ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΥΣΤΗ - ΣΥΝ(εντευξι)ΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΥΠΡΕΠΩΣ

Συνέντευξη από τη Ρεπούστη για όλους τους εφιάλτες της!!!… 

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Κυρία (τόπος του λέγειν, δεν θέλω να σε προσβάλω) Ρεπούστη, μας ξαφνιάσατε όλους με τη νεαρά σας ανακάλυψη, περί μύθου στο Ζάλογγο… Μήπως ψάχνατε για μπύρες και εκρύβοντο στου γκρεμνού τις τρύπες σας???

ΡΕΠΟΥΣΤΗ: Αστειεύεστε κύριε αντιδημοσιογράφε και αρχιτσουτσουνέρο μου??? Όχι έναν… όχι δύο…, αλλά τρείς εφιάλτες και σεξουαλικούς κατατρεγμούς έζησα ολονυχτίς και ενδεχομένως κατ΄ επανάληψη.

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Δηλαδή… δηλαδή… δηλαδή??? Εβιάσθεις νυχθημερόν αναζητούσασα και σεξουαλικόν μύθο???

ΡΕΠΟΥΣΤΗ: Κύταξε να δεις και άκου ν΄ ακούσεις.
Το ΠΡΩΤΟΝ βλέπω ονειρικώς ότι ήμουν Σουλιώτισσα καθ΄ οδόν προς Ζάλογγον, και οι φιλενάδες μου τιμής ένεκεν και εκ φόβου μη τις …μήσω το κέρατο, με όρισαν αρχιχορεύτρια του χορού του Ζαλόγγου και όλα τα μαντήλια και τα φλουριά δικά μου. Πλησιάζοντας τον βράχο, οι υποχορεύτριες άρχισαν να... 

Οπισθοδρομούν διότι είχαν ξεχάσει τα τσαρούχια τους και από το χοροπηδηχτό επλήγωσαν τους πόδας τους και έσπασαν τους όνυχάς τους. Εγώ η ρουφιάνα άντεξα, γιατί δεν ήθελα να χάσω ούτε τα μαντήλια, ούτε και τα φλουριά και πως να το κάνουμε είμαι αρχηγόπουλο…. Μια και δυο, που λες, φτάνω στην άκρη και οι υπόλοιπες μου δίνουν μια σπρωξιά με το βλέμμα τους και ούτε που κατάλαβα πως βρέθηκα στο κενό το ατέλειωτο!!!… Σαράντα φορές κατούρησα τη βράκα μου κι΄ επειδή ως συνήθως για πρακτικούς λόγους ξεχνώ να τη φορέσω, έκανα μούσκεμα τα μπούτια μου ισαρίθμως!!!… Με κατατρομοκράτησαν και πριν αγγίξω την γης, αφήνω ένα πρώην συριζαίϊκο ουρλιαχτό και πετάγομαι από το αμαρτωλό μου κρεβάτι, μέχρι το πολύφωτο και κομματιάζω 486 κρύσταλλα σβαρόφσκι!!!…. Όταν κατάλαβα ότι επρόκειτο περί του εφιάλτου μου, πήρα σαράντα πετσέτες θαλάσσης, για να σκουπίσω ίδρωτες και κάτουρα…..

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Αρχίζω να σε θαυμάζω ρε ξεφτίλα, κυρίως για τις φιλενάδες σου…..

ΡΕΠΟΥΣΤΗ: Το ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ξεθεωμένη από τον χορό του Ζαλόγγου, γυρίζω στο αριστερό πλευρό, διότι το ανάσκελο με τα πόδια ανοικτά, δεν μου βγήκε σε καλό. Μετ΄ ολίγον και παρ άφθις, μου ενεφανίσθη ενώπιον μου και με κυνηγετικές διαθέσεις, ο Κολοκοτρώνης γυμνός και αυτοπροσώπως με έναν πέλεκυ να, τόσον με το συμπάθιο, να χοροπηδά καταμεσής του δρασκελισμού του απειλητικά και αιμοβόρικα και αγριωπά κατά της θηλυκότητός μου και με τα βρακιά τελειωμένα. Κάνω να φύγω, αλλά οι πόδες μου είχα κολλήσει στο πάτωμα, διότι ήθελαν μία τινάν γνωριμία με τον ηγετικόν πέλεκυ του Θοδωρή. Απέστρεψα τουλάχιστον το πρόσωπον μου και είπα να παραδοθώ για να γλιτώσω τα χειρότερα. Με άρπαξαν τα άγρια χέρια του και με τράνταξαν…. «φωτιά και τσεκούρι στις προσκυνημένες» μου ουρλιάζει και με αγγίζει με τον πέλεκυ για να καταλάβω και να ερμηνεύσω ορθίως…. Στο τέταρτο άγγιγμα σφάδασα από τον πόνο…. Αφήνω το δεύτερο ουρλιαχτό και μες στα αίματα, πέφτω στη μπανιέρα στα τέσσερα για να διασώσω τα υπόλοιπα…. Σαν φάντασμα χάθηκε μέσα στις σκιές… έτσι όπως ακριβώς και φάνηκε!!!…

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Μένω άναυδος….. ώστε είναι αλήθεια ότι οι ξυπόλητοι επαναστάτες ήσαν και άγριοι…..

ΡΕΠΟΥΣΤΗ: Δεν τελείωσα…. ΤΡΙΤΟΝ και κυριότερων… Ήμουν λιώμα, τι να κάνω, γυρίζω στο ακροδεξιό μου πλευρό, ώστε ότι άλλο και αν μου συμβεί, να έχω και άλλοθι. Καλού-κακού πήρα και 6 λεξοτανίλ. Δεν ξέρω πως και τι, αλλά ακούω ποδοβολητό εντός του ιδιαίτερου δωματίου μου και βλέπω έναν μαυριδερό τύπο με σκισμένη φουστανέλα να περικυκλώνει αδιάκοπα σαν δαιμονισμένος τον κρέβατόν μου και να ουρλιάζει σαν ινδιάνος σε Βάλκαν έκδοση και με μια μουστάκα μαύρη. Ξαφνικά, μέσα από τη σκισμένη φουστανέλα του, ξεπηδά ο ανδρούτσος του με δυο κεφάλια ξεμαλλιασμένα, τα δε μάτια του σαν φλιπεράκι σε πλήρη αναστάτωση!!!! Μαρμάρωσα από τρομάρα και για πρώτη και τελευταία φορά έκανα τη προσευχή μου και έκλεισα τα μάτια, για να μη λέει ότι τον προκάλεσα. Ούτε που είδα πλέον τι συνέβη στο υπόλοιπο…. Έτσι κι΄αλλιώς είχα μουδιάσει από την υπερένταση και την εξάντληση…. Το μόνο που θυμάμαι είναι, ότι παρακαλούσα με κλειστά τα μάτια να τελειώσει και ο τρίτος μου εφιάλτης ο φαρμακερός και δικέφαλος. Σε λίγο επικράτησε ησυχία, αλλά φοβόμουν να ανοίξω τα μάτια, μη ξέροντας τι άλλο θα αντιμετωπίσω…. Όταν τα άνοιξα, διαπίστωσα ότι και αυτός την είχε κοπανίσει ρε γαμώτο!!!! Ο δειλός!!!! Ο άθλιος!!!! Ο φαντασμένος!!!!! Αν πέσει στα νύχια μου θα τον ξεσκίσω!!!….

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Μα καλά, εντάξει τρομοκρατήθηκες και ένας τσουτσουνέρος είναι κατά της τρομοκρατίας…. Αλλά, τη μια με τον συνωστισμό στη Σμύρνη και κατ” εξακολούθηση, την άλλη με τη μη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου κατ΄ εξακολούθηση, τώρα μετ΄ επιτάσεως δεν αποδέχεσαι τη θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο…. Τι να πω???…. Με κάνεις να αμφισβητώ τη φυσιολογική σου κατάσταση και την εγκεφαλική σου ακεραιότητα…. Τι τρέχει Ρεπούστη μου???….

Δεν πράλαβα να τελειώσω τη φράση μου και η Μαράϊα ξεσπά σε κλάμα γοερό και μπαχλέμπικο……

ΡΕΠΟΥΣΤΗ: Πέντε χρόνια τώρα, όλο εφιάλτες βλέπω…. Τους μισώ…. Όλο έρχονται, κι΄ εκεί που πάει να γυρίσει το μάτι μου ανάποδα, όλοι τους με παρατούν και χάνονται…. Είναι δίκαιο αυτό??? Γιατί μου φέρονται έτσι??? Για καμιά ξωτικιά με πέρασαν και μου φέρονται έτσι???Δεν αντέχω ούτε λεπτό χωρίς εφιάλτη…. Έχω πάθει τον εθισμό μου…. Είναι απαίσιο και αισθάνομαι μαλάκας…. Αφού ξυπνώ κάθε φορά οριστικά, βγαίνω σαν τρελή στους δρόμους και τους προκαλώ…. Μόνο έτσι με θυμούνται και έρχονται τα κρύα βράδια να μου χαρίσουν τη γλυκιά γεύση της τρομοκρατίας τους!!!!…. Τους περιμένω…. Ξανά και ξανά…. Σαν μαλάκας….. Ζητώ πολλά???…

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ