Θα τρίζουν τα κόκκαλα του ντε
Κουμπερντέν: Το γύρο του κόσμου έκανε η είδηση ότι το πριγκιπάτο της
Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ένας από τους πιο ισχυρούς οργανισμούς
στον κόσμο, αποφάσισε προχθές τον αποχαρακτηρισμό της ελληνορωμαικής
πάλης ως ολυμπιακό άθλημα και την διακοπή της διεξαγωγής της στους
Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2020...
του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Η απόφαση προκάλεσε, ευτυχώς, διεθνείς αντιδράσεις. Το αρχαιότερο ίσως από τα αθλήματα και ένα από τα πιο σημαντικά για τους αρχαίους Ελληνες, το οποίο ήταν φυσικά μέρος και όλων των νέων Ολυμπιακών Αγώνων από την εποχή της αναβίωσής τους, το άθλημα που εκφράζει και συμβολίζει τόσα πολλά, επιχειρείται πλέον να τεθεί εκτός. Είναι ίσως η πρώτη φορά που η ΔΟΕ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο ακριβώς ως ένα...
Ισχυρό πριγκιπάτο και μία μεγάλη επιχείρηση, που το μόνο με το οποίο τελικά δεν συνδέεται είναι τα ιδανικά και δη εκείνα της αρχαίας Ελλάδας, τα οποία απλώς και μόνο αποτελούν τη καλά αξιοποιημένη βιτρίνα της.
Μάλιστα, για να μην υπάρχουν περιθώρια παρανοήσεων, εξηγούνται και τα πιο σημαντικά από τα κριτήρια αυτής της πρωτοφανούς απόφασης. Ανάμεσά τους, η χαμηλή τηλεθέαση του αθλήματος και η χαμηλή πώληση εισιτηρίων: αυτά φέρονται να ήταν τα βασικά κριτήρια του αποκλεισμού πίσω από την απόφαση της πολυεθνικής που διαχειρίζεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Αν όμως τα κριτήρια είναι αυτά, γιατί άραγε δεν πάνε και ένα βήμα παραπέρα; Γιατί δεν εντάσσουν στη θέση της αρχαίας ελληνικής πάλης που δεν «πουλάει», διαγωνισμούς ταλέντων, ριάλιτι με κροκόδειλους ή, γιατί όχι, και κανένα σοφτ πορνό; Μια χαρά θα πουλούσαν…
Οι «αθάνατοι» που έλαβαν αυτή την απόφαση, θα έπρεπε να ντρέπονται. Όμως, από την άλλη πλευρά, προσφέρουν και μια μικρή αλλά ουσιαστική υπηρεσία: συμβάλλουν, έστω και λίγο, στην απομυθοποίηση, στην απόνομιμοποίηση αυτού του κατασκευάσματος που αποτελούν οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, καθώς ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια εμπορική καπήλευση ιδανικών όπως συμβαίνει με αυτούς.
Μάλιστα, αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, είναι ότι, δυστυχώς, ο πραγματικός πατέρας της σημερινής εκδοχής των αγώνων δεν είναι ο ευγενής ντε Κουμπερντέν, αλλά ο ίδιος ο Γκέμπελς. Αυτός ήταν που συνέλαβε και «έδωσε στον κόσμο» τη μορφή των Αγώνων ως ένα γιγάντιο υπερθέαμα υπεράνθρωπης κλίμακας, αυτός έφτιαξε τις πρώτες σύγχρονες τεράστιες, καθηλωτικές τελετές έναρξης και λήξης, αυτός μετάλλαξε το ιδανικό σε προπαγάνδα. Όλα αυτά συνέβησαν ακριβώς στους μεσοπολεμικούς Αγώνες του Βερολίνου, τους οποίους ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς είδαν ως το τέλειο όχημα για να αποδείξουν την υπεροχή της τότε νέας Γερμανίας του Τρίτου Ράιχ.
Δυστυχώς, η ΔΟΕ όλα αυτά τα ξέχασε και κράτησε και ανέπτυξε την «ιδέα» του Γκέμπελς και στο μεταπολεμικό κόσμο. Με τη λειτουργία της ως «πριγκιπάτο», η ΔΟΕ πάντοτε προσέβαλλε τα αληθινά ιδανικά του ολυμπισμού. Τώρα, απλώς έφτασε στο τελευταίο σκαλί αυτής της προσβολής: στο να μην ντρέπεται πια γι αυτό που κάνει.
Αλλά ποιος νοιάζεται; Αφού κινείται τόσο επιτυχώς το χρήμα και, σε καιρούς παγκόσμιας κρίσης, δεν διαταράσσεται στο ελάχιστο η μυθιστορηματικής χλιδής ζωή των πριγκίπων της καπήλευσης με τα ψευδοιδανικά; Αλλωστε, έτσι κι αλλιώς, αυτός είναι ο κυρίαρχος κόσμος πια, που σε μεγάλο βαθμό γέννησε και γιγάντωσε και κάτι πολύ ευρύτερο, αυτή την ίδια κρίση: είναι ο κόσμος των ψευδοιδανικών που θριαμβεύουν...
ΤΟ ΒΗΜΑ
του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Η απόφαση προκάλεσε, ευτυχώς, διεθνείς αντιδράσεις. Το αρχαιότερο ίσως από τα αθλήματα και ένα από τα πιο σημαντικά για τους αρχαίους Ελληνες, το οποίο ήταν φυσικά μέρος και όλων των νέων Ολυμπιακών Αγώνων από την εποχή της αναβίωσής τους, το άθλημα που εκφράζει και συμβολίζει τόσα πολλά, επιχειρείται πλέον να τεθεί εκτός. Είναι ίσως η πρώτη φορά που η ΔΟΕ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο ακριβώς ως ένα...
Ισχυρό πριγκιπάτο και μία μεγάλη επιχείρηση, που το μόνο με το οποίο τελικά δεν συνδέεται είναι τα ιδανικά και δη εκείνα της αρχαίας Ελλάδας, τα οποία απλώς και μόνο αποτελούν τη καλά αξιοποιημένη βιτρίνα της.
Μάλιστα, για να μην υπάρχουν περιθώρια παρανοήσεων, εξηγούνται και τα πιο σημαντικά από τα κριτήρια αυτής της πρωτοφανούς απόφασης. Ανάμεσά τους, η χαμηλή τηλεθέαση του αθλήματος και η χαμηλή πώληση εισιτηρίων: αυτά φέρονται να ήταν τα βασικά κριτήρια του αποκλεισμού πίσω από την απόφαση της πολυεθνικής που διαχειρίζεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Αν όμως τα κριτήρια είναι αυτά, γιατί άραγε δεν πάνε και ένα βήμα παραπέρα; Γιατί δεν εντάσσουν στη θέση της αρχαίας ελληνικής πάλης που δεν «πουλάει», διαγωνισμούς ταλέντων, ριάλιτι με κροκόδειλους ή, γιατί όχι, και κανένα σοφτ πορνό; Μια χαρά θα πουλούσαν…
Οι «αθάνατοι» που έλαβαν αυτή την απόφαση, θα έπρεπε να ντρέπονται. Όμως, από την άλλη πλευρά, προσφέρουν και μια μικρή αλλά ουσιαστική υπηρεσία: συμβάλλουν, έστω και λίγο, στην απομυθοποίηση, στην απόνομιμοποίηση αυτού του κατασκευάσματος που αποτελούν οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, καθώς ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια εμπορική καπήλευση ιδανικών όπως συμβαίνει με αυτούς.
Μάλιστα, αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, είναι ότι, δυστυχώς, ο πραγματικός πατέρας της σημερινής εκδοχής των αγώνων δεν είναι ο ευγενής ντε Κουμπερντέν, αλλά ο ίδιος ο Γκέμπελς. Αυτός ήταν που συνέλαβε και «έδωσε στον κόσμο» τη μορφή των Αγώνων ως ένα γιγάντιο υπερθέαμα υπεράνθρωπης κλίμακας, αυτός έφτιαξε τις πρώτες σύγχρονες τεράστιες, καθηλωτικές τελετές έναρξης και λήξης, αυτός μετάλλαξε το ιδανικό σε προπαγάνδα. Όλα αυτά συνέβησαν ακριβώς στους μεσοπολεμικούς Αγώνες του Βερολίνου, τους οποίους ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς είδαν ως το τέλειο όχημα για να αποδείξουν την υπεροχή της τότε νέας Γερμανίας του Τρίτου Ράιχ.
Δυστυχώς, η ΔΟΕ όλα αυτά τα ξέχασε και κράτησε και ανέπτυξε την «ιδέα» του Γκέμπελς και στο μεταπολεμικό κόσμο. Με τη λειτουργία της ως «πριγκιπάτο», η ΔΟΕ πάντοτε προσέβαλλε τα αληθινά ιδανικά του ολυμπισμού. Τώρα, απλώς έφτασε στο τελευταίο σκαλί αυτής της προσβολής: στο να μην ντρέπεται πια γι αυτό που κάνει.
Αλλά ποιος νοιάζεται; Αφού κινείται τόσο επιτυχώς το χρήμα και, σε καιρούς παγκόσμιας κρίσης, δεν διαταράσσεται στο ελάχιστο η μυθιστορηματικής χλιδής ζωή των πριγκίπων της καπήλευσης με τα ψευδοιδανικά; Αλλωστε, έτσι κι αλλιώς, αυτός είναι ο κυρίαρχος κόσμος πια, που σε μεγάλο βαθμό γέννησε και γιγάντωσε και κάτι πολύ ευρύτερο, αυτή την ίδια κρίση: είναι ο κόσμος των ψευδοιδανικών που θριαμβεύουν...
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου