Υπάρχουν εκατοντάδες καταγγελίες καρκινοπαθών, χαστούκια στις πρακτικές του κλειστού κυκλώματος συλλόγων σφραγίδα...
Τα προβλήματα που προκαλεί η
αναλγησία του διεφθαρμένου γαλαζιοπράσινου καθεστώτος στους
καρκινοπαθείς είναι μακροχρόνια και τεράστια και οι καταγγελίες
ακάλυπτων από συλλόγους σφραγίδες ασθενών, είναι εκατοντάδες, ίσως και
χιλιάδες. Τους τελευταίους μήνες με τα κόλπα Λοβέρδου με τα φάρμακα,
απλά το ποτήρι της αγανάκτησης και του αδιεξόδου των πραγματικών
ασθενών, απλά ξεχείλησε.Από προσωπική εμπειρία σαν πρώην επιθεωρητής του ΣΕΥΥΠ, σας διαβεβαιώνω ότι η Πρόεδρος του κλειστού συλλόγου «Καρκινοπαθών Βόρειας Ελλάδας» ποτέ δεν θα έβγαινε να μιλήσει για τις ελλείψεις, αν δεν υπήρχε μαζικός αναβρασμός σε χιλιάδες καρκινοπαθείς, που δεν είναι μέλη στο κλειστό κλαμπ.
Θα πρέπει να προβληματιστεί ο κάθε Έλληνας, για τους λόγους για τους οποίους το κατά γενική ομολογία σάπιο σύστημα υγείας, χρησιμοποιεί τη κα Μήττα στα ΜΜΕ όταν...
Σέλνει στο εκτελεστικό απόσπασμα τους καρκινοπαθείς, ώστε να καπελώνει κάθε πραγματική καταγγελία. Μόνο χθες έπρεπε να βγει και να μιλήσει??? Είναι από τις σπάνιες φορές, που το διεφθαρμένο καθεστώς των Αθηνών ζητά εύκολη κάλυψη, ΠΑΝΤΑ από τη συγκεκριμένη παράγοντα της επαρχίας όποτε τη χρειάζεται. Ας δούμε μια καταγγελία καρκινοπαθούς, εκτός του πολιτικού κυκλώματος παρακρατικής εκμετάλλευσης των καρκινοπαθών:
Κραυγή απόγνωσης καρκινοπαθούς: «Ψάχνω ένα μήνα να βρω τα φάρμακά μου»
Διαβάστε το γολγοθά που περνά 35χρονη μετά την απόφαση των φαρμακοποιών να ξεκινήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις
Ο εφιάτης χιλιάδων ασθενών και των συγγενών τους, που το τελευταίο διάστημα ψάχνουν τα φάρμακά τους δεν έχει τέλος…
Μάχη με το χρόνο δίνουν κυρίως όσοι είναι καρκονοπαθείς, ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά και όσοι πάσχουν απ΄σκλήρυνση κατά πλάκας, καθώς αγωνιούν για το πότε θα μπορέσουν να βρουν τα απαραίτητα φάρμακα που δεν θα τους φέρουν αντιμέτωπους με το θάνατο.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της 35χρονης της Αναστασίας Δ. στην εφημερίδα «Το Έθνος της Κυριακής» που κάνει χημειοθεραπείες εδώ και τρεις μήνες, ενώ ο καρκίνος έχει ήδη κάνει μετάσταση στο ήπαρ:
«Αναζητώ τον τελευταίο ένα μήνα σε όλα τα ογκολογικά νοσοκομεία τα δύο πανάκριβα φάρμακα που χρειάζομαι για τη θεραπεία μου. Είναι το Abraxan που κοστίζει 2.000 και το Avastin που κοστίζει περίπου 3.000 ευρώ. Μου λένε ότι δεν υπάρχουν και ότι πρέπει να πάω σε ιδιωτική κλινική. Σημειώνουν μάλιστα στη συνταγή την ένδειξη Στερείται. Οπότε πάω από φαρμακείο σε φαρμακείο, για να το αγοράσω και αν δεν το βρω, θα πρέπει να βρω έναν φαρμακοποιό που να έχει τη δυνατότητα να το παραγγείλει και να μου το εξασφαλίσει. Σε κάθε περίπτωση παραλαμβάνω τα φάρμακά μου με καθυστέρηση. Πρέπει να πληρώνω και κάποια άλλα έξοδα, συχνές εξετάσεις, γι’ αυτό χρειάζομαι κάθε μήνα περίπου 7.000 ευρώ. Το φαρμακείο θέλει μετρητά».
Η ίδια συνεχίζει: «Πρόσφατα μου κόψανε την αναπηρική σύνταξη των 500 ευρώ. Έχω αναπηρία 80% και είναι το μοναδικό μου εισόδημα. Ωστόσο, επειδή μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες οφείλουν να διαχωρίσουν τους πραγματικούς από τους εικονικούς αναπήρους, μάς καλούν να περάσουμε ξανά από επιτροπές».
Μέχρι στιγμής της δανείζουν χρήματα οι συγγενείς της, που δεν ξέρει πότε θα είναι σε θέση να τους τα ξεπληρώσει.
«Τελευταία αδυνατούσαν και οι ίδιοι να ανταπεξέλθουν οικονομικά, με αποτέλεσμα να δανείζονται για λογαριασμό μου από φίλους και γνωστούς, ώστε να παίρνω φάρμακα έγκαιρα και να μη χάσω μεγάλο χρονικό διάστημα από τη θεραπεία μου»…
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου