Μετατρέποντας το casus belli από διαρκή εκβιαστική απειλή σε εθνικό συγκριτικό πλεονέκτημα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

της Π.Γ της ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»

Η ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό το δόγμα της ηττοπάθειας το οποίο λειτούργησε διαχρονικά ως το βολικότερο άλλοθι της μειοδοσίας… Το «Δεν διεκδικούμε τίποτε» δεν είναι η αντίληψη που μπορεί να χωρέσει το ιστορικό δράμα ενός Έθνους που προσμετρά κατακτημένες πατρίδες, άταφους νεκρούς, Σεπτεμβριανά και γενοκτονία με εκατοντάδες χιλιάδες πτώματα από τα σπαθιά των μακελάρηδων...

Α. Η Ελλάδα σύρεται στο τραπέζι του «διαλόγου» υπό καθεστώς «επιτηρούμενης διπλωματίας» και με την Τουρκία να έχει αναβαθμίσει στρατηγικά τις απαιτήσεις της. Την ίδια στιγμή οι παραδοσιακοί μας «σύμμαχοι» αντιμετωπίζουν την χώρα ως «πρόβλημα» από το οποίο επιδιώκουν να απαλλαγούν το ταχύτερο δυνατόν, μη διστάζοντας να την επιβαρύνουν με δυσβάστακτο γεωπολιτικό κόστος που μπορεί να φτάσει ακόμη και στα όρια και του γεωπολιτικού της ακρωτηριασμού.

Β. Η διπλή παγίδευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την δόλια συμπαιγνία Τούρκων και Γερμανών, δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο για αυταπάτες σε σχέση με τα μελλούμενα.

• Η Γερμανία, επαναβεβαιώνει τον ιστορικό της προσεταιρισμό με την Τουρκία σε βάρος των δικαίων της χώρας μας.
• Ενώ η ρητορική του Ερντογάν και οι τουρκικοί χειρισμοί στο σύνολό τους, αποδεικνύουν πως η παραδοσιακή ατζέντα η οποία δεκαετίες ολόκληρες προσδιόριζε ως "ελληνοτουρκική" την αντιπαράθεση με την γείτονα, έχει διευρυνθεί δραματικά και κυρίως έχει ενσωματωθεί βίαια στο αναβαθμισμένο νεο-οθωμανικό όραμα της τουρκικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας.

Αυτό σημαίνει ότι ταυτίζεται πλέον με τους ευρύτερους στρατηγικούς σχεδιασμούς μιας ανεξέλεγκτα δρώσας, ηγεμονικής και φιλόδοξης δύναμης που διεκδικεί ευρύτερο ρόλο και αναβαθμισμένο λόγο στην γεωπολιτική της επόμενης μέρας, όχι ως μια τυχαία - αν και ισχυρή - περιφερειακή παρουσία, αλλά ως κρίσιμη συνισταμένη και...
πρωταγωνιστική παράμετρος στην νέα ισορροπία ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.

Γ. Όλα τα παραπάνω, δεν συνιστούν απλώς μια διαφοροποιημένη κατάσταση σε σχέση με το παρελθόν, αλλά συνθέτουν μια θεμελιώδη και στρατηγικού χαρακτήρα ανατροπή των δεδομένων, την οποία όμως επιμένει να αρνείται να κοιτάξει κατάματα η ελληνική πολιτική ελίτ.

Για την τουρκική εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα έχει πάψει πλέον να είναι ένας αντίπαλος από τον οποίο διεκδικεί να κερδίσει στα σημεία ένα καλύτερο για αυτήν status στο Αιγαίο ή περισσότερο γκρίζο καθεστώς γύρω από κάποιες βραχονησίδες. 

Για την επιθετικά αναθεωρητική ατζέντα της νεο-οθωμανικής Τουρκίας του 21ου αιώνα, η Ελλάδα είναι το μεγάλο πρόβλημα και αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο στον περιφερειακό της σχεδιασμό.

Αυτή η Τουρκία, θέλει τον αφανισμό της Ελλάδας. Επιδιώκει την πλήρη κατάλυση της ελληνικής πολιτικής κυριαρχίας πάνω στο ιστορικό ελληνικό γεωπολιτικό αποτύπωμα, διότι μόνο αυτή η εξέλιξη μπορεί να ξεμπλοκάρει οριστικά τις ευρύτερες γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Η πολλαπλή κλιμάκωση της τελευταίας περιόδου, από το τουρκολιβυκό σύμφωνο για τις θαλάσσιες ζώνες και την προκλητική μετατροπή του καθεστώτος στην Αγιά Σοφιά, μέχρι και την πολεμική κλιμάκωση στο Αιγαίο, επιβεβαιώνει στο ακέραιο την παραπάνω διαπίστωση.

Δ. Η Τουρκία αρνείται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το Αιγαίο είναι ένα Ελληνικό Αρχιπέλαγος με πολλά διάσπαρτα Ελληνικά νησιά που η παρουσία τους και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα την καθηλώνουν και την υποχρεώνουν να παραμείνει αυτό που ήταν πάντα. Αυτός είναι ο λόγος που επιμένει να τροποποιήσει το ιδιοκτησιακό – κυριαρχικό του καθεστώς. Επιδιώκει να ολοκληρώσει ουσιαστικά την γεωπολιτική στρέβλωση που ξεκίνησε σε βάρος του Ελληνισμού, με τα αλλεπάλληλα  δολοφονικά πογκρόμ σε ολόκληρη την Μικρά Ασία.

Η Τουρκία, σε αντίθεση με την Ελληνική πολιτική τάξη, αντιλαμβάνεται το ενιαίο του Αιγιακού χώρου, και επιδιώκει να το καθυποτάξει ολοκληρωτικά για να μπορέσει να υλοποιήσει το ευρύτερο γεωπολιτικό της σχέδιο.

Ε. Στις τελευταίες εξελίξεις οδηγηθήκαμε μέσα από μια αλληλουχία τουρκικών προκλήσεων και ελληνικών υπαναχωρήσεων, που υποβάθμιζε συστηματικά την  κυριαρχική υπόσταση της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή αναβάθμιζε δραματικά το τουρκικό θράσος και το εύρος των απαράδεκτων τουρκικών απαιτήσεων.

Η επιλογή της Ελλάδας να επενδύει διαρκώς στο ρόλο του αδικημένου που συμβιβάζεται εύκολα και δεν προκαλεί κανέναν, αρνούμενη ακόμη και να σηκώσει το γάντι όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, είναι μια κατάφωρα αντι-ιστορική επιλογή. Είναι μια λάθος επιλογή που στέλνει σταθερά τα λάθος μηνύματα σε όλους τους αποδέκτες.

ΣΤ. Η διαχείριση της κρίσης που βρίσκεται ήδη σε φάση τεχνικής αποκλιμάκωσης, αφού προηγουμένως απείλησε να αναβιώσει με τρόπο πολύ πιο δραματικό το σκηνικό των Ιμίων, επιβεβαίωσε γι’ ακόμη μια φορά, πως στην χώρα μας, οι κρίσιμες προκλήσεις συνεχίζουν να προσεγγίζονται με δυο ταχύτητες και όχι στην βάση μιας ενιαίας αντίληψης, που θα εναρμονίζεται απόλυτα με μια δυναμική, επικαιροποιημένη και αδιαπραγμάτευτη Εθνική στρατηγική.

• Η μια, αφορά στην επιχειρησιακή ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, που προφανώς θεωρείται δεδομένη…
• Η άλλη όμως σχετίζεται με το περιεχόμενο μιας αμφιλεγόμενης και συχνά ασαφούς «στρατηγικής» στόχευσης  που έχουν υιοθετήσει τα επιτελεία, και η οποία προφανώς δεν αποσυνδέεται από την γενικότερη βούληση της φοβικής και άτολμης πολιτικής ηγεσίας διαχρονικά.

Αυτός είναι και ο λόγος που η πατρίδα μας εγκλωβίστηκε για μια ακόμη φορά στα δευτερεύοντα αυτής της έντασης, αρνούμενη να παρέμβει, άρα και να επηρεάσει, έως ΚΑΙ να τροποποιήσει δραματικά και προς όφελός της την κυρίαρχη ατζέντα στην διπλωματική και στην επιχειρησιακή σκακιέρα.

Έτσι, αν και η τουρκική πρόκληση υπήρξε συνδυασμένη… Αν και το στρατηγικό πρόσχημα είχε ήδη δοθεί στα επιτελεία μέσα από τις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις… Η Ελλάδα δυστυχώς δεν αξιοποίησε αυτήν την εξέλιξη έτσι ώστε να βρεθεί ένα στρατηγικό βήμα μπροστά και να τουμπάρει οριστικά την παρτίδα. 

Η πατρίδα μας δυστυχώς δεν προχώρησε ΟΥΤΕ στο έμπρακτο τσάκισμα του τουρκικού casus belli επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 νμ, ΟΥΤΕ στην ανακήρυξη της Εθνικής ΑΟΖ σε απόλυτη συνεννόηση με την Κύπρο και σε πλήρη αρμονία με τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιο.

Η Ελλάδα, αν και είχε την ιστορική ευκαιρία και ταυτόχρονα την υποχρέωση, να συνδυάσει την έμπρακτη άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων με την διατύπωση ξεκάθαρου πολεμικού τελεσιγράφου, μετατρέποντας έτσι το casus belli από διαρκή εκβιαστική απειλή σε εθνικό συγκριτικό πλεονέκτημα, προσέφερε και πάλι στην Τουρκία την πολυτέλεια της ΜΗ σύγκρουσης χωρίς να φανεί ότι είναι η ίδια η Τουρκία αυτή που πρωτίστως την επιζητούσε. 

Την διευκόλυνε με άλλα λόγια να αποφύγει αυτό που φοβάται πραγματικά. Αυτό που θα κατέστρεφε οριστικά και αμετάκλητα το νεο-οθωμανικό της σχέδιο. Δηλαδή το εκτεταμένο στραπάτσο επί του πεδίου, με την εφαρμογή του πρώτου συντριπτικού στρατηγικού πλήγματος, που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο ακόμη και για τον εδαφικό της διαμελισμό.

Ζ. Η πατρίδα μας, έχοντας χάσει μια ακόμη ιστορική ευκαιρία να παρέμβει με τρόπο πρωταγωνιστικό στην δυναμική διεργασία συγκρότησης στρατηγικών συμμαχιών αξιοποιώντας στο έπακρο και τις συγκυριακές αντιθέσεις που έχουν ανακύψει στο περιβάλλον των παραδοσιακών «συμμαχικών» δομών, σύρεται σε έναν καθ’ εκβιαστική υπόδειξη διάλογο, με την εντολή να βγάλει την προίκα της στο σφυρί, έχοντας απέναντί της μια Τουρκία, η οποία το μόνο που διαθέτει είναι θράσος, αβάντες και ένα σύνολο από παράλογες και πειρατικές απαιτήσεις.

Η ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» θεωρεί ότι αυτός ο «διάλογος», είναι το όχημα νέων πολύπλευρων εκβιασμών - εχθρών και συμμάχων – που επιδιώκουν να σύρουν την χώρα σε νέες απαράδεκτες εθνικές υποχωρήσεις.

Η πατρίδα μας δεν έχει λόγο να συμμετέχει σε αυτήν την φαρσοκωμωδία. Η ίδια δεν διαθέτει καν, ΟΥΤΕ αιτήματα αλλά ΟΥΤΕ και πλαίσιο διαπραγματευτικών στόχων προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια διαπραγμάτευση που στοχοποιεί ευθέως και απροκάλυπτα το εθνικό της περιουσιολόγιο.

Η. Θεωρούμε ότι κάθε συζήτηση για κάθε είδους διαπραγμάτευση με την Τουρκία, θα πρέπει να σταματήσει αυτή την στιγμή. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαπατά συνειδητά τους πολίτες, καταφεύγοντας σε διάφορα τεχνάσματα που επιχειρούν να προσδώσουν δήθεν «διερευνητικό» χαρακτήρα σε ένα κακοστημένο παραμύθι, που είναι προϊόν πιέσεων και απαράδεκτων εκβιασμών. 

Αυτό που προέχει αυτήν την στιγμή για την χώρα μας, δεν είναι να οδηγηθεί οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη αυτοπαραμυθιαζόμενη για το μεγαλείο των κανόνων του Διεθνούς δικαίου, αλλά να ενεργοποίσει τον λαό, και να μεριμνήσει για την διαμόρφωση μιας πραγματικά εθνικής στρατηγικής στην βάση ενός δυναμικού, πραγματικά  εθνικού οράματος που θα παραπέμπει ευθέως στο αποτύπωμα των νικητών του Α' Παγκοσμίου πολέμου και θα αποτελέσει στην πράξη το ισχυρότατο διπλωματικό και επιχειρησιακό αντιστάθμισμα απέναντι στον τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό, αλλά και ένα πρώτης τάξεως ελπιδοφόρο εργαλείο, για να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και ευθύνη τις κρισιμότατες προκλήσεις του 21^ου Αιώνα που βρίσκονται σε πλήρη  εξέλιξη.

Η δυναμική αναφορά αυτού του Εθνικού οράματος, θα πρέπει κατά την γνώμη μας να εναρμονίζεται με το ιστορικό γεωπολιτικό αποτύπωμα σύμπαντος του Ελληνισμού και όχι να στριμώχνεται στο ετοιματζίδικο κουστούμι της ηττοπάθειας που ετοίμασαν για την χώρα μας οι πρωταίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής και οι εγχώριοι συμβιβασμένοι μειοδότες.

Θ. Εναρμόνιση με το γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σημαίνει πως στο επικαιροποιημένο Εθνικό μας όραμα ενσωματώνεται με τρόπο δυναμικό… ΚΑΙ η Κύπρος…  ΚΑΙ ο μικρασιατικός Ελληνισμός... ΚΑΙ ο ποντιακός Ελληνισμός... ΚΑΙ τα προσκυνήματα... ΚΑΙ οι υψηλοί ιστορικοί συμβολισμοί... ΚΑΙ όλα όσα συνθέτουν αυτό το μεγάλο πακέτο που η ανοχή των συμμάχων και τα αλλότρια συμφέροντα, επέτρεψαν στους Οθωμανούς να λερώσουν, να καταστρέψουν και να ταπεινώσουν, αν και δεν ανήκουν στο στρατόπεδο των νικητών.

Κυρίως όμως σημαίνει, μια νέα αντίληψη Εθνικής αυτοπεποίθησης για το ΕΝΙΑΙΟ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ του Αιγιακού χώρου, με αδιαπραγμάτευτη ουσιαστικά και τυπικά την Ελληνική Εθνική του ταυτότητα, πολύ δε περισσότερο σήμερα που 100 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία απέδειξε την απόλυτη ακαταλληλότητά της να σεβαστεί και να τιμήσει ακόμη και αυτά τα ετεροβαρή συμπεφωνηθέντα.

Η Τουρκία αυτή την στιγμή καταπατά τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου εξ αιτίας των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που επιβλήθηκαν στην χώρα μας, γι αυτό και τολμά να εγείρει απαιτήσεις επί του βυθού και των υδάτων του…

Η Τουρκία τολμά να διεκδικεί δικαιώματα σε «γαλάζια πατρίδα», ενώ ιστορικά δεν δικαιούται να έχει ούτε με το τηλεσκόπιο οπτική επαφή με τα Αιγιακά νερά…

Ι. Η ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό το δόγμα της ηττοπάθειας το οποίο λειτούργησε διαχρονικά ως το βολικότερο άλλοθι της αναποφασιστικότητας και της μειοδοσίας.

Το «Δεν διεκδικούμε τίποτε» δεν είναι η αντίληψη που μπορεί να χωρέσει το ιστορικό δράμα ενός Έθνους που προσμετρά κατακτημένες πατρίδες, άταφους νεκρούς, Σεπτεμβριανά και γενοκτονία με εκατοντάδες χιλιάδες πτώματα από τα σπαθιά των μακελάρηδων.

ΙΑ. Καλούμε την Ελληνική κυβέρνηση να το εγκαταλείψει άμεσα και οριστικά. Την καλούμε να εργαστεί στην κατεύθυνση της διασφάλισης της απαραίτητης διεθνούς στήριξης για την αποκατάσταση των ιστορικών γεωπολιτικών στρεβλώσεων που έχουν επιβαρύνει την χώρα.

Καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να εγκαταλείψουν τις λογικές του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των κρίσιμων ιστορικών στοιχημάτων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ελληνισμός

Καλούμε συλλογικότητες, φορείς, προσωπικότητες και φυσικά την πρωτοπορία της επιστημονικής κοινότητας, να προβληματιστούν, να επεξεργαστούν και εν τέλει να πρωτοστατήσουν σε μια συστηματική προσπάθεια έμπνευσης και ουσιαστικής ενεργοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας, σήμερα διότι αύριο θα είναι πλέον αργά.

Σας καλούμε και ταυτόχρονα δεσμευόμαστε να αναλάβουμε σχετικές πρωτοβουλίες για την προώθηση του ύψιστου σκοπού…

Αθήνα 5 Αυγούστου 2020

                                                                                              Η Π.Γ της ΔΗ.ΠΟ.Σ 

                                                                                            «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»