Ποιος θα το περίμενε, ότι η ‘Αγκυρα και η Λευκωσία, που …αγάπησαν με πάθος τη «λύση-διάλυση» της Κύπρου μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα την αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας και θα αναζητούσαν άλλες διευθετήσεις, που επίσης εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης…
του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Και ποιος θα περίμενε ότι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών και οι μόνιμα φιλότουρκοι Βρετανοί θα πάλευαν για να νεκραναστήσουν τη Διζωνική, την οποία «σκότωσαν» στο St Regis της Νέας Υόρκης ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Οι δύο κύριοι συναντήθηκαν στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο, μέσα σε καθεστώς άκρας μυστικότητας, και περικυκλωμένοι από μπράβους, όπου...
αποφάσισαν την «χαλαρή ομοσπονδία», που στην ουσία είναι συνομοσπονδία, άρα μία καταστροφική λύση. Αξίζει, πάντως, να τα λέμε και να τα ξαναλέμε, για να τα εμπεδώνουμε και εμείς οι ίδιοι, ώστε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Βεβαίως, με το πολιτικό προσωπικό που έχουμε στην Κύπρο και την Ελλάδα δεν πρέπει να ελπίζουμε, αλλά να ετοιμαζόμαστε για την «κηδεία» του νησιού -και δεν περιαυτολογώ, ούτε γράφω την παραμικρή αναλήθεια.
Όλα όσα σχεδιάζονται ή συζητούνται οδηγούν σε πολύ αρνητικές καταστάσεις την Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα. Πολύ σημαντικοί διπλωμάτες στην «Μητέρα Πατρίδα» πιστεύουν ότι όταν τελειώσει και «καθαρίσει» η Τουρκία με την Κύπρο, όπου θα πάρει ότι θέλει διότι έχουμε πολιτικούς χωρίς σπονδυλική στήλη, θα ασχοληθεί με το Αιγαίο και την Θράκη. Ούτε τυχαίες ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας, στρατηγού Ακάρ, ούτε είναι άγνωστα τα τουρκικά σχέδια. Πολύ σωστά υπογραμμίζουν οι επιτελείς των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που ασχολούνται με την Ανατολική Μεσόγειο, ότι οι τουρκικοί σχεδιασμοί είναι στοχευμένοι από καιρό: Ήταν εισβολή και η κατοχή που ακολούθησε. Είναι η άλωση όλου του νησιού στο πλαίσιο υποτίθεται της λύσης, η οποία όπως πολλές φορές υπογραμμίσαμε θα είναι φιλοτουρκική, και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η επίθεση στα ελληνικά νησιά. Όλα αυτά είναι προγραμματισμένα και «ξεκαθαρισμένα» για την Τουρκία. Εμείς εθελοτυφλούμε.
Άστε που ανάμεσα μας κυκλοφορούν άνθρωποι με ελληνικά ονόματα που σου λένε πως η Ελλάδα έχει χιλιάδες νησιά και νησάκια και βραχονησίδες, και τι έγινε αν χάσει κάνα-δυο. Είμαι βέβαιος πως έχετε ακούσει αυτή τη φράση. Είναι η προσφιλής κουβέντα αυτών που απαιτούν να συνθηκολογήσουμε εμείς για να …έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Όμως, δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα στη νέα διπλωματία, και αυτός είναι και ο λόγος που μικρά κράτη, όπως ας πούμε τα Σκόπια, αντιστέκονται έχοντας απέναντι τους ολόκληρη την Αμερική, ολόκληρο το ΝΑΤΟ και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βεβαίως είναι ανύπαρκτη στο διεθνές σκηνικό. Για να πετύχουν την πλειοψηφία των 80 ψήφων των βουλευτών, λέγεται πως έβαλαν ταρίφα στο κεφάλι κάθε αντιπολιτευόμενου βουλευτή (αλλά εγώ αποδείξεις δεν είδα ακόμα). Το ξέρω, και συμφωνώ, ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για Δημοκρατία και Ανεξαρτησία. Δεν γνωρίζουμε ποιος θα κερδίσει στο τέλος. Οι νεοφιλελεύθεροι του Τζόρτζ Σόρος και του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ ή οι εθνικιστές του προέδρου Ιβανόφ και του VMRO. Διότι οσμίζομαι πως η πλειοψηφία που επιτεύχθηκε με πιέσεις, θα μπορούσε να ανατραπεί το επόμενο διάστημα. Και εκεί θα δούμε πανηγύρια και γλέντια. Θα στείλουν στη φυλακή κόσμο και κοσμάκη, που λέγανε και στις παλιές ταινίες της Φίνος Φίλμ.
Παρατηρείται, λοιπόν, αντίσταση παντού. Μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, η υποχωρητικότητα και η δειλία έγιναν τα βασικά μας προσόντα. Στην Ελλάδα είδαμε τη συμπεριφορά των πολιτικών με τα Μνημόνια. Ξεπέρασαν …εαυτούς. Αποδέχθηκαν την φτωχοποίηση των πολιτών και μάλιστα βοήθησαν να υλοποιηθεί. Τι νομίζετε πως ήταν τα Μνημόνια; Απλά πράγματα; Ήταν μία οικονομική κατοχή και η Γερμανία κατάφερε να επιβληθεί στη Γηραιά Ήπειρο χωρίς να ρίξει μία σφαίρα. Και στην Κύπρο το ίδιο. Υποχωρητικότητα και για τα Μνημόνια, αλλά και στο εθνικό θέμα. Τα δύο μεγάλα κόμματα, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ που στο δημοψήφισμα έπαθαν πανωλεθρία, πιέζουν τον . Νίκο Αναστασιάδη, να υποχωρήσει και να συναντήσει τις θέσεις των Τούρκων. Μιλάμε για πρωτόγνωρα πράγματα. Και δεν κάθονται να σκεφθούν ότι έπρεπε να απαιτούν ακριβώς το αντίθετο. Οι Τούρκοι να συναντήσουν τις θέσεις του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας. Όχι ότι είναι καλό αυτό για την Κύπρο, αλλά το καταθέτω ως επιχείρημα απέναντι στο δικό τους, που ζητά να κατεβάσει η ελληνοκυπριακή πλευρά τα παντελόνια. Και βεβαίως γνωρίζουμε τι σημαίνει η συγκεκριμένη κίνηση.
Ο δεξιός κ. Αβέρωφ Νεοφύτου του ΔΗΣΥ και ο «κομμουνιστής» κ. Άνδρος Κυπριανού του ΑΚΕΛ, δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι ο κ. Αναστασιάδης σκέφτεται ακριβώς όπως αυτούς. Με μία μεγάλη διαφορά: Είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη της υπογραφής της συμφωνίας. Και είναι αυτός που θα κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί και από τους πολίτες, αλλά πάνω απ’ όλα από την Ιστορία. Δεν πιστεύω ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είδε ξαφνικά το …φως και αναγνώρισε τον λάθος δρόμο που πήρε από το 2003 όταν και φανατικά, αλλά και τυφλά, υποστήριξε τις λύσεις των Βρετανών. Αυτό που τον συνέφερε κάπως είναι ότι ανακάλυψε πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τον κόσμο της φαντασίας που ζούσε (ίσως και ζει) ο ίδιος και συνεχίζουν να ζουν οι ηγέτες της Δεξιάς και της Αριστεράς στην Κύπρο. Και εδώ θα σταθώ διότι αυτό που συμβαίνει είναι εξωφρενικό. Ο κ. Νεοφύτου και ο κ. Κυπριανού συμφωνούν απόλυτα με τους Βρετανούς για το πως θα διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, διότι αυτοί είναι οι πατεράδες όλων των σχεδίων λύσης. Προσέξτε: Η Δεξιά και η Αριστερά συμφωνούν στο εθνικό θέμα και την ίδια στιγμή κοροϊδεύουν τους άμοιρους τους οπαδούς τους, οι οποίοι κάθε χρόνο -γύρω στις 10 Ιουλίου- ξεκινούν να βρίζονται και να «σκοτώνονται», για το πραξικόπημα και την εισβολή.
Και αυτός ο καυγάς συνεχίζεται μέχρι και την μαύρη επέτειο της δεύτερης εισβολής και ύστερα τα ξεχνούν όλα… Τούτη η σχέση του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ δεν είναι μόνο περίεργη, είναι και ύποπτη. Και πρέπει να καταδικαστεί όταν ο κ. Αναστασιάδης φέρει ενώπιον του λαού τη συμφωνία για τη λύση-διάλυση της Κύπρου.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ-ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Ο Πρόεδρος της Κύπρου θα σύρει την ελληνοκυπριακή πλευρά σε νέες διαπραγματεύσεις. Και για να συμβεί αυτό, πάλι θα αναγκαστεί να υποχωρήσει και να φτάσει πιο κοντά στις τουρκικές θέσεις. Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της υποχώρησης, στην παρούσα φάση, θα είναι οι ενεργειακοί σχεδιασμοί της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η πρώτη συζήτηση, ας την πούμε η προ-διαπραγμάτευση πριν την βασική διαπραγμάτευση θα αφορά τους υδρογονάνθρακες. Και φοβάμαι ότι κάτω από τις απειλές και τους εκβιασμούς της Τουρκίας, θα δεχθεί παύση (pause είναι η λέξη που χρησιμοποιήθηκε). Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να αναμείξει την όποια διαπραγμάτευση με τους ενεργειακούς σχεδιασμούς. Αυτό, θα ξεπεράσει κάθε όριο υποχωρητικότητας και θα αγγίξει μία λέξη που δεν χρησιμοποιώ ποτέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου