Ο "ΠΑΠΑΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ" (Τραπεζιτών) ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η στάση της Αριστεράς απέναντι στη θρησκεία αποτελεί εδώ και δεκαετίες, αν όχι αιώνες, ένα ακανθώδες ζήτημα...

Για όσους υποστηρίζουν ότι κάθε επαναστατική ή έστω προοδευτική πολιτική πρέπει να έρχεται σε σύγκρουση με τη θρησκεία θα υπάρχει πάντα το...

έργο και ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη ο οποίος σεβάστηκε τις θρησκευτικές αντιλήψεις της ελληνικής επαρχίας και κέρδισε μαχητές για τον αγώνα του.

Για όσους υποστηρίζουν ότι η θρησκεία είναι απλώς το όπιο του λαού θα υπάρχουν κάποιοι που θα μας θυμίζουν ότι στις αναλύσεις μας πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας ολόκληρη τη φράση του Μάρξ: «Η θρησκεία είναι ο ανασασμός της βασανισμένης ύπαρξης, η καρδιά ενός κόσμου χωρίς καρδιά, το πνεύμα μιας εποχής χωρίς πνεύμα. Είναι το όπιο του Λαού».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βέβαια προχώρησε ένα βήμα περισσότερο λέγοντας ότι «Οι Αγιορείτες ενσαρκώνουν το σύνθημα των Ζαπατίστας – Όλα για όλους, τίποτε για μας»!

Έχουν υπάρξει πράγματι κληρικοί στην Ελληνική ιστορία, τους οποίους ο υποδιοικητής Μάρκος θα ήταν υπερήφανος να έχει ανάμεσα στους ένοπλους μαχητές του.

Αντιγράφουμε για το λόγο αυτό από τη σελίδα Κόκκινος Φάκελος, τα σύντομα βιογραφικά των σημαντικότερων κληρικών που πολέμησαν στο πλευρό του ΕΑΜ

O παπά-Ανυπόμονος:  Ο ηγούμενος Γερμανός Δημάκης γεννήθηκε το 1912 στο Αγρίδυο Γορτυνίας. Η κατοχή τον βρίσκει ηγούμενο στην Γκιώνα όπου συναντά τον Άρη Βελουχιώτη να σχηματίζει τον ΕΛΑΣ. Σύντομα θα ενταχθεί και εκείνος στις γραμμές του και θα πάρει την θέση του στο επιτελείο του Άρη. Ο Βελουχιώτης τον ξεχωρίζει για την θέρμη του και την ορθή του κρίση και τον συμβουλέυεται συχνά. 

Από την σχέση τους αυτή ο Δημάκης θα μείνει γνωστός ως ο παπάς του Άρη. Με την συνθήκη της Βάρκιζας ο Δημάκης επιστρέφει στο εκκλησιαστικό του πόστο, όμως ο εμφύλιος θα τον συμπεριλάβει στην δίνη του. Η συμμορία του Βουρλάκη τον συλλαμβάνει με εντιλή του στρατού και τον βασανίζει μέχρι να αναθεματίσει τους κομμουνιστές της Φθιώτιδας. Τελικά και η δικτατορία θα τον περάσει μεταξύ σφύρας και άμωνος μέχρι το 1975 που τόσο η πολιτεία όσο και η εκκλησία θα αναγνωρίσουν την δράση του προς όφελος του ελληνικού λαού. Πέθανε το 2004

Ο μητροπολίτης ΚοζάνηςΙωακείμ : Φλογερό στέλεχος του ΕΑΜ και γνήσιος αγωνιστής του ελληνικού λαού. 

Ο μητροπολίτης Ιωακείμ, εντάχθηκε στο ΕΑΜ μετά από παρότρυνση του παπά Ανυπόμονου. 

Υπερασπίστηκε τα δίκια του λαού όχι μόνο απέναντι στους Γερμανούς, αλλά και το 1946 αρνήθηκε να αναθεματίσει του κομμουνιστές και διώχθηκε από το σχήμα και την εκκλησία. Πέθανε πάμφτωχος μένοντας με συγγενείς του.  Στην φωτογραφία εικονίζεται με την ΠΕΕΑ.

Ο μητροπολίτης ΗλείαςΑντώνιος: Ένας πραγματικός “εργάτης” του λαού. Η δράση του ήταν πολύπλευρη και αξιόλογη. Εκτέινονταν από το φλογέρο εκ του άμβωνος κύρηγμα μέχρι την γεωργική δουλειά κοντά στους γεωργούς του ΕΑΜ. 

Ένας πραγματικός Παπαφλέσσας της κατοχής. Με τον εμφύλιο καταστάθηκε ιερόσυλος και αποσυνάγωγος και του αφαιρέθηκε η μητρόπολη. 

Ο ίδιος επέστρεψε με την οικογένειά του μέχρι το 2000 όπου και πεθανε. Στην φωτογραφία ο Αντώνιος (μέση) σε εργασίες της ΠΕΕΑ.

Ο παπά Στάθης Κτενάς: Υπήρξε καθοδηγητής του ΕΑΜ από την Λευκάδα. Η ιδιαίτερη πατρίδα του, το 1944, τον τιμά εκλέγοντάς τον εθνοσύμβουλο της ΠΕΕΑ, και εκείνος μεταβαίνει στην Γκιώνα όπου συμμετείχε στις εργασίες της μαζί με τους Μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο. Παράλληλα οργανώνεται στο ΚΚΕ. Το 1945 φυλακίζεται και επί 12 χρόνια σέρνεται από κάτεργο σε κάτεργο. 

Οι κακουχίες, οι στερήσεις και η ηλικία, υποσκάπτουν την υγεία του και αποφυλακίζεται λόγω ανηκέστου βλάβης. Δύο χρόνια πριν η Μητρόπολη της Λευκάδας είχε προχωρήσει στον αποσχηματισμό και την καθαίρεσή του. Λίγο μετά την απελευθέρωσή του ο παπά – Στάθης εντάσσεται στην ΕΔΑ επιχειρώντας να συνεχίσει τον αγώνα του. Το 1967 η αμερικανόφερτη Χούντα τον συλλαμβάνει και έτσι ξαναβρίσκεται στην εξορία της Γιούρας. Μετά από δύο χρόνια αφήνεται ελεύθερος και ξαναγυρίζει στο νησί του. Εκεί δεν χάνει χρόνο και συγκροτεί με δική του πρωτοβουλία και κίνδυνο ζωής, την πρώτη παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ στη Λευκάδα. Χάνεται από την ζωή το 1980. (φωτογραφία και πηγή Λευκαδίτικα Νέα)

Ο παπά Χολέβας: Υπήρξε ένα απο τα πιό μαχητικά στελέχη του ΕΛΑΣ και σε αντίθεση με πολλούς ιερείς, συμμετείχε σε ένοπλο σώμα του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Παπαφλέσσας. 

Στο επάγγελμα ήταν φιλόλογος και διετέλεσε Γ.Γ. της Παγκληρικής Ένωσης Ελλάδας, στρατιωτικός ιερέας της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. 

Πέθανε πλήρης ημερών το 2001.

Φυσικά ο Τσίπρας δεν ασχολήθηκε καν με τέτοιους παπάδες...

http://info-war.gr