλώνεται ένας πολυσύνθετος οικονομικός σχεδιασμός, με έντονα τα στοιχεία της γεωστρατηγικής ανασύνταξης. Ενώ…
• Για τους βουλιμικά επεκτατικούς «γείτονες», παραμένει το οικόπεδο των ονείρων τους, που μια σειρά από ολιγωρίες, επικίνδυνες και ανεύθυνες πρακτικές, τείνουν να το μετατρέψουν σε Ελληνικό εφιάλτη.

Όλα τα παραπάνω, δεν αποτελούν μεμονωμένες και αποσπασματικές προκλήσεις τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας υπό συνθήκες ιδιαιτέρως δύσκολες και ανησυχητικές, αλλά ένα συνολικό πακέτο που το συναποτελούν και το προσδιορίζουν τέσσερις θεμελιώδεις ενότητες προβλημάτων:

• Το καθεστώς της εξάρτησης στο οποίο έχει παραδοθεί η χώρα…
• Η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που είναι πολυδιάστατη και δρομολογημένη στη βάση μιας ευρύτερης στρατηγικής στόχευσης που δεν πρέπει να υποτιμηθεί…
• Η γεωπολιτική υπόσταση του ευρύτερου περιβάλλοντος ως σημείο συνάντησης γεωστρατηγικών σχεδιασμών και αντιστοίχων συγκρούσεων ισχυρών πλανητικών αλλά και περιφερειακών αντιπάλων. Και…
• Το διαχρονικό έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής με ταυτότητα, με αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές, και με συγκεκριμένο κώδικα στη διαχείριση διαχρονικών αλλά και αιφνιδίων προκλήσεων με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη η χώρα.

Είναι λοιπόν φανερό, πως το πρόβλημα της ξένης εξάρτησης, της προκλητικής δουλοπρέπειας, και της έλλειψης οριοθέτησης πραγματικής εθνικής ταυτότητας στην εξωτερική πολιτική, αποτελεί ένα αδιαίρετο σύνολο που οδηγεί στην καταστροφή, και που αν δεν ανατραπεί εκ βάθρων, τότε οι εθνικές τραγωδίες με όλα τους τα συνεπακόλουθα, είναι απλώς θέμα χρόνου.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"