Η Χαμάς, με την καλά σχεδιασμένη επιχείρηση της μαζικής
δολοφονίας Ισραηλινών
πολιτών εντός της Ισραηλινής επικράτειας, διέβη τον Ρουβίκωνα. Aυτή η εξέλιξη, επαναπροσδιορίζει
στην πράξη, όχι μονάχα τους όρους με τους οποίους μπορεί πλέον να
προσεγγίζεται η όποια διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού. Αυτό που επαναπροσδιορίζει
κυρίως, είναι τα ίδια τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά
της ευρύτερης συγκρουσιακής σκακιέρας, γεγονός που θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις και στην περιφερειακή
ισορροπία αλλά και στην δομή του διεθνούς συστήματος στο σύνολό του…
Ας ξεκινήσουμε από
τα προφανή… Η συγκεκριμένη επιχείρηση, ΔΕΝ έχει τα χαρακτηριστικά μιας αμιγώς πολεμικής επιχείρησης που σχεδιάζεται
και υλοποιείται από έναν σκληρό και έμπειρο στο πεδίο αντίπαλο, με σκοπό να καταφέρει αποφασιστικά πλήγματα
σε μια δύναμη κατοχής και ταυτόχρονα να
δώσει ώθηση στον Εθνικό αγώνα ενός αδικημένου και καταπιεσμένου λαού που διεκδικεί
το δικαίωμά του στην ζωή και σε μια συγκροτημένη και διεθνώς αναγνωρισμένη
πατρίδα.
Η συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν μια καλά οργανωμένη υβριδική επιχείρηση η οποία στόχευσε μαζικά αμάχους, με σκοπό να δολοφονήσει μαζικά, να ταπεινώσει μαζικά, να ασελγήσει μαζικά, να συλλάβει, να βασανίσει και εν τέλει να φιλοτεχνήσει και να διαχύσει ένα προφίλ τρόμου με συγκεκριμένα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και με πρωταγωνιστές αδίστακτα τέρατα που έσπευσαν να εργαλειοποιήσουν για λογαριασμό και προς όφελός τους, την πολιτισμική ανεμελιά ενός τρόπου ζωής τον οποίο μισούν θανάσιμα και φρόντισαν με ένα...
Όσοι επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτό
είναι ΜΑΖΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ με
όλα τα γράμματα κεφαλαία και ότι ως τέτοιο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε
προσπάθεια (έστω και ατυχή) στήριξης του αγώνα ενός λαού που διεκδικεί το
δικαίωμά του σε μια πατρίδα, καλό θα
είναι να αναζητήσουν την λύση για την αμφιλεγόμενη αντιληπτική τους ικανότητα,
στην βοήθεια ειδικού επιστήμονα και να πάψουν πλέον να καταγίνονται με βαθυστόχαστες
γεωπολιτικές «αναλύσεις» και άλλες προκλητικές φαιδρότητες.
Η συγκεκριμένη
επιχείρηση, ήταν επίσης και μια
μακροχρόνια σχεδιαζόμενη επιχείρηση, γεγονός που μεταξύ άλλων επιβεβαιώνει
ότι η συσσωρευμένη απανθρωπιά που επεδείχθη
από τα τέρατα της Χαμάς, ΔΕΝ
τροφοδοτήθηκε από ένα συγκεκριμένο γεγονός ή από μια αλληλουχία γεγονότων
που να μπορεί να την αιτιολογήσει έστω και προσχηματικά την αγριότητά της, αλλά ότι είναι απολύτως ταυτισμένη με την
φύση και την διαστροφή των ίδιων των οργανωτών της.
Το καινούριο στοιχείο, είναι το γεγονός ότι αυτήν την φορά, η κουλτούρα του μίσους, της απανθρωπιάς και του θανάτου, επιστρατεύεται και εργαλειοποιείται
επιθετικά προκειμένου…
- Να μετατρέψει το Παλαιστινιακό ζήτημα από περιφερειακό πρόβλημα σε πρόσχημα για ευρύτερες γεωπολιτικές ανατροπές…
- Να εδραιώσει μια ατζέντα δυναμικής και
ανατροφοδοτούμενης αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή. Και φυσικά…
- Να εκβιάσει μια τροποποιημένη σύνθεση
πρωταγωνιστών με αναθεωρημένους ρόλους και με επιθετική ατζέντα διεκδικήσεων, που μπορεί
να καταστήσει τις εξελίξεις εξαιρετικά απρόβλεπτες.
Για όλους αυτούς τους
λόγους επιμένουμε να λέμε από την πρώτη στιγμή πως, η δολοφονική επίθεση της Χαμάς, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται μόνο ως
μια ακραία επιχείρηση μίσους που χορογραφήθηκε αυτοτελώς από τους αδίστακτους
τρομοκράτες Ισλαμιστές της οργάνωσης. Η
συγκεκριμένη επίθεση, είναι μέρος της αναβαθμισμένης τακτικής, περισσοτέρων του ενός δρώντων, με
πρώτον (μέχρι στιγμής) αλλά όχι μοναδικό εκτελεστικό βραχίονα την Χαμάς.
Οι πραγματικές επιδιώξεις των ενορχηστρωτών, έχουν ήδη αρχίσει να
διαφαίνονται, το αποτύπωμά τους είναι
στρατηγικό, η εμβέλειά του υπερβαίνει κατά πολύ το παραδοσιακό μεσανατολικό
θέατρο, ενώ η δυναμική του, φαίνεται ότι επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως
καταλύτης, προκειμένου να εκβιαστούν
γεωπολιτικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με την κορυφαία στρατηγική
σύγκρουση αλλά και την ευρύτερη περιφερειακή φυσιογνωμία που τροποποιείται
δυναμικά εξ αιτίας των ενεργειακών
προκλήσεων, των νέων σύνθετων
διαμετακομιστικών ανασχεδιασμών, αλλά και των νέων γεωστρατηγικών προσεταιρισμών που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Πρόκειται δηλαδή για ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό
σχέδιο και τέτοια σχέδια, ΔΕΝ μπορούν να παράξουν τα καμμένα μυαλά αφιονισμένων
τεράτων. Ωστόσο…
Κρίσιμες παρεμβάσεις συγκεκριμένων περιφερειακών δρώντων, στον εξαιρετικά πυκνό
γεωπολιτικό χρόνο που διανύουμε, θεωρούνται
αποκαλυπτικές, τόσο για την
ταυτότητα των πραγματικών πρωταιτίων όσο
και για το στίγμα των πραγματικών επιδιώξεων που σε καμία περίπτωση δεν θα
πρέπει να υποτιμηθούν, ούτε από τους λαούς ούτε από τις κυβερνήσεις. Ενδεικτικά καταγράφουμε:
Τον Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν να ζητά την «ενότητα των Παλαιστινιακών εδαφών» προκειμένου να εξασφαλιστεί «κράτος με γεωγραφική συνέχεια» γεγονός
που σημαίνει ότι ο Ερντογάν τοποθετείται απροκάλυπτα πλέον υπέρ της διχοτόμησης του κράτους του Ισραήλ και αυτό όπως αντιλαμβάνεται
ο αναγνώστης, αποτελεί στόχευση με ευρύτερα γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά που
υπερβαίνουν κατά πολύ τις εμμονές του Τούρκου ηγέτη…
Τον Αραβικό Σύνδεσμο που εκτός από τις εγγενείς αντιθέσεις και τα
αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, δείχνει να
συνειδητοποιεί τις ανομολόγητες επιδιώξεις του Τούρκου προέδρου γι αυτό και
τονίζει
την ανάγκη "αναβίωσης της ειρηνευτικής διαδικασίας και έναρξης σοβαρών
διαπραγματεύσεων μεταξύ της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, του
ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ του παλαιστινιακού λαού, και του Ισραήλ για την
επίτευξη μιας δίκαιης ειρήνης"…
Τους εκπροσώπους των μουλάδων να σπεύδουν όχι μονάχα να ενισχύσουν με
χρήματα και στρατιωτικό υλικό τους μακελάρηδες των ισλαμικών συμμοριών
προσβλέποντας στην γενίκευση της περιφερειακής αποσταθεροποίησης, αλλά παράλληλα με αυτό να απευθύνουν
εκκλήσεις στους μουσουλμάνους που βρίσκονται σε Ευρωπαϊκές κυρίως χώρες να
αναλάβουν πρωτοβουλίες και δράση, με στόχο την κοινωνική αποσταθεροποίηση,
ενώ ταυτόχρονα προειδοποιούν για καινούριους δρώντες που αναμένεται να
ενταχθούν στο συγκρουσιακό σκηνικό…
Την Τουρκία να επικαιροποιεί την προσπάθεια
υφαρπαγής της ηγεμονίας
στον Ισλαμικό κόσμο, παίρνοντας επάνω της το γεωπολιτικό παιχνίδι με επίκεντρο
το Παλαιστινιακό. Και φυσικά…
Την Ρωσία να επιχαίρει, με όρους φτηνής υποκριτικής
«ουδετερότητας» για την
διαφαινόμενη αναστολή των διεργασιών που εγκαινίασαν οι συμφωνίες του Αβραάμ
και της διαφαινόμενης σύγκλισης του Ισραήλ με την Σ. Αραβία, προσβλέποντας στην πιθανότητα να καρπωθεί
γεωπολιτικά αποφάγια από μια περιφερειακά αναβαθμισμένη Τουρκία, στην
περίπτωση βεβαίως που ευοδωθούν οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί.
Ας κρατήσουμε βέβαια κάπου ως κρίσιμη υποσημείωση, το ότι μια αλληλουχία διαρροών που σχετίζονται με την οργάνωση και την προετοιμασία αυτής της δολοφονικής επιχείρησης, φαίνεται να την οριοθετεί χρονικά στην περίοδο κατά την οποία είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται πως η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είχε ξεκινήσει να πηγαίνει κουβά.
Δεν θα ενδώσουμε σε συνωμοσιολογικούς
πειρασμούς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο υποδέχονται το εγκληματικό αποτέλεσμα
από την δράση των Ισλαμικών συμμοριών, το Ιράν, η Τουρκία και ο ένοικος του
Κρεμλίνου με την φτηνή υποκριτική του «ουδετερότητα», αν μη τι άλλο
προβληματίζει σοβαρά για τις κινήσεις
και τις συνεννοήσεις του παρασκηνίου, μεταξύ όλων εκείνων που είχαν κάθε λόγο
να θεωρούν ευπρόσδεκτο έναν εκτεταμένο αντιπερισπασμό στην Μ. Ανατολή ως
απότοκο της δυναμικής την οποία δημιούργησε η έκρηξη του Ουκρανικού, η σταδιακή
περιθωριοποίηση της Ρωσίας από την Ευρώπη και το σικέ παιχνίδι το οποίο
χορογράφησε στο περιβάλλον των OPEC+.
Απ’ όλα τα
παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η διεθνής
κοινότητα δεν μπορεί να παραμείνει απαθής μπροστά στις κυοφορούμενες
εξελίξεις. Οφείλει να πάρει θέση καθαρή
καταδικάζοντας απερίφραστα τους φονιάδες αλλά και τους χορογράφους που τους
χρησιμοποίησαν, και να αποσυνδέσει πλήρως από τούδε και στο εξής, την όποια
ευμενή της τοποθέτηση απέναντι στο Παλαιστινιακό με όρους Διεθνούς Δικαίου, από
τα θρησκόληπτα ισλαμιστικά τέρατα που δεν
δίστασαν να στείλουν το Παλαιστινιακό στα τάρταρα προκειμένου να εξυπηρετήσουν
μια βρώμικη γεωπολιτική εργολαβία για λογαριασμό αυτών που επιμένουν να τους
στηρίζουν και να τους χρηματοδοτούν.
Η στήριξη στο Ισραήλ θα πρέπει να είναι αμέριστη, διότι το φορτίο που καλείται να σηκώσει αυτήν
την στιγμή, είναι εξαιρετικά βαρύ και αυτή η υπόθεση δεν αφορά πλέον μόνο το
Ισραήλ, αλλά το σύνολο του Δυτικού κόσμου.
Οι κορυφαίες
δυνάμεις που εκπροσωπούν τον Δυτικό κόσμο, θα πρέπει να αναλάβουν άμεσα κατεπείγουσες πρωτοβουλίες συνεννόησης με τις σοβαρές
Αραβικές χώρες, καταδεικνύοντας την ανάγκη για ένα ουσιαστικό restart στην πολυμερή συνεργασία, στο πλαίσιο ενός νέου modus vivendi που θα αφήσει πίσω του εμμονές και
κακοδαιμονίες από το παρελθόν και θα επενδύσει σοβαρά στο πεδίο των σύγχρονων
προκλήσεων.
Στο περιβάλλον αυτού του επικαιροποιημένου modus vivendi, θα πρέπει να επιδιωχτεί και η οριστική επίλυση του Παλαιστινιακού, στην
λογική που επαναδιατύπωσε στην πρότασή του ο Αραβικός Σύνδεσμος, με διαλυμένες τις οργανώσεις των
φονταμενταλιστών και σε ουσιαστική συνεννόηση με την Παλαιστινιακή αρχή
στην Δυτική Όχθη. Άλλωστε για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο πραγματικός εχθρός που απειλεί την
στρατηγική επιβίωση του Ισραήλ, ΔΕΝ
είναι τα όπλα της ΧΑΜΑΣ και της ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ.
Ο πραγματικός του αντίπαλος είναι ο χρόνος και η δημογραφική καταιγίδα μέσα στην οποία είναι καταδικασμένο να επιβιώνει. Σήμερα που μιλάμε, η περίκλειστη Γάζα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, έχει περισσότερες από 50.000 εγκύους. Η Γάζα ξεχειλίζει δημογραφικά και ίδιο και η Δυτική όχθη. Η συνέχιση αυτών των ρυθμών, είναι βέβαιο ότι θα καταπιεί το Ισραήλ χωρίς να χρειαστεί να πέσει τουφεκιά από κανέναν.
Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει πάρα πολύ καλά η Ισραηλινή πολιτική ηγεσία, η οποία είναι αλήθεια (παρά και ενάντια την εντύπωση που συντηρεί η κυρίαρχη προπαγάνδα) πως παρά τα διαχρονικά της λάθη, τα πογκρόμ και τις καταστροφικές αστοχίες της, έκανε πάρα πολλά για να διευκολύνει την επίλυση του χρόνιου προβλήματος. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η προσφορά του Εχούντ Μπάρακ ο οποίος έδωσε στον Γιασέρ Αραφάτ σχεδόν τα πάντα κι εκείνος αρνήθηκε επιλέγοντας την διαιώνιση των συγκρούσεων. Θα πρέπει να πάψει λοιπόν αυτή η καραμέλα που επιμένει να ενοχοποιεί για τα πάντα το Ισραήλ. Οι εκπρόσωποι των Παλαιστινίων είναι αυτοί που ΔΕΝ θέλησαν και που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να επιλυθεί το πρόβλημα. Και δεν είναι διόλου τυχαίο πως, από ένα σημείο και πέρα, η μία μετά την άλλη οι Αραβικές χώρες έχουν αρχίσει να επαναπροσδιορίζουν την στάση τους και τις αποφάσεις τους, αντιμετωπίζοντας το Παλαιστινιακό πλέον ως βαρίδι από το οποίο πασχίζουν να απαλλαγούν.
Η διεθνής στήριξη στο Ισραήλ τέλος, θα πρέπει να είναι απόλυτη και φυσικά θα πρέπει να εδράζεται σε έναν συνδυασμό προληπτικών
πληγμάτων, στρατηγικής και επιχειρησιακής αποφασιστικότητας ικανής να
ξεπαστρέψει ολοκληρωτικά κάθε ενεργή ισλαμική συμμορία στην Μ. Ανατολή αλλά και
κάθε ισλαμικό πυρήνα που απειλή την κοινωνική ζωή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Και φυσικά οι
κυβερνήσεις θα πρέπει να αποφασίσουν να δώσουν ένα οριστικό τέλος σε αυτήν την περίεργη ανεκτικότητα που επιτρέπει σε
κάθε πικραμένο να αξιοποιεί το Παλαιστινιακό, όχι για να συμβάλει ουσιαστικά
στην ανάδειξη και πολύ περισσότερο στην επίλυση του προβλήματος, αλλά ως ένα
βολικό πρόσχημα προκειμένου να
ανακυκλώνεται μια ατζέντα μιζέριας και επικίνδυνων αδιεξόδων που
εξασφαλίζουν πρόσφορο έδαφος για την αναπαραγωγή
και την συντήρηση κάθε είδους τυχοδιωκτισμών, που αγγίζουν ακόμη και τα
ευαίσθητα ζητήματα της Εθνικής ασφάλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου