ΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ή ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ???

Η Αριστερά οφείλει να οργανώσει τώρα, άμεσα την πολιτική της αντίσταση πρωτοστατώντας στη δημιουργία και στο ξέσπασμα ενός ασυμβίβαστου κινήματος νέου πατριωτισμού... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Που θα ανατρέψει την κατοχή, τα ανδρείκελα που την υπηρετούν, που θα συμβάλει στην πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για ρήξεις και καθολικότερες πολιτικές αλλαγές.

Πέντε χρόνια παραμύθι είναι πάρα πολλά για έναν ολόκληρο λαό που έχει καταδικαστεί σε ένα υπερεντατικό πρόγραμμα αποβλάκωσης, με την πολιτική αντιπολίτευση να επιδίδεται σε έναν πρωτοφανή πολιτικό αυνανισμό, αναλωνόμενη στην περιγραφή του εφιάλτη και αρνούμενη πεισματικά να πρωταγωνιστήσει στην ανατροπή των εξελίξεων.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν, η οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού ήταν πρωτοφανής, πήρε το χαρακτήρα ανελέητου κατοχικού πλιάτσικου σε ολόκληρη την επικράτεια, και αυτό το πρωτοφανές αίσχος, με έντονο το στοιχείο της γενικευμένης εθνοκτονίας ως προς τη σύλληψή του, βαφτίστηκε «φορολογικός εκσυγχρονισμός και λοιπές αναγκαίες φορολογικές μεταρρυθμίσεις».

Σ αυτά τα πέντε πέτρινα χρόνια, ο πραγματικός πλούτος της χώρας βγήκε στο σφυρί, και υπό τον εύπεπτο τίτλο «αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας», πλιατσικολογήθηκε ότι έχτισε με αίμα αυτός ο λαός από...

την εποχή της εθνεγερσίας, μέχρι την αποφράδα ημέρα που τα ινία της χώρας παραδόθηκαν στους ολετήρες του έθνους μας.

Σ αυτή την πενταετία του αίσχους, οι θεσμοί καταρρακώθηκαν, το εθνικό Σύνταγμα έγινε πατσαβούρι στα χέρια των βιαστών, και η θλιβερή κατάντια της ελληνόφωνης δικαιοσύνης, με τίμημα τα αναδρομικά αργύρια της ντροπής, τη μετέτρεψε από θεματοφύλακα αξιών ενός έθνους, σε κατάπτυστο αβανταδόρο της κατοχής, που δε δίστασε να προσδώσει «νομιμότητα» σε πρακτικές και αποφάσεις που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα εκτάκτων δικαστηρίων με το ερώτημα της εσχάτης προδοσίας για τους θλιβερούς τους πρωταγωνιστές. Ο απολογισμός της ταπείνωσης σ αυτή την πενταετία της ντροπής είναι αμείλικτος:

• Πολίτες φτωχοί και κοινωνία δυστυχισμένη, παραδομένη στο έλεος των πλιατσικολόγων με τα λευκά κολάρα, χωρίς ελπίδα και με μηδενική εθνική προοπτική.

• Χώρα κουρελιασμένη με τα κοράκια ν αρπάζουν ότι προλάβουν απ το κουφάρι της, στο μεγαλύτερο πανεθνικό πλιάτσικο που στήθηκε ποτέ.

• Κοινωνική αποταμίευση δεκαετιών, απόλυτα αποδεκατισμένη…

Και το μοναδικό που παραμένει στο ύψος του, αγέρωχο και ακλόνητο, είναι το χρέος που βάφτισαν δημόσιο, για να μεταβιβάσουν το δικό τους έγκλημα στις πλάτες των πολιτών.

Και σ αυτές τις συνθήκες της απόλυτης κατάρρευσης, οι πλέον ξεφτιλισμένοι ηγέτες του πλανήτη, τολμούν να μιλούν για «success story», και για «οικονομία που κάνει ράλι»,  υπονοώντας τα παιχνιδίσματα των λογιστικών καρτελών, πάνω στα πτώματα των δολοφονημένων πρωταγωνιστών της.

Τα ίδια τα ανδρείκελα που δρομολόγησαν αυτή την κατάσταση υπηρετώντας κατοχικές εντολές, έχουν επίγνωση – απόλυτη επίγνωση – της προσωπικής τους ενοχής για το μεγάλο έγκλημα σε βάρος της χώρας. Αυτός είναι και ο λόγος που επιχειρούν με θεσμικές λαθροχειρίες την προσωπική τους θωράκιση, από το ενδεχόμενο να στηθούν δικαστήρια – καταπέλτες που θα τους τιμωρήσουν παραδειγματικά.

Διόλου τυχαία λοιπόν δεν είναι η φιλολογία περί τροποποίησης του ποινικού κώδικα, μέσα από μια διαδικασία που θα ξαναβιάσει το Σύνταγμα μέχρι να δρομολογήσουν και τη δική του τροποποίηση. 

Πρόκειται για μια απόπειρα, που με σύμμαχο την Ελληνόφωνη δικαιοσύνη, επιχειρεί να νομιμοποιήσει το εθνικό έγκλημα, να ποινικοποιήσει τον καταγγελτικό λόγο που θα τους ξεμπροστιάζει, και να ισχυροποιήσει τετελεσμένα ακαταδίωκτου για τους πρωταγωνιστές της εθνικής προδοσίας.

Αυτή λοιπόν η πορεία θα πρέπει ν ανακοπεί άμεσα, και η Αριστερά όφειλε ήδη να έχει αναλάβει το ρόλο που της αναλογεί, στα πλαίσια της ιστορικής της ευθύνης.

Το σύνθημα της άρνησης πληρωμής φόρων, θα πρέπει να καταστεί σύνθημα πολιτικό. Σύνθημα που θα εμπνεύσει και θα δρομολογήσει μεγάλους πολιτικούς - πατριωτικούς αγώνες, σύνθημα ικανό να δρομολογήσει κίνημα εφάμιλλο σε δυναμική με το κίνημα της εθνικής αντίστασης και τους μεταπολεμικούς πολιτικούς αγώνες.

Το σύνθημα της άρνησης πληρωμής φόρων, πρέπει να πάψει ν αποτελεί αντικείμενο πολιτικής νουθεσίας για την Αριστερά, και να αποτελέσει την κατακλείδα γύρω από την οποία θα συγκροτηθεί ένα ευρύτατο πατριωτικό κίνημα, αποφασισμένο να ανατρέψει το κατοχικό καθεστώς και να τιμωρήσει παραδειγματικά τα ελληνόφωνα ανδρείκελά του. 

• Αυτό χρέος δεν είναι δημόσιο, γιατί από τις συναλλαγές της βρωμιάς που το διαμόρφωσαν, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν καρπώθηκαν ωφελήματα, και επομένως δεν επιβαρύνονται και με καμία θεμιτή υποχρέωση αποπληρωμής του.

• Αυτό το χρέος είναι προϊόν λαμογιάς και συναλλαγών αθλιότητας του πολιτικού προσωπικού με τους υποτιθέμενους δανειστές, οι οποίοι αυτή τη στιγμή θα πρέπει να πεταχτούν έξω και δια παντός από τη χώρα.

• Αυτό το χρέος αποτυπώθηκε λογιστικά προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο απροκάλυπτης κατοχής, και να νομιμοποιήσει ως βολικό άλλοθι την παρουσία τους αλλά και πολιτικές πλιάτσικου σε βάρος της χώρας.

• Αυτό το χρέος ανακυκλώνεται με θύματα τους υπερχρεωμένους πολίτες απέναντι στο ίδιο το κράτος, που μπαίνουν στην κρεατομηχανή της κατοχής, σε ένα φαύλο κύκλο οργίων που βγάζουν στο σφυρί την ίδια τη χώρα.

Η Αριστερά αντί να παραμυθιάζεται και να εξασφαλίζει με τη στάση της μια ιδιότυπη ανοχή στα ανδρείκελα, που θα εξαντλείται στον «επαναστατημένο» λόγο αλλά με ατολμία πολιτική και φοβικά σύνδρομα, οφείλει να αφυπνιστεί άμεσα και να συνειδητοποιήσει το λάκκο που της ετοιμάζουν πριν να είναι πλέον αργά.

Η επιλογή της να παραμένει εντός των προδιαγραφών του «καλού παιδιού» που πολιτικά καταγγέλλει και που επιχειρεί πολιτικά να αφυπνίζει την κοινωνία, κοντολογίς θα αποδειχτεί ολέθρια και για την ίδια της την ύπαρξη και για τη νομιμότητα της πολιτικής της δράσης.

Η Αριστερά λοιπόν οφείλει να οργανώσει τώρα, άμεσα την πολιτική της αντίσταση πρωτοστατώντας στη δημιουργία και στο ξέσπασμα ενός ασυμβίβαστου κινήματος νέου πατριωτισμού, που θα ανατρέψει την κατοχή, τα ανδρείκελα που την υπηρετούν, που θα συμβάλει στην πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για ρήξεις και καθολικότερες πολιτικές αλλαγές.

Σε διαφορετική περίπτωση, τα φοβικά σύνδρομα, και η πολιτική ατολμία για ανάληψη δράσης, θα αποδειχτούν σύντομα η πλέον θανάσιμη παγίδα στην οποία έχει εγκλωβιστεί η Αριστερά, και ταυτόχρονα θ αποτελέσουν ταφόπλακα για την υπόσταση της ίδιας της χώρας.

Ακούει κανείς εκεί στον Περισσό ή ακόμη δεν τελείωσε το ιδεολογικό μάθημα για «αυθεντικούς» επαναστάτες??? Για σας χτυπά η καμπάνα και όχι για τις νεοταξίτικες κορδελιάστρες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί έχουν θέμα ν ασχοληθούν: Τα δικαιώματα της πουστι@ς σ ολόκληρο τον πλανήτη.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"