Η ύπαρξη Ενόπλων Δυνάμεων έχει λόγο και αιτία την ανάγκη για Εθνική Άμυνα έναντι εξωτερικών κινδύνων. Αν αυτοί οι κίνδυνοι δεν υπάρχουν, αρκούν μόνο οι δυνάμεις για εσωτερική τάξη και ασφάλεια...
Αντιπτέραρχος(Ι) ε.α
Ευάγγελος Γεωργούσης
Επίτιμος Δκτης Δ.Α.Ε
Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Σ.Ι
απαντηθούν το Πόσες; Και τι Είδος Ενόπλων Δυνάμεων έχει η Χώρα ανάγκη.
Οι απαντήσεις στα υπεραπλουστευμένα για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου, αυτά ερωτήματα είναι έργο και πρόταση των αρμοδίων και ειδικών οι οποίοι και απαντούν λαμβάνοντας υπόψη τους τρία βασικά στοιχεία ή παράγοντες:
Α. Το είδος και το μέγεθος της αντιπάλου στρατιωτικής απειλής.
Β. Τα χαρακτηριστικά των Εθνικών Συμφερόντων που απειλούνται.
Γ. Τις οικονομικές δυνατότητες της Χώρας.
Η επίλυση της εξίσωσης αυτής δεν είναι πάντα εύκολη και , θα λέγαμε, σε μερικές περιπτώσεις είναι ίσως και αδύνατη. Αδύνατη υπό την έννοια ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι οικονομικές δυνατότητες δεν επιτρέπουν και δεν επαρκούν να υποστηρίξουν την επιλογή της κάλλιστης λύσης, δηλαδή να καλύψουν το σύνολο της αναγκαίας και ικανής στρατιωτικής ισχύος ή ακόμα και επί το γενικότερο, της Εθνικής Ισχύος για πλήρη Εθνική Ασφάλεια. Φυσικά αναφερόμαστε στην αναγκαία και ικανή Εθνική Ισχύ Ασφάλειας που θα εξασφαλίζει Αποτροπή έναντι των αντιπάλων επιδιώξεων επί των Εθνικών μας Συμφερόντων.
Στις περιπτώσεις αυτές, των μειωμένων οικονομικών δυνατοτήτων, όπως η παρούσα περίοδος, απαιτείται ακόμα σοβαρότερη μελέτη, απόλυτα ρεαλιστική προσέγγιση και υψηλότατο επαγγελματισμό των αρμοδίων ειδικών, μακριά από σκοπιμότητες και Κλαδικές ευαισθησίες. Εκ μέρους δε των πολιτικών Ηγετών, εθνική κατεύθυνση στην προσέγγιση επίλυσης των προβλημάτων και καθόλου κομματική, βασιζόμενη στα δεδομένα της πραγματικότητας και του ρεαλισμού, μακριά από ιδεοληψίες και θεωρητικά στερεότυπα.
Μεγάλο μέρος της Εθνικής μας Ισχύος που εξασφαλίζεται και έχει να κάνει με σχέσεις σε δοκιμασμένες συμμαχίες και τη συμμετοχή μας σε θεσμούς διεθνούς εμβέλειας και ισχύος, επιβάλλεται να είναι σταθερές και μάλλον να ενισχύονται. Η προσέγγιση αυτή μπορεί να αντισταθμίσει την όποια αναγκαστική κάμψη της καθαρά Στρατιωτικής
Ισχύος που οι ειδικές οικονομικές συνθήκες επιβάλουν. Θα ήταν εγκληματική επιλογή η αποδυνάμωση συμμαχικών στηριγμάτων της Χώρας με δηλώσεις, ενέργειες, αλλά κυρίως με αποφάσεις εθνικής εμβέλειας την εποχή, την ώρα, που η οικονομία μας απαγορεύει την αύξηση της Στρατιωτικής Ισχύος. Χωρίς λεκτικές περιστροφές θα σήμαινε εθνική προδοσία έναντι των συμφερόντων της Χώρας και του Λαού, αφού αυτό θα συνέβαινε εν γνώσει των οικονομικών δεδομένων και των επιπτώσεων που αυτά έχουν επί της Αμυντικής Ισχύος της.
Το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, τον ερχόμενο Οκτώβριο, σχεδιάζει μεγάλης έκτασης στρατιωτικά γυμνάσια με 36000 προσωπικό σε όλη τη Μεσόγειο , για αντιμετώπιση της απειλής από το Ισλαμικό Κράτος στα νότια της Συμμαχίας(Onalert 16/7/15). Μπορεί η Ελλάδα να είναι απούσα; Μπορεί να είναι απούσα από ανάλογους σχεδιασμούς της Ε.Ε για το ίδιο τεράστιο πρόβλημα, όταν οι επιπτώσεις, οι συνέπειες από την δράση του Κράτους αυτού, η αναγκαστική μετανάστευση τεραστίων αριθμών πληθυσμών, τυγχάνει της εκμετάλλευσης από γείτονες μας για να μας προξενήσουν και πρόβλημα εσωτερικής σταθερότητας και κοινωνικής συνοχής;
Οι άξονες απειλής και πίεσης προς την Χώρα μας από την Τουρκία δεν έχουν αλλάξει, αλλά ούτε και μειωθεί. Αντίθετα θα έλεγα, γίνεται μία προσπάθεια εκμετάλλευσης της οικονομικής μας κατάστασης, όχι φανερά, κάνοντας έντονο τονισμό της στρατιωτικής τους ισχύος προκειμένου να δημιουργήσουν φοβικά σύνδρομα στην πολιτική μας Ηγεσία και την κοινή γνώμη, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι όποιες αντιστάσεις μας.
Τελική τους επιδίωξη η παραίτηση μας , στην πράξη, από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και την Αν.Μεσόγειο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αποσύρει το Casus Beli από την εξωτερική της πολιτική ,παρά την υποτιθέμενη σταθερή κατεύθυνση της προς την Ε.Ε. Δεν σταματάει την εφαρμογή εκτεταμένου σχεδίου ψυχολογικών επιχειρήσεων, όλων των ειδών και όλων των επιπέδων, με στόχους κυρίως την πολιτική μας Ηγεσία, καθώς και αυτή των Ε.Δ. Όμως και η κοινή γνώμη, το οικονομικό και επιχειρηματικό μας κατεστημένο , όπως και η Μουσουλμανική μειονότητα είναι μέσα στους στόχους του σχεδίου αυτού, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Κυπριακό θέμα που το εκμεταλλεύεται όπως την εξυπηρετεί. Όλα αυτά τα δεδομένα, είναι φανερό ότι επιτάσσουν την εμβάθυνση των συμμαχικών και διεθνών άλλων ερεισμάτων της Χώρας με προσεκτικές και έξυπνες κινήσεις ενεργοποιώντας το σύνολο των δυνάμεων του Ελληνισμού, εντός και εκτός Ελλάδος.
Επειδή όμως η Χώρα και μετά από πέντε χρόνια οικονομική κρίση ‘’πολεμικών’’ διαστάσεων συνεχίζει, αναγκαστικά, τις πολιτικές λιτότητας, το ερώτημα για τον σωστό τρόπο οικονομικών περιστολών στις Ε.Δ συνεχίζει την αμείλικτη ύπαρξη του. Ένα ερώτημα από την απάντηση του οποίου στην πράξη, εξαρτάται ο βαθμός επίπτωσης της οικονομικής κρίσης στην στρατιωτική ισχύ της Χώρας. Είναι βέβαιο ότι έχουν γίνει σχεδιασμοί και έχουν εφαρμοσθεί μέτρα που τα περισσότερα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Το βασικό τους γνώρισμα ήταν η αναλογική μείωση του λειτουργικού κόστους και στους τρείς Κλάδους των Ε.Δ, με ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, έστω και αν αυτά αφορούσαν διαθεσιμότητα και αξιοποίηση υφισταμένων οπλικών συστημάτων, μιας και ο ισχύων νόμος δεν κάνει κανένα διαχωρισμό σε αυτά δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην διοίκηση του υλικού, στερώντας κάθε δυνατότητα εμπλοκής της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στην εξεύρεση οικονομικών λύσεων. Η αναλογική μείωση, κάνοντας λογική υπόθεση, μειώνει και αναλογικά την πραγματική ισχύ όλων των Κλάδων. Αυτό, κατά μία άποψη, είναι σωστό και μέχρι τώρα ίσως ικανοποιητικό. Αν όμως η κατάσταση αυτή συνεχιστεί για άλλα πέντε χρόνια με ήδη διαφαινόμενες πιο δραστικές προβλέψεις περιστολής, θα μπορέσει η προσέγγιση της αναλογικής περιστολής να διατηρήσει την αναγκαία και ικανή στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ;
Υπάρχει ένας πολύ βασικός και απαράβατος, κατά τη γνώμη μου, κανόνας για τις χώρες που δεν έχουν να διαθέσουν το σύνολο των αναγκαίων πιστώσεων για την στρατιωτική τους ισχύ. Επενδύουμε στον τομέα όπου θα μας επιτρέψει άμεσα να διατηρήσουμε, ή να αυξήσουμε την συνολική στρατιωτική ισχύ μας, προκειμένου να εξασφαλίζουμε αποτροπή έναντι συγκεκριμένης εξωτερικής απειλής.
Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Αρχηγού της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (TURAF) : ‘’…το σχέδιο Air Force Vision 2035 έχει τεθεί σε κίνηση’’.
Στόχος του σχεδίου είναι: ‘’Να καταστήσει την TURAF έναν ηγέτη περιοχής και μία από τις πλέον αποτελεσματικές αεροπορικές δυνάμεις της Ηπείρου μας’’(ΜΤ 6/2015). Μία ματιά σε μερικά από τα εξοπλιστικά προγράμματα της TURAF που τρέχουν , πιστοποιούν το παραπάνω σχέδιο: F-35JSF, Νέο Μεταφορικό Α-400Μ, UAVs(ANKA), AWACS, Turkish Air Force Information System(TIS), Σύστημα Η.Π KORAL στα δυτικά παράλια κ.λ.π. Κάποια αναλόγου σοβαρού ενδιαφέροντος προγράμματα τρέχουν και στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Αυτά πιστοποιούν ότι την κυρίαρχη στρατιωτική τουρκική απειλή κατά των συμφερόντων της Χώρας μας έχουν αναλάβει οι αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις της χώρας αυτής. Απέναντι στις δυνάμεις αυτές μόνο οι αντίστοιχες αεροπορικές και ναυτικές της χώρας μας μπορούν να εξασφαλίσουν Αποτροπή ,αντιπαραθέτοντας την αναγκαία και ικανή ισχύ. Καμία χερσαία δύναμη, όσο ισχυρή και αν είναι, δεν μπορεί να θεωρηθεί από μόνη της απειλή, αν δεν υποστηρίζεται από την κατάλληλη και ικανή αεροπορική. Τα ιστορικά παραδείγματα, παλαιότερα και πρόσφατα, είναι πάμπολλα. Ιδιαίτερα για ένα Κράτος που τα εθνικά συμφέροντά του που απειλούνται σχετίζονται, κυρίως και άμεσα ,με τον θαλάσσιο και εναέριο ζωτικό του χώρο, δηλαδή τον νησιωτικό του ‘’πνεύμονα’’. Αυτό σημαίνει ότι η βάση της αποτρεπτικής στρατιωτικής του ισχύος δεν μπορεί παρά να είναι η ανάλογη της απειλής και η κατάλληλη.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν είναι αναγκαίες οι χερσαίες δυνάμεις στην ελληνική πραγματικότητα. Όμως είναι προφανές ότι δεν είναι αυτές που θα αποτρέψουν τις αντίπαλες ισχυρές αεροναυτικές από την πιθανή και ενδεχόμενη προσπάθεια για επίτευξη του πολιτικού στόχου της χώρας τους για αναθεώρηση του νομικού καθεστώτος στο Αιγαίο και την χάραξη της ΑΟΖ κατά το συμφέρον τους. Αντίθετα το δίδαγμα από την πράξη των τελευταίων 40 και πλέον ετών στις σχέσεις μας με την Τουρκία και την πολιτική της, είναι ότι η κατάλληλη και επαρκής αεροπορική και ναυτική ισχύς εξασφαλίζει αποτροπή.
Πριν την κρίση των Ιμίων, η λογική που επικρατούσε στα εξοπλιστικά προγράμματα των Ε.Δ για τον επιμερισμό των σχετικών κονδυλίων μεταξύ των Κλάδων, είχε βάση το μέγεθος κάθε Κλάδου και στην καλλίτερη περίπτωση, όταν υπήρχε φανερή ανάγκη, ανά 33% για έκαστον. Η λογική αυτή άλλαξε με κόπους και επαγγελματικές προσπάθειες στρατιωτικών Ηγετών από όλους τους Κλάδους, που είχαν οδηγό και γνώμονα το Εθνικό Συμφέρον και την Εθνική Ασφάλεια, μακριά από Κλαδικές ιδιαιτερότητες και ανησυχίες. Σήμερα που δεν υπάρχουν στην ουσία κονδύλια για νέα εξοπλιστικά προγράμματα, παρά μόνο για συντήρηση και αξιοποίηση των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων, με στόχο την ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ της κρίσιμης αποτρεπτικής στρατιωτικής ισχύος, η ερώτηση, κατά τη γνώμη μου, είναι ίδια, αλλά η απάντηση ακόμα πιο δύσκολη και κρίσιμη. Αν δεν μπορώ να διατηρήσω το σύνολο της στρατιωτικής αμυντικής ισχύος μου, έστω στα σημερινά επίπεδα και πρέπει να μειώσω κάποιον τομέα, ποίος θα είναι αυτός;;; Ποίον ή ποίους τομείς θα πρέπει να διατηρήσω με νύχια και με δόντια στο σημερινό ελάχιστο αναγκαίο επίπεδο για να εξασφαλίζω Αποτροπή;;
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα πουν πως έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε. Είναι αλήθεια. Οι αποφάσεις στις περιπτώσεις αυτές είναι πολύ δύσκολες και πάντα έχουν τον σπόρο της αμφιβολίας για κατάλληλη επιλογή. Οι Ηγέτες όμως δεν διακρίνονται και δεν ξεχωρίζουν στα εύκολα.
‘’Κάκιστος είναι εκείνος που διοικεί την πόλη χωρίς
να παίρνει τις άριστες αποφάσεις και ο οποίος από
φόβο κρατάει το στόμα του κλειστό’’
ΣΟΦΟΚΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου