Όταν έχεις διαπράξει τέτοιου είδους κακουργήματα, έχοντας την ξιπασμένη αυταπάτη, ότι ο λαός αποτελείται –ες αεί-από ζώα και χαχόλους, που αποδέχονται στωικά τη μοίρα τους άνευ αντίστασης, τότε η προσγείωση είναι οδυνηρή...
Νόμιμη λεηλασία
σημαίνει, ο νόμος να παίρνει από ορισμένα άτομα ό,τι τους ανήκει και να
το δίνει σε άλλα πρόσωπα, στα οποία δεν τους ανήκει. Δες αν ο νόμος
ευνοεί έναν πολίτη εις βάρος του άλλου, κάνοντας ό,τι ο ίδιος πολίτης
δεν θα μπορούσε να κάνει, χωρίς να διαπράξει έγκλημα...».
Claude Frédéric Bastiat, Γάλλος πολιτικός κι οικονομολόγος, θιασώτης του κλασικού φιλελευθερισμού: «Ο Νόμος» (1850).
______________________________
Ό Βενιζέλος έχει καταληφθεί από πανικό, το οποίον –συχνά-εκδηλώνει απροσχημάτιστα και με άγαρμπο τρόπο.
Εδώ και πολύ καιρό, έχει καταστεί φανερό σ΄όλους πλέον, ότι το εν λόγω ανθρωποειδές περιφέρει με αγωνία το φόβο του για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.). Νιώθει μετέωρος και ακάλυπτος, ενώ...
συγχρόνως εισπράττει καθημερινά το μίσος, την απέχθεια και-το κυριώτερο- τη λαική δίψα για εκδίκηση!
Ωστόσο, η ταραχή του αηδούς κι αδίστακτου δοσίλογου, δεν εδράζεται τόσο πολύ στην εμπλοκή του με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, ούτε στα...ανισόρροπα υποβρύχια.
Αυτό, το οποίο ο Βενιζέλος θεωρεί ότι θα τον οδηγήσει σίγουρα στο κελί 33 (και γι’ αυτό τρέμει σαν κρεμ καραμελέ), είναι κάθε πράξη, που θα ενέπιπτε στις διατάξεις του άρθρου 120 § 3 του Συντάγματος
(«O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των
εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη
εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.») και του άρθρου 134 § 2 εδ’ α και β του Ποινικού Κώδικα («Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού. β)
επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με
τρόπο πρόσφορο να διαπράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να
αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή...»).
Υπάρχει όμως και κάτι ειδικότερο: Το PSI, η διερεύνηση της υπόθεσης του οποίου, θα βγάλει πολλούς...λαγούς
και θα οδηγήσει πολλούς κυρίους της καλής (πολιτικής κι
επιχειρηματικής) κοινωνίας στη φυλακή. Το πολιτικό (και όχι μόνο) αυτό
τομάρι, πρωτοστάτησε στη μεγαλύτερη –ίσως- απάτη και σε μια απ' τις πιο
μεγάλες προδοσίες εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, το PSI, βάσει του
οποίου:
1) Εκλάπησαν τα εναπομείναντα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Πανεπιστημίων κλπ, καθώς κι οι οικονομίες των μικροομολογιούχων, τους οποίους αφανίζουν-οικονομικά και βιολογικά- σαν...τις μύγες.
2) Οι κυπριακές τράπεζες έλαβαν-μετρητά- 7 δις ευρώ περίπου για να καλύψουν τη -λόγω κουρέματος -λογιστική τους ζημιά, ύψους 4,9 δις ευρώ περίπου!
3) Το διεθνές τραπεζικό λόμπι του Charls Dalara, στο οποίο ανήκαν και οι κυπριακές τράπεζες, πήρε συνολικά πάνω από 40 δις ευρώ σε μετρητά, για να καλύψει τις –λόγω PSI-λογιστικές του ζημιές, ύψους 17,9 δις ευρώ περίπου!
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω λοιπόν, είναι πολύ φυσιολογική η συμπεριφορά του συγκεκριμένου γραβατωμένου νεοναζί. Όταν έχεις διαπράξει τέτοιου είδους κακουργήματα,
έχοντας την ξιπασμένη αυταπάτη, ότι ο λαός αποτελείται –ες αεί-από ζώα
και χαχόλους, που αποδέχονται στωικά τη μοίρα τους άνευ αντίστασης, τότε
η προσγείωση είναι οδυνηρή...
Όπως ακριβώς ταιριάζει σε μεταλλαγμένα μορφώματα του ανθρωπίνου είδους και αντικοινωνικά παράσιτα, όπως ο Βενιζέλος κι οι συγκυβερνήτες του.
Σχετικό μας άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου