Η ΦΩΦΑΡΑ ΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΕΣ - Ο ΦΑΗΛΟΣ ΓΙΑ ΡΑΔΙΚΟΒΛΑΣΤΑΡΑ

Πλάκα έχουν εκεί στο παραμάγαζο του Αντώνη...

Πρώτα κατάπιαν το φυστίκι αμάσητο... Μετέτρεψαν στη συνέχεια τον αρχηγό τους σε αχυράνθρωπο του Βενιζέλου... Τους κατσικώθηκε η Φωφάρα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και τους βγάζει τη γλώσσα αναγνωρίζοντας πως δεν ξέρει σκοποβολή, άρα τους προειδοποιεί να μη διαννοηθούν να τη στείλουν για μπεκάτσες...

Και έχοντας πλέον καταδικάσει τον εαυτό τους στην απόλυτη ταπείνωση να χειροκροτούν το Βαγγέλα εντός βουλής που θα καλείται να ξελασπώνει από τα δύσκολα τον μπακαλόγατο του Χάρβαρντ, αρχίζουν πλέον να επιδίδονται σε κάθε λογής καπρίτσια για εσωτερική κατανάλωση. Το απίθανα τραγικό...

Άρθρο που ακολουθεί, είναι του γνωστού ...Φαήλου. Ομολογουμένως απολαυστικό. 

Κοιμήθηκε...

Ονειρεύτηκε πως είναι σ ένα κόμμα μεγάλο και τρανό...

Το εμπνεύστηκε... Το έγραψε... 

Και μετά... ξύπνησε.

Το βρήκαμε και σας το παραθέτουμε έτσι για τον πρωϊνό χαβαλέ. απολαύστε το.

ΦΟΡΟΥΜμπήχτης 

Οχι, δεν μου αρέσει ο Βενιζέλος· όπως δεν μου αρέσουν ο πατσάς, ο ξινός τραχανάς, το νταβατζιλίκι της Αριστεράς στην τέχνη, στην Παιδεία και στα ΜΜΕ, τα τατουάζ, τα σκυλοτράγουδα, οι αποτριχωμένοι γόνοι στην πολιτική, οι δίχρονες μηχανές και ο ήχος της τουρκικής γλώσσας. Μου γρατζουνάει τ’ αυτιά, ρυπαίνει την αισθητική μου.

Με δυσφορία σκέφτομαι τις ατελείωτες δηλώσεις που θα φάμε στη μάπα. Αέρας κοπανιστός, με το γνωστό βουλιμικό για εξουσία ύφος του προφέσορα.

Δεν είναι πολύ μεγαλύτερη η δόση ΠΑΣΟΚ. Απλά τώρα φαίνονται φόρα παρτίδα. Και θυμηθείτε το. Ο αρχηγός της Φώφης θα ρίχνει έναν «δεκάρικο» επί των πάντων, σαν παράφωνη ηχώ του πρωθυπουργού, για να θυμίζει ότι έχει προνομιούχες «μετοχές» στην κυβέρνηση.

Βέβαια, είναι τουλάχιστον ενοχλητικό να ασκούν κριτική για την αναγκαστική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ αυτοί που είναι αγκαλιά με τον Τσίπρα κι όσοι τους ψήφισαν ζοχαδιακά κι από τσαντίλα στις εκλογές. Λένε «μα, ο Σαμαράς εξηγούσε προεκλογικά γιατί δεν θα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ». Ναι. Και δεν ήθελε να συνεργαστεί. Ξεχνάνε μια λεπτομέρεια. Μετά έγιναν δυο απανωτές εκλογές, οι οποίες ΔΕΝ έδωσαν την αυτοδυναμία που ζητούσε. Επομένως, το αφεντικό, ο λαός, και η στοιχειώδης φρόνηση υπέδειξαν κυβέρνηση συνεργασίας. Κυλιόμενες εκλογές ώσπου να βγει κάποιος αυτοδύναμος δεν γίνονται. Εκτός αν αποφασίσουμε να το κάνουμε οικόπεδο το μαγαζί και έπειτα από δύο αιώνες παρά κάτι ελευθέρου και ταραχώδους βίου να κρεμάσουμε ταμπέλα «πωλούνται υλικά κατεδαφίσεως».

Οχι λοιπόν, ούτε ο Βενιζέλος μου αρέσει ούτε η υπολοχαγός Φώφη. Κι εγώ δικαιούμαι να λέω τι δεν μου αρέσει. Γιατί ψήφισα Ν.Δ. και θα ξαναψηφίσω. Δεν κοιμάμαι στο χαλάκι της εξώπορτας του Αλέξη, σαν μερικούς μερικούς. Προσπάθησα πέρυσι να πείσω όποιους μπορούσα κι όποιους δεν μπορούσα να μην αφήσουν με την ψήφο τους να πέσει ο Σαμαράς στην ανάγκη οποιουδήποτε. Ο λαός το αρνήθηκε. Και τα κουκιά στη Βουλή είναι μετρημένα. Οι Ελοχίμ, οι Λαιστρυγόνες και οι Ατλαντες δεν έχουν κοινοβουλευτική ομάδα να συνεργαστούμε για τον μαγικό αριθμό 151.

Και πάνω απ’ όλα, η πατρίδα, οι απλοί άνθρωποι που την απαρτίζουν και υποφέρουν, πάνω απ’ όλα χρειάζεται ασφάλεια και σταθερότητα. Γι’ αυτό, ναι, το έγραψα, η χώρα δεν χρειάζεται τρίτες εκλογές σ’ έναν χρόνο. Ομως, αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν υποχωρούσαν στην τελική πρωθυπουργική πρόταση, θα έπρεπε να πηγαίναμε στον λαό, στην κάλπη, με ορμή και τσαμπουκά. Ως μεταρρυθμιστική δύναμη που την εμποδίζουν οι άτολμοι και άβουλοι. Τελικά, ο ένας υποχώρησε κι αποχώρησε. Ο άλλος υποχώρησε κι έμεινε, ζητώντας μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας και ευθύνης.

Η διασφάλιση όμως της συνέχειας της κυβέρνησης, μετά τον ανασχηματισμό, δεν αλλάζει κάποιες βασικές πραγματικότητες.

Οι απώλειες της Ν.Δ. είναι ολοκάθαρα και συντριπτικά προς τα δεξιά. Το λένε τα αμείλικτα νούμερα.

Επομένως, η αναγκαστική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ δεν μεταβάλλει τις βασικές μας προτεραιότητες, ώστε η παράταξή μας και ο αρχηγός που ελεύθερα επιλέξαμε και στηρίζουμε να κερδίσει τον νου, την καρδιά και την ψήφο των κεντροδεξιών ψηφοφόρων καθώς και κάθε πατριώτη, σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

Και το κλειδί γι’ αυτό, πέραν της οικονομίας, ήταν και είναι η ασφάλεια. Ασφαλή σύνορα, ασφαλής ύπαιθρος και δημόσιοι χώροι, ασφαλή σπίτια. Στην επαρχία έχουμε καταντήσει οι κατσαπλιάδες να κλέβουν ακόμη και την αγροτική παραγωγή που καλλιέργησαν οι νοικοκύρηδες! Αυτές δε τις μέρες μια αδίστακτη και βαριά οπλισμένη συμμορία εξακολουθεί κι αλωνίζει την ηπειρωτική χώρα σκορπώντας τον θάνατο.

Ναι, αξιέπαινη η προσπάθεια του κ. Δένδια. Ομως, θέλει πιο σκληρά, πιο δυνατά. Χρειάζονται πολλά κλικ παραπάνω. Αυστηρότερη κι αποτελεσματικότερη καταστολή. Τι θα φοβηθούμε; Τις οιμωγές του «προοδευτικού» Αλέξη; Ή μήπως το ΠΑΣΟΚ θα μας κατηγορήσει για αυταρχισμό; Σαν τεράστιο κύμα θα πέσει η οργή του λαού πάνω σε όποιον τολμήσει να βάλει εμπόδια σε μια πολιτική συντριβής του εγκλήματος. Σαν λυσσασμένα σκυλιά πρέπει να αντιμετωπιστούν οι συμμορίες που λυμαίνονται τη χώρα, οι δουλέμποροι και οι μαστροποί, οι ναρκέμποροι κι όσοι, αλλοδαποί κυρίως, κάνουν «εγκληματικό τουρισμό» στην πατρίδα μας.

Και η στάση μας στη λαθρομετανάστευση: σύλληψη, κράτηση, απέλαση. Κι ακόμη πιο ανελέητοι με αυτούς που εγκληματούν. Θα το λένε περιδεείς στους άλλους. Αποτροπή το λένε.

Χρήματα, ακόμη, δεν έχουμε να δώσουμε. Ο κόσμος υποφέρει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των απλών ανθρώπων, προσφέροντάς τους το στοιχειωδέστερο αγαθό: ασφάλεια στη γειτονιά τους, στο χωριό τους. Οπου χρειάζεται ας κινητοποιήσουμε και τις Ενοπλες Δυνάμεις γι’ αυτόν τον σκοπό, θα 'ναι και η καλύτερη άσκηση σε πραγματικές συνθήκες, φυλάσσοντας το βιος των Ελλήνων και κυνηγώντας εχθρούς τους στα βουνά των πατέρων μας. Αφού βέβαια τους ξαναδώσουμε, ηθικά και υλικά, την τιμή που τους αξίζει…