Δεν με εξέπληξαν οι αποκαλύψεις για τους υπουργούς Εξωτερικών της
Βρετανίας που χρηματίζονταν για να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν ξένες
χώρες και εταιρείες τα στρατηγικά συμφέροντα των οποίων δεν συμβάδιζαν
αναγκαστικά με τα βρετανικά...
του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Με λίγα λόγια, οι κ. Τζακ Στρος και Μάλκολμ
Ρίφκιντ, που ορκίστηκαν να προστατεύουν το βρετανικό Σύνταγμα και τη
Βασίλισσα – αυτόν τον αναχρονιστικό θεσμό – ήταν πανέτοιμοι να προδώσουν
τη χώρα τους έναντι...
οικονομικού ανταλλάγματος. Ήταν(και παραμένουν)
πληρωμένα… πιστόλια.
Να θυμίσω ότι οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας Daily Telegraph και της
τηλεοπτικής εκπομπής «Dispatches» του δικτύου Channel 4 υποδύθηκαν δύο
επιχειρηματίες από το Χονγκ Κονγκ και ζήτησαν βοήθεια από τους δύο
υπουργούς Εξωτερικών. Αυτοί δέχθηκαν έναντι αμοιβής να χρησιμοποιήσουν
την πολιτική τους επιρροή. Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, ο κ. Στρο
ζήτησε αμοιβή 6.800 ευρώ ημερησίως.
Σε ανύποπτο χρόνο είχα πει σε Κύπριο υπουργό ότι ο Τζακ Στρο πρέπει
να είναι «πιασμένος» από τους Τούρκους. Δεν είχα στοιχεία για πιθανό
χρηματισμό του, αλλά η συμπεριφορά του, το μίσος και η έχθρα εναντίον
της Κύπρου δεν δικαιολογούντο. Ήταν τέτοιος ο φανατισμός του εναντίον
της πατρίδας μας και υπέρ του κατοχικού καθεστώτος, που με ανάγκασε να
πιστεύω ότι είτε πληρώνεται, είτε εκβιάζεται. Είναι μία διαπίστωση πάντα
με βάση τις πράξεις αυτού του άθλιου ανθρώπου. Άλλωστε, μετά από τα
συχνά ταξίδια του στην Τουρκία και τις συναντήσεις με Τούρκους
αξιωματούχους, είχε αναδείξει το βρετανικό Φόρειν Όφις σε οίκο
υποστήριξης της κατοχικής δύναμης. Ο εν λόγω Κύπριος υπουργός – όπως
όλοι οι πολιτικοί της Νήσου των Αγίων, που είναι ξερόλες και…
παντογνώστες – με «μάλωσε» και δεν έδωσε καμία σημασία στον συλλογισμό
μου.
Και επειδή αναφέρθηκα σε πληρωμές και εκβιασμούς, θα καταθέσω και την
παρακάτω θέση: Και στην Κύπρο γίναμε μάρτυρες απαράδεκτων συμπεριφορών.
Επώνυμοι αξιωματούχοι άλλαζαν παρατάξεις όπως άλλαζαν τα εσώρουχά τους.
Και είδαμε γνωστούς και φίλους, που ήταν φανατικοί εχθροί της
ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής, να μετατρέπονται εν μία νυκτί σε
υποστηρικτές της, με έωλες δικαιολογίες. Στις περιπτώσεις αυτές, όπως
και στην υπόθεση του κ. Στρο με την Τουρκία, δεν είδαν ξαφνικά το… φως.
‘Η εκβιάστηκαν – και οι μυστικές υπηρεσίες φροντίζουν γι’ αυτό – ή
πληρώθηκαν. Ο Βρετανός πρώην υπουργός σίγουρα δεν είδε το φως…
Η αλήθεια είναι ότι οι Βρετανοί πολιτικοί ρέπουν προς τον χρηματισμό.
Όπως και μερικοί Αμερικανοί πολιτικοί, όταν αποχωρούν από την πολιτική
πωλούν τις υπηρεσίες τους σε ξένες κυβερνήσεις. Στις ΗΠΑ έχουμε δει και
το παράδειγμα του βουλευτή Γκέπχαρτ, ο οποίος όσο ήταν στην ενεργό δράση
ήταν υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο, την Αρμενία και
αλλού. Όταν εγκατέλειψε την πολιτική και ίδρυσε εταιρεία λόμπι, έναντι
αδράς αμοιβής ανέλαβε τα εξυπηρετήσει και να προωθήσει τα συμφέροντα της
Τουρκίας και τάχθηκε εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων. Ναι, τόση
αξιοπρέπεια.
Βεβαίως η περίπτωση του κ. Στρο είναι διαφορετική, διότι αποτελούσε
και αποτελεί συνήγορο της Τουρκίας και του κατοχικού καθεστώτος. Και δεν
προσφέρει αυτή την υποστήριξη επειδή είναι καλός άνθρωπος και αγαπά
τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους. Αυτό που πρέπει να απαιτήσουν οι
Βρετανοί ανακριτές και εισαγγελείς είναι να τους επιτρέψουν να
ερευνήσουν όλες τις πηγές των εισοδημάτων του. Τούτος ο τυπάς, κλασικός
Βρετανός πολιτικός και διπλωμάτης βεβαίως, τάχθηκε εναντίον της Κύπρου
όχι μόνο λόγω του μίσους που τρέφουν οι Εγγλέζοι σε κάθε τι το κυπριακό,
αλλά και επειδή είχε οικονομικό συμφέρον.
Με βάση την περίπτωση του κ. Στρο, αλλά και άλλων πρώην και νυν
αξιωματούχων της Βρετανίας, και με δεδομένη την απόφαση του Λονδίνου να
ταλαιπωρεί την Κύπρο και τον λαό της προωθώντας την τουρκοποίηση του
νησιού, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με
τους Εγγλέζους, αλλά και τις θέσεις του. Ευρισκόμενος στη Μόσχα και
απολαμβάνοντας τη φιλοξενία του Βλαντιμίρ Πούτιν, μίλησε για τους
«φίλους» και «εταίρους» που τιμωρούν τη Μόσχα για την Ουκρανία και
επιβραβεύουν την Τουρκία για την Κύπρο. Δεν πρέπει να μείνει στα λόγια
και πρέπει να προχωρήσει στα έργα. Τα προβλήματα δημιουργούνται από το
Λονδίνο και τις Βρυξέλλες.
Οι Αμερικανοί, ως γνωστό, κυριαρχούνται
μερικές φορές από την αφέλειά τους. Και στο Κυπριακό είναι πολύ, μα πάρα
πολύ αφελείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου