Να ξεκαθαρίσουμε
πάντως ότι, είναι άλλο πράγμα η προσπάθεια την οποία οφείλουμε να κάνουμε
άπαντες, προκειμένου να κατανοήσουμε τα προβλήματα, τις αιτίες, τα συγκρουσιακά
περιβάλλοντα, τις δυναμικές που ανταγωνίζονται σκληρά προκειμένου να καθορίσουν
στο επίπεδο της Γεωπολιτικής την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας, καθώς και τον
χαρακτήρα που προσλαμβάνουν οι πολεμικές επιχειρήσεις που μαίνονται ή που
πρόκειται να εκδηλωθούν σε διάφορα σημεία του πλανήτη…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Και είναι εντελώς
διαφορετικό ζήτημα, η επιμονή ορισμένων που επιλέγουν να καταφεύγουν
αποκλειστικά και μόνο σε συναισθηματικές
προσεγγίσεις που, ναι μεν αγγίζουν ανθρώπινες χορδές και ευαισθησίες, αλλά δεν μπορούν
να εξασφαλίσουν σοβαρές και αναγκαίες απαντήσεις για όλα όσα διαδραματίζονται στην
εγγύς αλλά και στην ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά. Ας γίνουμε σαφέστεροι…
Όταν ξεσπά ένας
πόλεμος, τα εμπλεκόμενα μέρη έχουν συγκεκριμένες στοχεύσεις και αυτό το οποίο
κατά βάσην επιδιώκεται είναι να τροποποιηθεί δια της ισχύος ένα συγκεκριμένο
γεωπολιτικό status, κατά
τρόπον και σε έκταση που να ικανοποιεί τις ευρύτερες γεωστρατηγικές τους
επιδιώξεις. Φυσικά μεταξύ όλων των υπολοίπων τρίτων και ιδίως μεταξύ των απλών
καθημερινών ανθρώπων, ουδείς μπορεί να είναι ικανοποιημένος από το
αιματοκύλισμα και την καταστροφή.
- Τα ερείπια προσδιορίζουν κατεστραμμένες ζωές
ανθρώπων, ανεξάρτητα απ’ την ταυτότητα ή την εθνικότητα αυτών που καταστράφηκαν.
- Τα θύματα, είναι
μαχαιριά που ματώνει την ψυχή των συγγενών, ανεξάρτητα από την γλώσσα που
μιλούν και την εθνική τους προέλευση. Ενώ…
- Οι εικόνες με τα
σκοτωμένα, τα φοβισμένα ή τα σακατεμένα παιδιά, είναι γροθιά στο στομάχι για
όλους. Και αυτό το εξαιρετικά βαρύ συναίσθημα, με το οποίο ουδείς λογικός
άνθρωπος είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί, δεν συναρτάται ΟΥΤΕ από την εθνική
προέλευση του θύματος, ΟΥΤΕ βεβαίως από την ταυτότητα του φονιά…
Όσοι λοιπόν
θεωρούν ότι εξασφαλίζουν προστιθέμενη αξία στην ευαισθησία και στην ανθρωπιά τους,
αναπαράγοντας τις εικόνες της φρίκης, κάποιες από τις οποίες ορισμένες φορές
είναι κατασκευασμένες στο πλαίσιο της πολεμικής προπαγάνδας, θα πρέπει να ξέρουν ότι ΟΥΤΕ οι κοινωνίες
κατανοούν αυτό που συμβαίνει γύρω τους, με το να επιδίδονται ΜΟΝΟ σε κλάματα
και οδυρμούς και να παραμένουν πλήρως αποστασιοποιημένες από την ιστορική γνώση
και την ουσιαστική πληροφορία για τα τεκταινόμενα, ΟΥΤΕ βεβαίως οι
πολιτικοστρατιωτικές ελίτ και τα συστημικά κέντρα που λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις,
επηρεάζονται - έστω κατ’ ελάχιστον - από το εύρος αυτών των συγκινήσεων.
Επομένως, καλό θα
είναι να γνωρίζουν οι εμμένοντες σε αυτήν την στείρα και άγονη αναπαραγωγή των πλασματικών
ή και αληθινών εικόνων της φρίκης, ότι...