Η τηλεφωνική επικοινωνία το Σάββατο του πρωθυπουργού της Τουρκίας Binali Yildirim με την καγκελάριο της Γερμανίας Angela Merkel, καθώς και η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών Mevlut Cavusoglu και Sigmar Gabriel την Τετάρτη είχε ως στόχο την εκτόνωση της κρίσης που έχει δημιουργηθεί στις τουρκογερμανικές σχέσεις μετά τις αλλεπάλληλες ακυρώσεις από τις γερμανικές αρχές προεκλογικών εκδηλώσεων Τούρκων πολιτικών σχετικά με το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου στη γείτονα...
του ΚΩΣΤΑ ΡΑΠΤΗ
Αν κρίνουμε πάντως από τις χωριστές συνεντεύξεις Τύπου των κυρίων Cavusoglu και Gabriel, μετά τη συνάντησή τους, η απόσταση δεν δείχνει να έχει γεφυρωθεί. Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματία κάλεσε την Γερμανία να αποφασίσει αν...
θεωρεί τη χώρα του φιλική ή όχι και της συνέστησε να μην μεροληπτεί ως προς την δημοψηφισματική διαδικασία του Απριλίου. Κατηγόρησε επίσης τον Τύπο, τον πολιτικό κόσμο και τις αρχές της Γερμανίας ότι ρέπουν προς μιαν "επικίνδυνη” αντιτουρκική και ισλαμοφοβική στάση.
Ο Sigmar Gabriel, πάλι, τόνισε ότι και οι δύο πλευρές έχουν τις κόκκινες γραμμές τους και αυτές στη γερμανική περίπτωση αφορούν τον παραλληλισμό της σημερινής Γερμανίας με τη ναζιστική – όπως έπραξε ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdogan.
Στην πραγματικότητα, οι εντάσεις αυτές αφορούν όχι αποκλειστικά τις τουρκο-γερμανικές αλλά συνολικά τις ευρω-γερμανικές σχέσεις, εφόσον παρόμοιο ζήτημα έχει ανακύψει στην Αυστρία (που βρήκε και τη συνηγορία της Σλοβακίας), την Ολλανδία, ακόμη και την εκτός Ε.Ε. Ελβετία. Μόνο που οι συγκεκριμένες χώρες διατυπώνουν ανοιχτά μιαν αντίθεση αρχής στην διοργάνωση τουρκικών προεκλογικών συγκεντρώσεων στο έδαφός τους, υποστηρίζοντας (δια στόματος λ.χ. του Ολλανδού πρωθυπουργού Mark Rutte και του αυστριακού καγκελαρίου Christian Kern) ότι οι εσωτερικές διαιρέσεις της Τουρκίας δεν θα πρέπει να εξαχθούν στις δικές τους κοινωνίες και ότι κάτι τέτοιο δεν προωθεί την ενσωμάτωση των τουρκικής καταγωγής κατοίκων τους.
Η Γερμανία, αντίθετα, αφήνει τις τοπικές αρχές να ακυρώνουν, με την επίκληση λ.χ. προσχημάτων πυρασφάλειας, την πραγματοποίηση των εκδηλώσεων των Τούρκων πολιτικών - την ίδια ώρα που σε ομοσπονδιακό επίπεδο η καγκελάριος επιμένει ότι εκδηλώσεις αυτού του είδους είναι ευπρόσδεκτες, εάν διοργανώνονται με διαφάνεια, έγκαιρη ειδοποίηση των αρχών και τήρηση της γερμανικής νομοθεσίας.
Η διαφορά ανάμεσα στην κορυφή της γερμανικής πολιτικής ζωής και τα μεσαία στελέχη της είναι χαρακτηριστική: ακόμη και μετά την υπέρτατη προσβολή του παραλληλισμού με τους ναζί, η κυβέρνηση καταβάλλει τρόπους αποκατάστασης των σχέσεων με την Άγκυρα, ο Gabriel προετοιμάζει ταξίδι στην Τουρκία και ο Cavusoglu αναφέρει ότι εξέτασε με τον ομόλογό του την διοργάνωση μιας προεκλογικής εκδήλωσης του Erdogan στη Γερμανία. Την ίδια στιγμή, Γερμανοί πολιτικοί όλων των κομμάτων καταγγέλλουν τις δηλώσεις Erdogan, ενώ το περιοδικό Der Spiegel επισημαίνει την ειρωνεία της αντίφασης να χρησιμοποιείται η ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι στη Γερμανία ώστε να προωθηθεί η κατάλυσή τους στην Τουρκία με το νέο Σύνταγμα. Μάλιστα ο τουρκικής καταγωγής συμπρόεδρος των Πρασίνων Cem Ozdemir αντιπροτείνει τη διοργάνωση εκδηλώσεων Γερμανών πολιτικών στην πλατεία Τaksim της Κωνσταντινούπολης ή την ανάληψη εκστρατειών για την απελευθέρωση Τούρκων πολιτικών κρατουμένων.
Τις γερμανικές αντιδράσεις τροφοδοτεί η αίσθηση ότι μετά τη χειραγώγηση των προσφυγικών ροών η Τουρκία του Erdogan προτίθεται να εργαλειοποιήσει και την τουρκική διασπορά, προσθέτοντας άλλη μία δυνάμει πηγή έντασης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι καταγγελίες για τους αποσπασμένους από την τουρκική δημόσια υπηρεσία θρησκευμάτων μουσουλμάνους κληρικούς οι οποίοι συλλέγουν πληροφορίες για αντιπάλους του Erdogan σε ευρωπαϊκές χώρες είναι χαρακτηριστικές. Επιπλέον η γερμανική υπηρεσία αντικατασκοπείας BfV παρατηρεί "σημαντική αύξηση στις προσπάθειες συγκέντρωσης πληροφοριών από την Τουρκία στη Γερμανία”΄και εκφράζει φόβους για κλιμάκωση των αντιπαραθέσεων μεταξύ Τούρκων και Κούρδων ή υποστηρικτών και πολεμίων του Erdogan στο γερμανικό έδαφος.
Παρά ταύτα, η Merkel αισθάνεται υποχρεωμένη (λόγω των ισχυρών διμερών εμπορικών δεσμών, λόγω της μέριμνας να μην αφεθεί η Τουρκία να διολισθήσει στη ρωσική επιρροή, κυρίως όμως λόγω του φόβου ενδεχόμενης κατάρρευσης της ευρωτουρκικής συμφωνίας για το προσφυγικό) να κατευνάζει τον Erdogan. Η στάση αυτή όμως ενδέχεται να μετατραπεί σε παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος με τον Τούρκο ηγέτη ως μόνο κερδισμένο.
Πράγματι, ο Erdogan είδε την εκστρατεία του υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης να αναζωογονείται, σε μία συγκυρία κατά την οποία ακόμη και το ένα τρίτο των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος φερόταν να επιλέγει το "Όχι”. Οι μύδροι κατά της Γερμανίας αντικατέστησαν τα όλο και λιγότερο πειστικά επιχειρήματα υπέρ του προεδρικού πολιτεύματος, ενώ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αισθάνθηκαν υποχρεωμένα να συνταχθούν με την καταγγελία των γερμανικών αρχών. Άλλωστε, το 1,4 εκατ. Τούρκων ψηφοφόρων που ζουν στη Γερμανία αντιπροσωπεύουν το 2,5% του συνόλου: η τύχη της Τουρκίας πραγματικά θα κριθεί επί γερμανικού εδάφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου