Γιατί το έκτρωμα του Λαφαζάνη, συνιστά δόλιο και επικίνδυνο ανάχωμα έτοιμο να χτυπήσει πισώπλατα την Ελλάδα???

Ένα νέο καρκίνωμα γεννιέται αυτή την περίοδο στην Ελλάδα, με τιμονιέρη το Λαφαζάνη, με συγκυβερνήτες ένα τμήμα από την αφρόκρεμα του ΣΥΡΙΖΑίϊκου καιροσκοπισμού... 

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και με φιλοδοξία να συσπειρώσει την κινούμενη άμμο του εκλογικού σώματος, που στο όνομα της δήθεν «αριστερής – δημοκρατικής» παράταξης, έχει καταστεί αντικειμενικά συνένοχη, σε κορυφαία εγκλήματα σε βάρος του τόπου.

Η αρνητική κριτική με την οποία τοποθετούνται απέναντι σ αυτό το καρκίνωμα, ομάδες εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν πρέπει να εξαπατά πολίτες σκεπτόμενους, αφού η βασική επιδίωξη αυτής της «κριτικής», είναι να καταστήσει «εμπορικό» πολιτικά το όνομα της ΛΑΕ και του Λαφαζάνη, μπροστά στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Αν ανασύρουμε στη μνήμη μας τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε απ όλους αυτούς την προηγούμενη τριετία ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του… 

Αν αναλογιστούμε τη μεθοδολογία με την οποία υπερτονίστηκε η δήθεν «αριστερή» του φυσιογνωμία ακόμη και μέσα στο επτάμηνο της κυβερνητικής αθλιότητας…  

Και αν συνυπολογίσουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε για να ευνουχίσει προσδοκίες και οράματα, και να αλυσοδέσει ακόμη πιο ασφυκτικά τη χώρα στα κατοχικά δεσμά, τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι…

Όσο η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και ο διάττοντας αστέρας του Τσίπρα, δεν υπήρξε γέννημα ενός ρωμαλέου και προσανατολισμένου πολιτικά κινήματος, αλλά μέρος του γενικότερου σχεδιασμού των κυρίαρχων κύκλων της Κατοχής, που ήθελαν τα ταπεινωτικότερα κομμάτια της...

πιο κατάπτυστης συμφωνίας, να «κλείσουν» με μια «αριστερή» κυβέρνηση, προκειμένου να ευνουχίσουν τις προσδοκίες και να εκφυλίσουν κάθε δυναμική πραγματικής αντίστασης…

Άλλο τόσο και το έκτρωμα του Λαφαζάνη, δεν αποτελεί δημιούργημα της ανάγκης για πραγματική πολιτική αντίσταση, αλλά ένα ακόμη εφεδρικό ανάχωμα, πλήρως υποταγμένο στις λογικές των κυρίαρχων κύκλων του ευρωιερατείου,  που μετά την πολιτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, "παίρνει θέσεις" για την επόμενη μέρα, προκειμένου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δεύτερο χρόνο, για να ακυρώσει ανώδυνα τη λαϊκή οργή και κάθε διάθεση πραγματικής και στοχευμένης πολιτικής αντίστασης.

• ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, παρά τον όποιο πολιτικό σαματά, αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Ενός νομίσματος που έχει βρώμικο παρελθόν, και που αυτό το παρελθόν μόνο το πεμπτοφαλαγγίτικο μέλλον τους μπορεί να προδιαγράψει.

• ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, ενσωματωμένοι μέχρι τα μπούνια στην πεμπτοφαλαγγίτικη λογική της ευρωλαγνείας και του ευρωκομμουνισμού, ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να αμφισβητήσουν συνολικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνονται και θεσμοποιούνται οι κατοχικοί κανόνες, και ως εκ τούτου είναι μοιραίο να τους υπηρετούν προδίδοντας και ξεπουλώντας οράματα και προσδοκίες των εξαπατημένων πολιτών που έκαναν το λάθος να τους εμπιστευτούν και να εναποθέσουν σ αυτούς τις ελπίδες τους.

• ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, εγκλωβισμένοι απόλυτα στην προδοτική για τους λαούς και το κίνημα αντίληψη της σοσιαλδημοκρατίας, μόνο ως εργαλείο ανάσχεσης και όχημα δουλοφροσύνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και κανείς επ αυτού δε δικαιούται να έχει τις ελάχιστες αυταπάτες.

Και μπορεί η «αγόμενη και φερόμενη» από μεγαλοστομίες και φαμφάρες Ελληνική κοινωνία, να ανακαλύπτει όψιμα τους επίδοξους σωτήρες της, κοιτάζοντας μονάχα τη μάσκα τους και όχι αυτό που επιμελώς κρύβεται πίσω ή κάτω από αυτήν, όμως η ιστορία της Ευρώπης, μόνο ντροπή μπορεί να αισθάνεται για το βρώμικο ρόλο που έπαιξε διαχρονικά ο Ευρωκομμουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία, δυνάμεις δόλιες και καταστροφικές, που παρέλαβαν εμπιστοσύνη, σεβασμό και πολιτική δυναμική από τους λαούς των χωρών τους, και παρέδωσαν τελικά και τις χώρες τους και τους λαούς, στα σύγχρονα γκεσταπίτικα κολαστήρια.

Δεν έχει παρά να δει κανείς την κατάντια του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος του Ζώρζ Μαρσαί, όσο και του Ιταλικού του Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, για να διαπιστώσει τελικά πόση εμπιστοσύνη αξίζει να επενδυθεί από τους λαούς, στα πολιτικά λαμόγια της προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»