ΘΡΑΚΗ - ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ

Θράκη. Ἡ πανάρχαια ἑλληνικὴ γῆ. Τὸ βορειοανατολικὸ προπύργιο τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Οἱ λέξεις δὲν εἶναι ἰκανὲς νὰ περιγράψουν τὸ μεγαλεῖο της, ἁπλῶς σιωποῦν στὸ ἂκουσμα τῆς λύρας τοῦ Ὀρφέως, τῶν ἰαχῶν τῶν πιστῶν τοῦ Διονύσου, τῶν μελιρρύτων ἀσμάτων τῶν Μουσῶν, τῶν ψαλμωδιῶν τῶν μοναχῶν τῶν 367 μοναστηριῶν τοῦ Παπικίου Ὂρους... 

Ιωάννης Φριτζαλάς, Γεωπολιτικός 

Ιστορικός Αναλυτής, ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. 

Ἦχοι ἀπόλυτης ἁρμονίας, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων συνθέτουν ἓνα «ἀπόκοσμο» κάλεσμα, τὸ ὁποῖο ἀπευθύνεται στὶς ψυχὲς τῶν μεμευημένων καὶ μυουμένων στὰ μυστικὰ τῆς ἱερῆς αὐτῆς χώρας. Ἡ μυθολογία τὴν θέλει νὰ ἒχει οὐράνια καταγωγή, ὡς θυγατέρα τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῆς...

Παρθενόπης. Ἀδερφές της ἀναφέρονται ἡ Ἀσία, ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Λιβύη (Ἀφρική), γεγονός ποὺ καταδεικνύει, μέσῳ συμβολισμῶν, τὴν ἂρρηκτη σχέση τῆς περιοχῆς μὲ τὸν μείζονα χῶρο τῆς «ὑγρῆς μοίρας τῆς Ἑλλάδος» (Σ. Καργάκος), τῆς Μεσογείου, καὶ ἀποτελεῖ, ἐνδεχομένως, ἓνα χαρακτηριστικὸ δεῖγμα συλλήψεως καὶ καταγραφῆς βαθυτέρων γεωπολιτικῶν στοχασμῶν καὶ συσχετισμῶν ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς τῆς «κεκρυμμένης ἱστορίας».

Κάθε προσπάθεια ὁρισμοῦ τῆς λέξεως Θράκη εἶναι ἀπὸ μόνη της μία μυητικὴ διαδρομή, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς στὴν ἂποψη ποὺ ἐδέχοντο οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι, πὼς Θράκη σημαίνει «χώρα τῆς ἁγνῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἱερᾶς ποιήσεως» ἢ ἂλλως «ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἱερὰ χώρα, ἡ χώρα τοῦ φωτός, ἡ ἀληθινὴ πατρίδα τῶν Μουσῶν» (Ἐδουάρδος Συρέ). Στὴν Θράκη γεννήθηκε, μέσῳ τῆς ὀρφικῆς θεολογίας, ἡ σκέψη περὶ τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς θείας καταγωγῆς τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, καθὼς καὶ περί τοῦ ἑνός, ἀνάρχου καὶ τριαδικοῦ Θεοῦ, «ὡς ἐπινόηση μεγάλου νοὸς καὶ ὂχι νοὸς κοινοῦ, τοῦ τυχόντος» (Πλάτων). Εἶναι ἡ γεννέτηρα ἐνδόξων προγόνων μας, ὃπως ὁ Ὀρφέας, ὁ Μουσαῖος, ὁ Δημόκριτος, ὁ Πρωταγόρας, ὁ Ἀνάξαρχος, ὁ Λεύκιππος, ὁ Εὒμολπος, ὁ Ἰωάννης Γ΄ Δοῦκας Βατάτζης, ὁ Γεώργιος Βιζυηνός, ὁ Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆ κ.α.

Μπορεῖ, προφανῶς, ἡ Θράκη νὰ παρουσιάζει ἐξαιρετικὰ ἒντονο ἐνδιαφέρον ἐξεταζόμενη ἀπὸ ἰστορική, λαογραφικὴ καὶ ἐν γένει πνευματικὴ σκοπιά, ὁ θουκυδίδειος πολιτικὸς ρεαλισμός, ἐν τούτοις, μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ προσγειωθοῦμε στὴν σύγχρονη πραγματικότητα, ἡ ὁποία διαμορφώνεται ἐντὸς ἑνὸς ἐξαιρετικὰ εὒθραυστου γεωπολιτικοῦ καὶ γεωστρατηγικοῦ περιβάλλοντος. Ἡ γεωστρατηγικὴ σχετίζεται ἐξ ὁρισμοῦ μὲ τὴν σημασία τῆς τοποθετήσεως μίας συγκεκριμένης γεωγραφικῆς περιοχῆς στὸν οἰκουμενικὸ χῶρο, ἡ ὁποία περιοχὴ λαμβάνει στρατηγικὴ ἀξία ἀναλόγως μὲ τὸ ὑπὸ ἐξέταση γεωγραφικὸ σύστημα ἀναφορᾶς. Ἡ Θράκη εἶναι ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐλάχιστες περιοχὲς τοῦ πλανήτη, ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπὸ ὑψηλὴ γεωστρατηγικὴ σημασία, εἲτε ἐξεταστεῖ σὲ τοπικὸ, εἲτε σὲ περιφερειακό, εἲτε σὲ πλανητικὸ ἐπίπεδο. Ἀξίζει νὰ διευκρινιστεῖ πὼς σκοπὸς τῆς παρούσης μελέτης εἶναι νὰ ἀνδείξει τὴν γεωστρατηγικὴ σημασία τοῦ ἑλλαδικοῦ τμήματος τῆς Θράκης [μόλις τὸ 1/9 ἀπὸ τὴν συνολικὴ ἒκτασή της, μὲ τὴν Βόρειο καὶ τὴν Ἀνατολική Θράκη νὰ τελοῦν ἀκόμη ὑπὸ κατοχὴ ἀπὸ τὴν Βουλγαρία (5/9) καὶ τὴν Τουρκία (3/9), ἀντιστοίχως]¹, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ὑπόλοιπο τμῆμα της μόνον ὃπου αὐτὸ κριθεῖ ἀπαραίτητο.

Ἡ Θράκη στὰ μέσα τοῦ 4ου π.Χ. αἰῶνος καὶ ὡς τμῆμα τοῦ Μακεδονικοῦ Βασιλείου στὶς ἀρχὲς τῆς Βασιλείας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (334 π.Χ.). Πηγές: en.wikipedia.org/ Philip II of Macedon, www.greeceathensaegeaninfo.com/ Greece Travel: Ancient Abdera Thrace Ἡ γεωστρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης

Αα. Εἰσαγωγή

Πρωτοῦ προχωρήσουμε στὴν ἐπιμέρους ἀνάλυση τῆς σημασίας τῆς Θράκης σὲ γεωστρατηγικὸ ἐπίπεδο, κρίνεται ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητη ἡ διασαφήνιση τῶν ὃρων γεωπολιτική – γεωστρατηγική, καθὼς αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται κατὰ κόρον δίχως σαφήνεια, μὲ συνέπεια τὴν δημιουργία συγχύσεων καὶ παρανοήσεων. Δίχως νὰ ὑπεισέλθουμε σὲ βαθύτερη ἀνάλυση, ἡ γεωπολιτική, οὐσιαστικά, ἀναφέρεται σὲ μία συνολικὴ μέθοδο γεωγραφικῆς ἀναλύσεως συγκεκριμένων κοινωνικο-πολιτικῶν καταστάσεων, ἀντιμετωπιζομένων στὸ γεωγραφικό τους πλαίσιο, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς συνήθεις βιοθεωρήσεις (φιλοσοφικές, θρησκευτικές κλπ.) ποὺ τὶς χαρακτηρίζουν»². Θὰ πρέπει, ἐπομένως, νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς μία ἀναλυτικὴ μέθοδος τῶν διεθνῶν σχέσεων καὶ νὰ κατανοεῖται ὡς ἓναγενικὸ πλαίσιο ἐντοπισμοῦ τῆς ἀλληλεπιδράσεως καὶ τῆς κατανομῆς ἰσχύος μεταξὺ τῶν κρατῶν, τὸ ὁποῖο παρέχει σὲ αὐτὰ τὸ «ἐργαλεῖο» χαράξεως τῶν ἐπιμέρους πολιτικῶν τους.

«Ἡ γεωστρατηγικὴ ἀναφέρεται, οὐσιαστικά, στὴν φάση τῆς ἐφαρμογῆς τῶν συμπερασμάτων τῆς γεωπολιτικῆς ἀναλύσεως» καὶ ἀφορᾶ τὶς πολιτικές ποὺ υἱοθετοῦνται ἀπὸ τὸ κάθε κράτος ξεχωριστά, ἀναλόγως τὸ ὑπὸ ἐξέταση γεωγραφικὸ σύστημα ἀναφορᾶς, καὶ θὰ πρέπει νὰ κατανοεῖται ὡς ἓνα εἰδικὸ πλαίσιο ἐντοπισμοῦ τοῦ ρόλου καὶ τῆς δυναμικῆς τοῦ κράτους στὸ συγκεκριμένο σύστημα. Ἐντὸς τοῦ εἰδικοῦ αὐτοῦ πλαισίου, ἐπιδιώκεται «ἡ ἐπίτευξη τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος διὰ τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν γεωπολιτικῶν συμπερασμάτων»³. Ἐπομένως, ὃταν μελετοῦμε τὴν γεωστρατηγικὴ σημασία μίας συγκεκριμένης γεωγραφικῆς περιοχῆς, προσπαθοῦμε νὰ ἐντοπίσουμε τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζει γιὰ ἓνα κράτος ἡ ἐν λόγῳ περιοχὴ καὶ τὸ μέτρο ποὺ αὐτὴ ἐπηρεάζει τὴν ἀσφάλειά του ἢ τὰ ἐθνικά του συμφέροντα.

 Αβ. Συνιστῶσες γεωστρατηγικῆς ἰσχύος⁴

1. Γεωγραφικὴ θέση
2. Στρατιωτικὴ ἰσχὺς
3. Ἐπίπεδο οἰκονομικῆς εὐημερίας
4. Πληθυσμός – Δημογραφικὰ χαρακτηριστικά
5. Πνευματικὸ δυναμικὸ: Γλῶσσα – ἱστορία – πολιτισμός

Β. Συνιστῶσες τῆς στρατηγικῆς σημασίας τῆς Θράκης⁵

1. «Ἡ Θράκη καθιστᾶ τὴν Ἑλλάδα τμῆμα τοῦ παρευξεινίου ὑποσυστήματος», προσδίδοντας στὴν χώρα ὑψηλὴ ἀξία τόσο σὲ περιφερειακό, ὃσο καὶ σὲ πλανητικὸ ἐπίπεδο, παρέχοντας, ταυτοχρόνως, στὴν πατρίδα μας τὴν ἐγγύτητα πρὸς μία περιοχὴ ἐξαιρετικὰ μεγάλης σημασίας γιὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ τὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Μὲ τὴν κατάρρευση τοῦ ἀνατολικοῦ συστήματος, ποὺ ἀποτελοῦσε ἓνα οἰκονομικὸ φράγμα γιὰ τὶς συναλλαγὲς μὲ τὴν Θράκη, μὲ τὸ ἂνοιγμα τῶν συνόρων ποὺ διαμόρφωσε ὁριστικὰ τοὺς τομεῖς ἐργασίας καὶ μὲ τὴν ἒνταξη τῆς Ῥουμανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας στὴν Ε.Ε., ἡ Θράκη ἀντιπροσωπεύει πιὰ ἓναν γεωπολιτικὸ κόμβο»⁶.
2. Ὡς προγεφύρωμα στὴν χερσόνησο τοῦ Αἲμου, παρέχει ἂμεση πρόσβαση τόσο σὲ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ὂσο καὶ διὰ θαλάσσης, πρὸς ὃλους τοὺς ἐμπορικοὺς δρόμους ποὺ κατευθύνονται πρὸς τὴν Κεντρικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀσία.Ἐπίσης, μέσῳ στρατηγικῶν ὑποδομῶν καὶ ἀξόνων συνδέεται μὲ α. τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη (Τουρκία) καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, β. τὸν Εὒξεινο Πόντο, γ. τὴν Βόρειο Θράκη (Βουλγαρία) καὶ ἐκεῖθεν μὲ τὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη, τὴν Οὐκρανία καὶ τὴν Ῥωσία, δ. τὶς νήσους τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου καὶ ε. τὰ Μικρασιατικά παράλια.⁷ Ὃλοι αὐτοὶ οἱ ἂξονες, ὡς ὁδοὶ ἐμπορίου καὶ ἀναπτύξεως, ἒχουν ἀποκτήσει ὑψηλὴ στρατηγικὴ σημασία τόσο γιὰ τὶς πλανητικὲς (Η.Π.Α., Ῥωσία, Κίνα), ὃσο καὶ τὶς περιφερειακὲς δυνάμεις (Ε.Ε. καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἡγεμονεύουσα σὲ αὐτὴ Γερμανία). Ἰδιαιτέρα στρατηγικὴ βαρύτητα ἒχει ἀποκτήσει καὶ ὁ λιμένας τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, γιὰ τὴν ἐμπορικὴ ἀξιοποίηση τοῦ ὁποίου ἐκφράζεται ἒντονο ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὶς προαναφερθεῖσες χῶρες καὶ ὁ ἀνταγωνισμὸς γύρω ἀπὸ τὴν στρατηγική του ἀναβάθμιση, ὡς διαμετακομιστικὸς κόμβος πρὸς τὶς ἀγορὲς τῆς Βορείου καὶ Κεντρικῆς Εὐρώπης, θὰ εἶναι ὑψηλὸς τὰ ἑπόμενα χρόνια.

Ἡ Κίνα σκοπεύει νὰ ἐπεκτείνει τὸ ἢδη ὑπάρχον διευρασιατικὸ σιδηροδρομικὸ δίκτυο μὲ διαδρομές ποὺ θὰ διέρχονται πρὸς τὴν Εὐρώπη, μέσῳ τῆς Θράκης. (Πηγή: www.business-standard.com/ – China plans rail links with Pak, Central Asia for Silk Route)

 

Στὸ πλαίσιο τῆς διεθνοποιημένης οἰκονομίας ἀποκτοῦν ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον τὰ στρατηγικὰ σημεῖα ἐλέγχου τῶν ναυτικῶν διαδρόμων τοῦ πλανήτη. Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς πὼς οἱ πρῶτοι εὐρωπαϊκοὶ λιμένες μετὰ τὴν διάβαση ἐξ Ἀνατολῶν τῆς διώρυγας τοῦ Σουέζ εἶναι ὁ Πειραιάς, ἡ Θεσσαλονίκη καὶ ἡ Ἀλεξανδρούπολη, καὶ οἱ τρεῖς ἰδιαιτέρως σημαντικοὶ γιὰ τὴν ἰσχυροποίηση καὶ ἑδραίωση τῆς ναυτικῆς καὶ ἐμπορικῆς ἐπιρροῆς τῆς Κίνας στὴν Εὐρώπη. (Πηγή: amphibiousnecessity.blogspot.gr/ Geographic Choke Points related to China’s Naval Strategy

3. Ἀποτελεῖ μία νομοτελειακὴ ἐπιλογὴ ὡς ἐνεργειακὸς κόμβος, μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰ διέρχεται τὸ φυσικὸ ἀέριο τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας πρὸς τὴν Εὐρώπη. Ἰδιαιτέρως ἐνδεικτικὴ εἶναι ἡ πρόσφατη (1/12/2014) δήλωση τοῦ Ῥώσου Προέδρου Βλαντιμὶρ Πούτιν γιὰ τὴν ἐκ μέρους τῆς Ῥωσίας ἐπιδίωξη κατασκευῆς ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου δυναμικότητος 63 δισ.m³, διὰ τῆς Μαύρης Θαλάσσης πρὸς τὴν Τουρκία, μὲ πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στὰ ἑλληνοτουρικὰ σύνορα, ὡς ἐναλλακτικὴ τοῦ ματαιωθέντος ἀγωγοῦ South Stream.⁸ Ἂν καὶ θὰ πρέπει νὰ εἲμαστε ἀπολύτως ἐπιφυλακτικοὶ ἀπέναντι σὲ τέτοιου εἲδους δηλώσεις, οἱ ὁποῖες ἐνέχουν πολιτικὲς καὶ στρατηγικὲς σκοπιμότητες στὸ πλαίσιο συγκρούσεως τοῦ διπόλου Δύσεως – Ῥωσίας, ἐν τούτοις, μία ἐνδεχόμενη ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς σκέψεως θὰ ἐρχόταν νὰ προστεθεῖ στὸ ἢδη ἐγκεκριμένο πρόγραμμα κατασκευῆς τοῦ Διαδριατικοῦ Ἀγωγοῦ μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου (ΤΑΡ), πρόγραμμα τὸ ὁποῖο ἀντικειμενικὰ ἀναβαθμίζει τὴν στρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης. «Τὸ τμῆμα τοῦ ἀγωγοῦ ποὺ θὰ διέρχεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα θὰ ἒχει μῆκος περίπου 545 χιλιομέτρων (τὸ μεγαλύτερο σὲ μῆκος τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου), θὰ ξεκινάει ἀπὸ τοὺς Κήπους τοῦ Ἓβρου κοντὰ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα καὶ θὰ καταλήγει στὰ σύνορα μὲ τὴν Ἀλβανία, νοτιοδυτικὰ τῆς Ἱεροπηγῆς. Τὸ ἒργο προβλέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τοποθέτηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀγωγοῦ, τὴν κατασκευὴ ἑνὸς σταθμοῦ συμπιέσεως κοντὰ στοὺς Κήπους μὲ μεταφορικὴ ἰκανότητα 10 δισ. m³.»⁹

Ὁ Διαδριατικὸς Ἀγωγὸς (ΤΑΡ) μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου ἀπὸ τὸ κοίτασμα Shah Deniz ΙΙ τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν. Ὁ ΤΑΡ θὰ ἀποτελέσει τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου, μήκους ἂνω τῶν 4.000 χλμ., ὁ ὁποῖος θὰ περιλαμβάνει, ἐπίσης, τοὺς Ἀγωγοὺς Νότιου Καυκάσου (SCPX) καὶ Ἀνατολίας (Trans Anatolian Pipeline – TANAP). (Πηγή: www.tap-ag.gr/ – Ὁ Νότιος Διάδρομος Φυσικοῦ Ἀερίου)

 

Ὁ εἰκαζόμενος Ἀγωγὸς «New Blue Stream», ὡς ἐναλλακτικὴ λύση στὸν ματαιωθέντα ἀγωγὸ South Stream (πράσινο χρῶμα). (Πηγές:  www.tanea.gr/ – Συμμαχία μὲ Ρώμη γιὰ τὸ ἀέριο & www.hurriyetdailynews.com/ – New moves alter energy routes around Turkey)

 

 

Ὁ ὑπὸ σχεδιασμὸ πλωτὸς τερματικὸς σταθμὸς ὑγροποιημένου φυσικοῦ ἀερίου (LNG) στὴν Ἀλεξανδρούπολη, μὲ τὴν ὀνομασία FSRU – τῆς ἑλληνικῆς ἑταιρείας Gastrade – ἐκτιμωμένου προϋπολογισμοῦ 350 ἐκ. εὐρώ. Ἡ πλωτὴ μονάδα, ἡ ὁποία σχεδιάζεται στὸν θαλάσσιο χῶρο 17,5 χλμ. ἀνοιχτὰ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, μὲ ἀποθηκευτικοὺς χώρους 170.000 m3 LNG,  θὰ συνδέεται μὲ τὸ Ἐθνικὸ Σύστημα Φυσικοῦ Ἀερίου καὶ μέσῳ αὐτοῦ τὸ φυσικὸ ἀέριο θὰ προωθεῖται στὶς ἀγορὲς τόσο τῆς Ἑλλάδος, ὃσο καὶ τῆς εὐρύτερης περιφέρειας, δημιουργώντας οὐσιαστικὰ μία νέα πύλη εἰσόδου φυσικοῦ ἀερίου στὶς εὐρωπαϊκὲς ἀγορές. (Πηγές: www.iene.gr/energy-shipping2012/articlefiles/part_II/sifnaios.pdf www.energia.gr/ – Στὸ τελικὸ στάδιο ἀδειοδότησης ὁ πλωτός σταθμὸς LNG τῆς Gastrade στὴν Ἀλεξανδρούπολη.)

4. Διαθέτει τὸ 1/12 τῶν καλλιεργήσιμων ἐδαφῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, σημαντικὲς ἐκτάσεις βοσκοτόπων καὶ ἀξιόλογο ὀρυκτὸ πλοῦτο, τόσο στὴν ἠπειρωτικὴ ζώνη, ὃσο καὶ στὴν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Βορείου Αἰγαίου [χρυσός, ζεόλιθος, οὐράνιο, ὑδρογονάνθρακες (φυσικό ἀέριο – συμπεριλαμβανομένων σχιστολιθικῶν κοιτασμάτων – πετρέλαιο) καὶ ἀνεκτίμητης ἀξίας ποσότητα σπανίων γαιῶν (ἡ συνολικὴ ἀξία τῶν ἑλληνικῶν κοιτασμάτων ἐνδέχεται νὰ προεσγγίζει τὰ 40 δισ. ευρώ)]. «Οἱ σπάνιες γαῖες ἀποτελοῦν μία ὁμάδα δεκαεπτά μετάλλων (Λανθάνιο, Προμήθιο, Εὐρώπιο, Σκάνδιο κ.α.) μὲ μοναδικὲς ἰδιότητες, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται μὲ ὁλοένα καὶ μαζικότερο τρόπο στὴν καινοτόμο βιομηχανία τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας ἢ στὶς λεγόμενες πράσινες τεχνολογίες. Ἡ παγκόσμια ζήτηση σπανίων γαιῶν αὐξάνεται μὲ ταχύτητες ποὺ κάθε χρόνο ξεπερνοῦν σὲ ρυθμό τὸ 10%, μὲ τὴν Κίνα νὰ ἐλέγχει τὸ 95 % τῆς παγκοσμίου παραγωγῆς, ἐνῷ ἐλέγχει πλήρως καὶ τὴν ἐμπορικὴ ἁλυσίδα ἀπὸ τὴν ἒρευνα, τὴν ἐξόρυξη, μέχρι τὴν διαδικασία ἐμπλουτισμοῦ, μεταλλουργίας καὶ διαθέσεως τῶν τελικῶν βιομηχανικῶν προϊόντων. Ἡ Θράκη διαθέτει πυριγενῆ πετρώματα (σχηματισμένα ἀπό τὴν τήξη μάγματος) τὰ ὁποῖα ἐκ φύσεως εἶναι πλούσια σὲ σπάνιες γαῖες. Ἐπιπλέον, στὴν παράκτια ζώνη Ἀνατολικῆς Μακεδονίας – Θράκης ἐκβάλλουν σημαντικὰ γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα ποτάμια (Στρυμόνας, Νέστος, Ἓβρος), τὰ ὁποῖα ἀποθέτουν στὶς ἐκβολές τους ὑλικὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω πετρώματα, δημιουργώντας ἐμπλουτισμένα ἀποθέματα σπανίων γαιῶν.»¹⁰

Πηγή: Ἰνστιτοῦτο Γεωλογικῶν καὶ Μεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν (Ι.Γ.Μ.Ε.) – www.igme.gr/

Πηγή: http://www.ethnos.gr/ – Σὲ ποιὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας «μυρίζει» πετρέλαιο.

Πηγή: www.paratiritis-news.gr/  – Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης.

Ἐκτιμώμενα κοιτάσματα σχιστολιθικοῦ ἀερίου (shale gas) στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Θράκης. Ἡ ὓπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων συνιστᾶ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐνεργειακὲς προκλήσεις καὶ μπορεῖ νὰ ἀναδιαμορφώσει τὶς ἐνεργειακὲς καὶ γεωπολιτικὲς ἰσορροπίες στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Ν.Α. Εὐρώπης. (Πηγές: http://www.capital.gr/ – Καναδικὴ ἑταιρεία shale gas «βλέπει» τὴν Θράκη &www.globalshalereport.com/asia.html & maps.ihs.com/ – Information on Turkey, Thrace Basin Monitor Report)

5. Παρέχει στὴν Ἑλλάδα σημαντικὸ «στρατηγικὸ βάθος» στὴν διεύθυνση Ἀνατολῆς – Δύσεως, ἀποτελώντας «τὸν Βόρειο προμαχῶνα τῆς αἰγαιακῆς ἐνδοχώρας». Ἡ σημασία τῆς Θράκης δὲν περιορίζεται ἀποκλειστικὰ στὸ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ στὸ θαλάσσιο, προσδίδοντάς της στρατηγικὴ σημασία στὸν ἒλεγχο τοῦ Βορείου Αἰγαίου. Αὐτὸ καθίσταται σαφέστερο, ἂν συνυπολογίσει κανεὶς τὴν ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ ἐπιρροή ποὺ ἀσκεῖ ἡ Θράκη (συμπεριλαμβανομένης τῆς Σαμοθράκης) στὸν θαλάσσιο χῶρο τοῦ ΒΑ Αἰγαίου, σὲ ἐπίπεδο Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης. Συνεπῶς, ἡ ὀπτικὴ τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου, γιὰ τὴν Ἑλλαδικὴ Θράκη («Θράκη τοῦ Αἰγαίου», σύμφωνα μὲ τὸν ἲδιο) ἀποδίδει εἰς τὸ ἀκέραιο αὐτὴν τὴν πραγματικότητα.
6. Προσδίδει στρατηγικὸ βάθος στὴν ἂμυνα τῆς Μακεδονίας καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Θεσσαλονίκης (ἡ ἀπόσταση τῆς πόλεως ἀπὸ τὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα εἶναι 284 χλμ.)
7. Τέλος, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ φυσικὸ ἀνατολικὸ σύνορο τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης, «ἀποτελεῖ παράλληλα ἓνα πολιτιστικὸ καὶ ἰδεολογικὸ σύνορο ποὺ χωρίζει, δύο κόσμους, δύο θρησκεῖες, δύο ἱστορίες». Τὸ ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ, ὃμως, εἶναι πὼς «ἡ Ἑλλαδικὴ Θράκη ἀποτελεῖ τὸ τελευταῖο σημεῖο ἀγκιστρώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν εὐρύτερη γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Θράκης, μετὰ τὸν ξεριζωμό του ἀπὸ τὶς βόρειες καὶ ἀνατολικὲς περιοχές της. Τυχὸν ἀπώλειά της, συνεπῶς, θὰ σήμαινε τὸ κλείσιμο ἑνὸς ἀκόμη μεγάλου ἱστορικοῦ κεφαλαίου, αὐτοῦ ποὺ ἐπὶ αἰῶνες γράφει μὲ τοὺς ἀγῶνες του ὁ Θρακικὸς Ἑλληνισμὸς.» Τὸ γεγονὸς πὼς καμμία περιοχὴ τοῦ πλανήτη δὲν ἒχει ὑποστεῖ τόσες πολλὲς ἐπιδρομὲς καὶ καταστροφὲς στὴν ἱστορία, ὃσες ἡ Θράκη, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς γεωστρατηγικῆς σημασίας της, ὡς κομβικοῦ σημείου μεταξὺ Εὐρώπης καὶ Ασίας.

Ἓνα ἐνδεικτικὸ ἱστορικὸ παράδειγμα τῆς διαχρονικῆς στρατηγικῆς ἀξίας τῆς Θράκης: Ἡ παράκτια ζώνη τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης, καθὼς καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, ὡς τμήματα τῆς «Δηλιακῆς Συμμαχίας» (5ος π.Χ. αἰῶνας). Ἡ κατοχή τους ἀπὸ τὴν πόλη – κράτος τῶν Ἀθηνῶν ἐθεωρεῖτο ὑψίστης σημασίας, στὸ πλαίσιο τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ γεωστρατηγικοῦ ὁράματος τοῦ Περικλέους. (Δημιουργία μίας περιμετρικῆς ζώνης προστασίας τοῦ κυρίως Αἰγαιακοῦ χώρου καὶ τοῦ – ἐκλαμβανομένου ὡς θύλακά του – Εὐξείνου Πόντου.) [Πηγή: Ἰωάννου Λουκᾶ – Αἰγαῖο Πέλαγος, Ἐκδόσεις Παπαζήση (Σελ. 237 & 243)]

Πηγές

1. Ἑλένη Ἀποστολίδου Λουκάτου – Θράκη: Ἱστορικὴ Ἰχνηλασία, Ἐκδόσεις Γόρδιος (Σελ. 43)
2. Michel Foucher – geo-mazis.gr/
3. Ἰωάννης Μάζης – www.geo-mazis.gr/
4. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Εἰσαγωγὴ στὴν Στρατηγικὴ Ἀγωγή
5. Ἀναστάσιος Λαυρέντζος – Ἡ Θράκη στὸ μεταίχμιο, Ἐκδόσεις Πραγματεία (Σελ. 109 – 115)
6. Νῖκος Λυγερός – Νοητικὴ Στρατηγικὴ, Ἐκδόσεις Σπανίδη (Σελ. 78)
7. Ἀντ/γος ε.α. τ. Α/ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος – Γεωπολιτικὴ ἀξία Θράκης καὶ διεθνὲς περιβάλλον
8. Russia’s South Stream Decision Changes Regional Dynamics – stratfor.com/
9. Κατασκευὴ τοῦ ἀγωγοῦ (TAP) στὴν Ἑλλάδα – tap-ag.gr/
10. α. Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης – www.paratiritis-news.gr/

β. Οἱ σπάνιες γαῖες, ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἑλλάδα – www.oryktosploutos.net/

Ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης ἡ ὁποία εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀναγνωρισμένη ἐν Ἑλλάδι μειονότητα θρησκευτικοῦ (καὶ ὂχι ἐθνικοῦ) χαρακτήρα, ἀριθμεῖ σήμερα τὰ 119.000 ἂτομα, ἀποτελώντας τὸ 32,2 % τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῆς περιοχῆς (370.000 περίπου, βάσει τῆς ἀπογραφῆς τοῦ 2011). Ὡς μειονότητα ἒχει ἀποτελέσει ἀντικείμενο δεκάδων μελετῶν, οἱ ὁποῖες ἐν πολλοῖς ἀναφέρονται στὶς συνιστῶσες τοῦ ἐπονομαζομένου μειονοτικοῦ προβλήματος, ἢτοι στὴν προσπάθεια χειραγωγήσεως τῆς μειονότητος ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας, μὲ σκοπὸ τὴν ἐπὶτευξη τῶν στρατηγικῶν της σχεδιασμῶν στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῶν Βαλκανίων. Ἡ παροῦσα μελέτη δὲν ἀποσκοπεῖ στὴν ἀνάπτυξη τῶν γνωστῶν καὶ πλέον αὐτονόητων διαστάσεων τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, οἱ ὁποῖες ἒχουν ἀναπτυχθεῖ ἐμβριθῶς καὶ ἐπιτυχημένα κατὰ τὸ παρελθὸν, ἀλλὰ σκοπεύει νὰ ἀναδείξει μία ἐνδεχομένως ἀθέατη πλευρὰ τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, ἐξετάζοντας τὴν χειραγώγηση τῆς μειονότητος τόσο ἐκ μέρους τῆς γείτονος, ὃσο καὶ ἐκ μέρους τοῦ διεθνοῦς παράγοντος, ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐφαρμογῆς τῶν προπαρασκευαστικῶν σταδίων τῆς γενοκτονίας.

Α. Γενικὰ στοιχεῖα

Οἱ ἱστορικὲς καταβολὲς τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος ἀνάγονται στὴν «Συνθήκη τῆς Λωζάννης» (Πράξη Ι, Συνθήκη Εἰρήνης – 24^ης Ἰουλίου 1923 & Πράξη VI, Σύμβασις περὶ ἀνταλλαγῆς Ἑλληνικῶν καὶ Τουρκικῶν Πληθυσμῶν καὶ Πρωτόκολλον – 30^ης Ἰανουαρίου 1923), βάσει τῆς ὁποίας ἐξαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν οἱ Ἓλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν νήσων Ἲμβρου – Τενέδου, καθὼς καὶ οἱ μουσουλμάνοι τῆς Ἑλλαδικῆς (Δυτικῆς) Θράκης.

Οἱ πληθυσμοί, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν μειονότητα, εἶναι στὴν πλειονότητά τους Σουνῖτες, δηλαδὴ ὀπαδοὶ τοῦ «ὀρθοδόξου» μουσουλμανικοῦ δόγματος. Ὑπάρχει, ὃμως, καὶ μία μερίδα μουσουλμάνων, ἡ ὁποία οὒτε ἀκολουθεῖ τὴν ὀρθόδοξη ἱσλαμικὴ παράδοση, οὒτε ἐφαρμόζει τοὺς ἰδίους λατρευτικοὺς τύπους μὲ τοὺς Σουνῖτες. Αὐτὸς ὁ ἰδιότυπος μουσουλμανοφανὴς πληθυσμὸς προέκυψε ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους αἰρετικῶν Χριστιανῶν (Παυλικιανῶν Μανιχαϊστῶν, Βογομίλων καὶ Κιζηλμπάσιδων), οἱ ὁποῖοι διατήρησαν, ταυτοχρόνως, στὶς παραδόσεις τους στοιχεῖα τῶν ὀρφικῶν καὶ τῶν διονυσιακῶν μυστηρίων τῆς Ἀρχαίας Θράκης, καθὼς καὶ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τῶν δύο κυρίων κλάδων τοῦ σουνιτικοῦ καὶ σιιτικοῦ Σουφισμοῦ (Μεβλεβήδων καὶ Μπεκτασήδων, ἀντιστοίχως).

Παρὰ τὸ – φαινομενικῶς – κοινὸ θρήσκευμα, ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα εἶναι ἀνομοιογενὴς, τόσο σὲ φυλετικὸ καὶ γλωσσικὸ, ὃσο ἰδιαιτέρως σὲ πολιτιστικὸ ἐπὶπεδο, ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος πὼς ὡς μειονότητα προέκυψε ἀπὸ τὴν συγχώνευση αἰρετικῶν χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων μὲ ντόπιους ἐξισλαμισθέντες, καθὼς καὶ μὲ Ἀθιγγάνους καὶ Ὀθωμανούς, οἱ ὁποῖοι ὡς ἒποικοι ἂρχισαν νὰ ἐγκαθίστανται στὴν Θράκη ἢδη ἀπὸ τὰ μέσα, περίπου, τοῦ 14^ουαἰῶνος.

Ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης ἀποτελεῖται σήμερα ἀπὸ τρεῖς διαφορετικὲς φυλετικῶς ὁμάδες:

1. Τοὺς λεγομένους τουρκογενεῖς ἢ τουρκοφανεῖς: Ἀποτελοῦν τὸ 47,9 % περίπου τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ἀγγίζουν τὰ 57.000 ἂτομα. Ἡ φυλετική τους σύσταση εἶναι πολλαπλή. Ἀποτελοῦνται ἀπὸ ἀπογόνους: α) Ὀθωμανῶν ποὺ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Θράκη μετὰ τὴν κατάληψή της, β) διαφόρων μουσουλμανικῶν φυλῶν ὃπως Τατάρων, Γιουρούκων καὶ Κιρκασίων καὶ πολλῶν ἐξισλαμισθέντων γηγενῶν Ἑλλήνων. Ἡ φυλετικὴ ἀνομοιογένεια δὲν εἶναι χαρακτηριστικὸ μόνον τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος, ἀλλὰ εἶναι ἐμφανέστατη καὶ μεταξὺ τῶν ἰδίων τῶν τουρκοφανῶν. Τὸ ποσοστὸ τὸ ἀπογόνων ἐξισλαμισθέντων Ἑλλήνων, ποὺ δὲν ἒχουν ἲχνη μογγολικῶν χαρακτηριστικῶν, εἶναι πολὺ σημαντικό.
2. Τοὺς Πομάκους: Ἀποτελοῦν τὸ 31,1 % περίπου τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ὁ ἀριθμός τους ἀγγίζει τὰ 37.000 ἂτομα. Οἱ Πομάκοι διαβιοῦν στὸν ὀρεινὸ ὂγκο τῆς Ροδόπης, εἶναι ἀπὸγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνοθρακικῶν φυλῶν τῆς Ροδόπης, οἱ ὁποῖες ἐξισλαμίσθηκαν βιαίως τὸν 17^ο αἰῶνα καὶ δὲν ἒχουν οὐδεμία φυλετική, γλωσσικὴ καὶ πολτιστικὴ συγγένεια μὲ τοὺς Τούρκους.
3. Τοὺς Ἀθιγγάνους ἢ Ρωμὰ: Ἀποτελοῦν τὸ 21 % τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ὁ ἀριθμός τους ἀγγίζει τὰ 25.000 ἂτομα.

Παρὰ, λοιπὸν, τὴν δεδομένη ἀνομοιογένεια, τόσο ἡ τουρκικὴ γλῶσσα ὃσο καὶ ἡ μουσουλμανικὴ θρησκεία ἐνεργοῦν ὡς συνεκτικὸς κρῖκος καὶ δημιουργοῦν αἲσθημα τουρκικῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως σὲ ἂτομα τόσο διαφορετικῆς φυλετικῆς προελεύσεως.

Β. Οἱ στρατηγικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Τουρκίας

Ἡ πρωτοφανὴς κρίση, τὴν ὁποία βιώνει ἡ πατρίδα μας τὰ τελευταῖα χρόνια, δὲν ἒχει ἐπιφέρει συνέπειες μόνο σὲ οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπὶπεδο, ἀλλὰ ἒχει θέσει σὲ κίνδυνο τὴν ἐθνική της κυριαρχία καὶ ἀκεραιότητα, ἀπαξιώνοντας, ταυτοχρόνως, τὸν ἐν δυνάμει ἡγετικὸ ρόλο της στὴν χερσόνησο τοῦ Αἲμου καὶ στὴν Μεσόγειο θάλασσα. Ἡ Τουρκία, ἀξιοποιώντας τὴν χρονικὴ συγκυρία, καὶ ἐφαρμόζοντας ἀπαρέγκλιτα τὴν ἂποψη τοῦ πρωθυπουργοῦ της Ἀχμὲτ Νταβούτογλου πὼς «οἱ κοινωνίες ποὺ, ἒχοντας χάσει τὴν αὐτοπεποίθησή τους, ἀποδέχονται νὰ γίνουν τά περιφερειακά στοιχεῖα ἂλλων κοινωνιῶν»¹, υἱοθετεῖ μία ὁλοένα καὶ πιὸ ἒντονη ἐπεκτατικὴ στρατηγικὴ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, στὸ πλαίσιο μίας «ἐκσυγχρονισμένης» νεοθωμανικῆς ἀντιλήψεως ποὺ ὑπονομεύει τὰ συμφέροντα καὶ τὴν δυναμικὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἡ γειτονικὴ χώρα ἐπιδίδεται σὲ μία διαχρονική, ὑπομονετικὴ καὶ μεθοδικὴ προσπάθεια ἀνακτήσεως τῆς ἀπολεσθείσης κυριαρχίας τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἐπὶ τῶν βαλκανικῶν ἐδαφῶν, ἀξιοποιώντας τὴν ταύτιση τῶν στρατηγικῶν της ἐπιδιώξεων μὲ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα διεθνῶν παραγόντων καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ἡγεμονικὲς βλέψεις τῆς Γερμανικῆς Ὁμοσπονδίας. Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, θέτει ποικιλοτρόπως σὲ καθεστὼς ἀμφισβητήσεως τὰ αὐτονόητα, ἀδιαπραγμάτευτα καὶ ἀναφαίρετα κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης.

Ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸν Θουκυδίδη, «τὸν ἐχθρὸν οὐχ ὧν δρᾷ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς διανοίας προαμύνεσθαι χρή», ὀφείλουμε νὰ γνωρίσουμε ἀρχικὰ τὸν τρόπο σκέψεως τοῦ «ἐχθροῦ». Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὸν ἀρχιτέκτονα τῆς ἀναθεωρητικῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, Ἀ. Νταβούτογλου, «εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ τὴν Τουρκία νὰ περικυκλώσει τὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων, χρησιμοποιώντας τὶς μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ μειονότητες».

Τὸ μουσουλμανικὸ τόξο ποὺ πρέπει νὰ τεθεῖ στὴν ὑπηρεσία τοῦ νεοθωμανισμοῦ περιγράφεται ὡς ἑξῆς:

«Ἡ ζώνη ποὺ ἐξικνεῖται βορειοδυτικὰ καὶ μέσῳ τοῦ ἂξονος Μπίχατς – Κεντρικὴ Βοσνία – Ἀνατολικὴ Βοσνία – Σαντζὰκ  Νοτίου Σερβίας – Κόσσοβο – Ἀλβανία – «Μακεδονία» – Κίρτζαλι  – «Δυτικὴ Θράκη» καὶ καταλήγει στὴν Ἀνατολική Θράκη, ἒχει ἀπὸ τὴν σκοπιά τῆς Τουρκίας τὸν χαρακτῆρα ζωτικῆς ἀρτηρίας γιὰ τὴν βαλκανικὴ γεωπολιτικὴ καὶ τὸν γεωπολιτισμό της».²

1 

Ἡ βαλκανικὴ «ζωτικὴ ἀρτηρία» τῆς Τουρκίας, ὃπως περιγράφεται στὸ ἒργο τοῦ Α. Νταβούτογλου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν νότιο ἂξονα ἐπὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ὃπως αὐτὸς ἐξάγεται ἀπὸ τὴν ἐγκληματικὴ ἀναβίωση ἐκ μέρους τῶν κατὰ τόπους αὐτοδιοικητικῶν κ.α. ἀρχῶν τῆς ἐν  Ἐλλάδι «ὀθωμανικῆς κληρονομιᾶς».  (Πηγή: Ἰωάννη Φριτζαλᾶ – Ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας ἐν καιρῷ εἰρήνης – Βελλίδειο 14/5/2014)

Ὁ νεοθωμανισμὸς στὰ Βαλκάνια θεμελιώνεται στὶς ἑξῆς κυρίαρχες ἀπόψεις τοῦ Νταβούτογλου:

1. Πρέπει ἡ Τουρκία ἢ οἱ σύμμαχοί της νὰ ἐλέγχουν τοὺς ἂξονες τῶν συγκοινωνιῶν καὶ τῶν ποταμίων μεταφορῶν.
2. Ἡ Ὀθωμανικὴ κληρονομιὰ πρέπει νὰ προβληθεῖ ὡς κοινὴ ἱστορικὴ ῥίζα τῶν βαλκανικῶν λαῶν καὶ κυρίως τῶν Ἀλβανῶν καὶ Βοσνιομουσουλμάνων.
3. Ἡ Ἀλβανία θὰ παίξει τὸν ρόλο τῆς συμμάχου, μέσῳ τῆς ὁποίας ἡ Τουρκία θὰ βρεῖ διέξοδο πρὸς τὴν Ἀδριατική.
4. Ὁ θρησκευτικὸς παράγοντας εἶναι ἀπαραίτητο ἐργαλεῖο στρατηγικῆς σκέψεως καὶ διαμορφώσεως συμμαχιῶν.
5. Οἱ μουσουλμανικὲς μειονότητες ἀνὰ τὰ Βαλκάνια πρέπει νὰ ἀξιοποιηθοῦν ὡς ἐφαλτήρια προωθήσεως τῶν τουρκικῶν συμφερόντων. Μπορεῖ νὰ προταθεῖ, ἐπὶσης, μία συνεργασία γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν πολιτισμικῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν δικαιωμάτων τῶν «ἐθνικῶν κοινοτήτων», ποὺ διαθέτουν διαφορετικὲς κουλτοῦρες στοὺς κόλπους τῶν βαλκανικῶν κρατῶν. Μία τέτοια συμφωνία μπορεῖ νὰ διαμορφώσει ἓνα κατάλληλο ἒδαφος κυρίως γιὰ τὸ Κόσσοβο καὶ τὴν «Δυτική Θράκη».

Γα. Γενικὰ περὶ γενοκτονίας³

Γενοκτονία (Γένος + κτείνω): Μεθοδικὴ ἐξολόθρευση, ὁλικὴ ἢ μερική, μίας ἐθνικῆς, φυλετικῆς ἢ θρησκευτικῆς ὁμάδος. Ἡ ὁμάδα δὲν ἐξοντώνεται γιὰ κάτι ποὺ ἒκανε, ἀλλὰ γιὰ αὐτό ποὺ εἶναι. Ἡ γενοκτονία στὴν πράξη δὲν ἀφορᾶ μόνο ὁμαδικούς φόνους, ἀλλὰ καὶ υἱοθέτηση ἀπαγορευτικῶν μέτρων ἐπὶ ἐθνικῶν, θρησκευτικῶν, γλωσσικῶν, ἠθικῶν, ἱστορικῶν ἢ ἂλλων παραδόσεων, προκειμένου νὰ ἐπέλθει διαφοροποίηση ἢ ἀλλοίωση τῆς ὁμάδος, μὲ βέβαιη τὴν σταδιακή ἀπώλεια τοῦ ἐθνικοῦ καὶ φυλετικοῦ γνωρίσματός της.

Βάσει τοῦ Ἂρθρου 2 τῆς «Συμβάσεως γιὰ τὴν πρόληψη καὶ τὴν καταστολὴ τοῦ ἐγκλήματος τῆς γενοκτονίας» (9 Δεκεμβρίου 1948): «Γενοκτονία σημαίνει ὁποιαδήποτε ἀπὸ τὶς ἀκόλουθες πράξεις, οἱ ὁποῖες διαπράττονται μὲ τὴν πρόθεση καταστροφῆς, ἐν ὃλῳ ἢ ἐν μέρει, μίας ἐθνικῆς, ἐθνοτικῆς, φυλετικῆς ἢ θρησκευτικῆς ὁμάδος, ὡς τέτοιας:

α) ἀνθρωποκτονία – μέ πρόθεση – μελῶν τῆς ὁμάδος

β) πρόκληση βαριᾶς σωματικῆς ἢ διανοητικῆς βλάβης σὲ μέλη τῆς ὁμάδος

γ) πρόθεση ἐπιβολῆς ἐπὶ τῆς ὁμάδος συνθηκῶν ζωῆς, μὲ σκοπό νὰ ἐπιφέρουν τὴν φυσική καταστροφή της ἐν ὃλῳ ἢ ἐν μέρει

δ) ἐπιβολὴ μέτρων ποὺ σκοπεύουν στὴν παρεμπόδιση τῶν γεννήσεων ἐντὸς τῆς ὁμάδος

ε) διὰ τῆς βίας μεταφορὰ παιδιῶν τῆς ὁμάδος σὲ ἂλλη ὁμάδα».

 Βάσει τοῦ Ἂρθρου 3, τιμωροῦνται οἱ ἀκόλουθες πράξεις:

α) ἡ γενοκτονία

β) ἡ συνεννόηση πρὸς διενέργεια γενοκτονίας

γ) ἡ ἂμεσος καὶ δημοσία προτροπή πρὸς διενέργεια γενοκτονίας

δ) ἡ ἀπὸπειρα γενοκτονίας

ε) ἡ συνέργεια εἰς τὴν γενοκτονία

Ἡ γενοκτονία ἀκολουθεῖ  8 συγκεκριμένα στάδια, σύμφωνα μὲ τὶς μελέτες τοῦ Καθηγητῆ καὶ Προέδρου τοῦ Παρατηρητηρίου Γενοκτονιῶν (Genocide Watch), Gregory Stanton:

1. Ὁμαδοποίηση
2. Στιγματισμὸς
3. Ἀπανθρωποποίηση/Θηριοποίηση
4. Ὀργάνωση
5. Πόλωση
6. Προετοιμασία
7. Ἐξολόθρευση
8. Ἀπόσειση εὐθυνῶν/Ἂρνηση ἐνοχῆς

Γβ. Τὸ μειονοτικὸ πρόβλημα ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς γενοκτονίας

Πάγια ἐπιδίωξη τῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς εἶναι ἡ ἱστορική, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ὁμογενοποίηση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης καὶ ἡ μετατροπή αὐτῆς σέ «τουρκικὴ» μειονότητα. Αὐτὴ ἡ ἐπιδίωξη ἐπιτυγχάνεται τόσο μὲ τὴν οἰκονομική – πολιτική, ὃσο καὶ μὲ τὴν πολιτιστική – θρησκευτικὴ διείσδυση τῶν μηχανισμῶν τῆς γείτονος, ἡ ὁποία συνίσταται στὴν ἐφαρμογὴ πολιτικῶν ἐκ μέρους τῆς Ἂγκυρας, οἱ ὁποῖες μεθοδεύουν τὴν σταδιακὴ ἀπώλεια τοῦ φυλετικοῦ γνωρίσματος τῶν μή τουρκογενῶν μουσουλμανικῶν πληθυσμῶν (= γενοκτονία).

	«Σέ καθημερινή βάση οἱ Πομάκοι δίνουν ἀγῶνα ὓπαρξης, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ἡ γλῶσσα, ὁ πολιτισμός, τά ἢθη καί τά ἒθιμά τους. Αὐτὴ τήν στιγμή, συντελεῖται μίαπολιτιστικὴ γενοκτονία στὸν τόπο μας καὶ κανεὶς ἀπὸ τὸ κράτος δὲν παίρνει μέτρα, ὣστε νὰ μᾶς προστατεύσει ἀπὸ αὐτὴ τὴν βάρβαρη ἐπίθεση ποὺ δεχόμαστε ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας». Ἰμάμ Ἀχμέτ – Πρόεδρος τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Ἐκδότης τῆς πομακικῆς ἐφημερίδος «Ζαγάλισα» (Νοέμβριος 2012)
			«Στὸν ἀγῶνα μας ἒχουμε βρεθεῖ ἀντιμέτωποι μὲ τὰ ἐνεργούμενα τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ποὺ μᾶς πιέζουν νὰ ὁμολογήσουμε τουρκικὴ καταγωγή, ἀπὸ φόβο μήπως χάσει τὴν συσπείρωση καὶ τὴν συνοχή της ἡ μειονότητα […] Δεκαετίες ἀνήθικης πολιτικῆς καὶ συναλλαγῆς μὲ τὸ Προξενεῖο μᾶς κρατοῦν στὸ ἀπόλυτο περιθώριο τῆς κοινωνίαςκαί ὁμήρους τῶν γνωστῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Τουρκίας. Σαμπιχά Σουλεϊμάν – Ἐκπρόσωπος τοῦ Πολιτιστικοῦ καὶ Μορφωτικοῦ Συλλόγου Ρομᾶ Γυναικῶν Δροσεροῦ Ξάνθης «Ἡ Ἐλπίδα» (22/4/2014)

Ἀρωγοὶ στὶς μεθοδεύσεις τῆς Τουρκίας εἶναι διάφορες εὐρωπαϊκὲς ὀργανώσεις (Human Rights Without Frontiers – HRWF, Federal Union of European Nationalities – FUEN κ.α.), ἐκπρόσωποι τῶν ὁποίων ἐπισκέπττονται συχνά τὴν Θράκη – ἐν τῇ πλήρη ἀπουσίᾳ τῶν ἀρμοδίων ἑλληνικῶν διπλωματικῶν ἀρχῶν – ἒχοντας ἀναπτύξει στενὲς ἐπαφὲς μὲ παράγοντες ποὺ πρὸσκεινται στὸ Γενικὸ Τουρκικὸ Προξενεῖο Κομοτηνῆς, μὲ σκοπό τὴν ἀπὸ κοινοῦ συλλογὴ στοιχείων ποὺ τεκμηριώνουν τὴν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος, τόσο ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, ὃσο καὶ ἐκ μέρους τῆς χριστιανικῆς πλειονότητος. Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς βαρύτατες συκοφαντίες ποὺ καταγράφονται στὶς εἰσηγήσεις τῶν διαφόρων αὐτόκλητων σωτήρων τῆς μειονότητος στὶς συνεδριάσεις τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Ἀσφάλεια καὶ τὴν Συνεργασία στὴν Εὐρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.), τὰ «τεκμήρια» ποὺ συλλέγονται στοιχειοθετοῦν ἐκθέσεις εἰς βάρος τῆς πατρίδος μας, oἱ ὁποῖες χρησιμοποιοῦνται ὡς μοχλὸς πιέσεως γιὰ τὴν εὐόδωση τῶν ἐπεκτατικῶν ἐπιδιώξεων τῆς Τουρκίας στὴν Θράκη.

Οἱ πιέσεις ποὺ ἀσκοῦνται ἒχουν ἀποδώσει καρπούς. Στὶς 6 Δεκεμβρίου 2013, τὸ Συμβούλιο τῶν Ὑπουργῶν – ὂργανο ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης – προειδοποίησε τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν ἒλλειψη σεβασμοῦ στὶς ἀποφάσεις τὶς ὁποῖες ἒχει ἐκδώσει τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Στρασβούργου (Ε.Δ.Δ.Α.) ὑπὲρ τῶν διαφόρων προσφυγῶν ποὺ ἒχουν κατατεθεῖ ἐναντίον τῆς Ἐλλάδος ἐκ μέρους προξενικῶν παραγόντων, ἐνῷ στὶς 5 Ἰουνίου 2014, τὸ ἲδιο Συμβούλιο υἱοθέτησε ἐνδιάμεσο ψήφισμα (Interim Resolution), μὲ τὸ ὁποῖο καλεῖ τὶς Ἑλληνικές Ἀρχές νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Ε.Δ.Δ.Α., ζητώντας οὐσιαστικὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης ὡς τουρκικῆς.

Ἐπίσης, στὴν πρὸσφατη ἐτήσια ἀναφορά τοῦ Ο.Α.Σ.Ε. γιὰ τὰ ἐγκλήματα μίσους τοῦ ἒτους 2013, συμπεριελήφθησαν «οἱ ἐπιθέσεις μίσους (;) κατὰ τῆς τουρκικῆς μειονότητος Δυτικῆς Θράκης στὸ ἒτος 2013, ὃπως εἶχαν καταγραφεῖ σὲ ἀναφορά ἀπὸ τὴν «Εὐρωπαϊκὴ Ὁμοσπονδία Τούρκων Δυτικῆς Θράκης» (Ε.Ο.Τ.Δ.Θ.) www.abttf.org) καὶ εἶχαν δοθεῖ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2014 στὸν Ο.Α.Σ.Ε. καὶ στὸ γραφεῖο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων του».⁴

«Κατὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ξένων ἐθνοτήτων στὴν Ανατολικὴ Εὺρώπη, ἓνα πράγμα πρέπει νὰ ἒχουμε κατὰ νοῦ: νὰ ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ προωθοῦμε τὴν ἰδιαίτερη ταυτότητα ὃσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων ἐθνοτήτων. Δὲν ἒχουμε κανένα ἀπολύτως συμφέρον στὸ νὰ εἶναι ἐθνικῶς ὁμοιογενὴς ὁ Ἀνατολικὸς χῶρος, ἀλλὰ ἀπεναντίας ἒχουμε μέγιστο συμφέρον νὰ τὸν διασπάσουμε σὲ ὃσο τὸ δυνατὸν περισσότερα τμήματα καὶ ἐθνότητες. Ἀλλὰ καὶ αὐτὲς ἀκόμη τὶς ἐθνότητες δὲν μᾶς συμφέρει νὰ τὶς καταστήσουμε ἐνιαῖες καὶ μεγάλες, νὰ τοὺς ἀναπτύξουμε ἰσχυρὴ ἐθνικὴ συνείδηση καὶ ἐθνικὸ πολιτισμό, ἀλλά, ἀντιθέτως, μᾶς συμφέρει νὰ τὶς διαλύσουμε σὲ ἀπειράριθμες μικρότερες φυλετικὲς ὁμάδες καὶ μόρια.»5  (Heirich Himmler – Πηγὴ φωτογραφίας: ro.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Himmler)

Θὰ πρέπει νὰ καταστεῖ κατανοητὸ πὼς αὐτὴ ἡ δόλια μεθόδευση συντείνει στὴν σταδιακὴ ἀπενεχοποίηση τοῦ θύματος (ἐν προκειμένῳ τῆς Τουρκίας) μὲ τὴν ταυτόχρονη ἐνοχοποίηση τοῦ θύματος (ἐν προκειμένῳ τῆς Ἑλλάδος), διαδικασία ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ψυχολογικὴ προετοιμασία τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης, ὣστε αὐτὴ νὰ ἀποδεχθεῖ ὡς φυσιολογικὴ καὶ «δίκαιη» τὴν ἐξόντωση του θύματος, θεωρῶντας το μάλιστα ὑπεύθυνο γιὰ αὐτήν, κωφεύοντας στὶς ἐκκλήσεις του γιὰ βοήθεια, ὃταν μία ἐνορχηστρωμένη προβοκάτσια (τύπου Σεπτεμβριανῶν τοῦ 1955), θά σημάνει τὴν ἀρχὴ τῆς τελικῆς πράξεως τοῦ διαμελισμοῦ του.⁶

Συνοψίζοντας, ἐξάγεται ἡ παρακάτω ταύτιση μεταξὺ τῶν προπαρασκευαστικῶν σταδίων τῆς γενοκτονίας καὶ τῶν τεκταινομένων στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης:

1. ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΣΗ: Ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἂνευ στὴν Θράκη, δεδομένου πὼς στὴν περιοχὴ διαβιοῦν δύο διαφορετικὲς θρησκευτικὲς ὁμάδες – Χριστιανοὶ καὶ μουσουλμάνοι – ὡς Ἓλληνες πολίτες, σύμφωνα μὲ τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάνης.
2. ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ: Ἁρκεῖ ἁπλῶς ἡ ὓπαρξη μίας κοινῆς παραδοχῆς: «Ἐμεὶς» οἱ μουσουλμάνοι Τοῦρκοι καὶ «Αὐτοὶ» οἱ Χριστιανοὶ Ἓλληνες.
3. ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΣΗ / ΘΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ: Οἱ ἂπιστοι «γκιαούρηδες», τὸ ἀνελεύθερο κράτος ποὺ παραβιάζει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῆς «τουρκικῆς» μειονότητος κ.α.
4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑδραίωση ὀργανωτικῶν δομῶν, μὲ ἂρρηκτες μεταξύ τους σχέσεις (Γενικό Τουρκικό Προξενεῖο Κομοτηνῆς, Κόμμα Ἰσότητος, Εἰρήνης & Φιλίας (D.E.B.), Σύλλογος Ἐπιστημόνων Μεινονότητος, Συμβουλευτικὴ Ἐπιτροπὴ «Τουρκικῆς» Μειονότητος Δυτικῆς Θράκης, «Τουρκικὴ» Ἓνωση Ξάνθης, Εὐρωπαϊκὴ Ὁμοσπονδία «Τούρκων» Δυτικῆς Θράκης, Κέντρο Ἐρευνῶν Ἰσλαμικῆς Ἱστορίας, Τέχνης καὶ Πολιτισμοῦ – IRCICΑ, ΤΙΚΑ κ.α.)
5. ΠΟΛΩΣΗ: Ὁ – ἐν δυνάμει – θύτης παρουσιάζει μεθοδευμένα τὴν ὓπαρξη δύο διαφορετικῶν πόλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ ἒρθουν σὲ σύγκρουση. Ἒχει ἐπιτευχθεῖ πλέον ὁ σαφὴς διαχωρισμὸς μεταξὺ τοῦ καλοῦ – ἀδικημένου καὶ καταπιεσμένου μουσουλμάνου Τούρκου καὶ τοῦ κακοῦ – δυνάστη Χριστιανοῦ Ἓλληνα.
6. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ: Ἐξοπλισμός, στρατηγικὲς κινήσεις ἐπεκτατικοῦ χαρακτήρος ποὺ προλειαίνουν τὸ ἒδαφος γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς – μετὰ τὴν ἐξολόθρευση (7^ο στάδιο) – διαδόχου καταστάσεως (ἐνδεικτικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ τοποθέτηση τοῦ «Συντονιστικοῦ Γραφείου τῆς Περιφέρειας Θράκης τῆς Διευθύνσεως Τούρκων τοῦ Ἐξωτερικοῦ καὶ Συγγενῶν Κοινοτήτων» (YTB) – ὑπηρεσία ποὺ ὑπᾶγεται ἀπ’ εὐθείας στὸ πρωθυπουργικὸ γραφεῖο, ὃπως ἡ ΜΙΤ – στὴν Ἀδριανούπολη, συντονισμένες ἐνέργειες μὲ χαρακτήρα προβοκάτσιας κ.α.

ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: Ἐν προκειμένῳ, ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας δὲν ἐφαρμόζεται ἐντὸς τῆς ἐπικρατείας τοῦ θύτη, ἀλλὰ ἐντὸς  τῆς ἐπικρατείας τοῦ θύματος, ἑνὸς κυρίαρχου» κράτους – μέλους τῆς Ε.Ε. καὶ τῶν κυριοτέρων δυτικῶν συμμαχιῶν. Ἀπαραίτητες προϋποθέσεις ἐκ μέρους τοῦ θύματος εἶναι ἡ ἒλλειψη διορατικότητος, ἡ ἀδυναμία ἀντιδράσεως καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἡ «ἀφελής» ἀρωγή του στὶς μεθοδεύσεις τοῦ θύτη.⁷

Δ. Ἡ μειονότητα ὡς μέσο χειραγωγήσεως

Στὸ παρασκήνιο ὃλων αὐτῶν τῶν καταστάσεων βρίσκονται, φυσικά, οἱ ραγδαῖες γεωπολιτικὲς ἀνακατατάξεις στὴν περιοχή τῶν Βαλκανίων, τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τῆς εὐρασιατικῆς ζώνης ἐν γένει, ἀνακατατάξεις ποὺ εὐνοοῦν τὴν ἀναβίωση τῶν ναζιστικῶν ἐπιδιώξεων τῆς Γερμανίας, μέσῳ τῆς συγκροτήσεως ἑνὸς ἐνιαίου γεωοικονομικοῦ καὶ γεωστρατηγικοῦ χώρου ποὺ θὰ ἐλέγχεται πλήρως ἀπὸ τὴν ἲδια. «Ἡ δημιουργία, λοιπόν, ἑνὸς ὑπερεθνικοῦ εὐρωπαϊκοῦ Ράιχ ὑπὸ γερμανικὴ ἡγεμονία (αὐτὸ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν ἀπατηλό τίτλο εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση)  προαπαιτεῖ τὴν ἀποδυνάμωση τῶν ἱστορικῶν ἐθνῶν-κρατῶν τῆς Εὐρώπης, διὰ τοῦ κατακερματισμοῦ τους σὲ πολυάριθμα περιφερειακὰ ἐθνάρια. Καὶ ὁ λυσιτελέστερος, λιγότερο ἐπώδυνος καὶ ἠθικῶς λιγότερο μεμπτὸς τρόπος ἀποσταθεροποιήσεως τῆς Εὐρώπης εἶναι σήμερα τὸ παιχνίδι μὲ τὶς ἐθνοτικὲς καὶ γλωσσικὲς μειονότητες. […]Οἱ «καταπιεζόμενοι μειονοτικοὶ» ἒχουν «ἱερὸ δικαὶωμα» νὰ προστατεύσουν τὴν «ἐθνοτική/γλωσσικὴ ταυτότητα τους», ὃπερ μεθερμηνεύεται ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς «εἰδήμονες» σὲ χορήγηση ἐκτεταμένης αὺτονομίας. […] Ἂν, ὃμως, ὑπάρξει κρίση στὴν σχέση τῆς «ἐθνοτικῆς μειονότητος» μὲ τὸ κυρίαρχο ἒθνος-κράτος, τότε ἡ «μειονότητα» ἒχει τὸ «δικαὶωμα αὐτοδιαθέσεως» καὶ ἀποσχίσεως, ἀκόμη καὶ διὰ τῆς βίας.»⁸

Ὁ κύριος ἐκπρόσωπος τῆς γερμανικῆς under cover διπλωματίας τοῦ διαίρει καὶ βασίλευε, ὁ Πρόεδρος τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Ὁμοσπονδίας Τούρκων Δυτικῆς Θράκης» καὶ Ἀντιπρόεδρος τῆς FUEN (Ὁμοσπονδιακῆς Ἑνώσεως Εὐρωπαϊκῶν Ἐθνοτήτων), Χαλὶτ Χαμπίπογλου. «Ἡ FUEN ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη «μετωπικὴ» ὀργάνωση, ἐξ ὃσων ἀνέλαβαν νὰ προωθήσουν τοὺς ἀναθεωρητικοὺς στόχους τοῦ ἡττηθέντος γερμανικοῦ φασισμοῦ κατά τὴν δύσκολη μεταπολεμικὴ περίοδο, ἀπετέλεσε δὲ τὸ «θερμοκήπιο», ὃπου εὐδοκήμισαν ἢ ἀναπαρήχθησαν ἓνα σωρὸ «μπουμπούκια» τοῦ γερμανικοῦ φασιστικοῦ χώρου. Δικαίως, λοιπόν, ἐκπροσωπεῖται στὸ Συμβούλιο τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Κέντρου Μειονοτήτων», ποὺ ἑδρεύει στὸ Φλένσμπουργκ τῆς Βορείου Γερμανίας, ἀποστολὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ ἐθνοφυλετικὸς κατακερματισμὸς καὶ ἡ διάλυση τῆς Εὐρώπης μὲ μοχλὸ τὶς μειονότητες».9 (Πηγὴ φωτογραφίας: www.abttf.org)

«Εἶναι προφανές, λοιπόν, ὃτι ἡ γερμανικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἀναζητεῖ «μειονό­τητες» ποὺ θὰ τῆς ἀνοίξουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ παρέμβει σὲ περιοχὲς πλούσιες σὲ πρῶτες ὓλες ἢ κρίσιμες γεωπολι­τικῶς (ἢ καὶ τὰ δύο)»¹⁰, ὃπως ἡ Θράκη. Ἂνευ ἀμφιβολίας, ἡ περιοχὴ τῆς Θράκης θεωρεῖται ἀπολύτως ἀπαραίτητη, ὡς γεωγραφικὸς καὶ γεωστρατηγικὸς χῶρος, γιὰ τὴν ἐπὶτευξη στρατηγικῶν συγκριτικῶν πλεονεκτημάτων (π.χ. ἐγκατάσταση βιομηχανικῶν δραστηριοτήτων μὲ ἐλάχιστο κόστος ἐκμεταλλεύσεως πρώτων ὑλῶν).

Συνεπῶς, ὀφείλουμε, ἐπιτέλους, νὰ ἀναγνωρίσουμε πὼς τὸ παίγνιο στὴν Θράκη εἶναι εὐρύτερο, καθὼς στὸ πλαίσιο τῆς «εὐρωπαϊκῆς ὁλοκληρώσεως» ἀσκεῖται πίεση στὴν Ἑλλάδα νὰ συμμορφωθεῖ μὲ ἀπαιτήσεις ποὺ θέτουν σὲ ἀπὸλυτο κίνδυνο τὴν ἐθνική μας κυριαρχία καὶ τὴν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα. Στὴν σύγχρονη Εὐρώπη τῶν ἀπονοηματοδοτημένων ἐννοιῶν, ἡ ἐπὶκληση στὶς ἒννοιες τῆς «ἐλευθερίας», τῆς «δημοκρατίας» καὶ τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» εἶναι μία ἐνδεδειγμένη στρατηγική, ποὺ χρησιμοποιεῖται κατὰ βούληση εἰς βάρος ἓνὸς κράτους-μέλους τῆς Ε.Ε., πρὸς ὂφελος τῆς διαχρονικῆς καὶ ἀνίερης συμμαχίας μεταξὺ τοῦ γερμανικοῦ οἰκονομικοῦ ἐπεκτατισμοῦ (τύπου Ε.Ο.Ζ.), ὡς ἒκφανση τοῦ πανγερμανισμοῦ καὶ τοῦ ἰσλαμοκεμαλικοῦ ἐπεκτατισμοῦ, ὡς ἒκφανση τοῦ παντουρανικοῦ φασισμοῦ.¹¹

 Ἐπομένως, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνωτέρω γεωστρατηγικὴ ἀνάλυση, συμπεραίνουμε τὰ ἑξῆς:

1. Οἱ οικονομικὲς καὶ γεωπολιτικὲς ἀνακατατάξεις ἀπαιτοῦν τὴν ἀναβάθμιση τοῦ ρόλου τῆς Θράκης, ἐνδεχομένως, ἐν τούτοις, ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας.
2. Ἡ Θράκη προορίζεται γιὰ ἀνεξάρτητος γεωπολιτικὸς κόμβος μεταφορᾶς πετρελαίου καὶ φυσικοῦ ἀερίου, ἐξυπηρετώντας τόσο τὰ ἀμερικανικὰ καὶ τὰ γερμανικά, ὃσο καὶ τὰ ῥωσικὰ συμφέροντα.
3. Γενικῶς, ἡ ἀναθεώρηση τῆς γεωστρατηγικῆς τῶν πλανητικῶν δυνάμεων ἐπιτάσσει τὴν ἀλλαγὴ τῶν συνόρων ἢ ἀκόμη καὶ τὸν κατακερματισμὸ τῶν χωρῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, μὲ ταυτόχρονη ἀνάδειξη πιὸ μικρῶν, πιὸ συμπαγῶν καὶ πιὸ ἐμπίστων ἑταίρων τους.¹²

   Ὃσον ἀφορᾶ, λοιπόν, τὴν μουσουλμανικὴ μειονότητα, ἐπαφίεται σὲ ἑμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Θράκης – κατὰ κύριο λόγο – νὰ στηρίξουμε ἐμπράκτως τοὺς μουσουλμάνους συμπολίτες μας, σὲ αὐτὴ τὴν ἐπαίσχυντη ἐπιχείρηση χειραγωγήσεώς τους, βοηθώντας τους νὰ κλείσουν τὰ αὐτιά τους στὶς «σειρῆνες» τῶν προξενικῶν ἐγκαθέτων καὶ τῶν συμμάχων τους καὶ προειδοποιώντας τους πὼς αὐτὴ ἡ χῶρα ποὺ τοὺς προβάλλεται σήμερα ὡς ἡ «Μητέρα Πατρίδα» θὰ εἶναι αὐτή ποὺ πρώτη θὰ τοὺς ἀποβάλλει, ὃταν πλέον θὰ ἒχει λήξει ἡ χρησιμότητά τους.

Οἱ «ἐθνοτικὲς ὁμάδες» καὶ «μειονότητες» εἶχαν ἀναχθεῖ ἀπὸ τοὺς ναζιστὲς ἰθύνοντες σὲ ἀκρογωνιαῖο λῖθο τοῦ «νεο-ταξικοῦ» εὐρωπαϊκοῦ οἰκοδομήματός τους. Οἱ εὐφυέστεροι καὶ διορατικότεροι ἐκπρόσωποι τῶν γερμανικῶν οἰκονομικῶν, πολιτικῶν καὶ διπλωματικῶν ἐλὶτ εἶχαν διαγνώσει ἢδη ἀπὸ τῆς ἑπομένης τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ὃτι οἱ στρατηγικοὶ στόχοι τῆς Γερμανίας στὴν Εὐρώπη, πρωτίστως δὲ στὴν Ἀνατολικὴ καὶ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη, ἒπρεπε νὰ προσλάβουν μίαν τινὰ «ήθικὴ» νομιμοποίηση στὰ ὂμματα τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης. […] Οἱ πολιτειολόγοι, νομομαθεῖς καὶ λοιποὶ διανοούμενοι τοῦ ναζισμοῦ εἶχαν ἀναγάγει σὲ ὓπατο ἀξίωμα τὴν προ-νεωτερική, προ-πολιτική, προ-ἀστική καὶ προ-δημοκρατικὴ ἀρχὴ τῆς συλλογικῆς εὐθύνης – ἀναγνώριση συλλογικῶν καὶ ὂχι ἀτομικῶν δικαιωμάτων – ἡ ὁποία δὲν ἀπαντοῦσε πλέον πουθενὰ στὴν Εὐρώπη, παρὰ μόνον στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἢ σὲ ἐκτὸς Εὐρώπης ἀποικιοκρατούμενες κοινωνίες.13  (Πηγὴ φωτογραφίας: de.wikipedia.org/wiki/Deutsch-t%C3%BCrkischer_Freundschaftsvertrag)

Ἐμείς δέν θέλουμε νά περιοριστοῦμε μόνο στήν «Δυτική Θράκη». Ὃπου στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει καταπιεσμένος λαός καί ὃπου ὑπάρχει Τοῦρκος τῆς «Δυτικῆς Θράκης», ἐμείς πηγαίνουμε ἐκεῖ. Πηγαίνουμε στήν Θεσσαλονίκη, στό Διδυμότειχο, στήν Ρόδο καί στήν Ἀθήνα […] Κάποιοι λένε πώς τό DEB κάνει παιχνίδι μέ τό Ἰσλάμ, πώς θά συγκεντρώσει τούς μουσουλμάνους τῆς χώρας καί θά εἰσέλθει, ἒτσι, στήν Βουλή. Μά φυσικά, θά γίνει αὐτό πού προβλέπεται. […] Ἡ μειονότητα μας τείνει νά τελειώσει, νά ἐξαντληθεῖ. Ἀπό κάθε πλευρά κοντεύει, νά χάσει τήν συνείδησή της. Ἒχουμε οἰκονομική κρίση, μή ἀποδιδόμενα δικαιώματα καί μία ζωή σάν πολίτες τρίτης κατηγορίας.» Μουσταφὰ  Ἀλῆ Τσαβούς – Πρόεδρος Κ.Ι.Ε.Φ. (D.E.B.P) (Πηγὴ φωτογραφίας:http://www.eurovizyon.co.uk/, Πηγὴ κειμένου:www.tourkikanea.gr )

Εἰκόνα ἐνδεικτικὴ τῆς πολώσεως ποὺ συντελεῖται στὰ μουσουλμανικᾶ χωριὰ τῆς Θράκης. Ἂλλωστε, «ἡ δημοκρατία εἶναι μόνο τὸ τρένο στὸ ὁποῖο ἐπιβιβαζόμαστε μέχρι νὰ φτάσουμε στὸν στόχο μας. Τὰ τζαμιὰ εἶναι τὰ στρατόπεδά μας, οἱ μιναρέδες οἱ ξιφολόγχες μας, οἱ τροῦλοι τὰ κράνη μας καὶ οἱ πιστοί εἶναι οἱ στρατιῶτες μας». – Ρ.Τ. Ἐρντογάν «Δύο εἶναι τὰ σημαντικὰ θέματα ποὺ τὸ τουρκικὸ ἒθνος ἀποδέχεται ὡς ἀγῶνες. Ὁ ἐθνικὸς ἀγώνας Κύπρου καὶ ὁ ἐθνικὸς ἀγώνας Δυτικῆς Θράκης. – Τανέρ Μουσταφάογλου (Πηγὴ: www.tourkikanea.gr )

Ε. Συμπεράσματα – Προτάσεις

Σύμφωνα μὲ τὸν James W. Gerard, τὸν Ἀμερικανὸ διπλωμάτη ποὺ προλογίζει τὸ γνωστὸ βιβλίο τοῦ George Horton «Ἡ μάστιγα τῆς Ἀσίας»: «εἲκοσι αἰῶνες μετὰ Χριστόν, ἓνας μικρὸς κι ὀπισθοδρομικὸς λαός, σὰν τοὺς Τούρκους, μπόρεσε νὰ διαπράξει τέτοια ἐγκλήματα κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς προόδου τῆς ἀνθρωπότητος». Ἡ ἱστορία μᾶς ἒχει διδάξει πὼς ἡ γεωγραφικὴ θέση καὶ ἡ γεωπολιτικὴ σημασία τοῦ σημερινοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ κατεχόμενα ἐδάφη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τὴν Κύπρο, ἒχει προκαλέσει στὸ παρελθὸν μεγάλες γεωπολιτικὲς συγκρούσεις μεταξὺ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ἀνατολῆς. Θὰ πρέπει νὰ θεωροῦμε δεδομένο πὼς ἡ Τουρκία, διατηρώντας τὰ αὐτοκρατορικὰ ἀντανακλαστικά της, εἶναι πάντοτε ἓτοιμη νὰ ἀναβιώσει τὶς γενοκτόνες διαθέσεις της, ὡς διαχρονικὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητός της, στὴν ἐπιδίωξή της νὰ ἐπανέλθει στὰ ἀπολεσθέντα ἐδάφη τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὁλοκληρώνοντας, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, «τὸ μεγάλο ὃραμα τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας», ὃπως φυσικὰ τὸ ἀντιλαμβἀνεται ἡ ἲδια.

Ἒχουμε, συνεπῶς, χρέος νὰ πράξουμε τόσο τὴν προσωπική, ὃσο καὶ τὴν συλλογικὴ αὐτοκριτική μας καὶ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς ἱστορικὲς εὐθύνες ποὺ ἀντιστοιχοῦν σὲ κάθε ἓναν ἀπὸ ἑμᾶς. Ὡς πολιτικὰ ὂντα, ὀφείλουμε νὰ ἀποτρέψουμε τὴν πορεία καταστροφῆς, νὰ ἀνακτήσουμε τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια, νὰ προασπίσουμε τὰ κυριαρχικά μας δικαιώματα καὶ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὴν ἐθνική ὑπόσταση τῆς πατρίδος μας. Δὲν ὑπάρχει πλέον κανένα ἀπολύτως περιθώριο ἀδρανείας καὶ αδιαφορίας ἐνώπιον τῶν ἐθνικῶν κινδύνων. Ἂν δὲν ληφθεῖ ἀμέσως δράση τόσο ἐκ μέρους ἡμῶν τῶν πολιτῶν, ὃσο καὶ ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, ὁ Ἑλληνισμὸς κινδυνεύει μὲ μία ἀκόμη μεγάλη συρρίκνωση, συνεπείᾳ ἐνδεχομένου  ἐκτοπισμοῦ του ἀπὸ τὴν κοιτίδα τοῦ παναρχαίου πολιτισμοῦ του.

Ὃσον ἀφορᾶ τὴν Πολιτεία, ἐνδεικτικῶς προτείνονται τὰ ἑξῆς:

1. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς δημογραφικῆς ἐνισχύσεως τῆς περιοχῆς (θέσπιση εἰδικῶν κινήτρων γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους, χορήγηση στεγαστικῶν δανείων γιὰ πρώτη κατοικία μὲ τὸ ἐλάχιστο δυνατὸ ἐπιτόκιο, ἐνίσχυση τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν).
2. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως τῆς περιοχῆς (μείωση τοῦ συντελεστῆ Φ.Π.Α., παροχὴ χρηματοδοτήσεων καὶ φορολογικῶν κινήτρων γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς βιομηχανικῆς καὶ βιοτεχνικῆς παραγωγῆς, ἀναδιάρθρωση καὶ ἐνίσχυση τοῦ πρωτογενοῦς τομέως παραγωγῆς μὲ τὴν ἐπιλογὴ προσοδοφόρων καὶ ἐξαγώγιμων νέων καλλιεργειῶν). Σὲ γενικὲς γραμμές, «θὰ πρέπει νὰ ληφθοῦν σημαντικὲς στρατηγικὲς ἀποφάσεις, ὃσον ἀφορᾶ τὸ μέλλον τῆς Θράκης, ἒτσι ὣστε νὰ καταστεῖ ἐπικεφαλὴς τοπικῶν καινοτομιῶν σὲ διαφόρους τομεῖς ποὺ θὰ ἒχουν ἀναγκαστικὰ ἐπωφελῆ ἀποτελέσματα καὶ σὲ ἐθνικὸ ἐπὶπεδο, λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητος τῆς θρακικῆς θέσης».¹⁴
3. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς ἀναχαιτίσεως τῶν ἐνορχηστρωμένων μεθοδεύσεων ὁμογενοποιήσεως τῆς μειονότητος, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν υἱοθέτηση μέτρων ὑπὲρ τῆς ἐπιλύσεως τῶν χρονιζόντων προβλημάτων τῶν μουσουλμάνων συμπολιτῶν μας, ἰδιαιτέρως στὸ ἐπίπεδο τῆς μειονοτικῆς ἐκπαιδεύσεως.
4. Ἳδρυση ἐξειδικευμένης διπλωματικῆς ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία θὰ ἀναλάβει τὴν ἀναχαίτιση τῆς νεο-γενοκτόνου τουρκικῆς προπαγάνδας σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο καὶ τὴν ἀνάπτυξη συμπαγοῦς ἐπιχειρηματολογίας ὑπὲρ τῆς ἀνακατασκευῆς τῶν εἰς βάρος μας συκοφαντικῶν ἰσχυρισμῶν.
5. Ἀνάδειξη τοῦ πολιτιστικοῦ, λαογραφικοῦ, ἱστορικοῦ καὶ τουριστικοῦ δυναμικοῦ τῆς Θράκης (ἐφαρμογὴ συντονισμένου προγράμματος ἀνασκαφῶν καὶ ἀρχαιολογικῶν ἐρευνῶν, μὲ ἒμφαση στὴν ἀνάδειξη τῆς πάλαι ποτὲ ἐνδόξου βυζαντινῆς μοναστικῆς πολιτείας τοῦ Παπικίου Ὂρους).
6. Ἐνίσχυση τῆς ἀποτρεπτικῆς ἰκανότητος καὶ ἰσχύος τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ ἀναβάθμισή του, τόσο σὲ ἐπίπεδο ὑποδομῶν, ὃσο καὶ σὲ ἐπίπεδο προσωπικοῦ.
7. Ἐξαιρετικὰ σημαντικὸς παράγων καὶ καίριος γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν παραπάνω προτάσεων εἶναι ἡ πλήρης κατανόηση ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας τόσο τῆς τεραστίας ἱστορικῆς καὶ γεωστρατηγικῆς σημασίας τῆς περιοχῆς γιὰ τὴν Πατρίδα μας, ὃσο καὶ τὸν ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ ρόλο ποὺ θὰ ἐπιτελέσει στὸ ἀναδιαμορφωμένο διεθνὲς γεωπολιτικὸ περιβάλλον.

Ὃσον ἀφορᾶ τὴν προσωπικὴ καὶ συλλογική μας δραστηριοποίηση:

1. Ἂμεση διεθνοποίηση ἐκ μέρους τῶν ἐν Ἑλλάδι καὶ ἐν ὁμογενείᾳ σωματείων τοῦ ζητήματος τῶν γενοκτονιῶν ποὺ ἒχει διαπράξει ἡ Τουρκία εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀνάπτυξη συμπαγῶν καὶ ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξὺ τῶν ὃπου γῆς Ἑλλήνων καὶ υἱοθέτηση κοινῆς πολιτικῆς ἀσκήσεως πιέσεων γιὰ τὴν διεθνὴ καταδίκη τῆς Τουρκίας. Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε δὲν εἶναι ἁπλῶς μία συγγνώμη. Ἀπαιτοῦμε δικαίωση καὶ ἀποκατασταση, ὑλικὴ καὶ ἠθική.
2. Ἀποστολὴ συλλογικῶν ἐπιστολῶν διαμαρτυρίας κατὰ τῶν εὐρωπαϊκῶν φορέων (Ο.Α.Σ.Ε., F.U.E.N., H.R.W.F. κλπ.) ποὺ συνηγοροῦν στὶς «νεο-γενοκτόνες» μεθοδεύσεις τῆς Ἂγκυρας στὴν Θράκη.
3. Διοργάνωση ἐκδηλώσεων καὶ δραστηριοτήτων στὴν «καρδιὰ» τοῦ προβλήματος, μὲ στόχο τὴν ἐνίσχυση τῆς φυσικῆς παρουσίας στὴν Θράκη καὶ τὴν ἀνάπτυξη κινήτρων ἐπιστροφῆς στὰ «πατρῶα χώματα», ἰδιαιτέρως στὰ τελοῦντα ὑπὸ ἀφανισμὸ χριστιανικὰ χωριά.

Ἂς ἀρχίσουμε, πλέον, νὰ διαθέτουμε τὸν χρόνο μας καὶ νὰ κατανέμουμε τοὺς οἰκονομικούς μας πόρους σὲ ἐθνικά ἐπωφελεῖς δραστηριότητες. Ἀπαραίτητες προϋποθέσεις, φυσικά, εἶναι τόσο ἡ πλήρης συνειδητοποίηση τῶν προβλημάτων ποὺ ταλανίζουν τὴν Θράκη μας, ὃσο καὶ ἡ ἀτομική μας πνευματικὴ ἀφύπνιση, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀπέκδυση τῆς προβιᾶς τοῦ ἂβουλου καταναλωτῆ, τὴν ἐπιστροφή μας στὴν δωρική-ὀρθόδοξη προσέγγιση τοῦ λιτοῦ καὶ ἐναρέτου βίου καὶ τὴν ἀπόκτηση πνεύματος αὐτοθυσίας καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἐθνικῆς προσφορᾶς. Εἶναι ἀπόλυτο χρέος μας νὰ βιώσουμε τὴν Θράκη – ὃπως καὶ κάθε τμῆμα τῆς πατρίδος μας – ὡς ἓνα ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ψυχῆς μας. Σήμερα ποὺ ἡ Θράκη ἒχει τὴν ἀνάγκη μας, ὡς «παρὰ δύναμιν τολμηταί, παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες» (Θουκυδίδης), ἂς γίνουμε ὃλοι Θρακιῶτες, γνωρίζοντας πὼς «ἡ Θράκη χρειάζεται τὴν Ἑλλάδα· αὒριο θὰ εἶναι ἲσως πολὺ ἀργά».

Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος.

Ἰωάννης Σ. Φριτζαλᾶς

Γεωπολιτικὸς & ἱστορικὸς ἀναλυτής

f_john542@hotmail.com

Πηγές

1, 2. Ἀχμὲτ Νταβούτογλου – Τὸ Στρατηγικὸ Βάθος καὶ ἡ διεθνὴς θέση τῆς Τουρκίας, Ἐκδόσεις Ποιότητα

3. refworld.org/ – Σύμβαση για την Πρόληψη καὶ Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας & www.genocidewatch.org/
4. www.tourkikanea.gr & http://hatecrime.osce.org/greece

5, 8, 9, 10, 13. Δρ. Ἡλίας Ἡλιόπουλος – Τὸ Δ΄ Ράιχ καὶ οἱ μειονότητες – Περιοδικὸ ΝΕΜΕCΙS – Τεῦχος 15/Ὀκτώβριος 1998

6. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Μεθοδολογία γενοκτονίας κατὰ τῆς Ἑλλάδος – www.elkeda.gr
7. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας ἐν καιρῷ εἰρήνης –http://youtu.be/J24btg21i_8
8. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἀνίερες συμμαχίες στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη –http://infognomonpolitics.blogspot.gr/
9. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἰσχυροποίησις ἢ κατακερματισμός, ἡ κρίσιμη ἱστορικὴ συγκυρία –http://antifonitis.gr/online/2691
10. Νῖκος Λυγερός – Νοητικὴ Στρατηγική, Ἐκδόσεις Σπανίδη (Σελίδα 79)

Γενικὲς βιβλιογραφικὲς ἀναφορές

• Ἀναστάσιος Λαυρέντζος – Ἡ Θράκη στὸ μεταίχμιο, Ἐκδόσεις Πραγματεία
• Κωνσταντῖνος Κόλμερ – Τὰ πετρέλαια τῆς Ἑλλάδος, Ἐκδόσεις Λιβάνη
• Ἰωάννης Μαγκριώτης – Θράκη: Ἡ ἒπαλξη τοῦ Ἑλληνικοῦ Βορρᾶ, Ἐκδόσεις Ρῆσος
• Ναθαναὴλ Μ. Παναγιωτίδης – Μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ ἐθνικὴ συνείδηση, Ἒκδοση Τοπικῆς Ἑνώσεως Δήμων & Κοινοτήτων Ν. Ἓβρου
• Ζαφείριος Μέκος – Θράκη, συνιστῶσες τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, Ἐκδόσεις Ἡρόδοτος, Δικηγορικὸς Σύλλογος Ροδόπης

(πηγή: περιοδικό Ο.Δ.Ε.Γ http://www.odeg.gr/teyxos-3-96-ioul-sept-4-97-okt-dek-2014/book/55.html?page=1, )

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ