Νέα επικίνδυνη εξέλιξη στα Ελληνοτουρκικά - Όλα τα κόμματα σιωπούν και συγκαλύπτουν

Η σημερινή συνάντηση Τσίπρα – Γιλντιρίμ, αποτελεί πλέον στοιχείο που καταγράφτηκε ήδη στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία για όλους εμάς, δεν είναι να μείνουμε σε ότι αποτύπωσαν οι φωτογραφικές μηχανές και τα μικρόφωνα, αλλά να επεκταθούμε στο πραγματικό περιεχόμενο της αφανούς ατζέντας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και προσεγγίσεις σ αυτό το κρίσιμο ζήτημα δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν επιχειρηθούν απαντήσεις σε τρία τουλάχιστον κορυφαίας σημασίας ερωτήματα:

Το πρώτο ερώτημα, είναι αν η Ελληνική πολιτική ηγεσία, έχει αποσαφηνισμένη επίγνωση για τις πραγματικές στοχεύσεις που δίνουν συγκεκριμένο στίγμα και ανομολόγητο περιεχόμενο στην επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού.

Το δεύτερο ερώτημα, αφορά στην ανάγκη να απαντηθεί ένας δίδυμος προβληματισμός: Αν έχει αποσαφηνισμένη επίγνωση, τότε πόσο αποτελεσματικός και στοχευμένος είναι ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να τη διαχειριστεί. Αν πάλι δεν έχει αποσαφηνισμένη επίγνωση, για ποιο λόγο δεν φρόντισε να...

την αποκτήσει πριν κατέβει ο Έλληνας πρωθυπουργός τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου.

Το τρίτο ερώτημα, σχετίζεται με την ίδια την ουσία της Ελληνικής στρατηγικής στόχευσης με αφορμή αυτή τη συνάντηση. Υπήρξε??? Δεν υπήρξε??? Αν υπήρξε επεξεργασμένο σχέδιο, προωθήθηκε επαρκώς??? Αν όχι, τότε που και γιατί κολλήσαμε???

• Ο τούρκος πρωθυπουργός, πέρα και πάνω από το εθιμοτυπικό, επισκέφτηκε τη χώρα μας ως εκπρόσωπος του Σουλτάνου και είναι προφανές πως η όλη του στάση, δεν ήταν δυνατόν να αποστασιοποιηθεί από το σκληρό πυρήνα της Τουρκικής βαθειά αναθεωρητικής όσο και προκλητικά επικίνδυνης εξωτερικής πολιτικής.
• Ο Τούρκος πρωθυπουργός επισκέφτηκε την Αθήνα, με το βλέμμα στραμμένο πρώτα απ όλα στο Αιγαίο και με την απόπειρα συμψηφισμού που απετόλμησε στη ρητορική των παραβιάσεων, ουσιαστικά επισημοποίησε και «εκτός έδρας» την αναθεωρητική στρατηγική των γκρίζων ζωνών, και της στρατηγικής της ντε φάκτο επέκτασης της Τουρκικής Εθνικής κυριαρχίας.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός επισκέφτηκε την Αθήνα, με το βλέμμα επίσης στραμμένο στην Ελληνικότατη Θράκη, την οποία δεν θεωρεί Ελληνική επικράτεια, αλλά περιοχή που «τελεί υπό Ελληνική διοίκηση». Δηλαδή περιοχή διαρκούς αμφισβήτησης της ίδιας της ταυτότητας στην κυριαρχία.

Με δυο λόγια, η επίσκεψη του Τούρκου αχυρανθρώπου στην Αθήνα, δεν υπήρξε στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή αυτή καθ εαυτή, αλλά μια φροντισμένη τακτική κίνηση, μέσα από την οποία ξεδιπλώνονται και αναβαθμίζονται κλιμακούμενες στρατηγικές στοχεύσεις της Άγκυρας, σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια.

Απέναντι λοιπόν σε μια καταφανέστατα επεξεργασμένη διαχείριση μέσα στην οποία φρόντισε να εντάξει η Τουρκική εξωτερική πολιτική αυτή την επίσκεψη, τι ακριβώς είχε να αντιπαραθέσει η Ελλάδα και η Ελληνική εξωτερική πολιτική στο σύνολό της;;;

• Υπήρξε κάποιο «τετελεσμένο» από Ελληνικής πλευράς στη Θράκη που να τσακίσει στην πράξη τον Τουρκικό τσαμπουκά και το θράσος των εκεί τουρκόψυχων που ετοιμάζονται να το γλεντήσουν ακυρώνοντας κάθε έννοια Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στην περιοχή???
• Υπήρξε αντίστοιχα κάποιο στρατηγικής σημασίας διαχειριστικό ανάχωμα στη βάση του οποίου φρόντισε η Ελληνική εξωτερική πολιτική να ακυρώσει στην πράξη και προκαταβολικά, την αναμενόμενη έκφραση της επεκτατικής – αναθεωρητικής ρητορικής στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο;;;

Φοβούμαστε πως όχι. Τίποτε απ όλα αυτά δεν υπήρξε. Τα φραστικά ευφυολογήματα, όσο και αν τσιτωθούν, ήταν αναμενόμενα και εύκολα αποδυναμωνόμενα από τις Τουρκικές ανταπαντήσεις. Η εμμονική αυτοπαγίδευση στην αδιέξοδη λογική του εξευμενισμού και των "μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης", αναγορεύεται πλέον σε άκρως επικίνδυνη επιλογή, που ροκανίζει αθόρυβα ότι έχει απομείνει σε ψήγματα που να παραπέμπουν σε εξωτερική πολιτική εθνικά κυρίαρχης χώρας...

Η στρατευμένη δημοσιογραφία βεβαίως επιχειρεί να αναβαθμίσει το ειδικό βάρος των ευφυολογημάτων όπως αυτό του «αγκαζέ και χέρι – χέρι» ή εκείνο περί της δήθεν «αποδόμησης» του μεσολαβητή Έιντε στο Κυπριακό, όμως η πραγματικότητα παραμένει αμείλικτη και αποτυπώνει πως:

• Και η χαζοχαρούμενη προσέγγιση του «αγκαζέ και χέρι – χέρι στα δύσκολα» δε συνιστά παρά προκλητική απόπειρα αποβλάκωσης με αποδέκτη τον Έλληνα πολίτη, και αυτό δε συνιστά ράπισμα αλλά πεμπτοφαλαγγίτικη στήριξη στην Τουρκική εξωτερική πολιτική…
• Και ο κ Έιντε, παραμένει στη θέση του… Η Ελλάδα και η Κύπρος σύρονται και πάλι στο …τραπέζι του Προκρούστη μιας αμφιλεγόμενης διαπραγμάτευσης με πολλά τετελεσμένα.
• Και το Ελληνικό δεκανίκι παραμένει βασικό στήριγμα και στην Τουρκική Ευρωπαϊκή στρατηγική στόχευση, και ταυτόχρονα αναγορεύεται σε ένα πρώτης τάξεως πλυντήριο για τους φονιάδες της Δημοκρατίας, με τον κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να δηλώνει ανυπόμονος να υποδεχτεί στην Αθήνα τον Ερντογάν, δηλαδή το δολοφόνο της τουρκικής δημοκρατίας, των Τούρκων πολιτών, του Κουρδικού πληθυσμού, του Συριακού λαού κοκ.

Σ αυτή τη θλιβερή ιστορία θα επανέλθουμε. Αλλά είναι ντροπή η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για ένα στρατηγικό αφήγημα καθολικής κατάρρευσης, και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα στο σύνολό τους να αποσιωπούν και να συγκαλύπτουν το πραγματικό μέγεθος, μίας ακόμη στρατηγικής τραγωδίας.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικό μας άρθρο:

Νέα επικίνδυνη στρατηγική υπαναχώρηση από το δίδυμο Αναστασιάδη - Κοτζιά