Πολιτικές θα είναι οι υπογραφές που θα δρομολογήσουν εθνικές τραγωδίες - Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν και οι Παπαδήμοι

Η ανάκαμψη της κερδοφορίας του Κεφαλαίου, όπως και η συνολική προσπάθεια αναμόρφωσης του Καπιταλιστικού συστήματος στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης του φυσιογνωμίας, δεν είναι πλέον υπόθεση πρωτίστως των πολιτικών διαχειριστών, που υποβαθμίζονται εμφανώς πια σε ρόλο ανδρεικέλων... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αλλά είναι μια διαδικασία δεμένη άρρηκτα με ένα συνολικά αναμορφωμένο θεσμικό πλαίσιο που εδραιώνεται στην αποεθνοποίηση των κυριαρχιών, και η εξυπηρέτηση όσο και η διαχείρισή του, μπορεί να διεκπεραιώνεται θαυμάσια ακόμη και από τεχνοκράτες με πολιτικό ρόλο, γι αυτό και οι ισχυροί αυτοτελείς πολιτικοί σχηματισμοί, καθίστανται εκ των πραγμάτων παντελώς άχρηστοι.

Διεργασίες που αποσκοπούν στη δραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, και αυτό σε ότι αφορά την εσωτερική του δυναμική, συνιστά νέα κατάσταση ως προς τις κυρίαρχες επιδιώξεις των χορογράφων που τις πριμοδοτούν.

Η λάθος ερμηνεία, είναι αυτή που αποδίδει αυτή την εξέλιξη, στη διαρκή επιδίωξη της κυρίαρχης τάξης, να εξασφαλίσει πολιτικό προσωπικό που να υπηρετήσει με επάρκεια τις πολιτικές ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η σωστή ερμηνεία είναι πως η πραγματική στόχευση προσβλέπει στον...

κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων και των φίλιων με τη κρατούσα κατάσταση δυνάμεων, η οποία ωστόσο μοιραία διαχέεται και στον πολιτικό χώρο της κοινωνικής αντιπολίτευσης, και η επιδίωξη είναι διπλή:

• Η απόλυτη χαλιναγώγηση των διαχειριστών της κυρίαρχης πολιτικής μέσω και της αλληλεξάρτησής τους ως μοναδικό μέσω διασφάλισης της πολιτικής τους επιβίωσης. Και…
• Η πάση θυσία παρεμπόδιση  να εκφραστεί πολιτικά, με προδιαγραφές απειλητικές για το κυρίαρχο σύστημα της εξουσίας, η κοινωνική αντιπολίτευση, και ο πολιτικός κατακερματισμός διευκολύνει εμφανώς την υλοποίηση αυτού του στόχου.

Ερώτηση: Μα δε θέλει η κυρίαρχη οικονομικά τάξη αυτοτελείς ισχυρούς πολιτικούς σχηματισμούς ικανούς να διαχειριστούν τις στρατηγικές της προτεραιότητες???

Η απάντηση είναι απλή:  Όχι δε θέλει. Δε χρειάζεται ούτε τους ισχυρούς πολιτικούς αυτοτελείς σχηματισμούς, ούτε και τη διαπλοκή τους που την αντιλαμβάνεται ως περιττό νταβατζηλίκι  στην παγκοσμιοποιημένη εξαλλαγή της εξουσίας της.

Αυτό που χρειάζεται είναι: Ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο που θα την υπηρετεί. Το οποίο ταυτόχρονα θα ανακαλεί και εν τέλει θα ακυρώνει διαχρονικές κοινωνικές κατακτήσεις. Ένα πλαίσιο ικανό να ενσωματώνει τις παγκοσμιοποιητικές επιταγές στην εθνική ζωή, στο εθνικό δίκαιο και σε μια δραματοποιημένη πραγματικότητα.

Και το δεύτερο που χρειάζεται είναι: Ένα τσούρμο από δουλίτσες αλληλοεξαρτώμενες και πρόθυμες να υποταχτούν, που θα σφυρηλατούν τη βάση της πολιτικής τους αντίληψης, μέσα από την ενσωμάτωσή τους στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, στα διεθνή φόρα, στις νεοταξίτικες λέσχες και στα Ευρωπαϊκά υπερ-κόμματα (Λαϊκό, σοσιαλιστικό κλπ).

Συμπέρασμα:

Η ανάκαμψη της κερδοφορίας του Κεφαλαίου, όπως και η συνολική προσπάθεια αναμόρφωσης του Καπιταλιστικού συστήματος στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης του φυσιογνωμίας, δεν είναι πλέον υπόθεση πρωτίστως των πολιτικών διαχειριστών, που υποβαθμίζονται εμφανώς πια σε ρόλο ανδρεικέλων, αλλά είναι μια διαδικασία δεμένη άρρηκτα με ένα συνολικά αναμορφωμένο θεσμικό πλαίσιο που εδραιώνεται στην αποεθνοποίηση των κυριαρχιών, και η εξυπηρέτηση όσο και η διαχείρισή του, μπορεί να διεκπεραιώνεται θαυμάσια ακόμη και από τεχνοκράτες με πολιτικό ρόλο, γι αυτό και οι ισχυροί αυτοτελείς πολιτικοί σχηματισμοί, καθίστανται εκ των πραγμάτων παντελώς άχρηστοι.

Οι κατακερματισμένοι, οι απόλυτα εξαρτημένοι, ως συνασπισμένοι, είναι μοιραία και ελεγχόμενοι στα πλαίσια του όλο και περισσότερο περιορισμένου πολιτικού ρόλου που τους ανατίθεται.

Πρακτικά, το πολιτικό προσωπικό με τη μορφή και τη φυσιογνωμία που το έχουμε γνωρίσει, θα καταστεί και τυπικά άχρηστο, μόλις κλείσει τον κύκλο του με τις υπογραφές της ταπείνωσης που θα κληθεί να επισημοποιήσει τις κορυφαίες εθνικές τραγωδίες που έχουν δρομολογηθεί, αναφορικά με τη διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων, στα πλαίσια της πολυσύνθετης γεωπολιτικής πραγματικότητας που έχει καταστήσει την περιοχή διακεκαυμένη ζώνη.

Αυτές οι υπογραφές της ταπείνωσης, χρειάζεται να είναι πολιτικές και τέτοιες θα είναι. Για όλα τα υπόλοιπα, υπάρχουν και οι Παπαδήμοι που είναι πρόθυμοι και εκπαιδευμένοι για τη βρώμικη δουλειά.

Επομένως…

Στα πλαίσια αυτών των δρομολογούμενων εξελίξεων, οι αποφασιστικές απαντήσεις είναι προφανές πως δε μπορούν να δίνονται ιχνηλατώντας την ερμηνεία των διεργασιών με τη «δύναμη» της αυθαιρεσίας και τη συνήθειας, αλλά με ισχυρή πολιτική απάντηση που  θα στοχεύει ευθέως στην καρδιά της νεοταξίτικης στρατηγικής, αποσκοπώντας: 

• Στην ανακοπή του σχεδίου της…
• Στην συνολική αποκαθήλωση του κατοχικού «κεκτημένου»…
• Στην επαναστατική αντικατάσταση του θεσμικού πλαισίου πάνω στο οποίο οικοδομείται  η καθολική κυριαρχία της, με ένα πλαίσιο που θα την αποδομεί εκ βάθρων…
• Στην αποκατάσταση της προτεραιότητας του «έθνους» και του εθνικού προστατευτισμού, με απόλυτα κυρίαρχο ρόλο στην οργάνωση της οικονομίας και τη διαχείριση της κοινωνίας.

Και φυσικά όλα τα παραπάνω απαιτούν ένα ισχυρό πολιτικό σχήμα ικανό να εμπνεύσει εξεγερσιακό κλίμα σε ολόκληρη την επικράτεια ικανό να τροφοδοτήσει ντόμινο ανατροπών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Και για να είναι τέτοιο, η ιστορική πρόκληση είναι σαφής: Θα πρέπει να έχει το χαρακτήρα του πραγματικά ενιαίου μετώπου, με αποσαφηνισμένο εθνικό – αντικατοχικό προσανατολισμό, πραγματική αντικαπιταλιστική άρα μοιραία και πραγματική αριστερή ταυτότητα και φυσιογνωμία, απαλλαγμένη από ιδεολογήματα και εμμονές κάθε είδους, αποφασισμένο να στοχοθετήσει άρα και να δρομολογήσει πολιτικές ανατροπές, και φυσικά ικανό να συσπειρώσει, να ενώσει, να μη διχάσει, αρά και να καταστήσει την κοινωνία πραγματικό και διαχρονικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"