Οι συμμορίες διαλύονται στο τέλος της βρομοδουλειάς. Οι συμμορίτες ξεκληρίζονται στη μοιρασιά....
Όσο ληστεύουν και τσουβαλιάζουν, παραμένουν ενωμένοι, έχουν ανάγκη ο
ένας την παρουσία του άλλου, την συμβολή του, τον ρόλο του. Μόλις όμως
έρθει η ώρα να απλώσουν τα λάφυρα στη γη...
να κάνουν την καταμέτρηση και
ύστερα τη μοιρασιά, αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις που τόσον καιρό
κουβαλούσαν εντός τους να λαβαίνουν υπόσταση, αρχίζει ο ένας να βλέπει
τον άλλον σαν βάρος, σαν απειλή θανάσιμη λόγω του μερδικού και σαν
ευκαιρία περισσότερου ακόμη πλουτισμού με την εξόντωσή του, άχρηστος
είναι πλέον ως συνεργάτης ούτως ή άλλως.
Έχει ένα καλό λοιπόν αυτό το κλίμα της προεκλογικής ψευτοευφορίας που
ζούμε, το κατασκευασμένο δήθεν τέλος της κρίσης με την επάνοδο στις
αγορές και τα λοιπά θλιβερά και γελοία τεχνάσματα. Ότι στην προσπάθειά
τους οι συμμορίτες να καρπωθούν για την πάρτη του ο καθένας όσο
περισσότερα λάφυρα της δήθεν επιτυχίας, θα βγουν τα πιστόλια ανάμεσά
τους. Και όσο περισσότερο πλησιάζουμε προς κάποιες εκλογές, τόσο πιο
πιθανό θα γίνεται το πάτημα της σκανδάλης από κάποιον ή και από τους δύο
ταυτόχρονα.
Αν υπήρχε αντιπολίτευση με συνεπή λόγο και στάση, ριζοσπαστική, με
τσαγανό και αξιοπρέπεια και όχι υποταγμένη και συμβιβασμένη, φίσκα στα
δουλοπρεπή δραγασάκια και στα κατακάθια των επενδυτών στις πολυεθνικές
του θανάτου, όλα θα είχαν ήδη πάρει τον δρόμο τους προ καιρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου