Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΙΤΙΩΝ

Τα δόντια και τα νύχια τους έδειξαν για πρώτη φορά ηγε­τικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ απέ­ναντι στον πρόεδρο του Κινή­ματος δημιουργώντας ήδη την πρώτη μείζονα κρίση του κόμματος μετεκλο­γικά. 

Και η ιστορία, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν σταματά εδώ, αφού ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζει, σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλη αντεπίθεση με αφορμή την προεκλογική στάση του Βενιζέλου απέναντι στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, αλλά και όσα διαρρέονται για την οικονομική διαχείριση του κόμματος.

«Ο Βενιζέλος δεν είναι μόνος του και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μαγαζί του» επισημαίνουν στελέχη του κόμματος που ήταν κοντά στον πρώην πρωθυπουργό και στωικά αντιμετώπισαν προεκλογι­κά την απομόνωση, την περιθωριοποί­ηση και τον χλευασμό της βενιζελικής πλευράς. 

Ο χειρισμός του προέδρου του κόμματος, οι συνεχείς φλυαρίες και αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις του την προεκλογική περίοδο... 

Σχετικά με τη θέση του κόμματος για τη συμμετο­χή του στην κυβέρνηση είχε ήδη προ­καλέσει εκνευρισμό σε στελέχη όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Αυτοί ήταν και οι πρώτοι που αντι­τάχθηκαν στη βούληση Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ να υποδείξει στην κυβέρνηση Σαμαρά μόνο τεχνοκρατικά στελέχη τα οποία προέρχονται από τον χώρο του.

Προ του σοβαρού αδιεξόδου ο Βενι­ζέλος συγκάλεσε χτες το πρωί την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ γιατί, όπως είπε, «η Κ.Ο. είναι το μόνο νομιμοποιημένο με νωπή εντολή συλλογι­κό όργανο του Κινήματος και πρέπει να διαχειριστεί θέματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για το μέλλον του τό­που και της παράταξης μέσα στη νέα συγκυρία».

Άρχισαν τα όργανα…

Στη χτεσινή επεισοδιακή συνεδρί­αση, με τους Λοβέρδο - Χρυσοχοΐδη συντάχθηκαν ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο οποίος αποτελεί την ιστορική συνείδηση του κόμματος, ο πρώην πρωθυπουργός Γι­ώργος Παπανδρέου (χαλαρά και υπαινικτικά), ο Δημήτρης Κρεμαστινός αλ­λά και νεότερα στελέχη, όπως ο Βασίλης Κεγκέρογλου, η Θεοδώρα Τζάκρη, η Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Θά­νος Μωραΐτης, οι οποίοι διατύπωσαν σε διαφορετικούς τόνους ενστάσεις. Βασική τους θέση είναι ότι οι συνθή­κες είναι πολύ κρίσιμες, το ΠΑΣΟΚ χει­ρίστηκε τα προηγούμενα χρόνια πο­λύ λεπτά και δύσκολα θέματα και θα πρέπει να συμβάλει με τους πιο έμπει­ρους, τους πιο αποφασισμένους και τους πιο ικανούς σ’ αυτές τις δύσκο­λες ώρες, προβάλλοντας τη λογική αυτήν ως εθνική αναγκαιότητα. Πολλοί άλλοι βουλευτές όμως αντέδρα­σαν και συντάχτηκαν με τη λογική Βε­νιζέλου, ο οποίος επέμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή προκειμένου να μην οδηγηθεί σε αναδίπλωση και εκτεθεί απέναντι στην προεκλογική του δέ­σμευση. Οι συνεργάτες του Βενιζέ­λου, όπως δημόσια διατύπωσε και ο νέος διευθυντής του κόμματος Νίκος Σαλαγιάννης, πιστεύουν ότι το κόμμα θα πρέπει να αποτινάξει τον κυβερνητισμό από πάνω του, να εγκαταλείψει την εικόνα ενός συνόλου επαγγελμα­τιών υπουργών και να σταματήσει να δίνει τη εντύπωση ότι αντιμετωπίζει το κράτος ως φέουδο. Ο αντίλογος όμως είναι ότι δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ρίξει στη μάχη «τεχνοκράτες» και σε περίπτωση επιτυχίας να καρπωθεί τα οφέλη ο Σαμαράς αναδεικνυόμε­νος ως μεγάλος ηγέτης, ενώ ενδεχό­μενη αποτυχία θα τη μοιραστεί και το ΠΑΣΟΚ χωρίς εμπλοκή των πολιτικών του στελεχών. Μάλιστα Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης μοιάζει να μην μπορούν να συμβιβαστούν με την «ταμπέλα» των μνημονιακών υπουργών που θα περάσουν στη λήθη και τη λησμονιά και θα ξεβραστούν σταδιακά από το πολιτικό σκηνικό. Στη λογική αυτή, αί­σθηση προκάλεσε η στάση της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία θα περίμε­νε κανείς να κουβαλά πιο θαρρετά τη γραμμή Σημίτη για μια επί της ουσίας κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς επι­φυλάξεις. Αντίθετα σ’ όλα τα προγνω­στικά, συντάχθηκε με τη γραμμή Βενι­ζέλου και κανείς δεν μπόρεσε να αντι­ληφθεί αυτήν τη… στροφή. Η χτεσινή συνεδρίαση, που περιγράφεται ως θυελλώδης, κατέληξε τελικά σε «πύρρειο νίκη» του Βενιζέλου, ο οποίος κάνοντας ένα βήμα πίσω δέχτηκε να χρησιμοποιηθούν - ορια­κά, όπως είπε - πολιτικά στελέχη που δεν κατόρ­θωσαν λόγω εκλογικού νόμου να εκλεγούν στη Βουλή και έτσι το ΠΑΣΟΚ έχει «μαύρη τρύπα» στην εκπροσώπησή του.

Το «μπλόκο» στη χρησιμοποίηση νυν βουλευ­τών έθεσαν πολλοί βουλευτές, συντασσόμε­νοι με τον πρόεδρο, αφού θεωρούν ότι κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον θώκο τους για «προσωπικό παιχνίδι» σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για το κόμμα, αφού είναι η ώρα κάποιοι να χτίσουν καριέρες. Επίσης αρκετοί φοβήθηκαν ότι ο Βενιζέλος θα προωθήσει τους δικούς του «ανθρώπους» στο κυβερνητικό σχήμα για να πά­ρουν πόντους πολιτικά, χτίζοντας μια νέα γενιά ηγετικών στελεχών.

Η εισήγηση

Οι ανησυχίες αυτές έσπρωξαν τον Βενιζέ­λο στην εισήγησή του να σπεύσει να τους κα­θησυχάσει σημειώνοντας: «Η στελέχωση και η λειτουργία της κυβέρνησης και του κράτους θα διέπεται από κανόνες, την εφαρμογή των οποί­ων θα ελέγχουμε πολιτικά και θεσμικά. Δεν νοείται επανάληψη των πρακτικών του κομμα­τικού κράτους. Δεν θα το επιτρέψουμε. Η λει­τουργία μιας τέτοιου τύπου κυβέρνησης προϋ­ποθέτει και άλλη λειτουργία της Βουλής και των επιτροπών της, με άμεση αναθεώρηση του κανονισμού της. Προϋποθέτει επίσης τελείως δι­αφορετικές πρακτικές ως προς το νομοθετικό έργο και την έκδοση κανονιστικών πράξεων της Διοίκησης».

Πάντως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έσπευσε και να αμβλύνει την αντι­παράθεσή του με τους κορυ­φαίους λέγοντας στην εισή­γησή του τα εξής: «Υπάρχουν ορισμένα σημαντικά στελέχη μας που πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μετά­σχει στην   κυβέρνηση με ό,τι πιο προβεβλημένο διαθέτει από πλευράς στελεχικού  δυναμικού.  Η άποψη αυτή διαθέτει ισχυ­ρά επιχειρήματα και διαπνέ­εται από καθαρό ενδιαφέρον για την πορεία του τόπου και για τη συνέχιση της εθνι­κής προσφοράς της πα­ράταξης. Κανείς από αυτούς που υποστηρίζουν την άποψη αυτή δεν έχει προ­σωπικό κίνητρο ή κυβερνητικές φιλοδοξίες για τον απλούστατο λόγο ότι πρόκειται για στελέχη μας καταξιωμένα που δεν έχουν ανάγκη από την υπουργική ιδιότητα, στην οποία δοκιμάστηκαν με επιτυχία. Πιστεύω ότι τα βασικά κυβερνητικά έως τώρα στελέχη μας πρέπει να δώσουν έμφα­ση στα κοινοβουλευτικά και κομματικά τους κα­θήκοντα. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με τις νέες πολιτικές συνθήκες που ισχύουν και για το ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τις αποφάσεις και τις επιλογές του λαού».

Μετά τη λήξη της επεισοδιακής συνεδρίασης ο Ευ. Βενιζέλος αναφέρθηκε σε ομόφωνη από­φαση, προκειμένου να διασκεδαστούν οι εντυ­πώσεις για σκληρή σύγκρουση.

Το ζήτημα πάντως της σύγκρουσης γύρω από τη συγκρότηση κυβέρνησης δεν πρόκειται να σταμα­τήσει εκεί. Τα βουβά και αμίλητα ώς προχτές στε­λέχη του κόμματος δεν φαίνονται διατεθειμένα να εγκαταλείψουν το κόμμα στις «ορέξεις» του Ευάγγελου Βενιζέλου. «Όσο περνά ο καιρός, τό­σο επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις ότι επιθυμεί να κάνει μια μικρή και ελεγχόμενη Ένωση Κέ­ντρου με πλαδαρό, νεοσυντηρητικό και διαχειρι­στικό πολιτικό λόγο, εξάρτημα μιας κατακερμα­τισμένης Κεντροαριστεράς» επισημαίνει ηγετικό στέλεχος που στήριξε την υποψηφιότητα Βενιζέ­λου, αλλά τώρα δηλώνει άκρως απογοητευμένος απ’ αυτόν.

Μάλιστα πολλοί επισήμαναν ότι είναι εντελώς αναντίστοιχες με την ιστορία του και ηττοπαθείς οι αναλύσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και ανα­φέρονται ιδιαίτερα στην αιχμή Βενιζέλου χτες στη συνεδρίαση της Κ.Ο., ότι δηλαδή «οι πολίτες στη μεγάλη τους πλειοψηφία μας αφαίρεσαν δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκλογικής και κοινο­βουλευτικής μας δύναμης και αυτό κάτι σημαίνει ως προς τον τρόπο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ, ως δεύτερου και μικρότερου εταίρου, σε ένα συνεργατικό κυβερνητικό σχήμα». Τονίζουν δε επ’ αυτού ότι στόχος δεν είναι η προσαρμογή του λόγου του ΠΑΣΟΚ σ’ ένα μικρό κόμμα, αλλά η προσπάθειά του επί­πονα, επίμονα και συστηματικά να «χτίσει» τις σχέσεις του με την κοινωνία, χωρίς αφορισμούς αλλά και μεγάλες κωλοτούμπες, όπως ήταν η συνάντηση του προέδρου του κόμματος με τους ιδιοκτήτες των ταξί Θύμιου Λυμπερόπουλου λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.

Παπανδρέου μαινόμενος…

Στα κεραμίδια όμως έχει ανέβει και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος όχι μόνο άνοιξε τον δρό­μο στην άνετη επικράτηση Βενιζέλου και ουσι­αστικά του παρέδωσε το κόμμα, αλλά και κατα­κερμάτισε με πολύ συστηματικό τρόπο την ομά­δα του προκειμένου να μην υπάρξουν προσκόμ­ματα στη διαδικασία διαδοχής και όλα να κυλή­σουν με «βελούδινο» τρόπο στο ΠΑΣΟΚ. Ο πρώ­ην πρωθυπουργός θεωρεί άκρως ταπεινωτικό το γεγονός ότι ο Βενιζέλος δεν ξεκαθάρισε σε κα­μία φάση ότι δεν τον θεωρεί «βαρίδι» του κόμμα­τος, δεν τον προστάτευσε απέναντι σε ευτελείς επιθέσεις για τη βουλευτική έδρα της Αχαΐας και επιμένει σε διεθνή λογιστικό έλεγχο για το κομ­ματικό χρήμα, τη στιγμή που υπάρχει παράδοση για εσωτερική διευθέτηση των οικονομικών του κόμματος από πρόεδρο σε πρόεδρο και ο ίδιος, όπως λένε συνεργάτες του, παρέλαβε σιωπηρά μια απερίγραπτη κατάσταση από τον Κώστα Σημίτη και επιχείρησε να εξυγιάνει το κόμμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι προεκλογικά οι επαφές Βενιζέλου - Παπανδρέου ήταν ελάχιστες, αφού ο νέος πρόεδρος του κόμματος δεν ήθελε στο «κάδρο» τον προκάτοχό του, ούτε και όσους δια­μόρφωσαν την πολιτική των δυόμισι τελευταίων χρόνων. «Είναι σαν να αποδέχτηκε πλήρως την κριτική των αντιπάλων μας για την εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στο μνημόνιο, ενώ όσοι τον ψήφισαν και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις δεν είχαν την ίδια αντίληψη. Καμία νέα ψήφο δεν προσέφερε η “θυσία” του κυβερνητικού παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ» επισημαίνει στο «Π» πρώην κυβερνητικό στέλεχος, σημειώνοντας: «γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι το ΠΑΣΟΚ θα συντριβεί από την οργή του κόσμου και το λέγαμε και δημόσια όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά πήγαμε σε μια προεκλογική καμπάνια ακατανόητη, απολογητι­κή, χωρίς να αποσαφηνίζουμε ότι με τη στάση μας και την πολιτική μας αυταπάρνηση κρατήσα­με τη χώρα όρθια. Ο Βενιζέλος δεν φάνηκε να στηρίζει και τόσο την αρχική κυβερνητική περίο­δο στην οποία μετείχε ως υπουργός Άμυνας και έκανε μια καμπάνια λες και όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2010 που ανέλαβε το υπουργείο Οι­κονομικών».

Το γεγονός ότι ο Βενιζέλος ως πρώτη μετεκλο­γική κίνηση στις 7 Μαΐου, χωρίς καν να αναμένει την πολιτική εξέλιξη, έσπευσε να καταργήσει όλα τα όργανα του κόμματος, δείχνει ότι επιθυ­μεί την πλήρη περιθωριοποίηση όσων δεν του είναι αρεστοί. Γι’ αυτό και έχουν ήδη αρχίσει οι ζυμώσεις και οι… νέες συμμαχίες.

Ήδη οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Γιώργος Πα­πανδρέου έχει βρει πεδίο συνεννόησης με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος έκανε και δημόσια άνοιγμα προς τον πρώην πρωθυπουργό τις τε­λευταίες προεκλογικές μέρες, λειαίνοντας τις αιχμές του για το «λεφτά υπάρχουν». Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, το βράδυ της Τρίτης σε τηλεφωνική επικοινωνία ο Παπανδρέου φέ­ρεται να αναρωτήθηκε «τι βλακείες είναι αυτές που κάνει ο Βενιζέλος» αναφερόμενος στη θέση του να μην προτείνει το ΠΑΣΟΚ πολιτικά στελέχη στην κυβέρνηση.

Ο… εθνικός διαπραγματευτής

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιμένει ότι πιο κρίσιμο θέμα είναι η δημιουργία Εθνικής Διαπραγ­ματευτικής Ομάδας (η οποία δεν υπήρχε επί κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου) που θα επιδιώξει την καλύτερη δυνατή αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, ώστε να κρα­τήσουμε όλο το κεκτημένο, όπως είπε στη συνεδρίαση της Κ.Ο. Για τη δημιουργία αυτής της ομάδας φαίνεται να έχουν συμφωνήσει οι αρχηγοί της Ν.Δ. και της ΔΗΜΑΡ και μάλιστα όπως αποκάλυψε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το βράδυ της Τετάρτης θα είχαν διαβούλευση με τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών Γιώργο Ζανιά. Το όργανο αυτό, σύμφωνα με το «όραμα» του προέ­δρου του ΠΑΣΟΚ, θα πλαισιωθεί από τεχνοκράτες συμβούλους, θα συνέρχεται τακτικά και μάλιστα θα ζητήσει να παίξει ο ίδιος πρωταγωνιστικό ρόλο επικαλούμενος την εμπειρία που απόκτησε και τις διεθνείς του επαφές. Στην επιτροπή θα αφεθεί μια κενή θέση για να προ­σέλθει και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την κατηγορηματική άρνηση του κόμματος, αφού έχει εντελώς διαφορετική προσέγγιση στη διαπραγματευτική στρατηγική.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ