Θέλησε… Επέμενε ο ολοκαίνουριος πρωθυπουργός μας να πάει
στις Βρυξέλλες και ν ασχοληθεί επισταμένα με τη «σωτηρία» μας, αλλά οι γιατροί
δε του το επέτρεψαν.
Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται και ως κοινωνία
συνεχίζουμε να παραμένουμε άσωτοι απολαμβάνοντας την εθνική μας ασωτία.
Από την άλλη, ο Άγιος Σώστης φαίνεται πως δεν έκανε το θαύμα
του, ούτε με την οικονομική μας εμπροσθοφυλακή. Στο δρόμο που χάραξε ο
πρωθυπουργός, αποφάσισε να τον ακολουθήσει και ο κ. Ράπανος.
Έτσι το βαρύ πυροβολικό της εθνικής μας σωτηρίας, παραδόθηκε
στα χέρια της επιστήμης για προσωπική ανακαίνιση. Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται
επ αόριστον, και οσονούπω θα πρέπει να αναζητηθεί… ισοδύναμη λύση.
Μια καλή λύση βεβαίως, είναι…
Να πάμε και πάλι στις εκλογές. Να ξαναβγούν πάλι από τα συρτάρια
τα σενάρια τρόμου και να μεγαλουργήσουμε. Αλλά…
- Τι αξία έχουν τελικά οι εκλογές στη χώρα των κοψοχέρηδων???
- Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που ο «κυρίαρχος» λαός ψηφίζει για τα «λεφτά που υπάρχουν» για να διαπιστώσει την αμέσως επόμενη στιγμή πως για να βρεθούν τα λεφτά, θα πρέπει να βγάλει στο σφυρί και τη χώρα του και την αξιοπρέπειά του???
- Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η αριστερή ψήφος πριν καν προλάβουν ν ανοίξουν οι κάλπες, έχει μετασχηματιστεί σε αριστερό δεκανίκι της δεξιάς πολιτικής???
- Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η ετέρα «αριστερή» ψήφος, παραμένει παρκαρισμένη και σιωπηλή στην αντιπολίτευση περιμένοντας να έρθει η ώρα της για να καταστεί κυβερνώσα, και μάλιστα σε ναι στιγμή – αυτή τη στιγμή – που θα έπρεπε να «χαλάει ο κόσμος» από μια κοινωνία που συνεχίζει να δυστυχεί.
- Και τελικά, τι αξία έχουν οι εκλογές σε μια χώρα που την κυβερνά ο τρόμος, ο εκβιασμός, και οι πολιτικές συμμορίες, έτσι ώστε να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική αυτοκτονία, στο όνομα της δήθεν αποφυγής της αυτοκτονίας της??? Απολύτως καμία…
Τα χαϊρια μας άλλωστε τα είδαμε. Η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές, όχι για να δρομολογηθεί η σωτηρία της, αλλά για να διασφαλιστεί η καταστροφή της. Και με την ευκαιρία αυτή, να γίνει και πραγματικότητα το όνειρο του Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός που επέμενε να εκβιάζει πως η χώρα δεν πρέπει να μείνει ούτε μια ώρα ακυβέρνητη, επέμενε - αν και ήξερε το πρόβλημά του - να γίνει πρωθυπουργός, διασφαλίζοντας έτσι την ακυβερνησία δια της παρουσίας του. Φοβερό???
Η λύση επομένως δεν μπορεί να είναι οι εκλογές. Αυτή η
κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα σε δυο πράγματα:
Ή να εξεγερθεί και να πάρει στα χέρια της το μέλλον του τόπου…
Ή να καταργήσει την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» των
κοτζαμπάσηδων, και να παραδώσει κατ ευθείαν και χωρίς προσχήματα τη διακυβέρνηση
του τόπου στις συμμορίες.
Στην Ελλάδα των κοψοχέρηδων… Αυτός θα είναι ο θρίαμβος της «άμεσης
δημοκρατίας».
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΣΩΣΤΗ ΣΩΣΕ ΜΑΣ...
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΣΩΣΤΗ ΣΩΣΕ ΜΑΣ...
Γράφω όχι επειδή βρήκα κάτι λάθος στο άρθρο. Όλα σωστά, ακόμα και οι κάπως υπερβολικές προβλέψεις σε λίγο μάλλον θα ωχριούν μπροστά στα γεγονότα, όπως συμβαίνει συνέχεια, τελευταία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε η περίπτωση του ασθενούς που εξακολουθούν να τού λένε "δεν έχεις τίποτα", ενώ του μένουν λιγότερο από δυο-τρείς μέρες ζωή.
Ειδικά για την "παρκαρισμένη ψήφο"... πολύ πετυχημένη η παρομοίωση!
Λες και δεν ξέρουν από που ήρθαν αυτά τα εκατομμύρια οι ψηφοφόροι. Δεν γεννήθηκαν τώρα, ούτε είναι εισαγόμενοι. Ναι, ήρθαν κουβαλώντας όλες τις απαιτήσεις που είχαν εκεί που ήσαν, τις ελπίδες και τις ψευδαισθήσεις τους... Είναι εκείνοι που είτε δεν πρόλαβαν να φάνε απ' την κουτάλα, είτε έφαγαν και καλόφαγαν μάλιστα, αλλά τους κακοφάνηκε ο απογαλακτισμός. Και μπορεί να φέρουν μαζί τους κι άλλους τόσους την άλλη φορά. Μη νομίσετε ότι το γράφω για να τους κατηγορήσω που "έφυγαν" από το κόμμα "τους". Απλώς να δείξω ότι η νοοτροπία όλων μας έχει καλλιεργηθεί στο "λεφτά υπάρχουν", ."...όλα, δώσ' τα όλα", το ευ ζειν με δανεικά κλπ. "Έρχεται ο Ανδρέας να φάει ο κόσμος κρέας" ήταν ο τίτλος επιθεώρησης που ανέβασε ο (αείμνηστος) Χατζηχρήστος την περίοδο 80-81 στο θέατρό του (Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους γωνία), αν θυμάμαι καλά.
Η θεωρία του ώριμου καρπού που θα πέσει στα χέρια μας μόνος του... Άρα μένει εμείς να σταθούμε από κάτω. Ή όπως η θεωρία της επανάληψης τής Ιστορίας. Αρκεί να ακολουθήσουμε τα ίχνη. Να μας γράφουν τα πρωτοσέλιδα με το μικρό μας όνομα... Να λέμε ότι θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή... Οι πιο ακραίοι ότι θα "φάμε τους πλούσιους"... Αρκεί να έχουμε τα ίδια αντιδρώντα και θα πάρουμε τα ίδια προϊόντα (σημ. αυτό θα το έλεγε ένας ημιμαθής τής χημείας). Δεν είναι όμως όλες οι συνθήκες ίδιες. Η αγελάδα (ονόματι Ε.Ε.) που μας είχαν δώσει, τότε ήταν νεογέννητη, τώρα ετοιμοθάνατη. Και νομίζουν κάποιοι ότι θα κερδίσουμε αν φερθούμε σαν το δύστροπο παιδί (ας πούμε αλητεία, ναρκωτικά) που υπολογίζει ότι δεν πρόκειται να το διώξουν οι γονείς από το σπίτι, άρα με το να γίνει σκληρότερο ίσως αυξήσει τις απολαβές του και φτάνει στα όρια, και τότε χάνει τους γονείς.
Βέβαια, βαστούν το επιχείρημα ότι δεν έχουν ευθύνη για τα τωρινα αποτελέσματα. Το χειρουργείο που λέγεται ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ με τις μεθόδους που ακολούθησαν είχε σαν αποτέλεσμα την επιδείνωση τής κατάστασης τού ασθενούς (που λέγεται Ελλάδα). Άρα διώχνουμε τους γιατρούς (σωστό ακούγεται). Άρα φωνάζουμε τους απ' έξω από το χειρουργείο που έχουν άλλα κόλπα (όχι και τόσο σωστό, αλλά ακούγεται). Κοιτάμε τι αποτελέσματα είχαν σε χώρες που δούλεψαν οι συγκεκριμένες μέθοδοι... (ακόμα μέχρι σήμερα οι άνθρωποι εκείνοι, και ιδίως οι γυναίκες τους, τρέχουν από δω κι από κει σε άλλες χώρες, και στη δική μας, κάνοντας κυρίως "ταπεινές" εργασίες). Δεν ξέρω τι είναι το καλύτερο...
Πάντως το μόνο που δεν πρόκειται να ξαναγίνει είναι οι ανθρωπο-ουρές στην Αθήνα (θυμάμαι την Πανεπιστημίου...) να αγοράσουν ή να ανανεώσουν ΟΜΟΛΟΓΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΕΤΒΑ κλπ...
Παλεύουν οι κυβερνήσεις μας τόσον καιρό τώρα να διορθώσουν την κατάσταση από τα λογιστήρια, να μειώσουν το ένα, να αυξήσουν το άλλο, λες και το λάθος είναι λογιστικό... Παραγωγικότητα, παραγωγή: λέξεις στα αζήτητα. Προβληματικές επιχειρήσεις σου λέει, κρατικοποιήθηκαν, έκλεισαν, και τελικά βγήκαν όλοι κερδισμένοι, από τη διαιτησία μέχρι τους χρεωκοπημένους πρώην ιδιοκτήτες, αν δεν κάνω λάθος. Χωράφια χέρσα, πόσα; Απλήρωτοι εργαζόμενοι μετρούν εξάμηνα πλέον στον ιδιωτικό τομέα... Για παραγωγή, κανείς.
Ειλικρινά δεν ξέρω ποιά μπορεί να είναι τα χειρότερα που αισθάνομαι ότι έρχονται. Αν διαλυθεί η Ε.Ε. πολλοί θα πούνε "τι είχαμε, τι χάσαμε". Λέτε να διαλυθεί η Ελλαδίτσα μας; Εδώ δεν μπορούμε να πούμε τό ίδιο! Κάποιοι ίσως το πουν, εγώ λέω ώ, μη γένοιτο! Ίσως γι αυτό τα: "Εθνική ανεξαρτησία", "κυριαρχία" και τα τοιαύτα, έχουν επιμελώς μπει στη γωνία... Καλή δύναμη αδέρφια...