Εσύ; Σε ποιο γήπεδο θα παίξεις μπάλα; Εκεί που κάνουν παρέλαση τα προσχήματα ή σε κείνο που οι αγωνιζόμενοι λαοί γράφουν πραγματική ιστορία;
Η λογική του ανόητου, είναι να συγκρίνει τους νεκρούς από
τον κορωνοϊό, με τους νεκρούς από οποιαδήποτε άλλη αιτία. Κάτι σαν να ζυγιάζει
δηλαδή με τα δυο χέρια τ αρτσίθκια του γαϊδάρου, για να δει ποιο από τα δύο
είναι το πιο βαρύ…
Συμψηφισμός νεκρών βέβαια δεν γίνεται… Δεν μπορεί και δεν
πρέπει να γίνεται με όρους ανθρωπιάς. Ο μοναδικός που έχει δικαίωμα να κάνει, ΟΧΙ
συμψηφισμό ΑΛΛΑ αυτή την μακάβρια καταγραφή, είναι μονάχα η Ιστορία. Και οφείλει
να το κάνει, ΟΧΙ για να χτίζει τα άλλοθι της μιας αιτίας απέναντι στην άλλη…
ΑΛΛΑ για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους το τίμημα της απανθρωπιάς και της εγκληματικής
αδιαφορίας…
Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την θέα ενός νεκρού… ενός δικού
σου νεκρού… Αυτό το μοναδικό σε σημασία γεγονός δεν το συμψηφίζεις ποτέ με κάτι
άλλο. Θα παραμένει πάντα ξεχωριστό σε σοβαρότητα και βαρύτητα γεγονός, ακόμη
και από το σύνολο των θυμάτων που κουβαλάει στα σπλάχνα του αυτός ο πλανήτης…
- Στον δικό σου νεκρό το πρόβλημα το βιώνεις… Όλους τους υπόλοιπους τους προσεγγίζεις ως θεατής.
- Τον δικό σου νεκρό δεν τον βάζεις στην ζυγαριά με κανέναν άλλο. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να βάζεις στην ζυγαριά τους άλλους νεκρούς;
Η υπεύθυνη αντιμετώπιση… Απαιτεί λύση… Απαιτεί την τιμωρία του
φονιά… Απαιτεί αυστηρές προτεραιότητες στις ιεραρχήσεις…
Δεν μπορεί από την μία να υποκρίνεσαι ότι θρηνείς για τους νεκρούς
από την πείνα, κι από την άλλη να θεωρείς ότι στην αντιμετώπιση της σύγχρονης
βιολογικής κατάρας αυτό που προέχει είναι να τσουλήσει η Οικονομία και για τα
υπόλοιπα έχει ο Θεός.
Το «τσούλημα» της Οικονομίας του κέρδους είναι αυτό που «μοιράζει»
πείνα στην Αφρική και μισθούς 5 δολαρίων τον μήνα στο ανταγωνιστικό προϊόν του
Μπαγκλαντές ή της Μαλαισίας. Η λογική παραμένει η ίδια… Τα προσχήματα αλλάζουν…
Μην παγιδεύεσαι…
Η πείνα και οι νεκροί της, δεν είναι θέλημα του Θεού αλλά
προϊόν μιας συγκεκριμένης αντίληψης για την Οικονομία. Καλό θα είναι επομένως, ο απλός
καθημερινός άνθρωπος, να μην παρασύρεται σε λογικές που νομιμοποιούν τον φονιά.
Αυτό λοιπόν που προέχει, είναι η σωτηρία ανθρώπων, είναι η τιμωρία των ενόχων, είναι η ακύρωση της δυνατότητας αυτού του βιολογικού τέρατος να επανέρχεται και να μοιράζει πιστοποιητικά θανάτου στον πλανήτη.
Αυτό λοιπόν που προέχει, είναι η σωτηρία ανθρώπων, είναι η τιμωρία των ενόχων, είναι η ακύρωση της δυνατότητας αυτού του βιολογικού τέρατος να επανέρχεται και να μοιράζει πιστοποιητικά θανάτου στον πλανήτη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των υποχρεώσεων θα πρέπει να τσακίσουν
οι πολίτες τα σχέδια των αδίστακτων και κομπραδόρικων ελίτ, που επιδιώκουν να
μετατρέψουν τα θύματα σε λίπασμα για την τερατογένεση του νέου κόσμου που οραματίζονται, και την πανδημία σε πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τροποποιήσουν δραματικά τους όρους της ζωής των ανθρώπων.
Και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν, είναι η
αποφασιστικότητά τους να τσακίσουν τα χέρια τους και τα εργαλεία που θα
χρησιμοποιήσουν στην προσπάθειά τους να επιβάλουν καινούριο σύστημα διοίκησης
και αντιδραστικές ανατροπές στην καθημερινότητα των πολιτών.
Αυτό είναι το στοίχημα των πολιτών και όχι η ετοιμότητά τους
να αρπάξουν πρόθυμα τα δολώματα που σερβίρονται απλόχερα, για να στείλουν την
οργή τους σε ένα ταξιδάκι αναψυχής στον γάμο του Καραγκιόζη.
Το πλαίσιο ανάταξης που συμφώνησαν οι αχυράνθρωποι των τραπεζιτών,
δεν είναι οξυγόνο για τις κοινωνίες που ασφυκτιούν αλλά μια ακόμη θηλιά στο
λαιμό τους. Είναι ένα πακέτο με καινούρια υπερχρέωση και οσονούπω θα σκάσει και
το παραμύθι για την ανάγκη καινούριων μέτρων προκειμένου να εξυπηρετηθεί…
Η εφαρμογή των καινούριων μέτρων δημοσιονομικής
ανταπόκρισης, θα συνοδευτεί αναγκαστικά από ένα νέο αυταρχικό θεσμικό πλαίσιο
που θα πειθαναγκάσει τους πάντες στην βίαια προσαρμογή των απαιτήσεών του…
Η επιθετική προσπάθεια ανάταξης που θα επιχειρηθεί εκ μέρους τον ισχυρών, θα έχει χαρακτηριστικά νεοαποικιοκρατίας, στυγνής υποτέλειας, εκβιαστικής αφαίμαξης ζωτικού χώρου και στρατηγικής υποδομής, πλιάτσικου στον φυσικό πλούτο, και στο πλαίσιο των νέων γεωστρατηγικών προσεταιρισμών και αναζήτησης καινούριων ισορροπιών, θα συμπεριλαμβάνονται ακόμη και επιλογές αλλαγής συνόρων.
Η επιθετική προσπάθεια ανάταξης που θα επιχειρηθεί εκ μέρους τον ισχυρών, θα έχει χαρακτηριστικά νεοαποικιοκρατίας, στυγνής υποτέλειας, εκβιαστικής αφαίμαξης ζωτικού χώρου και στρατηγικής υποδομής, πλιάτσικου στον φυσικό πλούτο, και στο πλαίσιο των νέων γεωστρατηγικών προσεταιρισμών και αναζήτησης καινούριων ισορροπιών, θα συμπεριλαμβάνονται ακόμη και επιλογές αλλαγής συνόρων.
- Για τους ισχυρούς νταβατζήδες και τα περιφερειακά μαντρόσκυλα, αυτές είναι οι προκλήσεις…
- Για την δουλοπρεπή πολιτική ελίτ της χώρας, αυτό είναι το πλαίσιο των νέων αναβαθμισμένων υποχρεώσεων που σταδιακά τους ανατίθενται…
Εσύ; Σε ποιο γήπεδο θα παίξεις μπάλα; Εκεί που κάνουν
παρέλαση τα προσχήματα ή σε κείνο που οι αγωνιζόμενοι λαοί γράφουν πραγματική ιστορία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου