Στο επόμενο κλικ τελειώνει η ίδια η χώρα

Τα σχετιζόμενα με την 3^η αξιολόγηση, έχουν αποσυρθεί προσωρινά από το κάδρο της επικαιρότητας, ωστόσο στο παρασκήνιο των εξελίξεων, συνεχίζουν με ρυθμούς αμείωτους να «κλειδώνουν» πολιτικές και προαπαιτούμενα, στη βάση ενός απολύτως προκαθορισμένου και καταστροφικού για τη χώρα μας σχεδιασμού... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η συμφωνία του αίσχους που καθιστά ιδιώνυμο αδίκημα την υπεράσπιση της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών, είναι μόνο ένα μικρό δείγμα για το τι πρόκειται ν ακολουθήσει.

Το καινούριο στοιχείο, είναι πως παράλληλα με όλα τούτα, δείχνουν να έχουν «απασφαλίσει» οριστικά και αμετάκλητα, και μια σειρά από συντονισμένες πιέσεις, που επιχειρούν να κλείσουν σημαντικές περιφερειακές εκκρεμότητες, στη διακεκαυμένη ζώνη των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.

Σε αυτό τον οργασμό των οικονομικών πιέσεων και των συντελούμενων γεωστρατηγικών διεργασιών, η πολιτική ηγεσία του τόπου, παραμένει προκλητικά καθηλωμένη σε αντιλήψεις διαχειριστικής δουλοπρέπειας, στην καθ όλα αναξιοπρεπή σχέση της με τους διαβόητος «θεσμούς»…

Ενώ η εξωτερική της πολιτική καρκινοβατεί στη λογική του «αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι», χωρίς αποσαφηνισμένο σχεδιασμό, χωρίς ιεραρχημένες προτεραιότητες, χωρίς κόκκινες γραμμές, χωρίς αδιαπραγμάτευτη εθνική ατζέντα, αλλά με περισσή προθυμία να εκχωρεί τη χώρα ως διαμελιζόμενο ιμάτιο, βορά στο γεωπολιτικό διακανονισμό των ισχυρών.

Έτσι… Λίγο πριν εκπνεύσει και ο έβδομος χρόνος του διαρκούς μνημονιακού κατεξευτελισμού της πατρίδας μας, έχουμε:...

• 
  Την κοινωνία γονατισμένη μπροστά στην γκιλοτίνα με τα 120 προαπαιτούμενα που της ακυρώνουν ακόμη και το δικαίωμα να ονειρευτεί…
• Τους «εταίρους και συμμάχους» μας να εγκολπώνονται τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, σφυρίζοντας αδιάφορα για τα διαχρονικά Ελληνικά δίκαια που εκποιούνται στο βωμό της Ευρωνατοϊκής διεύρυνσης…
• Τον γνωστό «ταξιδευτή ονομάτων» (τον κ. Μάθιου Νίμιτς) να επανέρχεται με καινούριο «πακέτο ιδεών» προκειμένου να κλείσει το Σκοπιανό όπως όπως, και μαζί του και η εκτιμώμενη τελευταία εναπομείνασα Νατοϊκή γεωπολιτική τρύπα στη Βαλκανική. Και φυσικά…
• Την Τουρκική προκλητικότητα να περνά πλέον απροκάλυπτα από την ρητορική του αναθεωρητισμού, σε πρακτικές άσκησης κυριαρχίας εντός της Ελληνικής επικράτειας, προσβλέποντας στη δημιουργία και στην de facto επιβολή καινούριων δυσκολοξεπέραστων τετελεσμένων.

Κι ενώ όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα επικίνδυνο σκηνικό, εν όψει μιας τερματικής λύσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη... 

ο καθ ύλην αρμόδιος υπουργός εξωτερικών βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του παραδίδοντας τη χώρα πεσκέσι ως οργανικό μέρος στο δολοφονικό μηχανισμό της συμφωνίας "PESCO"… 

ο πρωθυπουργός της χώρας περιφέρεται ανά την επικράτεια σε «αναπτυξιακά συνέδρια»  που διαμελίζουν την εθνική κυριαρχία και ταπεινώνουν τις τοπικές κοινωνίες παραδίδοντάς τες ως αναλώσιμα στις υπό σύσταση ΕΟΖ… 

και οι δυο μαζί προσυπογράφουν κυρώσεις σε βάρος της Βενεζουέλας στηρίζοντας τις πειρατικές επιλογές των εκβιαστών και των πλιατσικολόγων του πλανήτη.

Μέσα σ αυτό το περιβάλλον, τα πραγματικά διλήμματα είναι εξόχως πολιτικά…

• Η πραγματική τους φυσιογνωμία δεν μπορεί να παραμένει  καθηλωμένη σε λογικές εναλλακτικής διαχείρισης, αλλά μοιραία και αναπόδραστα προσλαμβάνει χαρακτηριστικά πολιτικής ανατροπής, και φυσικά…
• Το αποκλειστικό διακύβευμα αυτών των διλημμάτων, είναι η βιωσιμότητα της χώρας και η αξιοπρέπεια του λαού της, με όρους εθνικά ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους…

Η εποχή της φλυαρίας λοιπόν τελείωσε οριστικά, διότι αν δεν τελειώσει αυτή, τότε στο επόμενο κλικ τελειώνει η ίδια η χώρα.

Οι περιγραφές περίσσεψαν… Η αναποφασιστικότητα έχει κόστος… Το ίδιο και η μη ανάληψη των ενδεδειγμένων πρωτοβουλιών... Κόστος και τίμημα πανάκριβο, για ολόκληρη την κοινωνία, και όχι μόνο γι αυτούς που καταφέρνει να εγκλωβίσει στην αδιέξοδη ψευδαίσθηση και σε κάθε λογής αυταπάτες…

• Κανείς πλέον δεν μπορεί να συνεχίσει να ετεροπροσδιορίζεται καταγγέλλοντας, ταμπουρωμένος πίσω από φλυαρίες, και βολεμένος στην πολιτική ασφάλεια που προσφέρει το καταφύγιο της «πανεξυπνάδας» στην καταγγελτική ρητορική.
• Κανείς πλέον δεν μπορεί να αγοράζει χρόνο για την πολιτική του ύπαρξη, επενδύοντας στο καταστροφικό έργο των δολοφόνων του λαού μας, επειδή το έργο τους, του προσφέρει υλικό για να ανατροφοδοτείται η δυνατότητά του να υπάρχει, για να μπορεί να ασκεί πολιτική κριτική.

Η εμμονή σ αυτόν τον ρόλο, συνιστά μια επικίνδυνη εμμονή. Μια εμμονή που οδηγεί την κοινωνία στην παράλυση και συνεπακόλουθα στην αυτοκαταστροφή της.

Έχουμε μπει πλέον στην εποχή της ευθύνης. Στην εποχή των αποφάσεων. Στην εποχή όπου οι πολιτικές πρωτοβουλίες, οφείλουν να κρίνονται με μέτρο τη στοχευμένη τους αποτελεσματικότητα, και σε συνάρτηση με το βαθμό της παραγωγικής αντιστοίχισής τους με τις κορυφαίες πολιτικές προκλήσεις.

Η πραγματική πρόκληση πλέον, δεν είναι κριτική στην πολιτική ανεπάρκεια των άλλων, αλλά η ανάγκη να καταδεικνύει ο καθένας τη δική του πολιτική επάρκεια και όχι τις επιδόσεις του στην πολιτική ατολμία και στην ασφάλεια της οπισθοφυλακής.

Ο χαρακτήρας της πολιτικής ανατροπής ως ενιαία πολιτική διεργασία, ορκισμένη να αποκαθηλώσει το κατοχικό κεκτημένο μαζί με τα πολιτικά και θεσμικά του υποστυλώματα, και ταυτόχρονα να δώσει Δημοκρατική – Πατριωτική ταυτότητα στην εξουσία που θα οδηγήσει την πατρίδα μας στην εθνική και πολιτική χειραφέτηση, είναι αδιαπραγμάτευτος…   

Γι αυτό και έχει ανάγκη από πραγματικούς πρωταγωνιστές, αποφασισμένους να αποτυπώσουν με τα χέρια τους και τις επιλογές τους,  τη σφραγίδα στην ταυτότητα της επόμενης μέρας, με τρόπο που να ανακόπτει τον εφιαλτικό κατήφορο, και να χαράσσει μια διαφορετική πορεία για τον τόπο.

Αυτή είναι και η κορυφαία πρόκληση, που δεν μπορεί να υπηρετηθεί, έξω από την ανάγκη έμπνευσης και συγκρότησης, του ισχυρού, μαχητικού και πλειοψηφικού πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος που θα πάρει τα χέρια του το μέλλον του τόπου.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"