Όταν τέσσερις δεκαετίες το ελληνικό επικοινωνιακό και «ενημερωτικό» σύστημα της έντυπης και της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας σφυροκοπά ολημερίς και ολονυχτίς τον «κυρίαρχο» λαό και τον πολιτικό κόσμο της χώρας, έπεται ότι δεν έκανε σωστά αυτό που έπρεπε να κάνει:...
του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
Να συντελέσει στην καλλιέργεια, ανάπτυξη και εδραίωση της αληθινής δημοκρατίας, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα τον ορθό και...
μεστό πολιτικό λόγο και τις κριτικές ικανότητες κομματικών μελών και ψηφοφόρων. Έκανε δυστυχώς το αντίθετο, με αποτέλεσμα να συντελέσει στην πολιτική και κοινωνική χλωροφορμίαση του «κυρίαρχου» λαού, αγνοώντας την καθοριστική σημασία του σωστού πολιτικού λόγου, για τον οποίο παραθέτω τούτες τις σκέψεις: Ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Ηοbbes (1588-1679) έγραφε και τούτα σχετικά: «Το φως του ανθρώπινου πνεύματος είναι οι σαφείς λέξεις, καθορισμένες, πρώτον, και ξεκαθαρισμένες από κάθε αμφιβολία, με ακριβείς ορισμούς. Ο λόγος είναι η πορεία τους, το μεγάλωμα της επιστήμης είναι ο δρόμος και το καλό της ανθρωπότητας η κατάληξη».
Διεισδύοντας ακόμη περισσότερο στη σημασία του καθαρού λόγου, έγραφε: «Αντίθετα οι μεταφορές, οι διφορούμενες λέξεις που δεν θέλουν να πουν τίποτα, είναι σαν τους νυχτερινούς φωσφορισμούς στους τάφους και τα Έλη».
Τούτο το τελευταίο σημαίνει την αποθέωση του εθνοκτόνου λαϊκισμού, στο πεδίο του πολιτικού λόγου, τον οποίο καυτηρίαζε η λογοτέχνις Ελ. Παπαγαρυφάλλου, γράφοντας και τα εξής στον «Ύμνο του πολίτη»: «Πολίτη, ο λόγος σου να’ ναι τσεκουράτος, σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος κόκαλα να τσακίζει, γερά θεμέλια να χτίζει. Ο θολός λαϊκισμός, τη σκέψη σου να μη νοθεύει, τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός, γίνεται οδηγός και φως» (Συντάχθηκε για την Πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών και δημοσιεύθηκε στο «Πολιτικά Θέματα» της 5-3-1993).
Μια κίνηση που ναυάγησε από την πλήρη αδιαφορία του φαύλου λαού και τη συνωμοσία της σιωπής του λαϊκιστικού συστήματος επικοινωνίας. Οι συνέπειες είναι αυτές που ζούμε αν και αρκετά παπαγαλάκια μέμφονται τον λαϊκισμό, χωρίς να γνωρίζουν το τι ακριβώς σημαίνει, αφού δεν διάβασαν (Τα παραπέμπω στην Εθνική Βιβλιοθήκη να διαβάσουν το πρώτο σχετικό βιβλίο του Άγγελου Ελεφάντη: «Στον αστερισμό του λαϊκισμού» εκδ. «Πολίτης», Αθήνα 1991 και δεύτερο το δικό μου έργο: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα» (25 χρόνια), εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, όπου υπάρχουν κεφάλαια για τον ξύλινο και ανούσιο πολιτικό λόγο).
Ερώτημα για τα παπαγαλάκια: Αφού δεν μελετήσατε τα δύο αυτά μοναδικά έργα, πως μιλάτε για τον λαϊκισμό τον οποίο αγνοείτε; Αυτό φυσικά ισχύει πολύ περισσότερο για τους αδιάβαστους πολιτικάντηδες.
Περιμένω απάντηση. Με πομφόλυγες δεν αλλάζει ο κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου